میدونید من زندگی همچین شادیم ندارم. ادمای زیادی نیستن که به من وابسته باشن ، چه احساسی و چه چیزای دیگه و معمولا چیزای زیادی باعث خوشحالی یا ناراحتیم نمیشن.
ولی خب ... یه تفکری دارم که طی مدت زیادی توی مغزم به وجود اومده ، اونم اینه که اگه من زندگی شادی ندارم پس دلیل نمیشه برای شاد کردن آدمای دیگه دست روی دست بزارم.
شاید حرف من باعث بشه اون دختر یه کوچولو ، فقط یه کوچولو حس خوب پیدا کنه.