همه چی شده مثل گذشته.خیلی دلتنگم.و برای اینکه هر روز بهت پیام بدم دنبال ی بهانه ام.فقط دیگه مثل قدیم شاعر نیستم که بتونم با شعر هام سر صحبت رو باز کنم. دیگه دست و دلم به قلم نمیره .که برات از حالم بنویسم تا تو مثل خودم جواب بدی. دلم برای صدات تنگ شده.ولی ترسم از پشت تلفن حرف زدن دوباره برگشته.پس این بار اول تو ویس بده و بگو خوبی.پس این بار خودت بهانه باش....