MY BLA...!

شما یه برادرِ گاو ندارید که وقتی خونه نیستید بشینه دفتر خاطراتتونو بخونه تا بدبختی منو حس کنید.

وای من وسواس دارم خب؟
باید یه کاری انجام میدم کاااامل انجامش بدم
مثلا اگر فن گروهی بشم و بخوام آهنگاشونو دانلود کنم باید تک تک آهنگاشون حتی اونایی که قبل دبیو کاور کردنو هم داشته باشم. ممکنه حتی سالها بهشون گوش ندم ولی بااااید داشته باشمشون وگرنه روانم بهم میریزه.

حالا حدس بزنید من با این وسواسم چه بلایی سرم اومد وقتی فهمیدم یه تیکه هایی از وینچنزو رو ندیدم؟
حس میکنم باید برم از اول دوباره بدون سانسور ببینمش😭دارم نابود میشم😭 نابود😭

خدایا😭

معلوم نیس چن تا بغل و مومنت احساسی دیگم کات کردن😭

یه جوری تر و تمیز کات کرده بودن اصن انگار نه انگار که سانسور شده😭

وای تا بحال اینجوری رو دست نخورده بودم😭

ای من ریدم تو سر در اون سایتتون😭

الهی خیر نبینید😭

این دوتا بچه دوتا صحنه ی کیس توی فیلم داشتن اونوقت من از اول تا اخر فیلم داشتم حرص میخوردم چرا اینا همو نمیبوسن😭

این سایتی که وینچنزو رو ازش دان کردم سانسور شده بوده😭

حس میکنم بهم یه خیانت بزرگ شده😭

وااااااای خدایا

بستنی کیم شده دونه ای سه تومن🗿
یادش بخیر کلاس اول که بودم، روزی پونصد تومن پول تو جیبی داشتم.
اون پونصد تومنو، یه بستنی کیم زنگ اول میخریدم میخوردم، یه دونه زنگ آخر🥺
میشه گفت این قشنگ ترین و تنها خاطره ایه که از کلاس اولم دارم🥺

اخرشم یه روز بخاطر اینکه دارم تو خیابون با صدای بلند آهنگ گوش میدم یه ماشین از پشت بهم میزنه و میمیرم💀

بالاخره بکهیونم رفت:)
من مدت زیادی نیست که کیپاپو میشناسم.
شاید حدود یه سال و نیم؟
ولی همون اول که با اکسو آشنا شدم، بایسم شد سوهو، و اون روزا اِرای self portrait بود و منم هرروز عشقم به این مرد بیشتر میشد.
وقتی روزِ رفتنش رسید، خدا میدونه چقدر گریه کردم. یه پلی لیست از غم انگیز ترین شعرامو پلی کردم و حتی از دوستام خواستم غمگین ترین آهنگاشونو برام بفرستن، و جوری باهاشون بلند بلند گریه میکردم و میخوندم که انگار اگر نخونم میمیرم.
و واقعنم همین بود... نمیتونستم نفس بکشم و همونطور لا به لای آهنگ خوندن و هق زدنم نفس میگرفتم.
اون روز، شیش ساعت تمام توی اتاق خودمو حبس کردم و با صدای بلند گریه کردم و خودمو خالی کردم.
نفر بعدی که رفت، جونگده بود. برای اون دیگه لازم نبود پلی لیست درست کنم... پلی لیست قبلیو پخش کردم و این بار فقط آروم اشک ریختم.
نفر سوم؟ چانیول. برای اون فقط پلی لیستو پخش کردم و الان...
الان بکهیونی داره میره:) میزان علاقه ی من به این مرد و احترامی که براش قائلم واقعا تو کلمات نمیگنجه... اگر قرار بود منِ پارسال باشم، الان حتی بیشتر از غمی که برای سوهو حس کردم رو قلبم سنگینی میکرد.
ولی منِ الانم، فقط با یه لبخند غم انگیر داره به عکساش نگاه میکنه و دیگه حتی اون آهنگا ام پلی نکرده.
منِ الانم، میدونه که زمان میگذره. همونطور که تا الان گذشت و بیشتر از نصف سربازی سوهو تموم شده.
منِ الانم، غمگینه... خیلی... اونقدر زیاد که شاید نفسشم بند بیاد، ولی داره خودشو کنترل میکنه. چون منِ الانم، به این رفتنا عادت کرده.