روش پیامبران الهی درفراخوانی بسوی خداوند مبتنی برسنجيدگی و خرد محوری
بـــــــود
نویسنده: دانشمند فرزانه/ ربیع بن هادی عمیر المدخلی
پیامبرمان محمد که درود و سلام بی کران
الهی نثارش باد، فراخوانی خویش را با همین ارزش بنیادین آغاز نمود و نخستین مطلبی که گوش مخاطبانش را بدان نوازش داد، عبارت: (الله، تنها ذات سزاوار پرستش است را بر زبان آورید) بود
اما ستیزه جویان در پاسخ ایشان گفتند: (أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (٥) وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ) یعنی:آیا او بجای این همه خدا، تنها به یک خدای یگانه قائل است؟ چنین چیزی بسیار تعجب آور می باشد (٥) سران ملت به راه افتادند و گفتند: پراکنده شوید و بر پرستش خدایان تان بردباری ورزید؛ این (پایداری بر پرستش غیرخداها) همان چیزی است که از شما ملت خواسته می شود (٦) ص/٥-٦
اما پیامبر علیه الصلاة و السلام با تلاشی خستگی ناپذير، تمامی سیزده سال سکونت در مکه را به فراخوانی بسوی این ارزش باشکوه و تکلیف برتر (یکتاپرستی) پرداخت و بر کلیه ی آزارها و سنگ اندازی هایی که در برابر فراخوانی بسوی این ارزش نفیس مشاهده و احساس می نمود بردباری ورزید و از میان تکالیف و اصول اسلام تنها نماز بود که در سال دهم پیامبری ایشان بر مؤمنان واجب گردید.
باوجود آنکه پیامبر علیه الصلاة والسلام مخاطبان خویش را به رسیدگی به خویشاوندان و راستگویی و پاکدامنی و سایر ارزش های اخلاقی فرا می خواند اما محور فراخوانی و موضوع کشمکش ایشان با ملت، همان ارزش برتر (یکتاپرستی) بود.
و خداوند متعال پیامبرش محمد علیه الصلاةوالسلام را در قالب تکالیف ویژه ای نسبت به عملی ساختن این ارزش برتر فرمان داده است؛ خداوند متعال می فرماید: (إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (۲) أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ(۳)
یعنی:ای پیامبرما این کتاب (قرآن) که حاوی حق و حقیقت است را بر شما فرو فرستاده ایم؛ تنها خداوند را پرستش کن و کلیه عبادت های دین را به او (الله) اختصاص بده (۲) و کسانی که بجای خداوند یاوران (دیگری از غیرخداها) برای خود برگزیده اند (و آنها را به فریاد می خوانند، در توجیه شرک ارتکابی شان می گویند: ) ما تنها بدین منظور آنها را می پرستیم که ما را به خداوند نزدیک بگردانند؛ خداوند در روز رستاخیز در مورد کشمکش میان شرک ورزان (و مؤمنان) داوری خواهد نمود؛ بی تردید خداوند دروغگوی بسیار ناسپاس (که بجای آفریده اش، از اشخاص یا اشیاء دیگری یاری می جوید) را راهنمایی نمی کند (۳) الزمر/۲-
ادامه دارد....
بـــــــود
نویسنده: دانشمند فرزانه/ ربیع بن هادی عمیر المدخلی
پیامبرمان محمد که درود و سلام بی کران
الهی نثارش باد، فراخوانی خویش را با همین ارزش بنیادین آغاز نمود و نخستین مطلبی که گوش مخاطبانش را بدان نوازش داد، عبارت: (الله، تنها ذات سزاوار پرستش است را بر زبان آورید) بود
اما ستیزه جویان در پاسخ ایشان گفتند: (أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (٥) وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ) یعنی:آیا او بجای این همه خدا، تنها به یک خدای یگانه قائل است؟ چنین چیزی بسیار تعجب آور می باشد (٥) سران ملت به راه افتادند و گفتند: پراکنده شوید و بر پرستش خدایان تان بردباری ورزید؛ این (پایداری بر پرستش غیرخداها) همان چیزی است که از شما ملت خواسته می شود (٦) ص/٥-٦
اما پیامبر علیه الصلاة و السلام با تلاشی خستگی ناپذير، تمامی سیزده سال سکونت در مکه را به فراخوانی بسوی این ارزش باشکوه و تکلیف برتر (یکتاپرستی) پرداخت و بر کلیه ی آزارها و سنگ اندازی هایی که در برابر فراخوانی بسوی این ارزش نفیس مشاهده و احساس می نمود بردباری ورزید و از میان تکالیف و اصول اسلام تنها نماز بود که در سال دهم پیامبری ایشان بر مؤمنان واجب گردید.
باوجود آنکه پیامبر علیه الصلاة والسلام مخاطبان خویش را به رسیدگی به خویشاوندان و راستگویی و پاکدامنی و سایر ارزش های اخلاقی فرا می خواند اما محور فراخوانی و موضوع کشمکش ایشان با ملت، همان ارزش برتر (یکتاپرستی) بود.
و خداوند متعال پیامبرش محمد علیه الصلاةوالسلام را در قالب تکالیف ویژه ای نسبت به عملی ساختن این ارزش برتر فرمان داده است؛ خداوند متعال می فرماید: (إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (۲) أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ(۳)
یعنی:ای پیامبرما این کتاب (قرآن) که حاوی حق و حقیقت است را بر شما فرو فرستاده ایم؛ تنها خداوند را پرستش کن و کلیه عبادت های دین را به او (الله) اختصاص بده (۲) و کسانی که بجای خداوند یاوران (دیگری از غیرخداها) برای خود برگزیده اند (و آنها را به فریاد می خوانند، در توجیه شرک ارتکابی شان می گویند: ) ما تنها بدین منظور آنها را می پرستیم که ما را به خداوند نزدیک بگردانند؛ خداوند در روز رستاخیز در مورد کشمکش میان شرک ورزان (و مؤمنان) داوری خواهد نمود؛ بی تردید خداوند دروغگوی بسیار ناسپاس (که بجای آفریده اش، از اشخاص یا اشیاء دیگری یاری می جوید) را راهنمایی نمی کند (۳) الزمر/۲-
ادامه دارد....