ВЕНЕЦИЯГА БОРМОҚЛИКНИ ОРЗУЛАРДИ ҚИЗ

Ёмғир сирли шивирларкан ҳар гал ойнадан,
Қалбда жунбуш ураверар кўп йиллик бир ҳис.
Томчиларнинг шўхчан рақсин кузатиб маҳзун,
Венецияга бормоқликни орзулайди қиз.

Кўз олдида гавдаланар қадимий шаҳар,
Ва йилларки бузилмаган сокин бир маром.
Икки қирғоқ-тош кўчалар, ёйсимон кўприк,
Тўлқинларга раҳм қилмас чинқироқ паром.

Ана ўзи, ўтирганча борар қайиқда,
Кўзларида бахтнинг акси - жилвали ёғду.
Бармоқлари сувни ўйнар, энгашиб ҳар он,
Ва…
Қайиқда эшкак эшиб борар масрур у.

Ажаб, қизни мафтун этмас жонли Прерия,
Саккарада туя миниб чопгиси келмас.
Париж - севги шаҳри бўйлаб яёв кезгиси,
Ёлғиз юриб, Эйфелни ҳам топгиси келмас.

Биттагина ният қилар,
Венеция…
Қайиқ…
Чунки, малъун тақдир унга урган қаттиқ дўқ.
Эшкак эшиб ўтирганча, сувда кезса бас,
Чунки…
Чунки қизгинанинг оёқлари йўқ!

Шунда ҳам жим чиқаверар самога қуёш,
Яна ҳеч гап бўлмагандай кўкда ой тўлса.
Кўксинг тилган ўқни қучиб йиғла, Ер, наҳот,
Орзунинг ҳам оёқлари кесилган бўлса?!

Гўзал РЎЗИЕВА

@anordonalari_uz