همیشه جوری نگاش کنین انگار آخرین باره، جوری بهش بگین مراقب خودت باش انگار فرداش قراره بره جنگ، وقتی میبینینش جوری بغلش کنین انگار از مرگ برگشته...شاید همه ی اینا آخرین بار هایی باشن که ما نمیدونیم. شاید بدون خدافظی بره بدون اینکه بگه...اون وقت حسرت اون روزایی رو میخورین که میشد با همه ی وجودتون اونو زندگی کنین اما از دستش دادین!