🔰 آزادسازی تعطیلات و صنعت گردشگری
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
یکی از معضلات تعطیلات رسمی در عصر حاضر، یکسان بودن ایام تعطیل برای کل جامعه و در نتیجه، افزایش انفجاری نرخ مسافرت در یک بازهٔ زمانی بسیار محدود است. به همین جهت، صنعت توریسم به شدت به تقویم‌های حکومتی وابسته شده و شهروندان بی‌آنکه بدانند، در دام وجهی از آمریت دولت‌ها افتاده و گریزی از این جداول زمان‌بندی نمی‌یابند.
این وابستگی تقویمی باعث شده که درآمدهای حاصل از گردشگری به صورت یکنواخت در طول سال توزیع نشده و ریسک بالای سرمایه‌گذاری، و متعاقب آن، افزایش هزینه‌های مسافرت را به همراه داشته باشد. به عبارتی، بسیاری از سرمایه‌گذاران از ورود به این عرصه خودداری کرده و همزمان، بسیاری از شهروندان به دلیل هزینهٔ بالای هتل‌ها و مراکز تفریحی، از بهره‌گیری از این امکانات محروم می‌مانند.
به‌علاوه، تراکم تعطیلات سراسری در یک بازهٔ زمانی محدود، ضمن کاهش مقطعی رشد اقتصادی در شهرهای غیرتوریستی، جمعیت سرسام‌آوری را به شهرها و اماکن گردشگری سرریز کرده و لطمات جبران‌ناپذیری به ابنیهٔ تاریخی، منابع طبیعی، زیرساخت‌های شهری و بین شهری، و حتی جان شهروندان گرفتار در ترافیک‌های سنگین و خطرساز وارد می‌کند.
حال اگر، از طریق آزادسازی تعطیلات، مشاغل و کسب‌و‌کارهای گوناگون، اعم از دولتی و غیردولتی، مجال تنظیم اوقات فراغت خود، بر اساس نوع فعالیت شغلی، نیاز بازار و اولویت‌های پرسنل‌شان را داشته باشند، ضمن کاهش هزینه‌های مادی گشت و گذار و همچنین رونق بیشتر صنعت توریسم، عموم جامعه از تعطیلات با کیفیت‌تری بهره‌مند خواهد شد.
➖ پیش‌تر یادداشتی برای تشریح کلیات آزادسازی تعطیلات نوشته‌ام که از طریق لینک زیر قابل دسترس است. در ادامه، ابعاد بیشتری از این مسئله را مورد بررسی قرار داده و نهایتاً ناکجاآبادی را به عنوان مقصد نهایی این فرایند ترسیم خواهم کرد.
https://t.me/LibertasFarzin/70
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
یکی از معضلات تعطیلات رسمی در عصر حاضر، یکسان بودن ایام تعطیل برای کل جامعه و در نتیجه، افزایش انفجاری نرخ مسافرت در یک بازهٔ زمانی بسیار محدود است. به همین جهت، صنعت توریسم به شدت به تقویم‌های حکومتی وابسته شده و شهروندان بی‌آنکه بدانند، در دام وجهی از آمریت دولت‌ها افتاده و گریزی از این جداول زمان‌بندی نمی‌یابند.
این وابستگی تقویمی باعث شده که درآمدهای حاصل از گردشگری به صورت یکنواخت در طول سال توزیع نشده و ریسک بالای سرمایه‌گذاری، و متعاقب آن، افزایش هزینه‌های مسافرت را به همراه داشته باشد. به عبارتی، بسیاری از سرمایه‌گذاران از ورود به این عرصه خودداری کرده و همزمان، بسیاری از شهروندان به دلیل هزینهٔ بالای هتل‌ها و مراکز تفریحی، از بهره‌گیری از این امکانات محروم می‌مانند.
به‌علاوه، تراکم تعطیلات سراسری در یک بازهٔ زمانی محدود، ضمن کاهش مقطعی رشد اقتصادی در شهرهای غیرتوریستی، جمعیت سرسام‌آوری را به شهرها و اماکن گردشگری سرریز کرده و لطمات جبران‌ناپذیری به ابنیهٔ تاریخی، منابع طبیعی، زیرساخت‌های شهری و بین شهری، و حتی جان شهروندان گرفتار در ترافیک‌های سنگین و خطرساز وارد می‌کند.
حال اگر، از طریق آزادسازی تعطیلات، مشاغل و کسب‌و‌کارهای گوناگون، اعم از دولتی و غیردولتی، مجال تنظیم اوقات فراغت خود، بر اساس نوع فعالیت شغلی، نیاز بازار و اولویت‌های پرسنل‌شان را داشته باشند، ضمن کاهش هزینه‌های مادی گشت و گذار و همچنین رونق بیشتر صنعت توریسم، عموم جامعه از تعطیلات با کیفیت‌تری بهره‌مند خواهد شد.
➖ پیش‌تر یادداشتی برای تشریح کلیات آزادسازی تعطیلات نوشته‌ام که از طریق لینک زیر قابل دسترس است. در ادامه، ابعاد بیشتری از این مسئله را مورد بررسی قرار داده و نهایتاً ناکجاآبادی را به عنوان مقصد نهایی این فرایند ترسیم خواهم کرد.
https://t.me/LibertasFarzin/70