ذهن مواج من🌊

گاه می رنجانیم...

در من کلماتی جاری است
شعر می شوند
برای توصیف تو

هرگز لبخندت را ترک نکن حتی وقتی که ناراحتی، چون ممکن است یک نفر عاشق لبخند تو باشد.

_گابریل گارسیا مارکز

اکنون؛ تو عازم دیار خاطراتم شده ای.
اما برایم هنوز شبیه به رهسپاری می مانی که در طلب جوانه های سرزمین سبز تن ام است، و من نیز راغب می شوم تو را، که مرا بیابی.

بعد از فهمیدن داستان این نقاشی، می‌توانیم تحلیل تولد ونوس را بیان کنیم.
این نقاشی جزئیات زیادی دارد.در هر بخش از این تابلو می‌توانید نکته جدیدی را مشاهده کنید.
به صورت کلی می‌توانیم در ابتدا به سمت چپ اشاره کنیم. در این قسمت زفوروس و الهه کلوریس یا ارا، را مشاهده خواهیدکرد. زفوروس، ارا را در آغوش کشیده و ونوس را با کمک وزش باد و در میان بارش گل‌های رز به ساحل هدایت می‌کند.
در ساحل نیز پومونا یا الهه بهار را مشاهده میکنید که لباسی را در دست دارد تا به ونوس بدهد. این لباس به خاطر بادی که زفوروس ایجاد کرده، تکان می‌خورد.
در مرکز تصویر ونوس قرار دارد. او سرش را کمی خم کرده و جدا از افراد داخل تابلو نقاشی شده است.
چیزی که در این نقاشی واضح می‌باشد این است که اثری کاملا برگرفته از تخیلات نقاش است چرا که به هیچ وجه به آناتومی بدن انسان توجه نشده است.
برای مثال اگر کمی به بدن ونوس دقت کنید، می‌توانید متوجه گردن بلند و بالا تنه‌ای که زیادی کشیده است شوید. که طبیعتا موضوع نرمالی نیست. حتی در ژست ایستادن نیز حالات طبیعی دیده نمی‌شود،زیرا ونوس بیشتر وزن خود را روی پای چپش انداخته رو روی لبه‌ی صدف ایستاده،که اگر در واقعیت کسی اینگونه بایستد،قطعا خواهد افتاد!
چیزی که ساندرو بوتیچلی در این نقاشی به آن توجه خیلی زیادی داشته، موی ونوس و حالت آرایش آن است. او خواسته نشان دهد که ونوس مانند زنان اواخر قرن پانزدهم، موهای خود را آرایش کرده است.
چهره ونوس در تابلوی تولد ونوس بسیار زیبا و بی نقص کشیده شده.
خیلی از افراد بر این باورند که نقاش در تابلوی تولد ونوس برای مدل سازی او، از مجسمه آفرودیت الهام گرفته است. همچنین او را به صورتی کشیده است که در تلاش است بدن خود را بپوشاند. یکی دیگر از موضوعاتی که ساندرو بوتیچلی به طراحی بدن ونوس اضافه کرده است، خطی است که دور بدن او کشیده تا مخاطب بتواند به صورت کامل فرم بدنش را در پس زمینه مشاهده کند.
رنگ پوست ونوس کاملا شیری رنگ است و به صورتی نقاشی شده که مانند مجسمه‌ای از مرمر دیده می‌شود.

پیکر بی درد دستانم بی تو مذلت می کشند.

روز همان روز است، ولی روزگار یک روزگارِ دیگر است.

_عباس معروفی

نمی دانم؛ من خودم را در تو پیدا کردم.

آنگاه آسمان سیه شب جامه ی سفید بر تن کرده بود و می درخشید.
آنگاه که باد ناله ی محزون خویش را سر نمی داد.
آنگاه که ستارگان بیش از پیش می تافتند.
آنگاه که تو نزد من بودی.

I whish I could write a letter for you, but I don't even know your address.

دیدمش
گفتم منم
نشناخت‌ او

_نیما یوشیج

در طره ی مویت که تازیانه بر پیشانی ات می رقصد، مصروع ماندم جانا.

Happy 1k
Grateful for your support🤍

گر در طلب دیده ی مقبول تو باشم،انتقاع خواهم ساخت گیتی و هر دیو و دد وجانورش را.....

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می گیریزی زمن و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم

_فروغ فرخزاد

دلدار شامگاه دردآگین ات شدم

همه ی ما
فقط حسرت بی پایان یک اتفاق ساده ایم که جهان را، بی جهت، یک جور عجیبی جدی گرفته ایم.

_سید علی صالحی