زبان‌ورزی

🍁 حذف ”فارسی و تاجیکی“ از زیر عنوان زبان‌های خارجی در شناسنامه الکترونیکی افغانستان!

پس از اعتراض‌های شدید مردم، اداره ملی احصائیه/آمار و معلومات افغانستان اعلام کرده است که معلومات زبان‌های ملی را از بخش زبان‌های خارجی از سیستم و فرم آنلاین شناسنامه الکترونیک حذف کرده است.

در فرم جدید شناسنامه‌های الکترونیکی افغانستان، که روی وبسایت اداره ملی احصائیه و معلومات گذاشته شده است، زیر عنوان ”آشنایی با زبان‌های خارجی“ از فارسی و تاجیکی به عنوان دو زبان جداگانه و خارجی نام برده شده است. همین موضوع سبب نارضایتی بخش بزرگی از مردم شد و در روزهای اخیر اعتراض‌های زیادی را به همراه داشت.

در پی این اعتراض‌ها، پنج‌شنبه ۱۰ میزان/مهر، احمدجاوید رسولی، رئیس اداره ملی احصائیه و معلومات افغانستان، در یک نشست خبری گفت: ”به خاطر اینکه از یک سوءتفاهم جلوگیری بکنیم و از این موضوع استفاده ابزاری نشود، لذا معلومات زبان‌های ملی را از بخش زبان‌های خارجی حذف کردیم.“

او در عین حال تآکید کرد که هیچ نوع برخورد سلیقوی از سوی رهبری و کارمندان این اداره در برابر زبان‌های ملی وجود ندارد و به کسی اجازه چنین کاری داده نمی‌شود.

رئیس اداره ملی احصائیه و معلومات در ادامه گفت که تمامی معلوماتی که در سیستم شناسنامه الکترونیکی و فورم آنلاین درج شده، به سال ۱۳۹۶ بر می‌گردد که از سوی وزارت مخابرات افغانستان با شرکت سازنده این سیستم شریک شده است. به گفته وی، هیچ معلوماتی در روزهای اخیر از سوی اداره احصائیه و معلومات وارد سیستم نشده است.

آقای رسولی همچنین در مورد این که چرا زبان‌های ملی افغانستان در بخش زبان‌های خارجی وارد این سیستم شده توضیح داد و گفت از آن جایی که برخی از زبان‌های ملی افغانستان در دیگر کشورها نیز گویندگانی دارند، لذا رهبری وقت وزارت مخابرات چنین تصمیمی گرفته بودند.

البته او تأکید کرد که تنها زبانی خاصی در بخش لسان‌های خارجی وارد سیستم نشده بلکه تمامی زبان‌های افغانستان در هر دو بخش زبان‌ها درج سیستم شده است.

در قانون اساسی افغانستان، از زبان فارسی دری و زبان پشتو به عنوان دو زبان رسمی این کشور سخن گفته شده است. (با اندکی ویرایش)

©️از: بی‌بی‌فارسی (۱۳۹۹/۷/۱۰)

😢 جنگ اشک‌ها: مُجاز یا غیرمُجاز بر روی آنتن؟

▪️هیچ رسانه‌ای در دنیا بی‌طرف نیست!

💬 اکبر نصرالهی:

▪️با شروع درگیری دوباره میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر منطقه قره‌باغ، فیلم‌هایی از ابراز احساسات گوینده خبر تلویزیون ارمنستان در هنگام اجرای خبر و قرائت اسامی قربانیان جنگ و نیز هیجان و گریه گوینده خبر تلویزیون جمهوری آذربایجان در هنگام خبر آزادی چند روستا در شبکه‌های اجتماعی این پرسش را در ذهن مخاطبان مطرح کرد که گوینده تا چه اندازه و در چه مواردی می‌تواند در بیان خبر ابراز احساسات کند؟ اساساً آیا این کار با اصول اخلاق حرفه‌ای مغایرت دارد؟

تولیدات رسانه‌ای در ژانرها و قالب‌های مختلفی منتشر می‌شوند؛ یکی از ژانرها و قالب‌های مهم رسانه‌ای خبر است. اگرچه اشتراک‌هایی در ژانرهای مختلف رسانه‌ای وجود دارد، ولی آنچه خبر را از غیر خبر متمایز می‌کند بیشتر در سه ویژگی عینیت، بی‌طرفی و تازگی است. در مورد این بحث، با فاکتور گرفتن از ویژگی تازگی، که شاخص مهم و نخست خبر است، موضوعات غیرواقعی و فاقد عینیت در زمره خبر قرار نمی‌گیرند. به همین دلیل، عینیت شالوده و اساس خبر است و بدون آن اخبار جذابیت نخواهند داشت و مخاطبان به آن اعتماد و باور نخواهند کرد.

هر اندازه که خبر عینیت و بی‌طرفی پایین‌تری داشته باشد به همان اندازه اعتماد مردم نسبت به آن رسانه و خبر منتشرشده زیر سؤال می‌رود. بنابراین، هرگونه ابراز احساسات، هیجانات و اقداماتی که در فرایند تولید و انتشار اخبار به‌وسیله هر یک از عوامل خبر (خبرنگار، گوینده و …) صورت گیرد و به اصول عینیت، بی‌طرفی و اصالت خبر لطمه بزند غیرحرفه‌ای و مغایر با اصول پوشش خبری است.

قضاوت کردن به جای مخاطبان، نادرست و اعتمادزدا و وهن مخاطبان است و هر اقدامی از جمله به کار بردن صفت‌های کیفی و گریه کردن گوینده که قضاوت عوامل رسانه‌ای (خبرنگار، گوینده و …) به‌جای مخاطب را موجب و بر آنها تحمیل شود ممکن است توجه مخاطبان را جلب کند، اما بی‌تردید به اصل بی‌طرفی اخبار لطمه می‌زند و گریز مخاطب را به دنبال خواهد داشت. بنابراین گوینده و خبرنگار نباید به‌جای مخاطب قضاوت کنند. به دلیل همین اصل مهم است که در خبرنویسی تأکید می‌شود تا از بیان صفت در خبر پرهیز شود؛ چون اگر خبرنگار یا گوینده در خبرش از صفت استفاده کند، در واقع به‌جای مخاطب به قضاوت درباره خبر می‌پردازد. این در حالی است که گوینده خبر و خبرنگار باید به بیان چیستی، چرایی، چگونگی و جزئیات رویداد بپردازند و مخاطب با توجه به این اطلاعات از رویداد برداشت‌های متفاوتی کند. بنابراین، تأکید بر عینیت و بی‌طرفی، احترام به حقوق مخاطب است تا با شنیدن و دیدن اصل خبر، خود به جمع‌بندی و قضاوت در خبر برسد. بیان احساسات توسط گوینده خبر هم مثل بیان صفت در خبر است. یعنی اگر ابراز احساسات و نحوه بیان خبر سبب شود که گوینده خبر به‌جای مخاطب دست به قضاوت بزند، مغایر با اصول تولید و پوشش اخبار در رسانه‌های حرفه‌ای است.

در مواردی که خبر درباره یک ماجرای ملی و محلی است و گوینده خبر به این نتیجه می‌رسد که تقریباً همه مردم احساس مشابه دارند، استفاده از صفت و یا ابراز احساسات همراه و همسو با مردم پسندیده و اگر اشکالی هم باشد، قابل اغماض است. به‌عنوان‌ مثال، خبر وقوع جنگ، زلزله، پیروزی‌های ورزشی ملی، فوت شخصیت‌های محبوب اکثریت جامعه و … می‌تواند با ابراز احساسات و هیجانات همسو و همراه با اکثریت مردم بروز داده شود. اگر این احساسات بیشتر از احساسات مردم باشد و یا شامل اقلیت شود، غیرحرفه‌ای است. استثنای بعدی بیان صفت‌های کمی است. ”بلندقدترین فرد جهان“ یا ”مرتفع‌ترین برج جهان“ ، ”طولانی‌ترین پل آسیا“ و … صفت‌هایی کمی و قابل راستی‌آزمایی هستند که در بیان خبر به اعتبار رسانه نزد مخاطب لطمه نمی‌زند. علاوه‌بر آن، می‌توان صفت را به نقل از دیگری به کار برد.

[درباره ابراز احساسات گوینده‌های خبر جمهوری آذربایجان و ارمنستان در بیان خبر] باید دید که آیا احساسات اکثر مخاطبان‌شان با آنها همسو است. در صورت همسو بودن باید این ابراز احساسات در حدی باشد که باعث ترویج جنگ، خشونت، اقدامات هیجانی مغایر با منافع ملی و یا آدرس اشتباه نشود و متناسب با احساسات اکثریت، رویه‌ها، فرهنگ و منافع آن کشور باشد. در این صورت شاید این عملکردشان قابل‌اغماض و حتی در برخی جاها پسندیده باشد. این در حالی است که اگر رسانه بین‌المللی باشد، گوینده خبر حق ندارد کوچک‌ترین ابراز احساسات کند و باید به‌عنوان یک فرد مستقل و بی‌طرف به بیان خبر بپردازد. علاوه‌بر آن، باید بگویم که هیچ رسانه‌ای در دنیا بی‌طرف نیست، ولی باید تلاش شود تا حد امکان به عینیت خبر و بی‌طرفی لطمه‌ای وارد نشود.

©️از: شفقنا رسانه؛ و کانال و اینستاگرام اکبر نصرالهی

🍁 Dyslexia Awareness Month!

📅 October

Being able to read and write with ease is something most of us simply take for granted. But imagine what it would be like to look at a page of text and see distorted letters swirling before your eyes, or not seeing the difference between the letters “b” and “d”, etc. Sounds pretty awful, doesn’t it?

However, this is a problem that affects from 5% to 10% of the world’s population, making their lives more difficult each and every day. Dyslexia Awareness Month is the perfect time to think about how much harder dyslexic people’s lives are than our own and try to be more understanding of their situation.

The History of Dyslexia Awareness Month
Dyslexia was first identified in German physician Oswald Berkhan in 1881 and officially named “dyslexia” by ophthalmologist Rudolph Berlin 6 years later. Berkhan discovered the existence of the developmental reading disorder later named dyslexia while studying the case of a young boy who had severe problems learning to read and write properly, despite being overall bright and intellectually and physically capable.

Since dyslexia was discovered, physicians the world over have been working on different ways to help the dyslexic manage their disorder, and a special dyslexia font has been invented to help those afflicted to read more easily. Dyslexia Awareness Month was Created by The International Dyslexia Association and takes place over the entire course of October each year.

🌐 Days of The Year

🍁 International Translation Day!

📅 September 30th

Launched in 1953, International Translation Day is a relatively recent entry into the calendar of world events. Established by the International Federation of Translators, the annual celebration is an opportunity to pay tribute to the work of translators who endeavour to make the world a slightly smaller place by breaking down language barriers and allowing great literature to be enjoyed far more widely. The work of translators is seen as being of growing importance due to growing opportunities for international travel and globalisation of trade markets.

The event is marked with a series of dedicated events, seminars and symposiums across the world. International Translation Day itself coincides with the feast day of St. Jerome, a Christian scholar and priest who was the first person to translate the Bible into Latin from the original Hebrew, making it accessible for the first time to a far wider audience. St. Jerome is the patron saint of translators.

🌐 Days Of The Year

🍁 بیانیه انجمن [استادان] زبان و ادبیات فارسی در محکومیت اقدام وزارت آموزش و پرورش در خصوص احراز شرایط نامتعارف برای تصدی دبیری زبان و ادبیات فارسی!

در آستانه بزرگداشت روز شعر و ادب فارسی و در اقدامی ناباورانه و نسنجیده در دفترچه آزمون استخدامی کشوری متنی منتشر شد که نگرانی و اعتراض جمع زیادی از استادان، معلمان، دانش‌آموختگان و دانشجویان زبان و ادبیات فارسی را موجب شد.

بر اساس دفترچه راهنمای این آزمون، برای احراز شغل دبیری رشته زبان و ادبیات فارسی، دارندگان مدارک سطح ۲ و ۳ حوزه با دانش‌آموختگان کارشناسی و کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی از نظر تخصص در حوزه زبان و ادبیات فارسی برابر دانسته شده‌اند تا سند دیگری باشد بر مظلومیت معیار تخصص، آن‌هم در رشته زبان و ادبیات فارسی در آموزش و پرورش.

انجمن علمی [استادان] زبان و ادبیات فارسی به نمایندگی از استادان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه‌های کشور، ضمن محکوم کردن قاطع این اقدام، از وزارت آموزش و پرورش می‌خواهد نسبت به اصلاح بند مذکور، اقدام مقتضی و عاجل انجام دهد.

ای کاش، متولیان امور در این وزرات‌خانه از اشتباهات گذشته درس می‌گرفتند و پیش از اتخاذ چنین تصمیمی به تبعات فرهنگی و آموزشی و عواقب ناگوار آن نیز می‌اندیشیدند.

ای کاش، این کارگزارانِ دلسوز پاسخِ خردپسندی برای این پرسش می‌آوردند که چگونه می‌شود برای احراز سمت دبیری ادبیات فارسی، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد ادبیات فارسی، که نزدیک به ۲۰۰ واحد درسی مرتبط با رشته را گذرانده و پایان‌نامه نوشته است، با عزیزانی که درس‌های تخصصی رشته زبان و ادبیات فارسی را نخوانده‌اند برابر دانست؟

این متولیان کاردان، برخلاف تأکیدات و رهنمودهای مقام معظم رهبری در خصوص اهمیت زبان و ادبیات فارسی و ضرورت توجه به آن و بی‌اعتنا به مندرجات اسناد بالادستی نظام (نقشه جامع علمی کشور، سند تحول راهبردی علم و فناوری و برنامه پنجم توسعه) درباره آموزش و گسترش زبان فارسی، با اقداماتی از این دست به قلع‌وقمع آموزش روشمند و تخصصی زبان فارسی در مدارس کمر بسته‌اند.

بدون شک ادامه چنین اقداماتی نه تنها موجب کم‌رنگ شدن زبان و ادبیات فارسی در مدراس خواهد شد، که انگیزه و اشتیاق جوانان را برای تحصیل دانشگاهی و کسب تخصص علمی در رشته‌ای که مبنای هویت ملی، زبانی و فرهنگی ایرانیان است بر باد خواهد داد.

این تصمیم نسنجیده موجب شده، در این وانفسای نبودِ شغل مناسب، همین کورسوی امید هم از دانش‌آموختگان پرشمار و مظلوم رشته زبان و ادبیات فارسی دریغ شود و موجی از یأس و اندوه و حرمان وجودشان را فراگیرد.

وقتی معنای تخصصی بودن رشته‌های دانشگاهی با تصمیم نامعقول و غیرکارشناسانه جماعتی همه‌چیزدان از معنا و اعتبار می‌افتد، دیگر این همه آموزش و تتبع و پژوهش به چه کار می‌آید؟ استادان این رشته، که متاع‌شان به ثمن بخس در چهار سوق منفعت‌طلبی و بی‌تمییزی عده‌ای کارناشناس کارنابلد حراج شده، دیگر با چه استدلالی دانشجویان‌شان را به ضرورت خواندن ده‌ها درس تخصصی برای آماده شدن در تدریس درس‌های زبان و ادبیات فارسی ترغیب و تشویق کنند؟

انجمن [استادان] زبان و ادبیات فارسی بار دیگر در پاس‌داشت زبان و ادبیات فارسی و در دفاع از منافع دانش‌آموختگان این رشته این تصمیم نسنجیده را محکوم کرده، از وزارت آموزش و پرورش مصرانه می‌خواهد با در نظر گرفتن مصالح عالی نظام آموزشی و در دفاع از جایگاه زبان و ادبیات فارسی، با صدور اطلاعیه‌ای نسبت به لغو تصمیم مذکور اقدام کند و از تداوم تبعات و اعتراض‌های بیشتر استادان، معلمان، دانشجویان و دوستداران زبان و ادب فارسی به این تصمیم ناروا جلوگیری نماید.

©️ از: کانال و سایت انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی

👂شنواپرستی!

✍🏻 اردوان گیتی:

زبان فارسی، زبان دوم
«برای اکثر ناشنواها زبانِ فارسی زبانِ دوم است و زبانی که با آن راحت‌تر ارتباط برقرار می‌کنند زبان اشاره است. متأسفانه به دلیل سیستم آموزشی ناکارآمد در مدارس ناشنوا زبان اشاره سال‌هاست که در آموزش ممنوع بوده است و  هنوز هم این مشکل برطرف نشده است. هم آموزش زبان فارسی و هم زبان اشاره به شیوۀ نادرست بوده است. حتی ناشنواهایی که در مدارس شنوا درس خوانده‌اند باز هم در زبان فارسی مشکل دارند. چون نه در مدارس ناشنوا و نه در مدارس شنوا دسترسی کامل به آموزش و اطلاعات برای ناشنوا مهیا بوده است. 

هرچه فرد ناشنوا زبان فارسی‌اش ضعیف‌تر باشد از طرف جامعه بیشتر مورد تبعیض و تحقیر واقع می‌شود. این موضوع حتی از سوی خود جامعۀ ناشنوا هم رخ می‌دهد. یعنی حتی با اینکه ناشنوایان زیادی در زبان فارسی قوی نیستند، باز هم خودشان به ناشنوا کمتر اعتماد می‌کنند، چون ملاک را زبان فارسی قرار می‌دهند. چون شنوا می‌تواند حرف بزند و فارسی می‌نویسد حرف او سندیت بیشتری دارد. اما برعکس این وضعیت وجود ندارد. اگر شنوا زبان اشاره به خوبی بلد نباشد، سرکوب نمی‌شود. از ایرادها و غلط زبانی‌اش به راحتی چشم‌پوشی می‌شود و ناشنواها می‌گویند چون زبان فارسی بلد است، هرچه بگوید درست است. 

وقتی کسی زبان اشاره را به گونه‌ای صحبت می‌کند که به فارسی نزدیک‌تر است و به آن ”فارسی اشاره‌ای“ می‌گوییم، انگار حرفش اعتبار بیشتری پیدا می‌کند. در حالی که فارسی اشاره‌ای به معنای ضعف در زبان اشاره است و زبان اشاره طبیعی از فارسی خیلی دور است. 

آموزش زبان اشاره
مؤسسات ناشنوا برای آموزش زبان اشاره انتخاب معلم ناشنوا را رد می‌کنند و نیمه‌شنوا یا اکثراً شنوا برای معلم زبان اشاره انتخاب می‌کنند. در واقع برای کاری هم که ناشنواها بهتر هستند شغل را به شنوا یا نیمه‌شنوا می‌دهند، چون می‌توانند با شنوا ارتباط برقرار کنند. خیلی از کُداها (بچه‌های شنوا که پدر و مادر ناشنوا دارند) یا شنواهایی که در اشاره ماهر و عالی نیستند معلم زبان اشاره شدند و کیفیت کارشان هم عالی نیست. اما معلم ناشنوا بیکار می‌ماند.

در مورد یادگیری زبان‌های گفتاری این‌طور نیست و معلمی که زبان مورد نظر، زبان اصلی و بومی خودش باشد طرفدار و اولویت دارد. مثلاً همه جا دنبال معلم زبان انگلیسی می‌گردند که انگلیسی زبان مادری‌اش باشد. اما در مورد ناشنواها با اینکه زبان اشاره را بهتر از افراد شنوا بلدند شانس استخدام‌شان برای آموزش زبان اشاره کمتر است. 

در مراسم یا همایش یا جلسات رسمی وقتی ناشنوا صحبت می‌کند عکس‌العملی دریافت نمی‌کند. اما اگر عیناً همان نظر را فرد شنوا بگوید یا مترجم آن حرف را توضیح بدهد، خیلی بیشتر از گویندۀ اصلی یعنی فرد ناشنوا تأیید و تشویق دریافت می‌کند. افراد شنوایی که اشاره بلد هستند و مترجمان به خوبی به این فرهنگ آگاه هستند و می‌دانند به صرف شنوا بودن هم از سوی جامعۀ شنوا و هم از سوی جامعۀ ناشنوا مورد تأیید هستند، حتی اگر حرفی که می‌زنند حرف یک ناشنوا بوده است که نادیده گرفته شده است. 

این وضعیت شبیه وضعیت لهجه داشتن در جامعۀ فارسی‌زبانان است. مثلاً اگر یک محقق عالی‌رتبه سخنرانی با لهجۀ لری، ترکی و … انجام دهد حرف‌هایش کمتر از شخص دیگری اعتبار دارد که با لهجۀ معیار یا تهرانی سخنرانی کند. 

در مدرسه ناشنوا / شنوا
معمولاً معلمان در مدارس ناشنوا شاگردان را به شنوا بودن تشویق می‌کنند. کودکان نیمه‌شنوای حاضر در کلاس، چون قدرت تکلم بیشتری دارند، بیشتر مورد توجه معلمان هستند و همیشه سر کلاس از آنها تعریف می‌کنند و می‌گویند اگر می‌خواهید مثل شنوا باشید باید حرف بزنید. اگر با زبان اشاره صحبت کنید هیچ کس حرف‌های شما را متوجه نمی‌شود و آن‌وقت تنها می‌مانید و هیچ شنوایی با شما دوست نمی‌شود و بسیار بد است! وقتی که درس شما تمام شد چه کار می‌خواهید بکنید؟ 

وقتی دانش‌آموز ناشنوا سر کلاس بگوید مبحثی را متوجه نشده است، معلم یا عصبانی می‌شود یا می‌گوید مهم نیست بدانید، چون ناشنوا هستید. این وضعیت مدارس ناشنواست. خیلی از والدین چون این وضعیت را می‌دانند فرزند ناشنوا را به مدرسۀ عمومی یعنی مدرسه شنواها می‌برند. در آنجا وضع به نوع دیگری آزارنده است.

دانش‌آموز ناشنوا در مدرسه شنوا در محیطی قرار می‌گیرد که تمام محیط، از مدیر و ناظم تا معلمان و دانش‌آموزان، همگی شنوا هستند و به کودک ناشنوا نگاهی همراه با دلسوزی و ترحم دارند. همیشه فکر می‌کنند کودک ناشنوا ناتوان است و به او بیشتر کمک می‌کنند. همین موضوع یکی از موانعی است که ناشنواها را از دنبال کردن اهداف و آرزوهای‌شان ناامید می‌کند. گویا به آنها می‌باورانند که فقط کسانی موفق خواهند بود که شنوا باشند. [...]» (نشریه پژواک ناشنوا)

📝 متن کامل را در میدان بخوانید!

© از: کانال و سایت میدان

🦻 قابلیت جدید همراه‌افزار اسنپ: ویژه ناشنوایان

▪️اسنپ بیش از ۱۱ هزار راننده کم‌توان دارد!

قابلیت «چت داخل اپلیکیشن» به اسنپ اضافه شده است. از این پس، کاربران می‌توانند علاوه‌بر تماس تلفنی، پیام‌های خود را از طریق اپلیکیشن برای یکدیگر ارسال کنند. با این امکان می‌توانید بدون نیاز به تماس تلفنی به راحتی از طریق خود اپلیکیشن در طول سفر با راننده در ارتباط باشید.

تماس تلفنی بین راننده و مسافر پیش از آغاز سفر در بسیاری از سفرهای اسنپی اتفاق می‌افتد. برای مشخص کردن محل دقیق مبدا، اعلام معطلی در سوار شدن و موارد دیگر راننده و مسافر گاهی نیاز دارند با هم در ارتباط باشند. از آنجا که ارتباط کاربران پیش از آغاز سفر، قدم اول یک سفر موفق است، همواره در تلاش‌ایم راه‌هایی را برای ساده‌تر و سریع‌تر کردن این ارتباط پیدا کنیم و تا جای ممکن تمام موانعی که این ارتباط را مختل می‌کند از میان برداریم. پیش از این قابلیت تماس تلفنی در اپلیکیشن اسنپ فعال بود و حالا قابلیت چت داخل اپلیکیشن راه ارتباطی دیگری بین کاربران خواهد بود. با این قابلیت مسافر و راننده می‌توانند اطلاعات ضروری مربوط به سفر را از طریق اپلیکیشن رد و بدل کنند.

برای ارسال پیام به راننده‌ای که سفر شما را قبول کرده است، باید به بخش اطلاعات سفر بروید، در این قسمت کنار نام و عکس راننده گزینه‌ ارسال پیام را می‌بینید. پس از ورود به فضای گفت‌وگو پیام خود را تایپ کنید یا از پیام‌های پیش‌فرض اپلیکیشن استفاده کنید. در صورتی که راننده در حال رانندگی باشد می‌تواند برای جلوگیری از حواس‌پرتی حین رانندگی، پس از دریافت پیام شما با ارسال یکی از پیام‌های پیش‌فرض، به شما اطمینان دهد که پیغام‌تان را دریافت کرده است و اگر نیاز به مکالمه‌ی طولانی‌تر بود، وارد فضای چت در اپلیکیشن شود و گفت‌وگو را با شما ادامه دهد.

علاوه‌بر این، با قابلیت چت آن دسته از کاربرانی که امکان «تماس امن» را فعال نکرده‌اند، می‌توانند بدون رد و بدل شدن شماره‌ی تلفن با کاربر مقابل ارتباط برقرار کنند. چت داخل اپ به صورت سراسری برای کاربران مسافر و راننده هم اکنون در دسترس قرار دارد و پس از به‌روزرسانی اپلیکیشن خود می‌توانید از آن استفاده کنید.

© از: وبلاگ اسنپ (انتشار در ۹۹/۵/۲۶)

▪️۲۰ میلیون سفر اسنپی با رانندگان دچار معلولیت

🍁 International Day of Sign Languages!

📅 September 23rd

Did you know that there are roughly 72 million deaf people around the world? This is a statistic from the World Federation of the Deaf. Collectively, these people use over 300 different sign languages. A lot of people do not realize that sign languages are natural fully-fledged languages.

While they may be different structurally to the spoken language, they should be given just as much credit and importance. There is also an international sign language. This is used by deaf people when they are socializing and traveling, as well as when they are in international meetings.

It is a pidgin type of sign language, which is not as complicated as natural sign languages. International Day of Sign Languages celebrates all of these amazing sign languages, paying homage to the incredible difference they have made to deaf people all around the world and increasing awareness about them.

History Of Sign Languages
Sign languages are languages that convey meaning visually. It is not clear how many of these languages exist around the world. Generally, each country has its own native sign language. In fact, some countries have more than one. You may be interested to learn a bit more about the history of sign languages. These languages have been used throughout history by groups of deaf people. In fact, one of the earliest written records of a sign language was in Plato’s Cratylus, from 15th century BC.

There is not a lot that is known about historical sign languages pre the 19th century. The information is limited to fingerspelling systems, known as manual alphabets. These were invented so that words could be transferred from the spoken language to a sign language. The first manual alphabet is thought to have been developed by Pedro Ponce de Leon.

The first school for deaf children was founded in Paris by Abbé de l’Épée. This was in 1755, and the most famous graduate from here is arguably Laurent Clerc. He went to the U.S. and set up the American School for the Deaf in 1817 with Thomas Hopkins Gallaudet. The school can be found in West Hartford, Connecticut and it is actually the oldest permanent school for the deaf in the U.S., with around 174 students attending today.

The correlation between spoken languages and sign languages is complicated and differs depending on the country more than the language spoken. For example, English is the dominant language in New Zealand, Australia, the UK, Canada, and the US. However, American Sign Language (ASL), which is used in the United States and English-speaking Canada, is actually derived from the French Sign Language. It has no relation to the New Zealand, Australian, and British Sign Language. At international events, such as the meetings of the World Federation of the Deaf and Deaflympics, International Sign is used. This used to be known as Gestuno.

History Of The International Day Of Sign Languages
This is one of the newer days that is celebrated around the world, with the first International Day of Sign Languages taking place on the 23rd of September in 2018. The date was chosen because it is the same date as the World Federation of the Deaf was launched in 1951. Every year, there is a different theme for the day. For example, the theme in 2018 was With Sign Language, Everyone is Included. In 2019, the theme was Sign Language Rights for All!. It is worth finding out what the theme is each year, as it can help you to learn about different ways you can observe the date.

🌐 Days of The Year

🌐 www.isdpf.ir | @isdpf

🍁 شرلوک هومز یا شرلوک هولمز؟

✍🏻 حسین حسن‌زاده:

در زبان انگلیسی، هنگامی که همخوان «l» پیش از همخوان «m» بیاید، خوانده نمی‌شود؛ به طور مثال، «l» در واژه‌های salmon (ماهی آزاد)، palm (کف دست) و calm (آرام) ناخواناست. براساس این قاعده، «l» در واژه Holmes نیز ناخواناست و نباید تلفظ شود. از این رو، صورت «شرلوک هومز» مطابق قاعده و لذا درست‌تر است. بسیاری از فرهنگ‌ها فقط همین صورت تلفظ را آورده‌اند. با این حال، فرهنگ مِریِم وبستر هر دو صورت تلفظ (یعنی هم با «l» و هم بدون «l») را ضبط کرده است.

لذا، صورت دوم (یعنی «شرلوک هولمز») را، ظاهراً به علت رواج آن، نمی‌توان غلط دانست. اما، از سویی، باید توجه داشت که امروزه بیشتر فرهنگ‌ها (اگر نه همه آنها) «توصیف‌گرا» هستند و نه «تجویزگرا». بنابراین، اصلاً بعید نیست که این واژه در اصل مطابق قاعده تلفظ می‌شده است: «شرلوک هومز»، اما برخی یا بسیاری از افراد آن را، شاید از روی املای آن، به صورت «شرلوک هولمز» تلفظ می‌کرده‌اند. و لذا، این تلفظ اخیر کم‌کم رواج نسبی یافته و وارد فرهنگ‌ها، از جمله فرهنگ «مِریِم وبستر»، شده باشد. به هر حال، هر دو صورت ظاهراً در زبان انگلیسی رایج است، اگرچه صورت «شرلوک هومز»، از سویی، رایج‌تر و، از سوی دیگر، مطابق قاعده و لذا درست‌تر است.

اما باید توجه داشت صورت «شرلوک هولمز»، با اینکه در زبان فارسی ظاهراً رایج‌تر است، با نظام آوایی این زبان سازگاری ندارد. به بیان دیگر، الگوهای هجایی زبان فارسی به طور سنتی عبارت‌اند از:

➊ CV («مثلاً، «ما»، «با» و «یا)

➋ CVC («مثلاً، «کار»، «باز» و «دیر)

➌ CVCC («مثلاً، «داشت»، «ماست» و «دَست)

یعنی در انتهای هجاهای فارسی نمی‌توان بیش از دو همخوان را پی‌درپی کنار هم آورد، در حالی که در واژه «هولمز» سه همخوان «m»، «l» و «z» پی‌درپی و بدون هیچ واکه‌ای کنار هم آمده‌اند. بنابراین، این همنشینی همخوان‌ها ناسازگار با نظام آوایی زبان فارسی است. به بیان ساده‌تر، تلفظ صورت دوم، «هولمز»، برای فارسی‌زبانان سخت‌تر است، اگر ناممکن نباشد. از این رو، پیشنهاد می‌شود در زبان فارسی صورت درست‌تر و سازگارتر «شرلوک هومز» را به کار بریم. شایان ذکر است ظاهراً مترجم سرشناس «ماجراهای شرلوک هومز؛ کارآگاه خصوصی»، کریم امامی (۱۳۷۴)، ضبط صحیح نام این کارآگاه را «شرلاک هومز» ذکر کرده است. (به نقل از ویکی‌پدیای فارسی)

📝 یادداشت‌ها:

🌐 ویکی‌پدیای فارسی: شرلوک هولمز

🌐 Merriam Webster: Holmes