واقعا کسی که دنبال زنده باد و مرده باد سیاسی و جناحی نیست و از خودش هم نمیخواهد سلب مسولیت کند، میداند که " مردم" و "حاکمیت" در یک دیالکتیک رشد میکنند.
و هر راه حلی که فقط به یک طرف ماجرا نظر داشته باشد، راه به جایی نمی برد.
مواجهه با مردم، راهبرد "فرهنگی" می طلبد. به قول عصار مردمی که یکبار تاریخ کوروش را نخوانده اند، چطور دم از ریشه های خود میزنند؟
و مواجهه با حاکمیت، راهبرد "سیاسی" می طلبد.
سیاست به معنای "امر سیاسی" نه به معنای شعار و بیانیه سیاسی. یک جریان سیاسی که فراز و نشیب های تاریخ مملکت خود و بخصوص از مشروطه به این طرف را نمیداند، چطور میخواهد برای اصلاح کشور کاری کند؟
در این ۱۱ دولتی که در جمهوری اسلامی آمده و رفته، بعضی مثل دولت جناب موسوی(با نگاه سوسیالیستی و دولت سالار) و هاشمی و روحانی (با نگاه سرمایه سالار)، توجه صرف به دولت و حاکمیت داشتند.
بعضی مثل احمدی نژاد توجه صرف به مردم داشتند.
و تنها دولت آقای خاتمی بود که به هردو ساحت توجه داشت و راهبرد فرهنگی و سیاسی را توامان داشت. هرچند راهبرد فرهنگی دولت اصلاحات در نهایت مغلوب راهبرد سیاسی شد. آنهم نه سیاست به معنای امر متعال سیاسی که به معنای همان زنده باد و مرده باد.
و هر راه حلی که فقط به یک طرف ماجرا نظر داشته باشد، راه به جایی نمی برد.
مواجهه با مردم، راهبرد "فرهنگی" می طلبد. به قول عصار مردمی که یکبار تاریخ کوروش را نخوانده اند، چطور دم از ریشه های خود میزنند؟
و مواجهه با حاکمیت، راهبرد "سیاسی" می طلبد.
سیاست به معنای "امر سیاسی" نه به معنای شعار و بیانیه سیاسی. یک جریان سیاسی که فراز و نشیب های تاریخ مملکت خود و بخصوص از مشروطه به این طرف را نمیداند، چطور میخواهد برای اصلاح کشور کاری کند؟
در این ۱۱ دولتی که در جمهوری اسلامی آمده و رفته، بعضی مثل دولت جناب موسوی(با نگاه سوسیالیستی و دولت سالار) و هاشمی و روحانی (با نگاه سرمایه سالار)، توجه صرف به دولت و حاکمیت داشتند.
بعضی مثل احمدی نژاد توجه صرف به مردم داشتند.
و تنها دولت آقای خاتمی بود که به هردو ساحت توجه داشت و راهبرد فرهنگی و سیاسی را توامان داشت. هرچند راهبرد فرهنگی دولت اصلاحات در نهایت مغلوب راهبرد سیاسی شد. آنهم نه سیاست به معنای امر متعال سیاسی که به معنای همان زنده باد و مرده باد.