🌸ئاموژگاری(نصیحت)🌸

ابو درداء رضی الله عنه فرمودند



سه چیز مرا خنداند و سه چیز به گریه انداخت:

مرا خندانید:
آرزومند دنیا حال آنکه مرگ او را می طلبد.
و کسی که غافل است حال آنکه از او غافل نیستند.

و کسی که دهن از خنده پر میکند در حالی که نمیداند الله از او راضی است یا خشمگین؟

و مرا به گریه انداخت:

فراق دوستانم محمد و یارانش

و هول و وحشتی که هنگام مرگ انسان را فرا می گیرد؛ به سبب اطلاع بر چیزهایی که آگهی بر آن در هنگام مرگ حاصل میشود.

و ایستادن مقابل الله عزوجل


📚الزهد لابن المبارك

@Amozhgarii

🏷رسول اللە صل الله علیه وسلم به بازار می‌رفت و مردم را به امانتداری سفارش می‌نمود و آنان را از فریب و خیانت در معامله باز می‌داشت.

روزی پیامبراکرم  از کنار غذای انباشته شده گذشت، دستش را در آن فرو برد، انگشتانش تر شد، ایشان خطاب به فروشنده فرمود:

❓«این (تری) چیست؟» فروشنده گفت: ای رسول الله! باران باریده و تر شده است، فرمود: «پس چرا آن (غذای تر) را ظاهر نکردی تا مردم ببینند؟

❌سپس فرمود: «هر کس اهل تقلب و فریب باشد از من نیست».


📚[صحیح مسلم (۱۰۲)]


@Amozhgarii

ابو امامه باهلی رضی الله عنه روایت میکند که که گفتم یا رسول الله صلی الله علیه و سلم مرا به عملی راهنمایی کن که الله تعالی به وسیله آن به من سود بخشد
فرمود:
بر توست که روزه بگیری بی گمان که هیچ عملی مانند آن نیست.

📚نسائی

بعضی از سلف گفته اند:

این نهار و شام است
اگر نهارت را تا شام به تاخیر بیندازی در زمره روزه داران خواهی بود

و بعضی دیگر گفته اند:

صبحانه را قبل از اذان فجر بخور و نهارت ‌را تا مغرب به تاخیر بینداز از زمره صائمین خواهی بود.


@Amozhgarii

امام ابن قیم رحمە اللە فرمودند:


همانا پیامبر صلی الله علیه وسلم ، ورع و پرهیزکاری را در یک حدیث جمع و خلاصه نموده اند

آنجا که میفرمایند:

از خوبيهاي مسلماني فرد، ترك كردن اموری است که ربطی به او ندارند.

و این حدیث لفظ ترک را عام نموده است درآنچه که سود و ربطی ندارد برای ما و شامل:
کلام
نگاه
گوش دادن
گرفتن
رفتن
فکر کردن
و سایر حرکات ظاهری و باطنی میشود
و این حدیث کافی و شافی است درباره ورع و پرهیزگاری.


📚مدارج السالكين

@Amozhgarii

به آنچه خداوند بهره تو نموده راضی باش، آنگاه توانگرترین مردم خواهی بود.

بعضی از مفاهیم این موضوع درصفحات گذشته بیان شد؛ ما در اینجا آن را شرح می‌دهیم تا بیشتر فهمیده شود. باید به جسم و مال و فرزند و مسکن و استعدادی که خداوند، بهره تو نموده، قانع و راضی باشی. این، منطق قرآن است:‍﴿فَخُذۡ مَآ ءَاتَيۡتُكَ وَكُن مِّنَ ٱلشَّٰكِرِينَ ١٤٤‍﴾[الأعراف: ۱۴۴] « پس آنچه به تو عطا نموده‌ام، بردار و از شکرگزاران باش ».

بیشتر علمای سلف و اغلب نسل اول مسلمانان، فقیر و نادار بودند؛ آنها، سرمایه، مسکن‌های مجلل و سواری و خدمتگذار نداشتند؛ با این حال زندگی را بسر کردند و خودشان و انسانیت را سعادتمند نمودند. چون آنها، خوبی‌هایی را که خداوند به آنها عطا کرده بود، در راه درست بکار گرفتند. از اینرو خداوند، به عمر و اوقات و استعدادهایشان برکت داد. در مقابل این قشر بابرکت، گروهی دیگر بودند که اموال و فرزندان و نعمت‌های فراوانی به آنان بخشیده شده بود، اما این نعمت‌ها، سبب شقاوت و هلاکت آنها گردید. چون آنان، از سرشت سالم و درست و از آیین حق منحرف گشتند و این، دلیل قاطعی است که اموال و اشیا، همه چیز نیستند. فردی را می‌بینی که مدارک بین المللی مهمی‌دارد، اما کسی سراغ ندارد که او، چیزی به دیگران بدهد و بفهماند و اثری داشته باشد. خلاصه اینکه فردی ناشناخته و بی‌اثر است؛ در حالی که افراد دیگری هستند که دانش محدودی دارند، اما از آن، نهر و چشم‌های جوشان ساخته‌اند که به دیگران فایده می‌رسانند و اصلاح می‌نمایند. اگر می‌خواهی خوشبخت باشی، به صورتی که خداوند تو را در قالب آن آفریده، راضی باش. همچنین از وضعیت خانوادگیت و از صدا، سطح فهم و درک خود و از درآمد خویش راضی، خرسند و خشنود باش.

برخی از مربیان زاهد از این فراتر می‌روند و می‌گویند: به کمتر از آنچه داری، راضی باش. به نام بزرگان ذیل بنگر که بهره چندانی از دنیا داشته‌اند:

عطاءبن رباح عالم و دانشمند زمان خودش، برده‌ای سیاه پوست با بینی پهن و موهای مجعد و گره خورده بود.

احنف بن قیس، بردبارترین شخص در میان تمام عرب‌ها، فردی لاغراندام، گوژپشت و ضعیف بود.

اعمش، محدث دنیا، برده‌ای آزادشده بود که ضعف بینایی داشت. وی، فقیر بود و لباس‌هایی پاره پاره بر تن می‌کرد؛ قیافه و خانه‌اش نیز ژنده و کهنه بود.

همه پیامبران صلوات الله و سلامه علیهم گوسفند چرانده و شبانی کرده‌اند. داود‍÷آهنگر و زکریا‍÷نجار و ادریس‍÷، خیاط بود؛ حال آنکه آنها برگزیدگان مردم و بهترین انسانها بودند.

مفید بودن تو، اینست که کارهای شایسته انجام دهی و ارزش تو، اخلاق زیبایت می‌باشد. پس به خاطر زیبایی یا ثروت یا فرزند که فاقد آن هستی حسرت و تأسف مخور و به تقسیم خداوندی راضی باش.‍﴿نَحۡنُ قَسَمۡنَا بَيۡنَهُم مَّعِيشَتَهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ‍﴾[الزخرف: ۳۲] « ما زندگیشان را بین آنها در زندگی دنیا تقسیم کرده‌ایم ».



@Amozhgarii