Репост из: Tahlil Fronti 📰
G'azoda, vayronalar orasidagi kichik maydonda falastinliklar yig‘ilgan edi. Havoda og'irlik va umidsizlik hukm surardi. Bir yosh yigit, ovozini ko'tarib dod soldi. Uning ko‘zlarida tim-tim yosh , yonida esa oʻlim yoqasidagi singlisi bor edi.
Yosh yigit oʻz soʻzlarini tugata olmadi. Kutilmaganda havodan bomba yogʻdirgan harbiy samalyot bolaning soʻngi soʻzlarini oʻzi bilan birga bu dunyodan olib ketti.
✈️Tahlil Fronti: "Sizning dardingiz - bizning dardimiz"
"Biz insonmiz!" deya hayqirdi u. "Bizning yuraklarimiz, orzu-havaslarimiz, oilalarimiz bor. Lekin nega, qachon biz o‘zimizni inson sifatida his qila olamiz?
Nega adolat, mehr, va insoniylik biz haqimizda gap ketganda unutiladi ? "
Yosh yigit oʻz soʻzlarini tugata olmadi. Kutilmaganda havodan bomba yogʻdirgan harbiy samalyot bolaning soʻngi soʻzlarini oʻzi bilan birga bu dunyodan olib ketti.
✈️Tahlil Fronti: "Sizning dardingiz - bizning dardimiz"