واقعا چک کردن بعضی دیلیها هر چی غم بیرون از مجازی هست رو به یاد آدم میاره...
من نمیفهمم این که سعی کنی دور از زندگی واقعی، توی دنیای مجازی یکم شاد باشی و شادی ببخشی و شاد رفتار کنی انقدر سخته؟ دنیای مجازی که دیگه ساختش با خودته!
دوست دارم از نصف دیلیام لفت بدم انقدر که پر شده از غم و اندوه! بعضیا هم یه طوری رفتار میکنن انگار فقط خودشونن که غم دارن.
توی این دوره زمونه کیه که غم و ناراحتی نداشته باشه؟
فکر کنم نصف دیلیامو امروز آرشیو کردم که دیگه چشمم بهشون نخوره...
زندگی به خودی خودش سخت هست، مشکل هست، غم هست، اندوه هست، لااقل توی مجازی یکم مهربون باشید و شادی ببخشید.
لااقل توی مجازی حال خودتونو خوب کنید. اینجا که دیگه دست خودتونه...