📜 آزادسازی تعطیلات
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی تربیت مدرس
شاید نتوان تاریخ و جغرافیای دقیقی برای اولین تعطیلات سراسری شناسایی کرد، اما به‌طور قطع شخص یا نهاد زورگویی (بخوانید دولت) روز یا ایام خاصی را به عنوان تعطیل رسمی اعلام کرده و احتمالاً تخطی از این قانون را مشمول مجازات کرده بود.
اما هدف دولت‌ها از تعطیل کردن برخی زمان‌ها چیست؟ به یقین این تصمیم در راستای استراحت دادن به نیروی کار نبوده است؛ چرا که در تمدن‌های نخستین، بیشتر کارها خصوصی بوده و افراد به صورت توافقی و مستقل از حکومت، زمانی را برای استراحت تخصیص می‌دادند.
تعطیل کردن کسب‌و‌کار مردم قاعدتاً برای جلب توجه حداکثری ایشان به نهاد تعطیل کننده، یعنی دولت و دستگاه ایدئولوژیک آن بوده است. نهاد زورگو از این فرصت یا برای القای باورها و آموزه‌های خود سود جسته و یا سعی داشته شهروندان خود را به منظور تعلیمات نظامی و انجام سایر خدمات عمومی به صورت موقت تحت بردگی خود در‌آورد.
در گذر زمان، همگی فراموش کرده‌ایم که چرا فلان روزها به صورت منظم تعطیل است و بی‌صبرانه منتظر رسیدن تعطیلات دولتی می‌شویم تا فقط در آن بازه زمانی مجاز، از روال روتین کار و زندگی خلاصی یابیم.
غافل از اینکه تعطیلات اجباری، اوج تمامیت‌خواهی دولت‌ها و سرکوب حسدگونهٔ سازوکار بازاری است که اختیار تعیین زمان استراحت را به خود افراد می‌سپارد. حتی اعمال محدودیت برای بسیاری از اصناف در ساعات خاصی از شب، مصداق بارز حکومت نظامی، نه مستقیماً بر علیه تردد آزاد شهروندان، که به حتم بر ضد بازار آزاد است.
به بیانی دیگر، تعطیلات رسمی ابزاری است دولتی، به قصد تحدید آزادی از طریق ضربه زدن به نظام بازار.
متأسفانه یکی از جبهه‌هایی که مورد غفلت آزادی‌خواهان جهان قرار گرفته، تعطیلات رسمی است که می‌بایست تا حد امکان در راستای الغای آن‌ها کوشید.
@LibertasFarzin
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی تربیت مدرس
شاید نتوان تاریخ و جغرافیای دقیقی برای اولین تعطیلات سراسری شناسایی کرد، اما به‌طور قطع شخص یا نهاد زورگویی (بخوانید دولت) روز یا ایام خاصی را به عنوان تعطیل رسمی اعلام کرده و احتمالاً تخطی از این قانون را مشمول مجازات کرده بود.
اما هدف دولت‌ها از تعطیل کردن برخی زمان‌ها چیست؟ به یقین این تصمیم در راستای استراحت دادن به نیروی کار نبوده است؛ چرا که در تمدن‌های نخستین، بیشتر کارها خصوصی بوده و افراد به صورت توافقی و مستقل از حکومت، زمانی را برای استراحت تخصیص می‌دادند.
تعطیل کردن کسب‌و‌کار مردم قاعدتاً برای جلب توجه حداکثری ایشان به نهاد تعطیل کننده، یعنی دولت و دستگاه ایدئولوژیک آن بوده است. نهاد زورگو از این فرصت یا برای القای باورها و آموزه‌های خود سود جسته و یا سعی داشته شهروندان خود را به منظور تعلیمات نظامی و انجام سایر خدمات عمومی به صورت موقت تحت بردگی خود در‌آورد.
در گذر زمان، همگی فراموش کرده‌ایم که چرا فلان روزها به صورت منظم تعطیل است و بی‌صبرانه منتظر رسیدن تعطیلات دولتی می‌شویم تا فقط در آن بازه زمانی مجاز، از روال روتین کار و زندگی خلاصی یابیم.
غافل از اینکه تعطیلات اجباری، اوج تمامیت‌خواهی دولت‌ها و سرکوب حسدگونهٔ سازوکار بازاری است که اختیار تعیین زمان استراحت را به خود افراد می‌سپارد. حتی اعمال محدودیت برای بسیاری از اصناف در ساعات خاصی از شب، مصداق بارز حکومت نظامی، نه مستقیماً بر علیه تردد آزاد شهروندان، که به حتم بر ضد بازار آزاد است.
به بیانی دیگر، تعطیلات رسمی ابزاری است دولتی، به قصد تحدید آزادی از طریق ضربه زدن به نظام بازار.
متأسفانه یکی از جبهه‌هایی که مورد غفلت آزادی‌خواهان جهان قرار گرفته، تعطیلات رسمی است که می‌بایست تا حد امکان در راستای الغای آن‌ها کوشید.
@LibertasFarzin