လက်ရှိသိမ်းထားခံရတဲ့နေရာတွေ မဆုတ်ပေးရင် ဘာဆွေးနွေးပွဲမှ မလုပ်နဲ့။ ၂၀၂၅ ထဲ ရွေးကောက်ပွဲ သေချာရင် တနှစ်လောက်နဲ့တော့ ငတ်မသေဘူး။ ရေလမ်းကသာ သုံး။


တရုတ်သွားမယ့် လမ်းမှာ လမ်းဖြစ်ရုံ ဆိုရုံလောက် အခွန် ခွဲ‌ယူကြေးသာဆိုရင် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခ ထပ်ဖြစ်မှာ အသေအချာပဲ။ ဒီကြားထဲ အပစ်ရပ်ရင် တောင် လူအင်အား ဖြည့်လို့ကောင်းအောင်၊ စစ်အင်အား ဖြည့်လို့ရအောင် လုပ်တာလို့ပဲ မြင်မိတယ်။ ဒါ့ထက်အရေးကြီးတာက ဒီနယ်မြေတွေ မပါသွားရလေအောင် အသက်ပေးတိုက်ခဲ့တဲ့ စစ်သည်တွေရဲ့ သစ္စာနဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ရမယ်။


ကုန်သွယ်ရေး ဖွင့်ချင်တယ်မလား။ နဂိုအတိုင်း ပြန်ဆုတ်။ ပြည်နယ် လိုချင်ရင် ၂၀၀၈ မှာ နည်းဥပဒေရှိတယ်။ လုပ်ထုံး လုပ်နည်း ရှိတယ်။ ဒါကို လက်ရှိနိုငိငံရေး ပါတီတွေကလည်း အသံထွက်ရမယ်။ တချို့သော စခန်း တွေဟာ နယ်စပ်မျဉ်းပေါ် ရှိလို့ နှစ်နိုင်ငံ အချုပ်အခြာကို ငဲ့ရတာမျိုးဆို ထားတော့။ ပလောင်နဲ့ ရခိုင်က ဘယ်သူ့ အားနာစရာ ရှိလို့လဲ။


လူအင်အား မလိုဘူး။ အားနေရင် လေယာဉ်သံကိုပါကြောက်နေရအောင် လုပ်လို့ရတယ်။ ခက်တာက နယ်စပ် မပြောနဲ့။ မြင်းခြံ-တောင်သာ တဝိုက်က အညာ နွားထိုးကြီး PDF တွေရဲ့ အမြန်လမ်းကို ရန်လာရှာတာတောင် ခံနေရတာတော့ သိပ်မကောင်းလှပေဘူး။


နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေးပွင့်ရုံလောက်နဲ့ အပစ်အခတ်ရပ်ရင်တော့...EAO သိမ်းထားတဲ့ နယ်မြေတွေဟာ ဖက်ဒရယ်ခေါင်းချိတ်ပြီး ကွန်ဖက်ထရိတ်သွားမယ့် လမ်းစပဲလို့ မြင်မိတယ်။


(နရီမိုး)