سکوت و مشارکت مخاطب در تکمیل روایت - لیلا صادقی

ســـــ...................
ســــ..........
سـ.....
سکوت به عنوان یک نشانه، با بی‌کلامی، وقفه، خاموشی و بی‌کنشی متفاوت است و درواقع، سکوت آن بی‌کلامی دلالتمندی است که با فقدان گفتار و با غیاب دال، مدلولی را در ذهن شکل می‌دهد. در بسیاری از علوم، سکوت را با مسکوت کردن یا خاموشی خلط کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به نظریه‌ی مارپیچ سکوت (1993) در علوم ارتباطات اشاره کرد. اما سكوت خود داراي معنا است و مسئله‌ی اصلي سكوت در گفتمان كشف اين معنا است (كورزون، 1997: 5). درواقع از آنجایی که زبان در مغز انسان و نه در گفتار او شکل می‌گیرد، پس سكوت نه در سطح زبانی بلکه در سطح گفتاری رخ می‌دهد، بدین معنا که با فقدان دال، مدلول در زبان و به عبارتی در مغز ادراک می‌شود و جالب توجه خواهد بود که اگر مطالعات عصب‌شناسی شناختی به این سمت حرکت کند که در زمان حذف دال‌ها، چه تغییری در حرکت سلول‌های عصبی و اتصال سیناپس‌های موجود میان آن‌ها رخ می‌دهد که امکان ادراک مفهوم در مغز مهیا می‌شود.

متن كامل
http://leilasadeghi.com/naghd/note/1068-sokoot-leila.html

#يادداشت
@LS_leilasadeghi