🔰 کرونادرمانی!
در چند سدهٔ اخیر، با ایجاد و توسعهٔ کسب‌و‌کارهای نوین غیرحکومتی، ارتزاق بسیاری از شهروندان به جای انبارهای غله و خزانه‌های دولتی، به روابط حاکم بر بازار گره خورده و بدین طریق، ضمن کاهش میزان وابستگی بدنهٔ جوامع به دولت‌هایشان، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی از دریچهٔ بازار گسترش یافت.
البته این روند با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده است؛ جنگ‌های جهانی و منطقه‌ای، قحطی و حوادث طبیعی به دفعات به مدد دولت‌ها آمده تا از افول روزافزون آن جلوگیری نماید. با این حال، گسترش تکنولوژی در وجوه مختلف آن در چند دههٔ اخیر، نهاد دولت را در آستانهٔ محو کامل قرار داده بود. گسترش بازارها و تجارت بین‌الملل، افزایش ملموس سازمان‌های مردم‌نهاد، پیگیری مجدانهٔ حقوق شهروندی و البته، خلق پول‌های خصوصی، در حکم به غُل و زنجیر کشیدن این لویاتان فرتوت بوده است.
اما متأسفانه، شیوع ویروس #کرونا در سطح جهان، به‌سان خونی تازه در رگ‌های این جانور دیو سیرت، مجال سیطرهٔ همه جانبهٔ حکومت‌ها را بر وجوه مختلف زندگی شهروندان پدید آورده است. در این وضعیت، دولت‌ها ضمن اعمال محدودیت‌هایی بر آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شهروندان، که البته تا حدودی نیز اجتناب‌ناپذیر بوده است، به سه طریق دیگر ضرباتی مهلک بر جسم و جان بازار وارد کرده‌اند.
از یک سو، با حاتم‌بخشی‌های چند هزار میلیارد دلاری، از طریق چاپ بی‌محابای کاغذی نخ‌دار، مالیاتی پنهان بر دارندگان پول، این اصلی‌ترین ابزار کار در نظام بازار، اِعمال کرده و تورم و رکودی گریزناپذیر را به بازار تحمیل خواهند کرد؛ گناهی که نهایتاً به پای بازار نوشته خواهد شد.
از طرف دیگر، به دلیل از بین رفتن میلیون‌ها شغل در بخش خصوصی، مشاغل دولتی که به دلیل درآمدهای ناچیز، سرکوب خلاقیت و وابستگی فکری و ایدئولوژیک مستخدمان آن، به مرور مورد سرزنش و تحقیر بخش خصوصی قرار گرفته بودند، بار دیگر به بُتی تبدیل خواهند شد که عوام را از بیم بروز بحران‌های مشابه، به امید حقوق و دستمزدی مادام‌العمر، ولو ناچیز، مسحور خود می‌نمایند. به‌علاوه، بار دیگر بسیاری در ثنای دولت‌های فربه قصیده‌سرایی کرده و به صورت کاملاً دموکراتیک، قوانینی را برای هر چه سنگین‌تر نمودن آن به تصویب خواهند رساند.
زین رو، به باور بنده، اپیدمی اخیر نه فقط جسم بازار، که روح آن، که همانا حُسن شهرت و اعتماد عمومی به این نهاد است را هدف قرار داده و این بزرگترین آسیبی است که نسل بشر از ویروس کرونا متحمل خواهد شد.
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
@LibertasFarzin
در چند سدهٔ اخیر، با ایجاد و توسعهٔ کسب‌و‌کارهای نوین غیرحکومتی، ارتزاق بسیاری از شهروندان به جای انبارهای غله و خزانه‌های دولتی، به روابط حاکم بر بازار گره خورده و بدین طریق، ضمن کاهش میزان وابستگی بدنهٔ جوامع به دولت‌هایشان، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی از دریچهٔ بازار گسترش یافت.
البته این روند با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده است؛ جنگ‌های جهانی و منطقه‌ای، قحطی و حوادث طبیعی به دفعات به مدد دولت‌ها آمده تا از افول روزافزون آن جلوگیری نماید. با این حال، گسترش تکنولوژی در وجوه مختلف آن در چند دههٔ اخیر، نهاد دولت را در آستانهٔ محو کامل قرار داده بود. گسترش بازارها و تجارت بین‌الملل، افزایش ملموس سازمان‌های مردم‌نهاد، پیگیری مجدانهٔ حقوق شهروندی و البته، خلق پول‌های خصوصی، در حکم به غُل و زنجیر کشیدن این لویاتان فرتوت بوده است.
اما متأسفانه، شیوع ویروس #کرونا در سطح جهان، به‌سان خونی تازه در رگ‌های این جانور دیو سیرت، مجال سیطرهٔ همه جانبهٔ حکومت‌ها را بر وجوه مختلف زندگی شهروندان پدید آورده است. در این وضعیت، دولت‌ها ضمن اعمال محدودیت‌هایی بر آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شهروندان، که البته تا حدودی نیز اجتناب‌ناپذیر بوده است، به سه طریق دیگر ضرباتی مهلک بر جسم و جان بازار وارد کرده‌اند.
از یک سو، با حاتم‌بخشی‌های چند هزار میلیارد دلاری، از طریق چاپ بی‌محابای کاغذی نخ‌دار، مالیاتی پنهان بر دارندگان پول، این اصلی‌ترین ابزار کار در نظام بازار، اِعمال کرده و تورم و رکودی گریزناپذیر را به بازار تحمیل خواهند کرد؛ گناهی که نهایتاً به پای بازار نوشته خواهد شد.
از طرف دیگر، به دلیل از بین رفتن میلیون‌ها شغل در بخش خصوصی، مشاغل دولتی که به دلیل درآمدهای ناچیز، سرکوب خلاقیت و وابستگی فکری و ایدئولوژیک مستخدمان آن، به مرور مورد سرزنش و تحقیر بخش خصوصی قرار گرفته بودند، بار دیگر به بُتی تبدیل خواهند شد که عوام را از بیم بروز بحران‌های مشابه، به امید حقوق و دستمزدی مادام‌العمر، ولو ناچیز، مسحور خود می‌نمایند. به‌علاوه، بار دیگر بسیاری در ثنای دولت‌های فربه قصیده‌سرایی کرده و به صورت کاملاً دموکراتیک، قوانینی را برای هر چه سنگین‌تر نمودن آن به تصویب خواهند رساند.
زین رو، به باور بنده، اپیدمی اخیر نه فقط جسم بازار، که روح آن، که همانا حُسن شهرت و اعتماد عمومی به این نهاد است را هدف قرار داده و این بزرگترین آسیبی است که نسل بشر از ویروس کرونا متحمل خواهد شد.
✍ فرزین رحیمی زنوز
➖ دانشجوی دکترای اقتصاد سياسی
@LibertasFarzin