اتوبوس کرمان- مشهد همیشه مشکوک می زند
در اولین ایست بازرسی مسافران نماز می خوانند
و من آب انگور فاسد می خورم
تا به شما نزدیکتر شوم

حَرم از هُرم عشق می سوزد
تو قدم می زنی در این برهوت
شیونِ بی قرارِ آدم ها
بال بالِ فرشته های سکوت

خواهر کوچکم خدایش را
تکه ای ابر می کشد در شب
مادرم عاجزانه رو به خدا
به خودش فحش می دهد هر شب

صورتی شکل التماس دعا
چشم هایی به گریه افتاده
پس چرا دانه های تسبیحش
گل ندادند روی سجاده

سرم داغ می شود
آنقدر داغ که فکر می کنم اگر این
فرشته های مراقب
بال های رنگی شان را تکان ندهند
حرم آتش می گیرد

مادر دلشکسته ام پسرت
از دعای تو بی نیاز شده
این دو گلدسته دست های من است
که به سمت خدا دراز شده

لا به لای صفوف نور و نماز
دوست دارم تلو تلو بخورم
دور گنبد چه خوب می چرخند
سرِ من را کبوتران حرم


تک و تنهایی و مصیبت ها
رو به این ازدحام می خندند
تو شفیعی و ضامنی اما
آهوان گله گله در بندند

شهر آتش گرفته در تن من
کاش می شد که شعله ور بشوم
«کفش هایم کجاست می خواهم
سر شب راهی سفر بشوم»

به کفشداری می روم
مرد لبخند می زند
و یک جفت بال به من می دهد
کسی پیشانیم را می بوسد
مشهد سکوت می کند
و مادر بلند بلند زیارت نامه می خواند

#حسین_غیاثی
@hoseinghiasi