🔶همیشه نباید منتظر باشیم تا دیگران دست‌به‌کار شوند
✍ساحل
من یک دختر ۱۶ ساله زنجانی هستَم. پوسترهای مربوط به آزار خیابانی را در کانال‌های تلگرام دیده بودم. به این فکر کردم که من هم بارها با این مزاحمت‌ها روبه‌رو شدم. اما هر بار سکوت کردم. هیچ‌وقت واکنشی نشان نمی‌دادم و فکر می‌کردم بهترین کار این است که هیچ جوابی ندهم. با دوستانم هم در این باره صحبت کرده بودم. بارها برای هم داستان‌هایی از مزاحمت‌ها و آزارها را تعریف کرده بودیم و همیشه هم واکنش همه ما سکوت بود. اما کم‌کم به این نتیجه رسیدم که سکوت بی‌فایده است و باعث می‌شود این مزاحمت‌ها بیشتر شوند.
در کانال‌های تلگرامی دیده بودم که در تهران و بعضی شهرستان‌ها این پوسترها در تاکسی‌ها نصب شده است. با خودم فکر کردم که چقدر خوب می‌شد اگر این پوسترها در شهر من، زنجان، هم پخش می‌شد. اما همیشه که نباید منتظر بمانیم تا دیگران دست به کار شوند. چرا خودم این کار را انجام ندهم؟! وقتی به این فکر افتادم که باید در این‌باره کاری کنم به هیچ‌جز جز انجام دادنش فکر نکردم.
به دوستانم پیشنهاد دادم تا این کار را با هم انجام دهیم. آنها هم از پیشنهادم استقبال کردند. حدود ۲۰۰ پوستر چاپ کردیم و با دوستانم به خیابان رفتیم تا با مردم درباره پوسترها حرف بزنیم و آنها را بین مردم توزیع کنیم. واکنش‌های مردم متفاوت بود. آنجا بود که فهمیدم خیلی‌ها اطلاع کافی راجع به حق و حقوق اولیه خود ندارند. خانم‌ها اغلب از کار ما خوشحال می‌شدند. بیش‌ترشان بعد از این که می‌فهمیدند مزاحمت خیابانی جرم است تعجب می‌کردند. بعضی از زن‌ها و مرد‌ها می‌گفتند از اینکه می‌بینند ما به فکر جامعه و نگرش مردم هستیم خوشحالند.
ادامه در:
https://harasswatch.com/news/1092#دیدبان_آزار
@harasswatch
