محمد عليم بِسمل

پښتو تا به نازوو چې کراري شي
تا ملا ته ودوو چې کراري شي

دغه ژوندمو د فاسد لمانځه په څيردى
دا به بيا راګرځوو چې کراري شي

امن نشته د کفن دکان هم بند دى
مرګه موږ خپله درځو چې کراري شي

موږ خپل زړونه امانت له ښکلو اخلو
بيا يې بيرته ورکوو چې کراري شي

پېښې باد او موږه څانګې يو بسمله!
چټي دا هيله کوو چې کراري شي

چې مې یا هېڅ نه لیدلی او یا هر وخت راسره وای
دغه لږ لږ دې چې وینم، بس همدې خراب خراب کړم

له ما ورکې نوی ژوند دې مبارک شه!
چې د چا شوې، بس همدا دې پر تا ګران شي

پروا نه لري، چې زه دې لېونی کړم
زما ژوند دې ستا له سترګو نه قربان شي

خوی د پی مخو به جفا وي خو وفا هم کوي
دردونه چاته چې ورليږي پرې دوا هم کـوي

ښکلي چې هرڅومره بزرګ شي او دخدای ولي شي
د ديدن لمونز قضا کوي د زړه غلا هم کوي

ظالمې مونږخو په حلواپسې خپل سر ماتوو
څه تعجب دی چې دخولې مينه ملا هم کوي

غريب ګردباد چې کله ومومي دخاورو کفن
دمرګي غيږي ته ورځي ورته نڅا هم کوي

خدايه که مينه ناروا وي بسمل عفوه غواړي
انسان عاجز دی کله کله ناروا هـــــم کوي

دغزل مطلع دبيدل دهمدې بيت ژباړه ده
خوب رويان جفا پيشه وفـا نيز کنند
به کسان درد بفرستند دوا نيـز کنند

مزې خو هغو خلکو وکړې چې ساړه يې کيږي
ملګرو! خدای دې صبر ورکړي چې چا اور اخیستی

پروردګار خــــــو دې ژر راوله چې غېږه درکړي
لوګی مې ستا په انتظار دی، خو ما اور اخیستی

غزل
له نظرہ دې لوېدلی یم، زخمي یم
ستا د خال پر ماین ختلی یم، زخمي یم

د خپل ځان سرہ مې جنگ دی لہ مودو نه
خدایه مرسته، لګېدلی یم، زخمي یم

ستا له تورو تورو سترګو ډزې کیږي
د سینې مورچل کې غلی یم زخمي یم

ګرانه راشه چې په غېږه کې دې مړ شم
له جګړې څخه راغلی یم، زخمي یم

یم بېهوشه، خو پر ځان دومره پوهېږم
چې بسمل یو چا ویشتلی یم، زخمي یم

ګلبشرې ته پرانيستی ليک
—------------------------------—
ګلبشرې! زما همېش تاته سلام دی
چې دې یاد کړم، ګلبشرې سلام مې واخله
د وران کلي او د کور سلام مې واخله
د جومات او د حجرې سلام مې واخله

ګلبشرې د بمبار شوي کور په شان يم
نړېدلي مې د زړه ټول دېوالونه
لوټې لوټې يم، په خپل وجود کې ښخ يم
کفن کړي مې د خپل وجود ګردونه

اوس هغه د پنجشنبې ماسپښين نه دی
په وطن د ډب ډبنې پېريان ناست دي
شوله خپله ښکلا غم افغانستان ته
په دې ښکلي د بنګنې پېريان ناست دي

د جمعې شپه کې چې ستا د مخ تأثير وو
هغه شپه اوس د وصال په وینو رنګ ده
عشق زخمي دی او جمال په وينو سور دی
ټپه هم د خد و خال په وينو رنګ ده

ګلبشرې! يو داسې ورور مې شهيد شوی
چې ښايسته لکه د ستا د ټپې بند وو
ګلبشرې! زما د ورور ښکلو لېمو کې
د حافظِ شېرازي د غزل خوند وو

هديره کې مې د ورور د څڼو بوی دی
که د ورور غوندې ښکاريږي د ورور قبر
د ورور ياد به په زخمي زړګي کې ساتم
که په سترګو نه جوړيږي د ورور قبر

هغه سپین دسمال زما په وينو رنګ شو
چې بسمل دې پرې ليکلی وو حسينې!
په يو کونج کې يې زخمي زړګی انځور وو
او له غشي راتلې ټکی ټکی وينې

خپلې ماتې دروازې ته خفه نه يم
ګلبشرې! ستا په دسمال پسې خفه يم
په بسمل د قسم حق نه لرې ګرانې!
خدای منې چې د يو کال پسې خفه يم