من خودم مریلین مونرو واقعی را به همه‌ی عکس‌ها و فیلم‌هایش ترجیح می‌دهم. مریلینی که شعر میگفت و «والت ویتمن» را دوست داشت، لکنت زبان داشت، کتاب زیاد می‌خرید و کم می‌خواند، روزی پانزده بار صورتش را می‌شست، دیالوگ‌هایش یادش می‌رفت و بایسکشوال بود. اینها تحریک‌کننده‌تر است یا بالا رفتن دامنش در «خارش هفت ساله»؟! برای من هوش، واقعی بودن و دیوانگی، سه ضلع مثلث جذابیت هستند.

هزار و چند شب
#مهدی_موسوی