ولــــــې؟

ولې دي روغ زړګی رامات کړو اشنا
ولې دي بند نور ملاقات کړو اشنا
پرې دي ښودم لکه یتیم یک تنها
اخ تورو شپو ته په سلګو واویلا

اوس نو چې نه ژاړمه څه به کوم
چېرته دوا پـه رنـځور زړه به کوم
یم حق حیران او پرېـشان دلبره
کړم سوچونه یم سرګردان دلبره

تا داسې ولې او په څه دي وکړل
د چا په خوښه او په خوله دي وکړل
چې دي په نیمه لار کړم بېل زړګیه
کړم دي غمونو کې سم ښکېل زړګیه..

ورک کړم له ځان او له جهان لېونتوب
قسم د ډیر مې یادیږي ماشومتوب
نه پکې غم نه وو هجران د یو چا
نه پکې درد او نه خفګان د یوچا

اوس د دردو او د غمو ملګری
کړمه په خدای ج داستا یادو ملګری
رانه شوه ورکه خندا خوب لالیه
کړمه ژا کړم لیونتوب لالیه..

راته را وګوره تاوان به وکړې
زما په نه شتون کې ارمان به وکړې
لاس ته به نه درځم یم لري به زه
د تورو خاورو غېږ کې به یم ویده

ژاړې به ځان ته په سلګو دلبره
تر تورو نیمو نیمو شپو دلبره
اوښکې تویوې به دردونو سره
زما له خاموشو یادګارونو سره..

یم زورولی کړولی تا ډېر
قسم د په زړګي داغلی تا ډېر
اوس مې قرار سکون دواړه خفه دي
درانه درانه غمونه مې په زړه دي

عبیده ظهیر ای د سترګو توره
ای زما د خوږمن رنځور زړه ټکوره
اوس د پخوا پشانې نه ښکارېږم
اوس لکه شمعه ورځ په ورځ ویلېږم...