علم نجوم طبیعت

#تحویل_سال_از_دریچه_علم_نجوم_جشنواره_سیاره_و_سیارک_ها_درآسمان

کارشناس نجوم با توضیحاتی در خصوص تحویل سال از دیدگاه اخترشناسی گفت: پیش بینی شده که فروردین ماه جشنواره ای از سیاره ها و سیارکها در آسمان به پا خواهد شد
.ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در خصوص تحویل سال نو از دیدگاه نجوم گفت: لحظه تحویل امسال ( ۱۳۹۷ خورشیدی ) ساعت ۱۹:۴۵:۲۸ روز سه شنبه ۲۹ اسفند ماه ۱۳۹۶ است.

وی با تاکید بر اینکه تقویم هجری شمسی دقیق ترین تقویم جهان است، خاطر نشان کرد: این تقویم میراث حکیم عمر خیام و بسیاری از منجمان و دانشمندان دیگر است که در طول قرنها آن را مراقبت کرده و توسعه داده اند.

آزادگان بیان داشت: لحظه تحویل سال هجری خورشیدی برابر با لحظه آغاز بهار یا اعتدال بهاری است و همیشه آغاز سال جدید کمتر از ۱۲ ساعت از این لحظه فاصله دارد.

وی با اشاره به اتفاقات نجومی که در آسمان برای اعتدال بهاری رخ می دهد، افزود: زمانی که خورشید حین حرکت خود بر روی دایرة البروج (از دید شخصی که روی زمین قرار دارد و به نظرش می رسد که خورشید به دور او می گردد) به نقطه اعتدال بهاری می رسد، سال نو شمسی تحویل می شود. در این زمان خورشید بر سر اهالی استوای زمین عمود می تابد.

به گفته این کارشناس نجوم، بعد از اعتدال بهاری، طول روز و شب تقریبا برابر می شوند، از این پس به تدریج روزها طولانی تر از شبها خواهند شد؛ در این صورت، زمین در مداری بیضی شکل (که البته خیلی به دایره نزدیک است) به دور خورشید چرخیده و همزمان به دور خود هم می چرخند. چرخش زمین به دور خود عامل ایجاد روز و شب است و گردش زمین به دور خورشید هم فصلها را ایجاد می کند.

وی با بیان اینکه از دید ما که روی زمین قرار داریم چرخش زمین به دور خود باعث می شود خورشید در هر شبانه روز یک بار دور ما بچرخد، اظهار کرد: اگر با دقت بیشتری حرکت خورشید را در آسمان دنبال کنیم؛ گردش زمین به دور خورشید موجب می شود که علاوه بر این حرکت روزانه، خورشید حرکت ظریف دیگری هم داشته باشد که خیلی جزئی است و در طول یک سال مسیری به نام دایرة البروج را در آسمان طی می کند.

وی ادامه داد: نماد معروف این دایره همان برجهای دوازده گانه هستند که خورشید در طول سال از میان آنها می گذرد.

آزادگان با بیان اینکه در آسمان علاوه بر این دایره فرضی (دایرة البروج) دایره فرضی معروف دیگری هم به نام اِستوای سماوی وجود دارد، عنوان کرد: استوای سماوی را می توان امتداد همان استوای زمین در آسمان دانست. این دو دایره فرضی با هم اختلاف زاویه ای ۲۳.۵ درجه ای دارند و یکدیگر را در دونقطه قطع می کنند که این دو نقطه اعتدال بهاری و دیگری اعتدال پاییزی است.

رصد ۳ سیاره کوتوله

آزادگان در ادامه با اشاره به رویدادهای مهمی که قرار است در فروردین ماه رخ دهد، خاطر نشان کرد: شبهای آغازین سال ۹۷ مانند اسفند ماه ۹۶، همچنان جشنواره ای از سیاره ها و سیارکها در آسمان به پاست.

وی افزود: کمی پس از غروب خورشید در افق غربی همان جایی که خورشید غروب کرده، می توان زهره و عُطارد را کمی پایینتر از هلال ماه با چشم غیر مسلح دید. اگر تلسکوپ هم داشته باشید در همان منطقه می توانید سیاره اورانوس و سیارک «اریس» را هم رصد کرد.

این کارشناس نجوم با بیان اینکه نیمه شب با تلسکوپ می توان سه سیاره کوتوله «سرس»، «ماکه ماکه» و «هائومه ئا» را هم رویت کرد.

به گفته وی، سحرگاه ساعتی قبل از طلوع خورشید در افق شرقی می توان سیاره های مشتری، مریخ، زحل را با چشم غیر مسلح و پلوتو را با تلسکوپی مناسب یافت.این جمع سیاره ها تا مدتها مهمان آسمان خواهند بود.

وی با بیان اینکه علاوه بر اینها پنجشنبه دوم فروردین فرصتی خواهد بود تا هلال ماه را در میان ستاره های زیبای خوشه «قلائص» ببینیم؛ اگر در این روز یک ساعت پس از غروب به آسمان نگاه کنیم، در افق غربی ماه را در میان ستاره های ریز و درشت این خوشه می بینیم که البته پرنورترین ستاره در کنار ماه ستاره دبران است.

وی ادامه داد: با کمی دقت، پایینتر از ماه می توان خوشه پروین را هم رصد کرد که این وضعیت تا ساعتی برقرار خواهد بود تا به تدریج ماه غروب کند.

این کارشناس نجوم عنوان کرد: سه شنبه هفتم فروردین هم ماه به نزدیکی خوشه کندوی عسل می رسد و کمی قبل از نیمه شب اگر ماه را در آسمان رصد کنیم، در نزدیکی سمت تاریک ماه این خوشه ستاره « M۴۴ » را می توان رصد کرد.

وی تاکید داشت: از آنجایی که اکثر ایرانی ها در روزهای عید نوروز در مسافرت هستند شاید از آسمانهای درخشان شهرها کمی دور باشند، و این می تواند فرصت خوبی باشد که آسمان تاریک واقعی را تجربه کرده و از دیدن سیارات و ستاره با دانستن نامشان لذت برد.

https://goo.gl/ZEcCJQ

نوروز از دیدگاه علمی چه موقع است!؟

تحویل سال یا در اصطلاح نجومی «اعتدال بهاری» به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از دید ناظر زمینی، استوای سماوی۱ را قطع و از آن عبور کند؛ به اصطلاح علمی، زاویه‌ی میل آن صفر شود. به عبارت دیگر زمانی است که زاویه‌ی تابش خورشید بر استوای زمین عمود باشد. این بدین معنی است که نور خورشید در این لحظه به مقدار مساوی به نیم‌کره‌ی شمالی و جنوبی می‌رسد. همان‌طور که در شکل ۱ می‌بینید اگر هنگام ظهر در نقطه‌ای بر استوای زمین بایستیم خورشید را درست بالای سرمان خواهیم دید. هم‌چنین اگر در قطب شمال باشیم، در لحظه‌ی اعتدال بهاری، خورشید در حال طلوع خواهد بود و در قطب جنوب، در حال غروب.

در روز اول فروردین تقریبا طول روز و شب در نقاط مختلف دنیا یکی می‌شود و مرکز خورشید دقیقا ۱۲ ساعت بالای افق قرار دارد و قابل رؤیت است. دلیل تقریبی بودن طول روز و شب اینست که خورشید از روی زمین قطر زاویه‌ای قابل توجهی دارد (حدود ۰/۵ درجه) و در هنگام طلوع، مرکز خورشید هنوز زیر خط افق محلی است ولی پرتوهای نور از قسمت‌های بالایی خورشید به ما می‌رسند. هم‌چنین نور خورشید در جو زمین کمی پراکنده می‌شود و نور آن زودتر از آن‌که خورشید از افق بالا بیاید به ما می‌رسد. به این دو دلیل است که طول
روز کمی بیشتر از طول شب می‌شود.

در واقع علت اصلی به وجود آمدن فصل‌ها روی کره‌ی زمین، زاویه‌ی محور چرخش زمین به دور خود نسبت به محور عمود بر صفحه‌ی گردش زمین به دور خورشید است. همان‌طور که در شکل ۲ می‌بینید این زاویه تقریبا ۲۳/۵ درجه است. در این شکل، چهار نقطه‌ای که تغییر فصل‌ در آن‌ها رخ می‌دهد نشان داده شده است. این چهار نقطه به ترتیب به اعتدال بهاری، انقلاب تابستانی، اعتدال پاییزی، و انقلاب زمستانی معروفند. وقتی که قطب شمال به سمت خورشید متمایل شده باشد، در نیم‌کره‌ی شمالی مسیر خورشید در آسمان طولانی‌تر است و خورشید در ارتفاع بالاتری قرار دارد و این یعنی رخ دادن فصل تابستان. شش ماه بعد وقتی قطب شمال از خورشید دور شده باشد، خورشید مسیر کوتاه‌تری را در آسمان طی می‌کند و ارتفاع پایین‌تری دارد که به معنی رخ‌دادن زمستان در نیم‌کره‌ی شمالی است. در هنگام اعتدالین، محور گردش زمین به دور خود، نه از خورشید دور و نه به آن نزدیک می‌شود و فصل بهار یا پاییز اتفاق می‌افتد.

شاید شنیده باشید که در هنگام اعتدال بهاری خورشید از شرق طلوع و در غرب غروب می‌کند! این گزاره، بدیهی به نظر می‌رسد اما منظور از این جمله، «دقیقا» شرق و «دقیقا» غرب است. شکل ۳ این مسئله را به وضوح نشان می‌دهد. در زمان‌های دیگر سال، مثلا در هنگام انقلاب زمستانی، خورشید به جای شرق از شمال شرق طلوع می‌کند و در شمال غرب، غروب. دقت کنید که این شکل نمونه‌ای در نیم‌کره‌ی جنوبی را نشان می‌دهد. اعتدال بهاری در نیم‌کره‌ی شمالی مصادف با اعتدال پاییزی در نیم‌کره‌ی جنوبی است و در نیم‌کر‌ه‌ی جنوبی به جای بهار، فصل پاییز آغاز می‌شود.

از قرن‌ها پیش اعتدال بهاری در نیم‌کره‌ی شمالی جشن گرفته می‌شود و ما آن را لحظه‌ی تحویل سال می‌خوانیم.
https://goo.gl/mSvSvR

#ناساآزمایش می‌کند؛

#ارسال_داده‌ها_به_زمین_توسط_آنتن‌های_قابل‌حمل


سفینه‌های فضایی معمولا هنگام ارسال داده‌ها به زمین خیلی خوب عمل نمی‌کند. ناسا ممکن است به زودی یک گزینه انعطاف پذیرتر داشته باشد. آنها در حال آزمایش یک سیستم ارتباطی فضایی قابل حمل ساخت شرکت ماموریت‌های فضایی "اتلس" هستند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

انگجت، آنتن‌های قابل حمل ایستگاه‌های زمینی می‌توانند با دسترسی به مناطق توسعه نیافته و سیستم‌های قابل‌حمل، توانایی ارتباطات فضایی ناسا را تغییر دهند.

آژانس فضایی "ناسا" و شرکت ماموریت‌های فضایی"اتلس"(ATLAS)، برای تست و توسعه تکنولوژی آنتن‌های قابل حمل ایستگاه‌های زمینی با یکدیگر همکاری کردند. سیستم آنتن تحت اینترنت ATLAS LINKSدر آزمایشگاه "مرکز فضایی گادارد ناسا" آزمایش خواهد شد تا سازگاری آن با شبکه ارتباطی زمینی ناسا یا  شبکه نزدیک زمین مورد بررسی قرار گیرد.

سیستم آنتن تحت پوشش اینترنت "اتلس لینکس"(ATLAS Links) یک ساختار سیار است که چهار آنتن متصل به آن نه تنها نسبتا سبک هستند بلکه می‌توانند در عرض چند دقیقه تنظیم شوند.

این سیستم فقط نیاز به برق و دسترسی به اینترنت دارد و می‌تواند همزمان اطلاعات چندین فضاپیما را بپذیرد که این یک ویژگی منحصر به فرد است که می‌تواند دامنه‌ی ارتباطات را برای ماهوارهای کوچک افزایش دهد. آنها به طور مداوم سیگنال فضاپیماها را در آسمان بررسی می‌کنند.

ATLAS LINKS می‌تواند یک راه سریع و آسان برای گسترش ایستگاه‌های زمینی موقت در مناطقی که ناسا سازه‌های دائمی ندارد، فراهم کند. همچنین این سیستم‌ها می‌توانند اقداماتی را در ایستگاه‌های زمینی فعلی ناسا تضمین کنند تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات مأموریت فضایی همیشه و حتی در حین انحراف به زمین می‌رسد.

ATLAS LINKS، پس از آزمایش و توسعه در آزمایشگاه، به صورت زنده از ماموریت‌هایی که در حال حاضر توسط "شبکه نزدیک زمین ناسا" (NASA's Near Earth Network) حمایت می‌شوند، هدایت خواهد شد. این آزمایشات این امکان را فراهم می‌کند تا محققان متوجه شوند که آیا این پلتفرم می‌تواند یک روز از شبکه‌های ارتباطی ناسا پشتیبانی کند یا خیر. اگر همه چیز خوب پیش رود این آنتن‌ها می‌توانند پروازهای فضایی را پشتیبانی کنند.

"هری شاو"(Harry Shaw)  مهندس مرکز پروازهای فضایی "گادارد" گفت: اگر این تکنولوژی با شبکه‌های ناسا سازگار باشد، عموم ماهواره‌های کوچک می‌توانند مزایای مهمی را در ارتباطات فضا به زمین دریافت کنند.
https://goo.gl/8kZrJD

آیا وجود ما در جهان اهمیت دارد؟{قسمت دوم }

برای کارل سیگن، نقطه‌ی آبی کمرنگ به این معنا بود که ما در پهنه‌ی بی‌کران هستی بسیار ناچیز هستیم و باید بر مهرورزی تأکید داشته باشیم، با دیگران مهربان باشیم و رفتاری درست از خود نشان دهیم. این تفسیری فلسفی از آن تصویر مشهور است؛ اما در واقعیت، ما از نظر اندازه بسیار کوچک هستیم و در مقایسه با جهان، عمر بسیار محدودی داریم و در تاریکی مطلق نیز غوطه‌ور شده‌ایم. آیا جهان واقعاً تا این اندازه وسیع است و ما ذره‌ای بسیار کوچک و میکروسکوپی در آن هستیم؟ آیا همین موضوع می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که حضور ما در جهان هیچ‌گونه اهمیتی ندارد؟ چنین دیدگاهی ممکن است خطرناک باشد و ما را به سمت هیچ‌انگاری یا نیهیلیسم سوق دهد. اگر ما واقعاً اهمیتی در جهان نداریم؛ اگر حضور ما در جهان به شانس وابسته است، چگونه هر چیزی که ما در آن دخیل هستیم اهمیت می‌یابد؟ موفقیت‌ها و شکست‌ها، خوشحالی‌ها و نارحتی‌ها، همه‌ی جاه‌طلبی‌ها و تلاش‌ها و رنج‌ها و هر آن‌چیزی که عناصر زندگی ما را تشکیل داده‌اند؛ آیا همه‌ی این‌ها نیز بی‌اهمیت هستند؟

به نظر می‌رسد این احساس که ما در جهان بسیار بی‌اهمیت هستیم، به‌صورت گسترده‌ای میان انسان‌های مختلف در تمامی ادوار احساس شده است. جان آپدایک، نویسنده مشهور آمریکایی، در سال ۱۹۸۵ وقتی که در مورد علم نوین نوشت، این‌چنین گفت:

علم نوین، چیزهای زیادی به ما می‌گوید که دوست داریم؛ اما وقتی که به ما در مورد بزرگی بی‌اندازه جهان و کوچکی ما می‌گوید، ما خود را به ناشنوایی می‌زنیم زیرا دوست نداریم بشنویم.در قرن بیستم، در مورد بزرگی جهان، کهکشان‌های بسیار و کوچکی زمینی که در قلب فضایی تاریک و خلأ قرار گرفته، افشاگری‌های بی‌سابقه‌ای شده است که ترسناک به نظر می‌رسند و ما را حسابی آزرده خاطر کرده‌اند.

به شکلی مشابه، بلِز پاسکال، فیلسوف و ریاضی‌دان فرانسوی، در سال ۱۶۶۹ در کتاب Pensées که به علت فوت پاسکال ناتمام ماند، می‌گوید:

وقتی که به عمر کوتاه خود می‌نگرم و به نابودی ابدی خودم پس از مرگ و نیستی پیش از تولد فکر می‌کنم، تحت تأثیر قرار می‌گیرم. وقتی که می‌بینم من فضایی کوچک را احساس کرده‌ام درحالی‌که زمین در فضایی بی‌نهایت قرار گرفته و اندازه‌ی من در برابر آن هیچ است، به یک پوچی می‌رسم. پوچی بسیار خطرناک است و من را به‌شدت می‌ترساند. سکوت ابدی این فضاهای بی‌نهایت من را وحشت‌زده کرده است.

به دنبال این افراد، مارتین بوبر، نویسنده‌ و فیلسوف اتریشی-اسرائیلی در کتاب Between Man and Man که در سال ۱۹۴۷ به چاپ رسید، برخی اندیشه‌های خود را بیان کرد. وی در مورد پاسکال این‌چنین گفت:

من فکر می‌کنم که پاسکال یک بی‌نظمی را در آسمان‌ها احساس و تجربه کرده است و سپس با پی بردن به فضایی بی‌انتها و محدودیت‌های انسان، وجود خود را بی‌دلیل و پوچ دیده است.

ادامه دارد

https://goo.gl/e7gBh8

آیا وجود ما در جهان اهمیت دارد؟{قسمت اول }

انسان، به‌عنوان یکی از موجودات زنده، جایی بسیار کوچک را در این جهان وسیع اشغال کرده است. سیاره‌ای که ما روی آن زندگی می‌کنیم در جهان به اندازه‌ی غبار است و در کهکشانی قرار گرفته که با سرعت بسیار زیادی در جهان حرکت می‌کند. طبق آخرین اطلاعات علمی به‌دست‌آمده، در جهان حدود ۲ تریلیون کهکشان وجود دارد و راه شیری به‌عنوان خانه‌ی ما، تنها یکی از آن‌ها به شمار می‌رود و در فضایی قرار گرفته است که ۹۲ میلیارد سال نوری وسعت دارد. نسبت اندازه‌ی زمین در جهان، مانند یک دانه‌ی شن در صحرای بزرگ آفریقا است و حال تصور کنید که ما تا چه اندازه کوچک هستیم که روی این دانه‌ی شن زندگی می‌کنیم. وقتی که در سال ۱۹۹۴ فضاپیمای وویجر ۱ (Voyager 1) تصویری به نام «نقطه‌ی آبی کمرنگ» از فاصله‌ی دور از سیاره‌ی زمین ثبت کرد، کارل سیگن، ستاره‌شناس و دانشمند مشهور قرن بیستم، در مورد آن گفت:
سیاره‌ی ما، چیزی بیش از یک ذره‌ی غبار معلق در پرتو‌های نور خورشید نیست.


تصور کنید که جهان ما ۱۳.۸ میلیارد سال سن دارد و طی این مدت نیز دائماً در حال گسترش بوده است. اگر ما ۱۳.۸ میلیارد سال سن جهان را در یک سال تقویمی فشرده کنیم، آن‌گاه مه‌بانگ (BigBang) در روز اول ژانویه رخ داده است و انسان‌ خردمند (هومو ساپینس) در ساعت ۲۲:۲۴ روز ۳۱ دسامبر پدید آمده است. لحظه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، ساعت ۲۳:۵۹:۵۹ روز ۳۱ دسامبر این سال تقویمی است و اگر جهان با همین سرعت فعلی پیش برود، احتمالاً گونه‌ی ما تا پیش از نیمه‌شب روز اول سال تقویمی جدید، از بین رفته است؛ اما از سوی دیگر، ممکن است جهان تا ابد باقی بماند. کارل سیگن این اتفاق را بسیار زیبا توصیف کرده است و می‌گوید زمین ما، چیزی جز ذره‌ای غبار نیست و زمانی که ما روی آن احساس می‌کنیم، همچون یک چشم برهم زدن است.

برای کارل سیگن، نقطه‌ی آبی کمرنگ به این معنا بود که ما در پهنه‌ی بی‌کران هستی بسیار ناچیز هستیم و باید بر مهرورزی تأکید داشته باشیم، با دیگران مهربان باشیم و رفتاری درست از خود نشان دهیم. این تفسیری فلسفی از آن تصویر مشهور است؛ اما در واقعیت، ما از نظر اندازه بسیار کوچک هستیم و در مقایسه با جهان، عمر بسیار محدودی داریم و در تاریکی مطلق نیز غوطه‌ور شده‌ایم. آیا جهان واقعاً تا این اندازه وسیع است و ما ذره‌ای بسیار کوچک و میکروسکوپی در آن هستیم؟ آیا همین موضوع می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که حضور ما در جهان هیچ‌گونه اهمیتی ندارد؟ چنین دیدگاهی ممکن است خطرناک باشد و ما را به سمت هیچ‌انگاری یا نیهیلیسم سوق دهد. اگر ما واقعاً اهمیتی در جهان نداریم؛ اگر حضور ما در جهان به شانس وابسته است، چگونه هر چیزی که ما در آن دخیل هستیم اهمیت می‌یابد؟ موفقیت‌ها و شکست‌ها، خوشحالی‌ها و نارحتی‌ها، همه‌ی جاه‌طلبی‌ها و تلاش‌ها و رنج‌ها و هر آن‌چیزی که عناصر زندگی ما را تشکیل داده‌اند؛ آیا همه‌ی این‌ها نیز بی‌اهمیت هستند؟

ادامه دارد ...

https://goo.gl/e7gBh8

#ناسا_برای_دریافت_اطلاعات_فضاپیماها_آنتن_می_سازد

ناسا مشغول ساخت سیستمی مجهز به چهار آنتن برای دریافت اطلاعات فضاپیماها در زمین است. به کمک این سیستم می توان در هر زمان و مکانی اطلاعات فضاپیماها را دریافت کرد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

انگجت، به طور معمول فضاپیماها نمی توانند به راحتی اطلاعات را به زمین ارسال کنند. آنها فقط می توانند اطلاعات را در محدوده مقر زمینی ارسال یا هنگام بازگشت از سفر فضایی آن را تخلیه کنند.

اما ناسا برای این مشکل راه حلی یافته است. این سازمان مشغول آزمایش یک سیستم مخابراتی فضایی پیشرفته از ATLAS Space Operations است. این سیستم به نام ATLAS Links یک ساختار موبایل با چهار آنتن سبک وزن است. وزن هر یک از آنتن ها کمتر از ۱۰ پوند است. جالب آنکه می توان این سیستم را در چند دقیقه آماده کرد.

دانشمندان برای یک یافته علمی یا کنترل وضعیت می توانند این سیستم را در هر مکان یا زمانی برپا کنند.

این سیستم فقط نیازمند برق و اینترنت است. همچنین می تواند همزمان اطلاعات چند فضاپیما را دریافت کند. بنابراین ATLAS Links برای ماهواره های کیوب ست که به طور دسته جمعی فعالیت می کنند، بسیار مناسب است.

البته این سیستم هنوز در آزمایشگاه و در حال توسعه است.

https://goo.gl/8KSZFb

مطالعات آتی تلسکوپ فضایی جیمز وب؛
آب برای زندگی حیاتی است، اما چگونه در کیهان تولید می‌شود؟

ناسا با انتشار تصویری از یک سحابی بازتابی به مطالعات آتی تلسکوپ فضایی "جیمز وب" پس از پرتاب اشاره کرده است که در پی درک نحوه شکل‌گیری آب و فرگشت آن در گیتی و در ستاره‌ها و سیارات تازه متولد شده خواهد بود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
یک ابر مولکولی، یک ابر میان‌ستاره‌ای(سحابی بازتابی) از گرد و غبار، گاز و انواع مولکول‌ها است. ابرهای مولکولی حاوی اکثر آب در پهنه هستی هستند و به عنوان پرورشگاه و شیرخوارگاه برای ستاره‌های تازه متولد شده و سیارات آنها خدمت می‌کنند.

در این ابرها، بر روی سطوح دانه‌های گرد و غبار کوچک، اتم‌های هیدروژن با اکسیژن متصل می‌شوند و آب تشکیل می‌شود.

کربن نیز با هیدروژن همراه می‌شود تا متان تشکیل شود. از طرف دیگر نیتروژن با هیدروژن برای ایجاد آمونیاک پیوند می‌یابند.

همه این مولکول‌ها به سطح ذره‌های گرد و غبار می‌چسبند و لایه‌های یخی را طی میلیون‌ها سال روی هم انباشته و متراکم می‌کنند. نتیجه یک مجموعه وسیع از "بلورهای برف" است که برای ارائه مواد مورد نیاز برای حیات توسط سیارات تازه متولد شده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تشکیل دانه برف هنگامی شروع می‌شود که بخار آب بر روی دانه‌های ذره‌بینی غبار متراکم می‌شود، ساختمان ویژه یک دانه بزرگ برف ناشی از واکنش‌های شیمیایی و درجه حرارت در حال تغییر دائمی است.

به دلیل قرار گرفتن در شرایط مختلف هنگام شکل‌گیری، بلورهای برف دارای اشکال پیچیده با جزئیات بسیار زیاد می‌شوند و از این رو، به دلیل وجود تعداد حالات بسیار زیاد، احتمال یافتن دو بلور برف پیچیده با ساختار کاملا مشابه بسیار ناچیز است. در حقیقت، این احتمال به قدری کم است که یافتن دو بلور برف یکسان میان همه بلورهای شکل گرفته در تاریخ سیاره زمین بسیار نامحتمل است.

تلسکوپ فضایی "جیمز وب"(Webb) پس از پرتاب به دقت به این ابرهای کیهانی متشکل از گرد و غبار، گاز و مولکول‌ها می‌نگرد تا بینش جدیدی راجع به مبدا و فرگشت آب و سایر اجزای اصلی برای سیارات قابل سکونت به دست آورد.

در این تصویر نور آبی نشان از تولد یک ستاره است که نور انفجاری آن، سحابی بازتابی "IC 2631" را روشن کرده است. این سحابی بخشی از منطقه تشکیل ستاره صورت فلکی "آفتاب‌پرست"(Chamaeleon) است که تلسکوپ فضایی "جیمز وب" برای مطالعه بیشتر در مورد شکل‌گیری آب و سایر اجرام کیهانی آن را مطالعه می‌کند.

در اخترشناسی، سحابی بازتابی به ابر میان‌ستاره‌ای گفته می‌شود که نور ستاره یا ستارگان نزدیک خود را منعکس می‌کند. نور اگر به اندازه‌ای نباشد که بتواند اتم‌های سحابی را یونیزه کند و فقط از طریق پراکندگی بازتاب کند، سحابی بازتابی است اما در صورتی که بتواند یونیزه کند به آن سحابی گسیلشی می‌گویند.

پراکندگی معمولا باعث می‌شود که سحابی‌های بازتابی به رنگ آبی دیده شوند. شایان ذکر است که نور خورشید نیز توسط جو زمین پراکنده می‌شود و به همین دلیل آسمان در روز آبی است.

نزدیک 500 سحابی بازتابی تاکنون شناخته شده‌اند. معروف‌ترین آنها شامل سحابی موجود در خوشه پروین، سحابی سه‌تکه و IC 2118 هستند. همچنین این سحابی‌ها می‌توانند مکانی برای زایش ستارگان باشند.

https://goo.gl/dDgD8E

فراخوان ناسا برای شهروندان؛

از ابرها عکس بگیرید تا ماهواره های ناسا اشتباه نکنند
ناسا در هفته ای که گذشت از شهروندان علاقمند به علم و دانش خواست تا به اجرای طرحی منحصر به فرد و جالب کمک کنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انگجت، سازمان فضایی ناسا در حال اجرای طرحی موسوم به CERES است تا در قالب آن وضعیت آب و هوایی زمین و روند گرم شدن کره خاکی با استفاده از شش ماهواره در حال گردش به دور زمین بررسی شود.

اما یک مشکل جدی در زمینه اجرای این طرح به وجود آمده است. ماهواره های مورد استفاده علیرغم بهره مندی از تجهیزات پیشرفته قادر به تشخیص دادن دقیق ابرها و متمایزکردن آن ها از آنچه که بر روی زمین قابل مشاهده است، نیستند.

ناسا می گوید ماهواره های یادشده نمی توانند ابرها را از برف در حال بارش متمایز سازند و همین امر موجب اشتباهاتی در بررسی ها و برآوردهای آنها می شود. در اینجاست که شهروندان علاقمند به علم و دانش به کمک ناسا می آیند.

از همین رو ناسا از مردم عادی خواسته تا از ابرهای آسمان عکس بگیرند و این عکس ها را از طریق یک برنامه تلفن همراه به اشتراک بگذارند. اگر عکس های یادشده در زمان عبور ماهواره های CERES گرفته شده باشند، ناسا با مقایسه عکس های مذکور با تصاویر ماهواره ای می تواند مطمئن شود که تشخیص ماهواره ها درست بوده و آنها چیز دیگری را با ابر اشتباه نگرفته اند.

هر فرد می تواند از امروز تا ۱۵ آوریل روزانه حداکثر ۱۰ عکس را از طریق برنامه تلفن همراه GLOBE Observer برای ناسا ارسال کند. طی این مدت شرایط آب و هوایی بسیار متغیر است و لذا ماهواره ها ممکن است برای تحلیل دقیق وضعیت جوی موجود دچار مشکل شوند.

https://goo.gl/E6m3Xy
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
علاقمندان برای کسب اطلاعات بیشتر می توانند به نشانی observer.globe.gov/about/get-the-app مراجعه کنند.

تصویر نجومی: #خرچنگ_فضایی

#سحابی_خرچنگ_که_با_نامM1 فهرست شده است، اوّلین جرم دسته بندی شده در فهرست معروف شارل مسیه است.

در حقیقت، اکنون مشخص شده است که سحابی خرچنگ، باقی مانده یک ابرنواختر است؛ مواد باقی مانده از انفجار مرگبار ستاره‌ای بسیار بزرگ که به بیرون پرتاب می‌شوند.

این تصویر با رنگ کاذب، از ترکیب اطلاعات تلسکوپ های فضایی چاندرا، هابل و اسپیتزر به دست آمده تا ابرهایی که از مواد باقی مانده ستاره تشکیل شده است را با اشعه ایکس (به رنگ آبی-سفید)، اپتیکال (بصری( )با رنگ بنفش) و مادون قرمز (با رنگ صورتی در تصویر) بررسی کنند.

یکی از عجیب ترین اجرامی که اخترشناسان نوین شناخته‌اند، تپنده خرچنگ است؛ یک ستاره نوترونی که در هر ثانیه، 30 بار به دور خودش می‌چرخد. در نقطه نورانی نزدیک مرکز تصویر قابل مشاهده است.

این باقی مانده از هسته ستاره ای که از بین رفته، مانند یک دینامیت کیهانی باعث نیرون بخشیدن به انتشار سحابی خرچنگ در سراسر امواج الکترومغناطیسی می‌شود.

سحابی خرچنگ با طولی در حدود 12 سال نوری و با فاصله 6500 سال نوری از زمین در صورت فلکی گاو قرار دارد.

منبع: ناسا (NASA)
https://goo.gl/QFwfC4

#سیارکی_بزرگ_حیات_کره_زمین_را_به_خطر_می_اندازد
محققان هشدار داده اند در ۲۱۳۵ میلادی سیارکی بزرگتر از یکی از برج های نیویورک با زمین برخورد می کند و احتمالا حیات را از روی زمین پاک
کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
میل آنلاین، محققان پیش بینی می کنند در ۲۱۳۵ میلادی سیارکی به نام Bennu سمت زمین حرکت می کند و ناسا نمی تواند از برخورد آن با زمین جلوگیری کند.

محققان متوجه شده اند متوقف کردن این صخره فضایی امکانپذیر نیست.  Bennuبه اندازه یکی از بلند ترین ساختمان های نیویورک(امپایراستیت) است و قرن آتی به زمین نزدیک می شود.

به هرحال آنها متوجه شده اند پیشرفته ترین فناورین ها برای منحرف کردن این صخره ناکارآمد است. کارشناسان هشدار داده اند نتایج چنین رویدادی بسیار سهمگین خواهد بود  و حتی برخی تخمین می زنند این سیارک حیات روی زمین را برای همیشه نابود می کند.

به هرحال هم اکنون محققان مشغول بررسی استفاده از یک فضاپیمای جدید هستند تا با کمک بمب هسته ای این سیارک را از مسیر خود منحرف کنند.به گفته محققان انفجار هسته ای بهترین راه حل برای این مشکل است.


https://goo.gl/6siEJY

#شب‌نشینی_ماه_با_خواهرخوانده_زمین_در_شامگاه_فردا

در شامگاه فردا یکشنبه، 27 اسفند ماه سیاره ناهید به کمترین جدایی زاویه‌ای با هلال زیبای ماه خواهد رسید.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در شامگاه فردا یکشنبه 27 اسفندماه سیاره ناهید به کمترین زاویه جدایی با هلال ماه می‌رسد و در این زمان ماه به نزدیکترین فاصله خود با ماه می‌رسد.

پدیده هم‌نشینی ماه و سیاره ناهید در ساعت 22 و 37 دقیقه فردا شب رخ خواهد داد و علاقه‌مندان شاهد همنشینی زیبایی از ماه با سیاره ناهید خواهند بود.

زهره یا ناهید دومین سیاره بعد از تیر (عطارد) در منظومه خورشیدی است. نام این سیاره به لاتین "ونوس" و در اساطیر یونان و روم الهه زیبایی است.

این سیاره مانند زمین اتمسفر دارد، اما اتمسفر زهره ضخیم‌تر از زمین است و همین امر نفوذ به آن را دشوار کرده است. با وجود این دانشمندان موفق شدند از این اتمسفر ضخیم عبور کرده و نگاهی اجمالی به سطح سیاره زهره بیندازند.

ناهید به لحاظ شباهت‌های زیادی که با زمین دارد، خواهر زمین نامیده می‌شود. شرایط شیمیایی، نیروی جاذبه و چگالی این سیاره مشابهت با زمین دارد. به عبارت دیگر نوع و میزان مواد تشکیل دهنده زهره مانند زمین است و آتشفشان‌ها، کوه‌ها و سنگ‌های سیاره زهره کاملا مانند آتشفشان‌ها، کوه‌ها و سنگ‌های زمین هستند.

https://goo.gl/9AYGfs

#قدیمی_ترین_ماهواره_فعال_جهان_۶۰_ساله_شد

ماهواره Vanguard I با پشت سر گذاردن ۶۰ سال فعالیت و حضور مستمر در فضا و گردش به دور مدار زمین به قدیمی ترین ابزار ساخت بشر که هنوز فعال است، مبدل شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

انگجت، Vanguard I چهارمین ماهواره ای بود که پس از دو ماهواره روسی اسپوتنیک ۱ و ۲ و Explorer آمریکا توسط ناسا به فضا پرتاب شد.

در حالی که هیچ یک از سه ماهواره مذکور در فضا باقی نمانده اند، Vanguard Iکماکان اطلاعات ارزشمندی را در اختیار پژوهشگران قرار می دهد. البتهVanguard I هم دیگر قادر به ارسال علائم قبلی به کره زمین نیست.

ناسا برای پرتاب Vanguard I به فضا دو بار تلاش کرد، اما شکست خورد. سرانجام در ۱۷ مارس سال ۱۹۵۸ Vanguard I با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت. این ماهواره توسط آزمایشگاه NRL نیروی دریایی ارتش آمریکا تولید شد و قرار بود برای مطالعه پدیده های ژئوفیزیک به خصوص در زمان اوج فعالیت های خورشید مورد استفاده قرار بگیرد.

Vanguard I طی سال های فعالیت خود اطلاعات ارزشمندی را در مورد خورشید، اتمسفر زمین، ساختار فضای اطراف کره زمین، تاثیرات خورشید بر زمین و غیره جمع آوری کرده است.

این ماهواره اولین ماهواره ساخت بشر بود که برای تامین انرژی خود از نور خورشید بهره می گرفت و بعد از ۲۰ روز استفاده از باتری برای حرکت، تا به حال با استفاده از سلول های خورشیدی خود فعال باقی مانده است. ارسال سیگنال های این ماهواره به زمین از سال ۱۹۶۴ متوقف شد، اما از آن زمان تا به حال محققان هنوز قادر به استفاده از این ماهواره برای بررسی رابطه و تاثیرات متقابل خورشید و زمین و ماه و تغییرات حاصل در اتمسفر هر یک از آنها به دلیل فعالیت های دو کره دیگر بوده اند.

پس از موفقیت این ماهواره، Vanguard II  و  III هم در سال ۱۹۵۹به مدار زمین پرتاب شدند و این دو هم هنوز فعال و در حال استفاده هستند.
https://goo.gl/M1xAG6

آخرین مهلت ارسال مقاله به بیست ویکمین گردهمایی پژوهشی نجوم

بیست و یکمین گردهمایی پژوهشی نجوم، ۱۹ و ۲۰ اردیبهشت ۹۷ در دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان برگزار می‌شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برای ارائه نتایج پژوهشی، گفت‌وگو و تبادل نظر در زمینه‌های تجربی و نظری نجوم است.

این گردهمایی فرصت مناسبی برای دانش پژوهان جوان و دانشجویان است که با شرکت در آن تجربه کسب کنند. شرکت کنندگان در این گردهمایی می‌توانند برای ارائه مقالات به صورت شفاهی و پوستر درخواست کنند.

مقالات ارسال شده توسط کمیته داوران گردهمایی داوری خواهند شد. همچنین از تعدادی سخنران مدعو در شاخه‌های مختلف نجوم برای ارائه سخنرانی‌های عمومی در گردهمایی دعوت به عمل خواهد آمد.

آخرین مهلت ارسال مقالات و ثبت نام در گردهمایی ، ۳۱ فروردین ۹۷ است.
https://goo.gl/E1DEoq
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت مراجعه  کنند. 👇👇
https://goo.gl/z2FXQk