Дачытаў кнігу пра КГБ і як яно захапіла ўладу ў Расеі. Аўтар – былая журналістка Financial Times у Маскве, таму калі такі найвышэйшы прафэсіянал піша такую кнігу, гэта значыць, што ўся параноя пра КГБ, зь якой было прынята сьмяяцца апошнія трыццаць гадоў, насамрэч ёсьць праўдай.
Пара нататак на памяць (многае вядомае, але калі вам патрэбная спасылка на аўтарытэтную крыніцу - вось яна).
Fun facts пра Халодную вайну:
- Ва Ўсходнім Бэрліне падчас савецкай акупацыі / камуністычнага рэжыму НДР стацыянавалася адна тысяча (!) супрацоўнікаў аднаго толькі КГБ СССР.
- КГБ СССР і Штазі мелі дачыненьне да фінансаваньня вядомай леварадыкальнай тэрарыстычнай групоўкі Rote Armee Fraktion у Заходняй Нямеччыне (але пра гэта ўжо публічна паведамлялася).
- СССР ня толькі наўпрост фінансаваў шматлікія просавецкія леварадыкальныя рухі на Захадзе, але і прымушаў гэта рабіць заходнія канцэрны, якія хацелі рабіць бізнэс з СССР – Fiat, Siemens, Thyssen.
Цікавосткі пра постсавецкі час:
- Сьветапогляд Пуціна ўжо на пасадзе прэзыдэнта дапамагалі фармаваць у тым ліку пасьпяховыя нашчадкі белаэмігрантаў (Жан Гучкоў з HSBC, Сэрж дэ Пален зь Fiat і іншыя). Некаторыя з іх маглі быць завэрбаваныя КДБ яшчэ ў 80-я, матывацыя: грошы і расейскі рэваншысцкі імпэрыялістычны нацыяналізм. Ад сябе дадам, што няма больш ганебнай зьявы, чым белагвардзеец на службе ЧК.
- Пуцін нібыта парываўся падаць у адстаўку пасьля гібелі субмарыны "Курск", пасьля Норд-Осту і пасьля Памаранчавай рэвалюцыі ва Ўкраіне.
- Захоп Норд-Осту мог быць сплянаваны ФСБ (Патрушавым), каб яшчэ раз выставіць Пуціна пераможцам і мачо. У любым выпадку, бомбы ў тэрарыстаў, паводле двух сьведчаньняў, былі муляжамі. Але апэрацыя выйшла з-пад кантролю, у выніку чаго, аднак, Пуціна яшчэ мацней кроўю прымацавалі да трону. Выкарыстоўваць газ была ідэя Ігара Сечына, які тады быў намесьнікам кіраўніка прэзыдэнцкай адміністрацыі.
- Бэрлюсконі меў камэрцыйныя адносіны з савецкім урадам яшчэ ў васьмідзясятыя.
- Найбуйнейшы спонсар кампаньні ў падтрымку Брэкзіту ў Вялікай Брытаніі меў грашовыя сувязі з Крамлём (што і так было вядома).
- Трамп у нулявыя гады быў шчыльна аточаны людзьмі, здаўна зьвязанымі з мафіёзна-гэбэшнымі грашыма, і гэтыя грошы, магчыма, ішлі і праз Трампа (што таксама не навіна, але ўсе, зноў жа, забываюць).
Асноўная думка кнігі: так званае савецкае мітычнае "золата партыі", нібы схаванае за мяжой, насамрэч ёсьць шматмільярдным "золатам КГБ", якое сапраўды існуе, схаванае па афшорах у напаўмафіёзных структурах (сымбіёз КГБ і мафіі – асобная вялікая тэма), працуе на падрыў заходніх дэмакратыяў, подкуп палітыкаў, фінансаваньне дэструктыўных палітычных сілаў і кампаньняў.
Брэкзіту не было б без КГБ. Трамп ня стаў бы прэзыдэнтам ЗША без КГБ.
Калі глядзець на сучаснасьць, сама сабой прыходзіць выснова, што і Орбан, канечне ж, на ігле КГБ, як і тыя папулісты, што прыйшлі да ўлады ў Славаччыне. Як і Хамас у Палестыне, які займаецца тэрарызмам замест пабудовы дзяржаўнасьці ў Газе. Дзіўна, што Ізраіль, чвэрць насельніцтва якога складаецца з тых, хто зьбег з былога СССР, не займае прынцыповай пазыцыі што да рэжыму ў РФ – але калі ўзгадаць стасункі Нэтаньягу з Пуціным, як не падумаць аб тым, што і ён там жа, дзе Орбан, Бэрлюсконі, Шродэр і Трамп.
У савецкія часы КГБ падтрымлівала на Захадзе леварадыкальныя рухі, цяпер падтрымлівае праварадыкальныя. Таму я сам як чалавек збольшага правалібэральных/правацэнтрысцкіх поглядаў даўно кажу самому сабе: калі раптам пачынаеш адчуваць інстынктыўную сымпатыю да рыторыкі якогась Дональда Трампа, it's time to pause and reflect. Бо любы самы woke леварадыкал-радфэм-сацыяліст лепш, чым лялька КГБ.
Putin's People: How the KGB Took Back Russia and Then Took On the West
