آیا محبت کردن به سگ و گربه‌ها نشانهٔ مهربان‌تر شدن انسان‌هاست؟ اگر اینطور است چرا در مجموع حیوانات بیچاره‌تر از گذشته شده‌اند؟ آیا مهربانی ما در حق همهٔ جانداران بیشتر شده یا صرفا حیوانات «گوگولی» و «کیوت» و بانمک و سگ‌های پاکوتاه و گربه‌های ملوس با چشمان درشت؟
انسان در حال محبت کردن است یا در حال ارضای خود؟ چه ارتباطی است بین کم شدن کودکان و بیشتر شدن سگ‌ها و گربه‌ها و همسترها و دیگر حیوانات خانگی؟
زمین در حال گرم‌تر شدن است. بسیاری از جانداران منقرض شدند یا در حال انقراضند. زیستگاه‌ها در حال نابودی است، جنگل‌ها در حال سوختن. و انسان‌ها در حال غذا دادن به سگ‌های «بی‌صاحب». اما پرسش این است: سگ‌ها واقعا صاحب می‌خواهند؟ دانه ریختن برای پرندگان شهری، غذا دادن به گربه‌ها و به هم زدن چرخهٔ طبیعی حیات به چه قیمتی؟ به قیمت ارضای خود و به دست آوردن این احساس که من آدم خوبی هستم؟
بهتر نیست به خودمان برگردیم؟ بهتر نیست انسان‌ها را هدف بگیریم و کار به کار حیوانات نداشته باشیم؟ فکر نمی‌کنید حیوانات بدون لطف ما حالشان بهتر است؟ فکر نمی‌کنید این لطف زاید دارد بازاری برای حیوانات «گوگولی» درست می‌کند که در پایان به اذیت شدن خود این حیوانات می‌انجامد؟ بله، تو دوست داری محبت کنی. این حس باید ارضا شود. ولی این راهش نیست. تو داری موجودی را می‌خری که به او محبت کنی. و این تقاضا، عرضه را در پی دارد و این عرضه بازاری می‌سازد که در آن حیوانات گوگولی به زور اصلاح نژاد و تکثیر اجباری و صد بدبختی دیگر «تولید» می‌شوند. برای آنکه تو اسباب‌بازی داشته باشی.
همه‌اش برای اینکه انسان مجرد تنهای شهری همدم داشته باشد. همه‌اش برای اینکه فراموش کند او مسبب ویرانی زمین است. ساکنان زمین فقط حیوانات «کیوت» نیستند. زمین محل زیست حشرات «چندش» آور و گرگ‌ها و خرس‌ها و مارها و دیگر جانداران است که ما با مصرف دیوانه‌وارمان به نابودی کشاندیم، حالا کالای دیگری را نیز به این چرخهٔ مصرف افزوده‌ایم: خود حیوانات.
این را هم بخوانید لطفا:
https://tarjomaan.com/barresi_ketab/9909/
