علی صاحب‌ الحواشی

اما چرا با این ناکارآمدی هنوز جمهوری‌اسلامی سرپاست بلکه شمرخوانی هم می‌کند؟ و حتی از نو به‌جان زن‌ها و دخترها افتاده؟ علتش هرچه هست، "حمایت‌غرب" از او نیست. می‌توان فقدان اپوزیسیون متمرکز و توانا، نقش مخرب برخی اپوزیسیون‌های انحصارطلب، و ضعف جامعه مدنی را از زمره علل شمرد. اما این هم هست که درست مثل پیش‌بینی وضع هوا، پیش‌بینی فرجام بحران‌ها در سپهر انسانی، بسیار معروض خطاهاست، زیرا که با یک "سامان پیچیده" روبروییم که پیوسته اقسام "نوپدیدهای ناخواسته" را ببار می‌آورد. ما علم‌انسانی کافی برای پیش‌بینی‌پذیر کردن تحولات کلان اجتماعی را نداریم. چه کسی می‌توانست پیش‌بینی کند که قتل مهسا امینی به آن انفجار عظیم و گسترده خواهد انجامید؟ فردا هم که این نظام ساقط شود، احدی نخواهد توانست بگوید "من پیش‌بینی کرده بودم!"
بله! همه‌‌مان به جد، و به درستی برآنیم که این بساط ماندنی نیست. اما کی و کجا و چگونه‌اش را نه می‌دانیم و نه می‌توانیم بدانیم، حتی با افراطی‌ترین "تخیل".

👆👆👆
...جان، شما استاندارد دوگانه به‌کار می‌برید. البته غلط است شاه را "نوکر غرب" دانستن، اما به تلویح این را برای خمینی و این بساط عنوان می‌کنید!

دست کشیدن غرب از حمایت از محمدرضاشاه درپی "مشاهده" بی‌تصمیمی او و غریزه "فرار از بحران" بود که در او بود. محمدرضا در برابر بحران‌های بزرگ جا می‌زند و در شرایط قدرت "شمرخوانی" می‌کرد. در بحران مصدق هم "فرار کرد" چنان‌که در بحران ۵۷ هم "فرار کرد". او به‌هیچ وجه پسرِ پدر جنگجویش نبود. این را به حساب "دمکرات‌بودن" او نمی‌توان گذاشت، این ضعفِ شخصیتی او بود که در بحران‌ها سرگشته می‌شد به فکر فرار می‌افتاد ولی در اوج قدرت هیولابازی درمی‌آورد!

شما اگر به‌جای غرب روی صندلی‌های گوادلوپ نشسته بودی، امیدی به همچو پادشاه ضعیف و بی‌تصمیم و دستخوش وسوسه فرار می‌توانستی ببندی؟!
حس درماندگی محمدرضا بقدری عمیق بود که به رغم آداب دیپلماتیک به سفیر آمریکا که به دیدنش رفته بود گفت: "شما می‌گویید من چه بکنم؟!" انگاری انتظار داشت امریکایی‌ها رهنمود برون‌رفت از بحران را پیش پایش بگذارند! یا شاید مثل ۲۸ مرداد برایش کودتا کنند! سفیر آمریکا در خاطراتش نهایت تعجب خود را از این انتظارِ تلویحی و آن پرسش عاجزانه شاه نوشته است.

این‌ها هم "مورد حمایت غرب" نیستند؛ البته و هزار البته غرب و شرق واقعیت‌ این‌ها در ایران را برای خودشان بدل به "فرصت" می‌کنند، اما این به معنای "حمایت" نیست! غرب به فراستِ تمام، فرصتِ دشمنی این حکومت با اسرائیل و شیوخ منطقه را بدل به جهش بزرگ منطقه‌ای "پیمان ابراهیم" کرد و به شتاب درحال برقرارکردن "اتحاد" بین اعراب و اسرائیل برآمد و بسیار موفق هم پیش،می‌رفت. خامنه‌ای که این را دید فرمان "حمله ۷ اکتبر" را به حماس صادر کرد و حالا می‌بینیم که سیر وقایع متاسفانه دارد به نفع خامنه‌ای پیش می‌رود، از انزجار جهانی از اسراییل تا زمین‌گیری اسراییل در برابر حماس که بعد از شش‌ماه هنوز ارشدترین گرگ‌های حماس زنده‌اند و بجایش بیش از سی‌هزار آدم معمولی کشته‌اند، که تف‌ولعنت جهانیان را به ارمغان آورده است! یک جنگ و این‌همه collateral damage در برابر اندک‌مواردی هدفگیری ارزشمند؟!!!
متاسفم که بگویم قطعا خامنه‌ای برای دادن فرمان ۷ اکتبر، به خودش آفرین می‌گوید!

از آن‌طرف، غرب در نهضت زن‌زندگی‌آزادی چه می‌توانست بکند که نکرد؟ انتظار که ندارید مراکز نظامی انتظامی رژیم را بمباران می‌کرد؟!!
ما باید از این خود‌مظلوم‌انگاری بیرون بیاییم! جهان هیچ یاریِ درشتی به ما و به هیچ ملتی نخواهد کرد، برای رهایی از جباریت‌های درون‌زاد! چرا؟ زیرا:

۱) دلیلی ندارد که چنین بکنند، چون آنان، مثل خود ما و هر موجودیت ژئوپولتیکی دیگری، صرفا درپی جلب منفعت‌ها هستند، دل‌سوختن و اخلاق‌ورزیدن در بازی سیاست نیست، درست به همان معنایی که در بازی شطرنج، "تاس" نداریم!

۲) نباید هم بکند! چرا؟ زیرا چالش‌های ملی، بوته‌های بلوغ ملی ملت‌هایند! این روند‌ها را نباید برهم زد!
اگر نظام اسلامی این وحشیت‌ها را نمی‌کرد و این کارنامه خونین و ملوث چهل‌وچندساله را ببار نمی‌آورد، ما به عنوان یک ملت، همچون من به عنوان فردی در آستانه انقلاب، هنوز هم برآن می‌بودیم که "مسلمان‌بودن، منجر به خوب بودن آدمی می‌شود"! اگر امروز به این گزاره "هرگز!" می‌گوییم، اگر به آن می‌خندیم و اگر از شنیدنش در خشم می‌شویم از خنگی و خرفتیِ گوینده، و برآنیم که تدین هیچ رهاورد اخلاقیِ جدیِ کلان و درخوری در مقیاس جمعی ندارد، این‌همه به‌جهت تجربه این چهل‌وپنج‌ساله است. این تجربه ملی بود که اسلام و مسلمانی را از منبرِ لاف‌درغریبی‌ها به صورتی مفتضح، بل مکشوف‌العوره، به پایین کشید و کتک مفصلی هم به او زد تا فردا روزی مسجدها را فروشگاه و محل ورزش، یا بسا که دیسکو و نایت‌کلاب بکنند. این تجربه‌های تاریخی ملت‌ها را نباید برهم زد!
مثلا نمی‌شود ملت افغانستان را به زور "دمکرات" کرد! غرب امید آن داشت که بتواند چنان بکند و توی پوزش خورد، پس رهایشان کرد که در بوته توحش طالبانی "بالغ‌شوند"؛ این درست است، نه آوردن اشرف‌غنی و عبدالله به خیال "متجدد" بودن‌شان و سپس دیدن آن‌که محتویات بنیادینِ کله‌های آن‌ها چندان متمدن‌تر از مال طالبان نیست!

نقد یک دوست درباره "گزاف بودن هزینه آموختن ملت‌ها":

مطمئنا آمریکا و انگلیس و روسیه و... موجد رخداد سال 57 نبودند و مسلما مردم ایران بودند که پیش آوردند آنچه را که پیش آمد.
اما بدون شک خمینی و اعوان و انصارش همراهی قدرت‌های بزرگ را داشتند و به سخن دیگر این قدرت ها دست از حمایت محمدرضا پهلوی برداشتند (که در غیراینصورت خمینی حداقل به این راحتی ها موفق نمیشد)، همچنانکه در حال حاضر نیز با پشتیبانی های پیدا و پنهان از رژیم منفور اسلامی مانع محقق شدن خواسته بحق مردم ایرانند. وگرنه که با این حجم ناکارآمدی و سوءمدیریت و عدم رضایت عمومی کدام حکومتی بر جا می ماند؟؟

توضیح اینکه گاهی این مغلطه فکری پیش می آید که پس حکومت محمد رضا پهلوی حکومتی وابسته به اجانب بود که به محض برداشتن حمایت، سقوط کرد.
ابدا چنین تفکری صحت ندارد. محمد رضا پهلوی هم‌پیمان غرب بود و احتمالا درخواستش حمایت کردن از یک هم‌پیمان... که دریغ شد.
همانطور که رژیم مطرود ولایت فقیه سنخیتی با غرب ندارد، اما همین غرب و به ویژه آمریکای حزب دموکرات بزرگترین پشتیبان او بوده و دست رژیم جبار را در سرکوب اعتراضات مردم باز گذاشته است.

((تمام مطلب بالا ابراز نظر نسبت به "کار آمریکا و انگلیس و... دانستن وقایع سال 57 است، ارتباطی با مردم آن زمان و یا جایگاه مثبت و یا منفی محمد رضا پهلوی ندارد)).


https://t.me/sahebolhavashi/252

نقد نوشته با طرح اشکالی از سوی یک خواننده محترم :

اشکال مطلب فوق این است که غلو را به کل شیعه نسبت داده اند که صحت ندارد.
در شیعی طیفی کاملا غلو ستیز داریم از جمله شیخ صدوق
تا تعریف ما از غلو چه باشد
لذا تعریف از غلو متفاوته

علی صاحب‌الحواشی :

من از بیرون به "دین" نگاه می‌کنم، هر دینی؛ مثلاً ذوق وافری به تاریخ تکوین مسیحیت نیز داشته‌ام که از نوشته‌هایم هم پیداست.

بله تا غلو را چه بدانیم؛ با این‌وجود، نمی‌شود انکار نمود که بافتار شیعه، از بدایتِ کیسانیه تا نهایتِ امامیه، متمرکز بر "تعظیمِ" نامتعارف علی و اولادش بوده است. چرا نامتعارف؟ چون شیعه تنها این نیست که برآن است خلافت حق علی بود و غصب شد، بلکه شیعه "حق‌ علی" را عُقلایی طرح نمی‌کند، الاهیاتی/وحیانی مطرح می‌کند، یعنی که "علی [به نحوی] برگزیده خداست".
من این را "غلو" می‌دانم، زیرا نه در نص‌ قرآن و نه در منطوق قرآن چنین داعیه‌ای وجود ندارد. یعنی اگر قرآن "ملاک" باشد، گزاره بالا "غلو" است.
این گزاره، "حداقلِ" تشیع است، که نهایت اکثری‌اش سخنان این منبری و دواعیِ "علی‌اللهی‌ها" می‌شود. بنابراین برخلاف ایستار پاتریشیا کرون که گنوستیکی بودن را به فرقه‌های مهجور غالی شیعه منتسب و منحصر می‌دانست، ادعای من آن‌ است که "غلو" گام اول هر تشیعی است.

طرفه آن‌که این گام اول را "کیسانیه" در اندکی پس از پنجاه هجری به صورت تمام‌وکمال برداشت. نکته شایان توجه آن است که "کیسانیه" در همان بدایتِ اعلان وجودش همه کلان‌ساختارِ شیعه را با خود آورد، از "امامت" تا "وصایت" تا "مهدویت". پرسش اینجاست که چطور می‌شود یک فرقه همه سازه یک "جریان" را واجد باشد، نه این‌که به تدریج اجزائی به این سازه اضافه شود تا سرانجام صورت کامل آن حاصل بیاید.
دو پاسخ می‌توان داد (نه سه‌تا و نه بیشتر):
۱) یا باید حکم کنیم که "وحیانی" بود؛
۲) یا باید به "اقتباس" بیندیشیم؛

اگر گزینه نخست را برگیریم، گریز و گزیری از تصور "تحریف قرآن" برایمان نمی‌ماند، که نه شاهدی برایش داریم و نه حتی قرینه قابل اعتنایی به نفع آن در اختیار هست.
می‌ماند گزینه "اقتباس"، که بی‌درنگ به این پرسش می‌سد که، اقتباس از چه؟
پاسخ قضیه، بدون کوچکترین پیچ‌وتابی در اختیار است! زیرا سازه Gnosis (که در قرن اول هجری در میانرودان از خروش نیفتاده بود، درحالی‌که در یونان و جنوب اروپا از نفس افتاده بود)، هم "امامت" دارد آن هم درست به همان معنایی که شیعه می‌گوید که "مصباح‌الهدایه و سفینه‌النجاه" است، و هم آخرالزمان و "مهدویت" دارد، بازهم دقیقا به همان معنایی که شیعه این دو را دارد. و علاوه براین‌ها اتصاف‌های جزئیه‌ای چون "مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة؛" هم دارد؛ سوای آن‌که دلالت‌های مصرّحی به "بازخرید گناهان" و دستگیری قیامت و این قبیل هم دارد که هرچند ممکن است در ارتودوکسی‌های شیعه چندان نباشد، ولی انکار نمی‌توان کرد که در حواشی همه فرق شیعه، از جمله امامیه" به قوت حضور داشته و از جانب ارتودوکسی هم تحمل می‌شدند. این "تحمل" معناها دارد... "اأدِرْ ذِكْرَ مَن أهْوى ولو بمَلامِ"...!🌺