💠زندگينامه نيما يوشيج💠
علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج، در ۲۱ آبان ۱۲۷۴ در دهکده یوش از توابع شهرستان نور استان مازندران ديده به جهان گشود، پدرش ابراهیم خان اعظام السلطنه متعلق به خانواده‌ای قدیمی ازمازندران بود و به کشاورزی و گله داری مشغول بود. پدر نیما زندگی روستایی، تیراندازی و اسب سواری را به وی آموخت. نیما تا سن دوازده سالگی در زادگاهش روستای یوش و در دل طبیعت زندگی کرد. نیما خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده فرا گرفت،١٢ ساله بود که به همراه خانواده به تهران رفت و در مدرسه عالی سن لویی مشغول تحصیل شد. با تشویق یکی از معلم هایش به نام نظام وفا به شعر گفتن مشغول گشت و در همان زمان با زبان فرانسه آشنایی یافت و شعر گفتن به سبک خراسانی را شروع کرد.
پس از پایان تحصیلات در مدرسه سن لویی نیما در وزارت دارایی مشغول کار شد، اما پس از مدتی این کار را مطابق میل خود نیافت و آن را رها کرد.
وي شاعر معاصر ایرانی و پدر شعر نو فارسی (بنیانگذار شعر نو فارسی) است.
نیما یوشیج در سال 1300 با انتشار مجموعه تأثیرگذار " افسانه " که حاکی از فراهم شدن عرصه ای مناسب برای شکل گیری و خلق شعر نو فارسی بود، فضای راکد شعر ایران را به شدت تحت تاثیر قرار داد و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید.
" شعر نو " عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود. تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی مدیون این انقلاب و تحولی هستند که نیما مبدع آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایه‌ی شاعران سمبولیست به نام جهان می‌دانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام روجا چاپ شده‌است.
علی اسفندیاری در سال ۱۳۰۰خورشیدی، نام خود را به " نیما " تغییر داد. نیما نام یکی از اسپهبدان تبرستان بود و به معنی کمان بزرگ است. او با همین نام شعرهای خود را امضا می کرد. در نخستین سال‌های صدور شناسنامه نام وی نیماخان یوشیج ثبت شده است.
نیما در سال ۱۳۰۰، منظومه قصه رنگ پریده را که یک سال پیش از آن سروده بود در هفته نامه قرن بیستم میرزاده عشقی به چاپ رساند.
این منظومه مخالفت بسیاری از شاعران سنتی و پیرو سبک قدیم ( مانند ملک الشعرای بهار و مهدی حمیدی شیرازی) را برانگیخت. شاعران سنتی به مسخره و آزار وی دست زدند.
تلاش نیما یوشیج برای تغییر دیدگاه سنتی شعر فارسی بود و این تغییر محتوا را ناگزیر از تغییر فرم و آزادی قالب می‌دانست. آزادی که نیما در فرم و محتوا ایجاد کرد، در کار شاعران بعد از وی، مانند احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری و منوچهر آتشی به نقطه‌های اوج شعر معاصر ایران رسید.
نیما پس از مدتی به تدریس در مدرسه‌های مختلف از جمله مدرسه عالی صنعتی تهران و همکاری با روزنامه هایی چون مجله موسیقی و مجله کویر پرداخت.
وي در۶ اردیبهشت سال ۱۳۰۵ با عالیه جهانگیر، فرزند میرزا اسماعیل شیرازی و خواهرزاده نویسنده نامدار میرزا جهانگیر صوراسرافیل، ازدواج كرد.
وی که در این زمان به دلیل بیکاری خانه نشین شده بود در تنهایی به سرودن شعر مشغول بود و به تحول در شعر فارسی می‌اندیشید اما چیزی منتشر نمی کرد.
در سال ۱۳۰۷محل کار همسر نیما به آمل انتقال پیدا کرد، نیما نیز با او به این شهر رفت. یک سال بعد آنان به رشت رفتند. عالیه در آنجا مدیر مدرسه بود. او مدتی نیز در دبیرستان حکیم نظامی شهرستان آستارا واقع در مرز شوروی سابق به امر تدریس مشغول بود. حاصل ازدواج نیما و عالیه ( ازدواجی که تا پایان عمر آن ها دوام یافت ) فرزند پسری بود به نام شراگیم ، که در سال ۱۳۲۴ به دنیا آمد.
نیما در طول ۶۲ سال زندگی خود توانست معیارهای هزارساله شعر فارسی را که تغییر ناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرهایش تحول بخشد.
نیما ، پدر راستین شعر نو فارسی ، در دی ماه سال ۱۳۳۸درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد.
در سال ۱۳۷۲ بنا به وصیت نیما ، پیکر او را به یوش منتقل و در صحن حیاط خانه پدری اش به خاک سپردند.
برخی از آثار منتشر شده نیمایوشیج
۱۳۰۱- قصه رنگ پریده، خون سرد
۱۳۰۵- فریادها
۱۳۳۶- مانلی
۱۳۳۹- افسانه و رباعیات
۱۳۴۴- ماخ اولا
۱۳۴۵- شعر من
۱۳۴۶- شهر شب شهر صبح
۱۳۴۶- ناقوس
۱۳۴۶- آب در خوابگه مورچگان
۱۳۴۸- یادداشت ها و مجموعه اندیشه
۱۳۴۹- قلم انداز
۱۳۵۲- مانلی و خانه سریویلی
۱۳۵۴- حکایات و خانواده سرباز
۱۳۷۰- مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج
۱۳۷۶- مجموعه شعرهای نو، غزل، قصیده و قطعه
۱۳۴۹- آهو و پرنده ها
۱۳۵۰- توکایی در قفس
۱۳۲۳- مرقد آقا
۱۳۵۱- ارزش احساسات و۵ مقاله در شعر و نمایش
🆔
@shereno_irangoo.gl/bgggd1
