📃 جامعه آزاد با سرمایهداری رفیقسالار تفاوت دارد (۱) | ✍🏻 ایمون باتلر
➣ @Notes_On_Liberty
❃ عدهای استدلال میکنند که در نظام سرمایهداری شرکتهای بزرگ و ثروتمند برای منافع خودشان به بهرهکشی مردم فقیر میپردازند و سیاستمداران با اعطای انحصارات و امتیازات ویژه و انواع بذل و بخششها و سوبسیدها به نورچشمیها و رفقای خود در کمپانیهای بزرگ، ثروت تودهها را به تاراج میبرند.
❃ اما در یک جامعهی اصالتاً آزاد، وجود رقابت باعث میشود که بهرهکشی و «سرمایهداری رفیقسالار» امکانناپذیر شود. هر کسبوکاری برای زندهماندن و ادامهی کار به مشتریان خود وابسته است. اگر شرکتی نتواند نظر مشتریان را جلب کند یا نتواند خدمات شایستهای به آنان ارائه دهد، مشتریان بهسادگی از معامله با او خودداری کرده و به تأمینکنندهی دیگری مراجعه میکنند. و آنچه در یک جامعه آزاد همیشه وجود دارد، همین تنوع و کثرت انواع شرکتها و تأمینکنندگان مختلف است، زیرا در جوامع آزاد دولتها قدرت و اختیاری ندارند که اقدام به ایجاد انحصارات کنند یا به حمایت از کمپانیهای خاص و نورچشمی بپردازند یا مردم را از راهاندازی و رشد کسبوکارهای جدید باز دارند.
❃ اقتصادی که اصالتاً آزاد باشد به خودی خود و به شکلی مستمر «رقابت تولید میکند» و همین رقابت است که مصرفکننده را در مقابل تولیدکننده توانمند میسازد. در چنین اقتصادی اگر شرکتها محصول ارزشمند و مشتریپسند تولید نکنند به سرعت از دور خارج میشوند. گاه در بخشهایی مانند خودروسازی که مستلزم سرمایهگذاریهای کلان است، برخی شرکتها ممکن است به شدت رشد کرده و خیلی بزرگ شوند. اما شرکتهای عظیم و ثروتمند نیز نهایتاً دیر یا زود با رقبا و مدعیان بالقوه یا بالفعلی روبهرو خواهند شد که سرمایههای کلان در اختیار دارند و مدعی تولید محصولی بهتر از محصولات آنها هستند. مشکل فقط زمانی آغاز میشود که مسئولین دولتی با توسل به مقام و موقعیت خود به خفهکردن رقابت بپردازند و رقبای تازه را از ورود به عرصه اقتصاد مایوس کنند یا رسماً مانع آنها شوند.
❃ بدون شک ایجاد و حفظ رقابت به شکلی اصالت باز و آزاد کار دشواری است. حتی در آزادترین جوامع امروزی در همهجای دنیا سیاستمداران اقدام به تحميل قواعد و مقرراتی میکنند که اغلب بهصورتی ناخواسته به کاهش رقابت میانجامد و در نتیجه از اقتدار مصرفکننده میکاهد و او را در مقابل تولیدکننده ضعیف میکند. تقریباً همیشه و در همهجا تولیدکنندگان (ضمن استقبال از دخالتهای دولتی که در نهایت به ضرر مصرفکننده و به نفع تولیدکننده تمام میشود) با یکدیگر تبانی میکنند تا به همین هدف برسند.
➣ @Notes_On_Liberty
➣ @Notes_On_Liberty
❃ عدهای استدلال میکنند که در نظام سرمایهداری شرکتهای بزرگ و ثروتمند برای منافع خودشان به بهرهکشی مردم فقیر میپردازند و سیاستمداران با اعطای انحصارات و امتیازات ویژه و انواع بذل و بخششها و سوبسیدها به نورچشمیها و رفقای خود در کمپانیهای بزرگ، ثروت تودهها را به تاراج میبرند.
❃ اما در یک جامعهی اصالتاً آزاد، وجود رقابت باعث میشود که بهرهکشی و «سرمایهداری رفیقسالار» امکانناپذیر شود. هر کسبوکاری برای زندهماندن و ادامهی کار به مشتریان خود وابسته است. اگر شرکتی نتواند نظر مشتریان را جلب کند یا نتواند خدمات شایستهای به آنان ارائه دهد، مشتریان بهسادگی از معامله با او خودداری کرده و به تأمینکنندهی دیگری مراجعه میکنند. و آنچه در یک جامعه آزاد همیشه وجود دارد، همین تنوع و کثرت انواع شرکتها و تأمینکنندگان مختلف است، زیرا در جوامع آزاد دولتها قدرت و اختیاری ندارند که اقدام به ایجاد انحصارات کنند یا به حمایت از کمپانیهای خاص و نورچشمی بپردازند یا مردم را از راهاندازی و رشد کسبوکارهای جدید باز دارند.
❃ اقتصادی که اصالتاً آزاد باشد به خودی خود و به شکلی مستمر «رقابت تولید میکند» و همین رقابت است که مصرفکننده را در مقابل تولیدکننده توانمند میسازد. در چنین اقتصادی اگر شرکتها محصول ارزشمند و مشتریپسند تولید نکنند به سرعت از دور خارج میشوند. گاه در بخشهایی مانند خودروسازی که مستلزم سرمایهگذاریهای کلان است، برخی شرکتها ممکن است به شدت رشد کرده و خیلی بزرگ شوند. اما شرکتهای عظیم و ثروتمند نیز نهایتاً دیر یا زود با رقبا و مدعیان بالقوه یا بالفعلی روبهرو خواهند شد که سرمایههای کلان در اختیار دارند و مدعی تولید محصولی بهتر از محصولات آنها هستند. مشکل فقط زمانی آغاز میشود که مسئولین دولتی با توسل به مقام و موقعیت خود به خفهکردن رقابت بپردازند و رقبای تازه را از ورود به عرصه اقتصاد مایوس کنند یا رسماً مانع آنها شوند.
❃ بدون شک ایجاد و حفظ رقابت به شکلی اصالت باز و آزاد کار دشواری است. حتی در آزادترین جوامع امروزی در همهجای دنیا سیاستمداران اقدام به تحميل قواعد و مقرراتی میکنند که اغلب بهصورتی ناخواسته به کاهش رقابت میانجامد و در نتیجه از اقتدار مصرفکننده میکاهد و او را در مقابل تولیدکننده ضعیف میکند. تقریباً همیشه و در همهجا تولیدکنندگان (ضمن استقبال از دخالتهای دولتی که در نهایت به ضرر مصرفکننده و به نفع تولیدکننده تمام میشود) با یکدیگر تبانی میکنند تا به همین هدف برسند.
➣ @Notes_On_Liberty