«یک نکته از تئوری انتخاب» (19)
دکتر ویلیام گلسر می گوید: «فقط تا حد معینی می توانیم فرزندان خود را به حرکت به سوی قله های پیشرفت وادار کنیم. می توانیم به آنها در آن جهت کمک کرده و از ایشان حمایت کنیم اما در نهایت آنچه آنها می شوند در کنترل ما نیست».
در توضیح این نکته باید گفت که هر کس برای تلاش و تقلا در صحنه ها و عرصه های گوناگون زندگی، نیاز به انگیزه و انرژی دارد. این انگیزه به طور کلی ریشه در نیازهای ژنتیکی انسان دارد. هر فرد شدت خاصی از هر نیاز را به ارث می برد که این شدت نیازها، سقف تلاش و پیگیری های فرد در زمینه های مختلف را محدود می کند. یکی از نیازهای همه انسان ها که انگیزه پیشرفت و شکوفائی افراد را فراهم می کند، "نیاز به قدرت و احساس ارزشمندی" است.
اگر شدت ژنتیکی نیاز کودک یا نوجوان شما کم باشد، هر قدر هم که او را با شکلهای مختلف پاداش یا تنبیه تحریک کنید، نمی توانید وادارش کنید تا بیش از سقف نیاز خود تقلا و کوشش کند.
همچنین شیوه ارضای نیاز به قدرت در فرزند شما الزاما همان شیوه ای نیست که شما در زندگی خود در پیش گرفته اید یا دوست داشتید آن گونه شوید. هر کس نیازهای خود را بر اساس تجربه های شخصی خوشایند و تصاویری که از الگوهای محبوبش در ذهنش ذخیره کرده، ارضا می کند.
لذا از آنجا که تجربه های فرزند من و نیز افراد معتبر و محبوبی که او می پسندد با تجربه ها و الگوهایی که من در ذهن دارم یکسان نیست، در نتیجه راهی که فرزندم برای کسب احترام، ارزشمندی و پیشرفت می پسندد و انتخاب می کند با آنچه من دوست دارم و در زندگی خود انتخاب کرده ام تفاوت خواهد داشت.
فشار آوردن به فرزند برای درس خواندن، کسب مهارت و «ورود به باشگاه موفقیت» نه تنها سقف پرواز او را به دلخواه ما تغییر نخواهد داد، بلکه موجب تخریب رابطه ما با فرزندمان شده و ما را از فهرست الگوهای مورد توجه اش خارج خواهد کرد.
عاقلانه این است که با شناخت درست ویژگی های فردی فرزندمان، در کنارش باشیم و مانند یک دیده بان با تجربه هر جا لازم شد به او اطلاعات بدهیم و در کنارش باشیم تا بتواند مسیر پیشرفت و شکوفائی اش را خودش انتخاب کند.
@DrAliGhasemi
باما همراه شوید:
@ChoiceCounsellingCenter
Join Us:
https://t.me/joinchat/AAAAAD_uYKroM19i5JwOzg
دکتر ویلیام گلسر می گوید: «فقط تا حد معینی می توانیم فرزندان خود را به حرکت به سوی قله های پیشرفت وادار کنیم. می توانیم به آنها در آن جهت کمک کرده و از ایشان حمایت کنیم اما در نهایت آنچه آنها می شوند در کنترل ما نیست».
در توضیح این نکته باید گفت که هر کس برای تلاش و تقلا در صحنه ها و عرصه های گوناگون زندگی، نیاز به انگیزه و انرژی دارد. این انگیزه به طور کلی ریشه در نیازهای ژنتیکی انسان دارد. هر فرد شدت خاصی از هر نیاز را به ارث می برد که این شدت نیازها، سقف تلاش و پیگیری های فرد در زمینه های مختلف را محدود می کند. یکی از نیازهای همه انسان ها که انگیزه پیشرفت و شکوفائی افراد را فراهم می کند، "نیاز به قدرت و احساس ارزشمندی" است.
اگر شدت ژنتیکی نیاز کودک یا نوجوان شما کم باشد، هر قدر هم که او را با شکلهای مختلف پاداش یا تنبیه تحریک کنید، نمی توانید وادارش کنید تا بیش از سقف نیاز خود تقلا و کوشش کند.
همچنین شیوه ارضای نیاز به قدرت در فرزند شما الزاما همان شیوه ای نیست که شما در زندگی خود در پیش گرفته اید یا دوست داشتید آن گونه شوید. هر کس نیازهای خود را بر اساس تجربه های شخصی خوشایند و تصاویری که از الگوهای محبوبش در ذهنش ذخیره کرده، ارضا می کند.
لذا از آنجا که تجربه های فرزند من و نیز افراد معتبر و محبوبی که او می پسندد با تجربه ها و الگوهایی که من در ذهن دارم یکسان نیست، در نتیجه راهی که فرزندم برای کسب احترام، ارزشمندی و پیشرفت می پسندد و انتخاب می کند با آنچه من دوست دارم و در زندگی خود انتخاب کرده ام تفاوت خواهد داشت.
فشار آوردن به فرزند برای درس خواندن، کسب مهارت و «ورود به باشگاه موفقیت» نه تنها سقف پرواز او را به دلخواه ما تغییر نخواهد داد، بلکه موجب تخریب رابطه ما با فرزندمان شده و ما را از فهرست الگوهای مورد توجه اش خارج خواهد کرد.
عاقلانه این است که با شناخت درست ویژگی های فردی فرزندمان، در کنارش باشیم و مانند یک دیده بان با تجربه هر جا لازم شد به او اطلاعات بدهیم و در کنارش باشیم تا بتواند مسیر پیشرفت و شکوفائی اش را خودش انتخاب کند.
@DrAliGhasemi
باما همراه شوید:
@ChoiceCounsellingCenter
Join Us:
https://t.me/joinchat/AAAAAD_uYKroM19i5JwOzg