🔺قرآن یک اصل کلی ذکر می‏کند، همین اصلی که در مقدمه‏ داستان راستان ‏نوشتم، با توجه و الهام از جمله‏ای که امیرالمؤمنین در نامه خود به مالک اشتر راجع به عامّه و خاصّه دارد.

🔺عامّه همین گروه به اصطلاح توده مردم هستند. خاصّه آنهایی که امتیازات را به خودشان اختصاص داده‏اند.

🔺حضرت به مالک توصیه می‏کند که عامّه مردم را داشته باش و مراعات حال عامّه را بکن و تکیه‏ات بر عامّه مردم باشد نه بر خاصّه.

🔺بعد حضرت این گونه تعلیم می‏کند (خلاصه‏اش این است) که خاصّه یک مردمی هستند که عادت کرده‏اند به اینکه زیاد بگیرند و کم بدهند (کم کار کنند)، یک مردم پرتوقع و کم کار، و اینها هیچ قابل اعتماد نیستند.

🔺برعکس، توده مردم توقعشان کمتر و خدمتشان بیشتر است.

🔺آنجا من ذکر کردم که غالباً صلاح از پایین به بالا سرایت می‏کند، فساد از بالا به پایین می‏ریزد، یعنی غالباً صلاح و فساد دو جهت متضاد را دارند: فساد از طبقه بالا می‏ریزد و به طبقه پایین سرایت می‏کند، یعنی طبقه بالا طبقه پایین را فاسد می‏کند. برعکس، صلاح و اصلاح از پایین به بالا حرکت می‏کند، یعنی طبقه پایین است که وقتی صالح شد صلاحش حتی می‏تواند طبقه بالا را هم اصلاح کند، که این اصلِ قرآنی است.

(آیه الله مطهری (ره) - مجموعه آثار، ج ‏15، ص: 927)
@Engineering_Ethics