👈 عيبهايي كه مانع صحّت و قبولي قرباني ميشوند:
1- حيوان کوري که کور بودنش واضح باشد.
شيخ محمد بن صالح العثيمين رحمه الله ميگويد: « حيواني که کوري چشمش بخاطر فرورفتگي يا بيرون آمدن و برجستگي آن، مشخّص و واضح باشد، براي قرباني درست نيست؛ اما اگر حيوان کور است ولي کوري آن آشکار و واضح نيست، کفايت ميکند؛ امّا بهتر و اولي‌تر است كه چشمش كاملاً سالم باشد؛... اما حيواني که شب‌کوري دارد يا چشمش ضعيف است و روزها مي‌بيند امّا شبها نمي‌بيند، شافعي‌ها به صراحت گفته‌اندکه کفايت ميکند؛ بخاطر اينکه کوريش واضح وآشکار نيست.»
2- حيوانِ بيماري كه بيمارياش ظاهر و آشکار باشد.
يعني حيوان دچار سستي و کسالت و کندي در حرکت و کم خوراکي باشد؛ و بيماري در بنيه و جسم حيوان تأثير گذاشته و دچار لاغري و ضعف گشته است.
اگر حيوان سر حال و چاق است ولي دچار بيماريهايي چون طاعون و آبله وکورکها و زخمها و گر و امثال آن مي‌باشد، باز هم جايز نيست زيرا ممكن است در اثر خوردن گوشتش، بيماري به انسان هم سرايت كند.
3- حيواني که لنگ است يا پايش شکسته است.
رسول اکرم صلي الله عليه و سلم شرط کرده است که بايد لنگي و شکستگي پايش آشکار و واضح باشد. بصورتيكه حيوان، هنگام راه رفتن و چريدن از ساير حيوانات عقب مي‌افتد و بدليل شکستگي شديد پايش نميتواند درست راه برود.
امام نووي رحمه الله در المجموع (8/400) ميگويد: «اگر شکستگي آن کم باشد، بصورتيكه از حيوانات ديگر عقب نمي افتد، اين شکستگي اشکال و ضرري ندارد.»(مانع قرباني كردن حيوان نميشود.)
4. حيوان لاغر و ضعيفي است که استخوانهايش مغز نداشته باشد.
استفاده از اين حيوان در قرباني جايز نيست؛ زيرا بنيه اينگونه حيوانات ضعيف است.
رسول اکرم صلي الله عليه و سلم ميفرمايد: «ولا العجفاء التي لا تنقي» يعني: «و جايز نيست حيوان لاغري که مغز استخوان ندارد.» لا تنقي: در آن نقي (مغز استخوان) نيست.
👈 حيواناتي كه قرباني كردن آنها كراهيت دارد (مكروه است):
1. المقابله :آن حيواني است که قسمت بالاي گوشش قطع شده است و تكّه گوشش آويزان است.
2. المدابره: آن حيواني است که يک طرف گوشش قطع شده است.
3. الشرقاء: آن حيواني است که گوشش از نظر طولي پاره شده است
4. الخرقا ء: آن حيواني است که گوشش به صورت دايره سوراخ شده است
5. حيواني که شاخش از نظر طولي و عرضي از بين رفته باشد.
6. حكم قطع شدن يا پاره بودن دُم و بینی نيز چنين است؛ اما بعضی از علماها می گویند مانعی نیست چرا که اثری روی حیوان ندارد والله اعلم
از عبيد بن فيروز روايت است كه ميگويد: قُلْتُ لِلْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ رضي الله عنه حَدِّثْنِى بِمَا كَرِهَ أَوْ نَهَى عَنْهُ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و سلم مِنَ الأَضَاحِىِّ. فَقَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و سلم هَكَذَا بِيدِهِ وَيدِى أَقْصَرُ مِنْ يدِهِ « أَرْبَعٌ لاَ تُجْزِئُ فِى الأَضَاحِىِّ الْعَوْرَاءُ الْبَينُ عَوَرُهَا وَالْمَرِيضَةُ الْبَينُ مَرَضُهَا وَالْعَرْجَاءُ الْبَينُ ظَلْعُهَا وَالْكَسِيرَةُ الَّتِى لاَ تُنْقِى ». قَالَ فَإِنِّى أَكْرَهُ أَنْ يكُونَ نَقْصٌ فِى الأُذُنِ. قَالَ فَمَا كَرِهْتَ مِنْهُ فَدَعْهُ وَلاَ تُحَرِّمْهُ عَلَى أَحَدٍ.
به براء بن عازب رضي الله عنه گفتم: حيواناتي را که پيامبر صلي الله عليه و سلم براي قرباني كردن دوست نداشت يا از آن نهي ميکرد برايمان بگو ،گفت: پيامبر صلي الله عليه و سلم با دستش اينگونه اشاره نمود، در حالي که دست من کوتاهتر از دست ايشان است و فرمود: «چهار نوع حيوان براي قرباني جايز نيست:
1)حيوان کوري که کور بودنش واضح است.
2)حيوان بيماري که بيمارياش آشکار باشد.
3)حيوان لنگي که لنگي‌اش آشکار باشد.
4)حيوان لاغری که مخ و مغز استخوانش از بین رفته باشد.»
عبيد ميگويد به براء گفتم: من مکروه ميدانم که گوش (حيوان قرباني) معيوب و ناقص باشد. براء گفت: هر نقصي را در حيوان ناپسند ديدي آن را رها کن (و از قرباني کردن آن خودداري کن) بدون اينکه آن را بر کس ديگري حرام کني.
👇📥👇
🆔
@Manhaaj_Salaf_Saleh🆔
@MSalaf
