شاعر دا ټول استدلالونه د خپلې مجبورۍ د اثبات لپاره راوړي دي. نو د دومره، سپیناوي وروسته به پسرلی صیب د یار په مخ کې هم ملات ښکاري؟ نه.
د ښې پيژندنې لپاره د حمید مومند، مصطفی سالک، سعدالله جان برق بیتونه وګورئ چې په یوه بحر، په یو وزن او هم یې سبک یو دی:
دا زما له غمه شین زړه، پکې خیال د یار دشونډو
هسې رنګ زیب وزینت کا، لکه مۍ په شنه پیاله کې
(حمید مومند)
زه شهید ما زدیګری یم، ما دپیغلو په لاسونو
د سندرو په کفن کې، د ګودر په غاړه ښخ کړئ
(مصطفی سالک)
دا زما خاورې ایرې ژوند، پکې ستا نیازبینه مینه
لکه ګل وي چا ټومبلی، په ریښې ریښې پګړۍ کې
(سعدالله جان برق)
حمید مومند د خپل زړه تو صیف په یوه داسې انداز سره کوي چې دهنر ټولې خواوې پکې دي.
د حمید په زړه کې چې د یار د شونډو، خیال وي، زړه به یې څنګه ښکلی نه وي. ځکه چې شونډې ښکلې دي.
سالک صیب په هنري تیغ خپل، ارمان کوي. ارمان، خو ځکه دی چې دی وایي ما د هغو پېغلو په لاسونو خښ کړئ چې ګودر یې په شور ښکلی کړی دی. اوبه هم شور لري. ولې د بنګړو شور بیا نو بیل کیفیت لري. په پورتني بیت کې پیغلې، شهید، ګودر، شوراو بنګړي هغه کلمې دي چې روحونه یې سره تړل شوي دي. ځکه په مازدیګر کې جینې د شپې لپاره یخې اوبه راوړي؛ نو د انجونې بنګړي او له نورو ملګرو سره، مجلسونه، د مین دیدار… ورسره تړلي وي. او انسان چې مري؛ نو که هغه هر وخت وي په هغه به مازدیګر وي.
او برق صیب بیا نو د حمید د هنر په کالب کې، خپله خبره اچوي.او د خپل ژوند توصیف کوي.
ګورۍ د پورتنیو بیتونو، کالب یو دی.د حمید مومند او د سعدالله جان برق، خو د هنر کالب بیخي یو دی. مګر سالک صیب د دغه کالب، محتوا ته یې یو څه تغیر ورکړی دی. یانې سالک صیب په همدغه کالب کې، خیال وړاندې کړی دی. حمید مومند او برق صیب بیا ترې تصویر جوړ دی. ځکه چې تشبیه د انځور جوړونې تر ټولو لومړنۍ وسیله ده.
پای
اخځلیکونه:
۱- هنر په خپله بڼه، ټولوونکی او ژباړون: محب الله محب، مومند خپروندویه ټولنه، ننګرهار، ۱۳۹۳ ،۲۰۱۵.
د ښې پيژندنې لپاره د حمید مومند، مصطفی سالک، سعدالله جان برق بیتونه وګورئ چې په یوه بحر، په یو وزن او هم یې سبک یو دی:
دا زما له غمه شین زړه، پکې خیال د یار دشونډو
هسې رنګ زیب وزینت کا، لکه مۍ په شنه پیاله کې
(حمید مومند)
زه شهید ما زدیګری یم، ما دپیغلو په لاسونو
د سندرو په کفن کې، د ګودر په غاړه ښخ کړئ
(مصطفی سالک)
دا زما خاورې ایرې ژوند، پکې ستا نیازبینه مینه
لکه ګل وي چا ټومبلی، په ریښې ریښې پګړۍ کې
(سعدالله جان برق)
حمید مومند د خپل زړه تو صیف په یوه داسې انداز سره کوي چې دهنر ټولې خواوې پکې دي.
د حمید په زړه کې چې د یار د شونډو، خیال وي، زړه به یې څنګه ښکلی نه وي. ځکه چې شونډې ښکلې دي.
سالک صیب په هنري تیغ خپل، ارمان کوي. ارمان، خو ځکه دی چې دی وایي ما د هغو پېغلو په لاسونو خښ کړئ چې ګودر یې په شور ښکلی کړی دی. اوبه هم شور لري. ولې د بنګړو شور بیا نو بیل کیفیت لري. په پورتني بیت کې پیغلې، شهید، ګودر، شوراو بنګړي هغه کلمې دي چې روحونه یې سره تړل شوي دي. ځکه په مازدیګر کې جینې د شپې لپاره یخې اوبه راوړي؛ نو د انجونې بنګړي او له نورو ملګرو سره، مجلسونه، د مین دیدار… ورسره تړلي وي. او انسان چې مري؛ نو که هغه هر وخت وي په هغه به مازدیګر وي.
او برق صیب بیا نو د حمید د هنر په کالب کې، خپله خبره اچوي.او د خپل ژوند توصیف کوي.
ګورۍ د پورتنیو بیتونو، کالب یو دی.د حمید مومند او د سعدالله جان برق، خو د هنر کالب بیخي یو دی. مګر سالک صیب د دغه کالب، محتوا ته یې یو څه تغیر ورکړی دی. یانې سالک صیب په همدغه کالب کې، خیال وړاندې کړی دی. حمید مومند او برق صیب بیا ترې تصویر جوړ دی. ځکه چې تشبیه د انځور جوړونې تر ټولو لومړنۍ وسیله ده.
پای
اخځلیکونه:
۱- هنر په خپله بڼه، ټولوونکی او ژباړون: محب الله محب، مومند خپروندویه ټولنه، ننګرهار، ۱۳۹۳ ،۲۰۱۵.