امپراتوری عثمانی ،از حکومت نود روزه مراد پنجم تا انقلاب ترکان جوان در 1908
از کمک های مسلمانان به ارامنه تا اولین واکنش های ارامنه به کشتار
قسمت صدوهشتم
این کشتار وحشیانه باعث ناراحتی و اندوه بسیاری از ترکان مسلمان عثمانی شد تا جایی که بسیاری از آنها خبر این کشتارهای وحشیانه را به دست خارجی ها و مطبوعات خارجی رساندند. چرا که به دلیل سانسور شدید حاکم برمطبوعات عثمانی هیچ خبری در مورد کشتار ارامنه چاپ نمی شد.
بتدریج ارامنه هم در مقابل این کشتارهای ظالمانه واکنش نشان دادند. اولین حزب ارمنی معروف به حزب سوسیال دموکرات در سال 1887 تشکیل شد و فدراسیون انقلابی ارمنی یا ARF نیز در سال 1890 به منظور مقابله با حملات هنگ های حمیدیه به وجود آمدند. ناآرامی ها مدام در حال افزایش بود عبدالحمید سعی می کرد با کمک نیروهای محلی آن را سرکوب کند. سلطان با حکام مناطق ارمنی نشین دستور مصادره اموال ارامنه را نیز داد.
عبدالحمید شخصا عملیات کشتار را هدایت می کرد و هر روز گزارش های مختلف از عملیات سرکوب را مطالعه می کردو در جریان امور قرار داشت.
علی رغم وحشی گری هنگ های حمیدیه بسیاری از ترکان مسلمان اهل عثمانی همسایگان ارمنی خود را پناه و حتی فراری دادند.
ارمنی های نجات یافته از کشتارها سعی کردند با فرستادن نامه به کشورهای اروپایی و رساندن خود به سفارت خانه های خارجی اخبار این اتفاقات هولناک را به گوش اروپاییان برسانند. برای اولین باریک ناخدای اتریشی که یک کشتی متعلق به شرکت لویدز را هدایت می کرد در سواحل شهر طرابوزان آثار این کشتار را مشاهده کرد. او دید که افرادی برای فرار خود را به درون دریا می اندازند. اخبار این اتفاقات بلافاصله به اروپا رسید. مدتی بعد هم یکی از کارمندان سفارت انگلستان به نام جرالد فیتز موریس گزارش سوزاندن 3000 زن ،مرد و کودک را در کلیسای جامع اروفه درشهر اودسا به گوش جهانیان رسانید. اما یکی از حرکت احمقانه دولت عثمانی در دستگیری دو پروفسور ارمنی در شهر آنقره خشم جهانیان را برانگیخت.
این دو پروفسور با کالج های آمریکایی در مارسوان کار می کردند که از سوی دولت عثمانی به اتهام چاپ اعلامیه های ضد دولتی بازداشت شدند. بلافاصله با غل و زنجیر به دادگاه آنقره برده و اعدام شدند. این اتفاق بازتاب وسیعی داشت و خصوصا خشم دولت آمریکا برانگیخت. عبدالحمید برای اولین بار از شروع کشتارها با فشارهای خارجی مواجه شده بود و وزیر مختار آمریکا در استانبول که یک قاضی به نام ترل بود به کاخ ییلدیز دعوت کرد. عبدالحمید از این آمریکایی متنفر بود اما خیلی خوب حفظ ظاهر کرد تا جای که در پایان مراسم شام ترل تصور کرد عبدالحمید دوم هیچ اطلاعی از این کشتارها ندارد. سلطان به وزیر مختار آمریکا قول رسیدگی داد. او یک روز بعد به آرتور نیکلسون (پدرسرهارولد نیکلسون شرق شناس مشهور ) که کارمند سفارت بود گفت : سلطان مرد خوبی است و از همه چیز بی خبر است. نیکلسون در دفتر خاطرات خود نوشت : به نظر می رسد ترل از سلطان عبدالحمید فریب خورده است.
عبدالحمید به منظور آرام کردن افکار عمومی اجازه بازدید گوردون بنت خبرنگار روزنامه نیویورک هرالد را از مناطق شورشی ارمنی نشین داد. بنت با دو ناظر بی طرف راهی یکی از مناطق کشتار شد و برای روزنامه اش نوشت: در حال حاضر حدود 50 هزار نفر در این منطقه به قتل رسیده اند و این به غیر از تلفات گرسنگی و سرماست.
بعد از این کشتارها فداییان ارمنی شروع به اقدامات متقابل کردند. در آخرین روزهای ماه اوت 1896 یک گروه 20 نفری مجهز به بمب و نارنجک دستی تحت فرماندهی آرمن گارو ساختمان بانک عثمانی در استانبول را اخراج کردند. آنها بلافاصله اعلام کردند قصد دزدی ندارند و تنها هدف آنها رساندن اخبار کشتار ارامنه به دنیاست.
ادامه دارد
نویسنده:زهرا صادقیان
#مطالب_تاریخی
#امپراتوری_عثمانی
#عبدالحمید_دوم
#کشتار_ارامنه
#حزب_سوسیال_دموکرات_ارمنی
#فداییان_ارمنی
#آمریکا
@militarist_girls
