ЎЗИМГА САВОЛ

Мен бор эдим бунда минг йил илгари,
Худди ҳозиргидек яшар эдим жим.
Бугунгидек эди дунё ҳам – ғариб,
Ҳеч ким билмас эди унинг борлигин.

Ўшанда ҳам чаппа айланмасди ер,
Қуёш чиқаверар эди машриқдан.
Туронни таниган қанча баҳодир
Ўлимни топарди хоин тиғидан.

Ортига қайтмасди шунда ҳам сойлар,
Зухро вовайлоси етган осмонга.
Кўр сандиқ Тохирни сандиққа жойлаб
Оқиб кетаверган олис Журжонга.

Шунда ҳам қуёшни севарди замин,
Мендек таҳрирталаб, содда оломон.
Тоғлар тирик! Лекин чиқармас дамин,
ҳудди ҳозиргидек эди безабон.

Хўш, нима ўзгарди? Шу шамойилда
Турибдику дунё оқимсиз сувдай.
Унда нима фойда ёт тамойил-ла
Кераксиз шеър дея дунё тинтувдан?

https://t.me/farrux_hasanov