ایمان سلیمانی امیری (کانال رسمی) dan repost
⚜(شیعه ؛ از تولد تا تطور ) - قسمت اول
▪️این متن بر اساس نوشته ی مفصل اینجانب ،با همین عنوان ، برای یکی از ماهنامه های خارج از کشور مےباشد ،که با کسب اجازه از مدیران آن ماهنامه ، بشکل خلاصه در اختیار دوستان قرار مےگیرد. شرح کامل آن پس از انتشار تمام قسمتهای نوشته ی مذکور در آن ماهنامه ، بشکل پی دی اف در کانال بنده نیز قرار خواهد گرفت.
🔹در این نوشتار طولانی بدنبال شناخت یکی از مفاهیم مناقشه برانگیز جهان اسلام خواهیم بود. مولفه ای که امروزه سبب بوجود آمدن یک اردوگاه فکری ، عقیدتی و حکومتی متفاوت با بدنه اصلی دین اسلام شده است.
🔸سیر تولد و تطور آنچه امروزه مذهب شیعه مےنامیم از آنرو مهم است که این مذهب در گذر زمان ، از یک واژه ی ساده و دوستی مخلصانه ، به یک مذهب رسمی با بسیاری از مولفه های فربه ، و یک حکومت مستقر ولایی تبدیل شده است. گرایشی که در خود محدثین ، متکلمین ، مورخین ، مفسرین و مَراجعی را تربیت نموده است که حتی طبق روایاتی چند ، موافقین خود را اهل هدایت و سعادت و مخالفین خود را حرام زاده و زنازاده نیز مےدانند. در عرصه سیاست نیز مولفه هایی خاص را بخدمت مےگیرند که بسیار متناقض و متشتت است.
🔹 در این متن کوتاه قصد بررسی بن مایه یا فیلولوژی کلمه «شیعه » را بشکل مبسوط نداریم. همین اندازه کافی است که بدانیم « شیعه » و «تشیع» از ریشه ی « شَیَع» بوده و بمعنای دوست دار ، پیرو ، و به گروهی که حول محور علاقه ای گرد هم آیند اطلاق شده است.
🔸نکته ای که مےبایست مورد دقت واقع شود این است که واژه ی شیعه ، امروزه به بخشی از پیروان دین اسلام منطبق میگردد که با محوریت دوستداری و پیروی از « علی بن ابیطالب » و فرزندان او ، و اعتقاد به نوع خاصی از وجوهات شخصیتی او و فرزنداتش معتقد هستند. بنابراین باید برای شناخت دقیق این واژه و نوع انطباق آن به زمان زندگی و دوران علی بن ابیطالب بازگشت.
🔹شیعیان معتقدند مذهب شیعه تنها مذهب و فرقه حقّه دین اسلام است و مابقی فِرَق در گمراهی افتاده و حق را نشناخته اند. البته در بین خود شیعیان نیز صرف محوریت علی بن ابیطالب کافی نبوده و امروزه بخشی از آن شیعیان که همان شیعه اثنی عشری هستند هدایت یافته اند و دیگر شیعیان همچون ، کیسانیه ، زیدیه ، افطحیه و غیره در شناخت امام خود گمراه شده و در نتیجه در خسران هستند. شیعیان به احادیثی رجوع مےکنند که میگوید( شیعه علی هم الفائزون یوم القیامه - دوستداران و پیروان علی رستگاران روز قیامت هستند)
🔸نکته ای که مےبایست در مورد چنین روایاتی مورد دقت نظر واقع شود این است که این روایات را به پیامبر اسلام منتسب مےکنند تا بگویند اصالت تشیع و شیعیان از زمان پیامبر اسلام و شخص او مورد تایید است و امری حادث ، بوسیله دیگر مردمان نیست. این نکته را بشکل مبسوط مورد بررسی قرار خواهیم داد. فی الحال باید دقت کرد که روایاتی این چنینی چه مقصودی را در نظر داشته اند. آیا منظور از « شیعه علی » ، دوستان و دوستداران اوست ، یا پیروان و معتقدین به امامت او؟
🔹با دقت نظر به دوران زندگی پیامبر اسلام و در زمان حیات وی ، میتوان شواهدی متعدد از رویارویی علی بن ابیطالب با برخی از صحابه مشاهده نمود که این اختلافات ، دخالت پیامبر را بنفع داماد و پسر عمویش اجتناب ناپذیر مےنموده است. حال آنکه علی در زمان پیامبر در مقام تشریع و قانونگذاری و حکومت نبوده است که پیامبر برای او و پیروانش رستگاری در قیامت را فرض گیرد. نکته دیگر اینکه همین پیامبر اسلام در مورد خود مےگوید از غیب بی اطلاع است و اگر غیب مےدانست ، برای خود نفع و ضرری را بدست آورده و دور مےساخته است (اعراف-۱۸۸) ، حال چگونه همین پیامبر که از بدست آوردن سود و رفع زیان خود بواسطه عدم اطلاع از غیب ناتوان است ، برای پیروان اعتقادی علی بن ابیطالب آنهم در زمانهای بسیار دورتر از زمان حیات خود پیش بینی رستگاری و سودمندی نموده است؟ دیگر نکته که نشان از این مےدهد که « شیعه علی» در این روایات ربطی به پیروان و معتقدین به او ندارد ، کثرت فِرَق شیعیان است که همگی علی بن ابیطالب را قبول دارند و در امامان بعد از او دچار اختلاف هستند. اگر «شیعه علی» هدایت شده و رستگارند پس نمیتوان بین فِرَق شیعه تمایزی قائل شد ، چون فصل و جدایی آنها پس از علی بن ابیطالب حاصل شده است که بدان خواهیم پرداخت. غفلت پیامبر اسلام از اینکه نمیدانسته بین شیعیان نیز فِرَق مختلفی بوجود مےآیند و قاعدتاً نیز همه آنها بر حق نیستند چگونه قابل توجیه است؟
♦️ آنچه مےتوان دریافت این است که مقصود پیامبر از این روایات بر فرض درستی آنان ، اصلا ربطی به پیروان اعتقادی و مذهبی علی ندارد ، زیرا علی هم جز مذهب و روش ابوبکر ، عمر و عثمان که آنان نیز چون پیامبر اسلام بودند ، روش و سیره ای مجزا و قابل تفکیک نداشته.
🖊 ایمان سلیمانی امیری ( مطالب بیشتر در کانال نویسنده)
▪️این متن بر اساس نوشته ی مفصل اینجانب ،با همین عنوان ، برای یکی از ماهنامه های خارج از کشور مےباشد ،که با کسب اجازه از مدیران آن ماهنامه ، بشکل خلاصه در اختیار دوستان قرار مےگیرد. شرح کامل آن پس از انتشار تمام قسمتهای نوشته ی مذکور در آن ماهنامه ، بشکل پی دی اف در کانال بنده نیز قرار خواهد گرفت.
🔹در این نوشتار طولانی بدنبال شناخت یکی از مفاهیم مناقشه برانگیز جهان اسلام خواهیم بود. مولفه ای که امروزه سبب بوجود آمدن یک اردوگاه فکری ، عقیدتی و حکومتی متفاوت با بدنه اصلی دین اسلام شده است.
🔸سیر تولد و تطور آنچه امروزه مذهب شیعه مےنامیم از آنرو مهم است که این مذهب در گذر زمان ، از یک واژه ی ساده و دوستی مخلصانه ، به یک مذهب رسمی با بسیاری از مولفه های فربه ، و یک حکومت مستقر ولایی تبدیل شده است. گرایشی که در خود محدثین ، متکلمین ، مورخین ، مفسرین و مَراجعی را تربیت نموده است که حتی طبق روایاتی چند ، موافقین خود را اهل هدایت و سعادت و مخالفین خود را حرام زاده و زنازاده نیز مےدانند. در عرصه سیاست نیز مولفه هایی خاص را بخدمت مےگیرند که بسیار متناقض و متشتت است.
🔹 در این متن کوتاه قصد بررسی بن مایه یا فیلولوژی کلمه «شیعه » را بشکل مبسوط نداریم. همین اندازه کافی است که بدانیم « شیعه » و «تشیع» از ریشه ی « شَیَع» بوده و بمعنای دوست دار ، پیرو ، و به گروهی که حول محور علاقه ای گرد هم آیند اطلاق شده است.
🔸نکته ای که مےبایست مورد دقت واقع شود این است که واژه ی شیعه ، امروزه به بخشی از پیروان دین اسلام منطبق میگردد که با محوریت دوستداری و پیروی از « علی بن ابیطالب » و فرزندان او ، و اعتقاد به نوع خاصی از وجوهات شخصیتی او و فرزنداتش معتقد هستند. بنابراین باید برای شناخت دقیق این واژه و نوع انطباق آن به زمان زندگی و دوران علی بن ابیطالب بازگشت.
🔹شیعیان معتقدند مذهب شیعه تنها مذهب و فرقه حقّه دین اسلام است و مابقی فِرَق در گمراهی افتاده و حق را نشناخته اند. البته در بین خود شیعیان نیز صرف محوریت علی بن ابیطالب کافی نبوده و امروزه بخشی از آن شیعیان که همان شیعه اثنی عشری هستند هدایت یافته اند و دیگر شیعیان همچون ، کیسانیه ، زیدیه ، افطحیه و غیره در شناخت امام خود گمراه شده و در نتیجه در خسران هستند. شیعیان به احادیثی رجوع مےکنند که میگوید( شیعه علی هم الفائزون یوم القیامه - دوستداران و پیروان علی رستگاران روز قیامت هستند)
🔸نکته ای که مےبایست در مورد چنین روایاتی مورد دقت نظر واقع شود این است که این روایات را به پیامبر اسلام منتسب مےکنند تا بگویند اصالت تشیع و شیعیان از زمان پیامبر اسلام و شخص او مورد تایید است و امری حادث ، بوسیله دیگر مردمان نیست. این نکته را بشکل مبسوط مورد بررسی قرار خواهیم داد. فی الحال باید دقت کرد که روایاتی این چنینی چه مقصودی را در نظر داشته اند. آیا منظور از « شیعه علی » ، دوستان و دوستداران اوست ، یا پیروان و معتقدین به امامت او؟
🔹با دقت نظر به دوران زندگی پیامبر اسلام و در زمان حیات وی ، میتوان شواهدی متعدد از رویارویی علی بن ابیطالب با برخی از صحابه مشاهده نمود که این اختلافات ، دخالت پیامبر را بنفع داماد و پسر عمویش اجتناب ناپذیر مےنموده است. حال آنکه علی در زمان پیامبر در مقام تشریع و قانونگذاری و حکومت نبوده است که پیامبر برای او و پیروانش رستگاری در قیامت را فرض گیرد. نکته دیگر اینکه همین پیامبر اسلام در مورد خود مےگوید از غیب بی اطلاع است و اگر غیب مےدانست ، برای خود نفع و ضرری را بدست آورده و دور مےساخته است (اعراف-۱۸۸) ، حال چگونه همین پیامبر که از بدست آوردن سود و رفع زیان خود بواسطه عدم اطلاع از غیب ناتوان است ، برای پیروان اعتقادی علی بن ابیطالب آنهم در زمانهای بسیار دورتر از زمان حیات خود پیش بینی رستگاری و سودمندی نموده است؟ دیگر نکته که نشان از این مےدهد که « شیعه علی» در این روایات ربطی به پیروان و معتقدین به او ندارد ، کثرت فِرَق شیعیان است که همگی علی بن ابیطالب را قبول دارند و در امامان بعد از او دچار اختلاف هستند. اگر «شیعه علی» هدایت شده و رستگارند پس نمیتوان بین فِرَق شیعه تمایزی قائل شد ، چون فصل و جدایی آنها پس از علی بن ابیطالب حاصل شده است که بدان خواهیم پرداخت. غفلت پیامبر اسلام از اینکه نمیدانسته بین شیعیان نیز فِرَق مختلفی بوجود مےآیند و قاعدتاً نیز همه آنها بر حق نیستند چگونه قابل توجیه است؟
♦️ آنچه مےتوان دریافت این است که مقصود پیامبر از این روایات بر فرض درستی آنان ، اصلا ربطی به پیروان اعتقادی و مذهبی علی ندارد ، زیرا علی هم جز مذهب و روش ابوبکر ، عمر و عثمان که آنان نیز چون پیامبر اسلام بودند ، روش و سیره ای مجزا و قابل تفکیک نداشته.
🖊 ایمان سلیمانی امیری ( مطالب بیشتر در کانال نویسنده)