«۱۶ آذر را به یاد آور»
۶۵ سال از ۱۶ آذر سال ۳۲ می‌گذرد. در تمام این سال‌ها، جنبش دانشجویی یکی از بازیگران عرصه‌ی تحولات اجتماعی بوده و در وقایع مهم تاریخ معاصر، نقشی اساسی ایفا کرده است. دانشجویان مستقل و دغدغه‌مند نسبت به اجتماع، کسانی هستند که ادامه‌ی حیات این جنبش، با وجود تمامی فراز و نشیب‌هایش، مدیون آن‌هاست. واقعه‌ی سال ۳۲ رخدادی‌ست که هیچ‌گاه پایان نیافته و نیز نمی‌توان گفت که سال ۳۲ آغاز آن بوده است.
طی چند دهه‌ی اخیر، سیستم فرمایشی حاکم بر دانشگاه، برای از کار انداختن قوه‌ی تصمیم‌گیری و مداخله‌ی دانشجویان، سنگ تمام گذاشته است. با این وجود، هم‌چنان لازم است نوک پیکان انتقاد، نه فقط به سمت مسببین این وضعیت، بلکه به سوی آن دسته از دانشجویانی نیز باشد که نسبت به این وقایع، تماما منفعل و بی‌اعتنا بوده‌اند. که همین بی‌اعتنایی در فراهم آوردنِ موجباتِ فراموشی جنبش دانشجویی، در جامعه‌ی امروز بی‌تأثیر نبوده است.
درچنین شرایطی، دانشجویان نباید خود را مستثنی از باقی اجتماع ببینند. چرا که در عمل هم، سیاست‌های تحمیل‌شده بر دانشگاه که رفاه دانشجویان را تنزل داده و پولی‌سازی آموزش را رواج می‌دهد، از سنخ همان سیاست‌هایی هستند که در دیگر حوزه‌های اجتماعی اجرایی شده و معیشت اجتماعی را به مخاطره انداخته‌اند. اما با توجه به آن‌چه که ذکر شد، نقش دانشجوی هنر در پیش بردنِ جریان‌های اجتماعی امروز چیست؟
پاسخ روشن است؛ از آن‌جا که هنر اساسا مسئله‌ای گسست‌ناپذیر از امر اجتماعی است، هنرمند باید از حساسیت انتقادی دوچندان، نسبت به رخدادها برخوردار باشد. درحالی که به انزوا رانده شدن هنرمندان در شرایط امروز، باعث مخدوش شدن دیالکتیک هنر و اجتماع شده است. اکنون بهترین موضعی که دانشجو می‌تواند نسبت به این گسست اتخاذ کند، این است که تاریخش را نزد خود احضار کند و از آن راه‌حلی استخراج کند که این گسست را به حداقل برساند.
۱۶ آذر بهترین فرصتی‌ست که به جای گفتن تبریک‌های سرخوشانه به یک‌دیگر، این تاریخ را ورق بزنیم.
- انجمن علمی سینما
- کانون فیلم
- کانون تئاتر
- کانون گرافیک
- کانون نقاشی
@SooreCinemaSociety@SooreFilmAssoc@KanoonTheaterSoore@SoorePaintingClub@Graphic_Soore
