در این جا زندگیِ اشتراکی حاکم بود، همه باهم غذا میخوردند، باهم دعا میکردند، در ساعتی مشخص میخواببدند؛ ولی منتظر بودند تا تنها شوند و با خودشان خلوت کنند.
کسی که میخواست صوفی شود باید یاد میگرفت درمیان جمع، تنها باشد و آشوب درونش را آرام کند.
اول میگویی: "دردنیا فقط من هستم."
بعد میگویی: "در من، فقط یک دنیا هست."
در نهایت میگویی: "نه من هستم و نه دنیا هست."

ملت عشق / الیف شافاک

https://t.me/ethreale