آیدینلیق / AYDINLIQ

https://telegram.me/aydinliq

شناخت از جامعه آزربایجان، مقدمه برقراری ارتباط سازنده با آن است.

گرچه تشابهات فراوانی بین طرز زندگی و نوع رفتار در بین جوامع و ملل مختلف وجود دارد. ولی محتوای فرهنگی_ذهنی این جوامع دارای تفاوتهای اساسی نیز هست. این تفاوتها نشات گرفته از باورها ،سنتها،تاریخ،جغرافیا،سامان یافتگی و بافت اجتماعی ،فرهنگ،زبان،اندیشه ها و ...ویژه آن جوامع است.
در نتیجه نمی توان فرمولی یکسان برای نوع زیست و بقاء و چگونگی تلاش این جوامع ارائه داد.
هر نوع اقدام سازنده و مترقی باید مورد مقبولیت احاد مختلف آن جوامع واقع گردد تا بتواند به مرحله "مشروعیت عرفی "رسیده و مورد قبول و وثوق مردمی واقع گردد.
جامعه آزربایجان نیز از این امر مستثنی نیست. برای اینکه بتوان برای آزربایجان یک حیات آزاد ملی و سعادتمند و دموکراتیک ایجاد نمود ،باید نسبت به ذهنیت مردم آزربایجان آشنایی لازم پیدا کرد.بدون شناخت از ذهنیت مرکب و چند لایه ای مردم آزربایجان و بدون آشنایی از روانشناسی اجتماعی ملتمان تقریبا هر نوع اقدام و عملی به دلیل نشات گرفتگی از اوهام فردی و گروهی ناکارآمد و بی نتیجه خواهد بود.
عدم درک از شرایط شکننده اجتماعی و به صرف استفاده از تحمیلات انتزاعی ،جامعه آزربایجان قادر به روی گردانی از هر طیف و جمعیت و ایدولوژی است. بنابراین به جای تحمیل باورها و عقایدمان باید اولا جامعه ای به نام جامعه آزربایجانی را به رسمیت شناخته ،آنگاه سعی در شناخت ویژگی ها و لایه های مختلف زیست مادی و معنوی این جامعه نموده و با رویکردی کاملا همدلانه ،صادقانه،خردمندانه و رو به جلو و نوگرایانه با آن ارتباط برقرار نماییم.
به همین دلیل اشتباه ترین رفتار موجود ،رفتاری قیم مابانه و نگاه از سر غرور و از موقعیت بالا به پایین به این جامعه است. چرا که جامعه آزربایجان به همان اندازه که قادر به ایجاد نزدیکی و میل و همراهی با نخبگان ملی خود است به همان اندازه قدرت رد و دفعی نیز دارد و می تواند با بی تفاوتی نسبت به آنان ،این نیروها را طرد و زمین گیر نیز نماید.
بنابراین شناخت از خواسته ها ،ماهیت،آرزوها و ساختار و بافتار اجتماعی و فکری_فرهنگی جامعه آزربایجان مهمترین کاری است که نخبگان ملی در زمینه ارتباط دوسویه و سازنده با جامعه ای که بستر پیدایش همین نخبگان است ،می توانند انجام دهند.
مطالعات و تحقیقهای علمی لازمه به وجود آمدن این شناخت کاربردی است. پس بهتر است به جای نسخه پیچی های ساده انگارانه و یا رفتارهای طلبکارانه با جامعه ملی ،سعی در شناخت جامعه و ایجاد رابطه سازنده ،آگاهانه و دوسویه با آن نماییم. چرا که بدون شناخت لازم از جامعه همواره دچار فاصله با آن شده و نخواهیم توانست به اهداف عالی ملی و آزادیخواهانه دست یابیم.
https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

گفتمان سازی ،روشی برای عبور از مرحله خطرناک پوپولیسم و استبداد.

در غیبت روشنفکران ،نخبگان و متخصصین در جریان اتفاقات سیاسی و اجتماعی در هر جامعه ای آن جامعه اسیر و ملعبه دست مشتی پوپولیست و منفعت طلبانی می گردد که صرفا یا مشغول خودنمایی هستند و یا تنها به سود و منفعت خویش اندیشیده و هر چیزی را فدای ذهنیت بیمار خود می کنند. پهلوانان پنبه ای که سعی دارند تا همواره از تلاشها و فداکاریهای دیگران خوشه چینی نموده و جامعه را وجه المصالحه منافع و عقده های خود نمایند. سلبریتی هایی که تنها موج سواری نموده و هر روز بر شاخه ای نشسته و بر دیگران سنگ انداخته و صرفا به جای خدمت و فعالیت مشغول جناح بازی و دسته گرایی هستند.
در چنین شرایطی دلسوزان جامعه فاقد میدان تاثیر گذاری شده و قادر به ارتباط با بخش عقل محور جامعه نخواهند بود. اهداف عالی تبدیل به شعارهای توخالی و فریبنده شده و هر بی مایه ای ادعای بزرگی می نماید. اندیشه و برنامه ،عمل استراتژی گوهرهای نایاب چنین جوامعی هستند. جوامعی که اسیر دست نمایشگران بی هنر شده و تداوم حرکت و حیات و بقای آنها در گرداب سطحی گرایی و بی خردی و بی برنامگی و بحران پوولیسم در حال نابودی است. هر کسی خود را قیّم جامعه پنداشته و پدرسالارانه بر هر چیزی حکم صادر می کند. بی توجهی به خواست و مطالبات جامعه و خوارداشت مردم در کنار خودبزرگ بینی های کودکانه و مسخره سکه رایج در چنین جوامعی است. عدم درک واقعیت ها و نبود نگاه همه جانبه کارشناسی باعث می گردد تا نخبگان و دلسوزان جامعه به خلوت گزینی مجبور شده و دغلکاران و مردم فریبان با ماسک نجات بخشان ،جامعه را به پرتگاه نابودی کشانده و هر روز بیشتر از قبل بنیانهای اجتماعی را به ویرانه بکشانند.
تنها راه مقابله با چنین شرایطی ارجحیت و اولویت گفتمان بر شخص و غلبه گفتمان محوری بر پوپولیسم است .جامعه ای موفق است که در آن نه افراد و سلایقشان که گفتمانها و اهدافشان به رقابت و دیالوگ پرداخته و گفتمان محوری اساس تشکیل هر نوع تشکل و همگرایی باشد. بدون گفتمان مشخص و فراگیر ،جامعه اسیر افراد خواهد بود. نتیجه سلیقه گرایی فردی و حتی جمعی ظهور ،حضور و حاکمیت استبداد است.
استبداد در هر نوع و جنس و ماهیتش خود عامل فروپاشی جامعه بوده و همواره تولید کننده جامعه ای ضعیف و فلج می باشد. چنین جامعه ای نه جامعه پویا و خود بنیاد و باطراوت که جامعه ای همواره آسیب پذیر و شکست خورده است که دائما در حال تولید و صادرات بحران است.
برای جلوگیری از چنین روندی باید روشنفکران ،اندیشمندان و نخبگان جامعه دست به کار شده و با تولید اندیشه و گفتمان و متن جامعه را از سقوط در دامان پوپولیسم و استبداد و سطحی گرایی نجات دهند.
https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq
ناشنوایی اجتماعی.

ناشنوایی اجتماعی ویژگی منفی است که در جوامع بسته و در حاکمیت های الیگارشیک خود را نمایان می سازد. در چنین جوامعی حاکمیت گوش خود را در برابر خواستها و انتقادات جامعه بسته و راهی جدا از مردم پیموده و برای مطالبات عمومی نه ارزشی قائل بوده و نه پاسخگوست. هر نوع مخالفت و انتقاد را نیز کار دشمن دانسته و سعی در سرکوب آن دارد. در میان مدت این ویژگی از حاکمیت به درون اجتماع نیز سرایت کرده و در طول زمان افراد جامعه نسبت به اندیشه ها و سخنان هم دچار ناشنوایی شده و نیازها و افکار و آرزوهای هر فرد ،برای دیگری بی معنی ،بی اساس و غیر جدی تلقی می گردد. هر شخصی سعی دارد تا فقط حرف خود را زده و حرف دیگران را نشنود. مونولوگ جای دیالوگ را گرفته و دسیسه چینی و فریب و دروغ و وارونه نمایی سکه رایج حیات عمومی و خصوصی می گردد. منفعت طلبی ،دورویی،قدرت پرستی ،اصالت موقعیت و مقام و تضعیف جامعه و تحقیر غیر خودی ویژگی بارز چنین جوامعی است که دچار ناشنوایی اجتماعی گشته اند.
در چنین شرایطی هر کسی فقط و فقط حرف خود را می زند و به نکته نظرات دیگران بی اهمیت است و هیچ کس مسولیتی در قبال سخنان و رفتارهای خود قبول نمی کند. هر موفقیتی هر چند نامربوط نتیجه رفتار و عملکرد من است و هر شکستی محصول عملکرد دیگری است. در چنین شرایطی منطق ،عقلگرایی و علم به کناری نهاده شده ، خرافات و دروغ و حرفهای توخالی و ژستهای همه چیز دانی و منجی گرایانه میداندار مدیریت اجرایی و معنوی جامعه می گردند. رشد فرقه گرایی ،تعطیلی تعقل و اندیشه و علم ،نادیده انگاری متخصصین و سرکوب هر صدا و نظری ،رسمیت یافته و حاکم می گردد. تعطیلی اخلاق در کنار باز شدن میلیونها دکان اخلاق فروشی ،نابودی هنر در کنار حضور پرقدرت سلبریتی های همه فن حریف و نهایتا نابودی عناصر معنوی جامعه و تبدیل جامعه به انبوهی از انسانهای جدا از هم بی تفاوت نسبت به هم ،و گسیخته شدن حس باهم بودن از ویژگیهای مشخص جامعه ناشنواست.در چنین جامعه ای همه حرف می زنند بدون اینکه کسی به حرف دیگری گوش کند. همه در حال موعظه دیگران هستند و همه در فکر تسلط همه جانبه بر تمامی ابعاد خصوصی و عمومی دیگران اند. به همین دلیل جامعه ناشنوا مقدمه فروپاشی آن جامعه بوده و اجتماعی که شنوایی خود را از دست داده باشد در مراحل بعد قدرت دیدن و نظر و نهایت عمل را نیز از دست داده و دچار فروپاشی خواهد شد.
جامعه ناشنوا جامعه است که ،گیرنده های خود را از دست داده و دائما در حال ارسال پیامهای ضد و نقیض،بی محتوا ،پردروغ،خسته کننده ،تکراری،کهنه و پرضرر است.
جامعه ناشنوا جامعه ای که ضامن انفجار و نابودی آن کشیده شده و به زودی منفجر خواهد شد.

https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

تراختور میدانی برای تحرک و مبارزه ملی.

سالها قبل هفته نامه فارس محور آسمان در یک گزارش دو صفحه ای مطلبی منتشر کرده بود و در آن به طور ضمنی اشاره کرده بود که دغدغه های مردم آزربایجان بسیار متفاوت از دغدغه های ایران است. در این گزارش دریاچه اورمیه و تیم تراختور دو مورد اصلی بودند که مردم آزربایجان نسبت به آنها حساسیت ویژه ای دارند و حفظ حمایت از دریاچه اورمیه و تیم تراختور موارد وفاق عموم مردم آزربایجان است.

گرچه پروسه نابودی دریاچه اورمیه به عنوان زیست بوم طبیعی و ملی در آزربایجان هر روز بیشتر از قبل در حال رسیدن به اهدافش است ،ولی هیچ آزربایجانی این فاجعه را فراموش نکرده و خشک شدن این دریاچه را همواره نمودی از خیانت و دشمنی با آزربایجان می داند.
حق کشی ها و فشارهای وارده بر تیم تراختور نیز همواره در مرکز دقت عمومی قرار دارد و سرنوشت تراختور بخشی از دغدغه های عمومی است. در اندیشه هر آزربایجانی تراختور سمبلی از آزربایجان است و ظلم به تراختور بخشی از ظلم به آزربایجان محسوب می گردد.
این خود نشان از تفاوت هویت و تفاوت هستی شناسی در میان ملت تورک آزربایجان ،با ذهنیت و دلمشغولی ایرانی است.
تراختور برای آزربایجان تنها یک تیم نیست بلکه سمبلی از یک مبارزه و مقاومت مدنی برای عدم جذب و هضم اجباری و فرمایشی در فرهنگ فرمایشی و دولت ساز است.
بر خلاف نظرات بسیاری بازیهای تراختور و شعارهای ملی حقه ای برای تخلیه انرژی فعالان ملی نیست. بلکه وسیله ای برای تقویت و رشد اندیشه و احساس باهم بودن ،یکی بودن و یک پیکره بودن است. این یعنی هنر ملت تورک که ،در اوج خفقان و استبداد سیاسی و حاکمیت شونیسم فارس ،قادر است تا هر مکان و موردی را به ابزار و میدان مبارزه ملی و مقاومت جمعی تبدیل نماید .
نگاه ساده انگارانه به طرفداران و خود تراختور نگاهی اشتباه است که بنا به دلایل ذهن فرمول بندی شده توسط ایرانگرایان قادر به درک اینکه هر شرایطی ابزار خاص مبارزه را می طلبد را درک نمی کند. نوع نگاه هویتی به تراختور و دریاچه اورمیه ،خود بیانگر توانایی آزربایجان در صورت بندی حوادث و اتفاقات بدون دخالت ایرانگرایان و کاملا مستقل از آنان است. چرا که افکار مستقل ،خود بنیاد ،خود بسنده و در عین حال مطلع از جهان و در ارتباط با جهان پیرامونی است که قادر است تا شناختی مستقل و مخصوص به خود ایجاد نموده و بر اساس این شناخت مستقل ،راهی مستقل و اهداف مخصوص به خود را ایجاد نماید.
اگر دریاچه اورمیه سمبل مظلومیت و ظلم نسبت به آزربایجان است ،بازی های تراختور و شعارهای ملی داده شده در آن میدانی مدنی و غیر خشونت آمیز برای به چالش کشیدن ذهنیت و اعمال سیستماتیک دیکتاتوری سیاسی و شونیسمذقومی فارسی_ایرانی است.
بنابراین هر نوع نگاه تقلیل گرایانه به تراختور و شعارهای ملی در آن به معنی خود زنی و ضربه زدن به روح جمعی و ابزار باهم بودن جمعی است.چرا که تراختور میدانی فراگیر و عمومی است که در آن مردم آزربایجان مشق باهم بودن و باهم حرکت کردن نموده و آزربایجان را اصل الاصول حیات جمعی خود می دانند.
تراختور تنها یک تیم نیست بلکه میدانی برای تحرک در شرایط سخت کنونی است که میدانی فراگیر و جدی برای مبارزه و حرکت کمتر وجود دارد.
https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

تخصص یا تعهد ؟

برای مدیریت هر سیستمی در کنار فکر و اندیشه و چشم انداز ،تخصص نیز لازم است. در سیستمهای جزمی وفاداری و تعهد به هویت آن سیستم ،معیار تمامی صلاحیتها و واگذاری اختیارات و مقامهاست. به همین دلیل سیستمهای بسته و جزمیت گرا همواره از نبود دانش و دانشمند و متخصص در حال رنج بردن هستند. ساده انگاری و سطحی سازی مسائل و موضوعات پیچیده و چند لایه ،به دلیل نداشتن تخصص خود از بزرگترین مشکلات مدیریت ایدولوژیک و جزمی به شمار می رود.
در سیستمهای بسته و توتالیتر سعی می گردد تا با شعارهای توخالی و بی بنیان و تهیج کننده و با بسیج توده های عمدتا گوش به فرمان و با نادیده گرفتن تخصص گرایی و علم گریزی و خصومت با آزادی اندیشه و نظر و در واقع کتمان موضوع مهم تخصص در زمینه مدیریت و حذف رفتارهای معقول به صورتی هیجانی و با منطق و روش کاملا ماکیاولیستی به اداره امور پرداخته شود.
ماحصل چنین رفتاری تولید دائمی بحران و مشکل در جامعه و سرکوب هر نوع نظر و عملی مغایر با دیدگاه رسمی است.
آنچه که اهمیت دارد ، شیوع بازتولید چنین نگاه و رفتار جزمی و استبدادی در تمامی سطوح و بخشهای جامعه و تبدیل جامعه به مورد آزمایشگاهی صاحبان قدرت است.
تخصص گریزی و پناه بردن به تعهد گرایی بزرگترین عامل ناکارآمدی سیستمهای مورد ذکر است و توهم توطئه رایج ترین نوع نگاه به هر موضوع و پدیده است.
به همین دلیل عدم وجود نگاه عالمانه ،آگاهانه و استراتژیک به موضوع مدیریت بالتبع تولید کننده سوء مدیریت و بحران می کند، فرافکنی و هر نوع نگاه توطئه نگر قادر به توضیح و توجیه این سوء مدیریت و عدم اعتماد به متخصصین نیست.

https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq
آینده گذشته نیست.

شعارهای نژادپرستانه و توهین آمیز در بازی تراختور و پیروزی و شعارهای سلطنت طلبانه در اعتراضات خیابانی اخیر در سطح کشور حکایت از ذهنیت رشد نیافته و نژاد پرستانه و تمامیت خواهانه سیاسی و قومی دارد. ذهنیت ایرانی ذهنیتی بسته ،عدم رشد یافته و درگیر در چرخه باطل و محدود بین شیخ و شاه دارد.
ذهنیت ایرانی نه مدرن و ترقی خواه است نه دموکراتیک. بلکه ذهنیتی بسته و رشد نیافته است که درگیر پدرسالاری سیاسی است. که همواره از پدرسالاری بدون تاج تا پدرسالاری تاجداران در حال نوسان است. ماحصل چنین ذهنیت و افکاری ،بازتولید استبداد در هر مقطع و شرایطی است. یکدست سازی و نظم پادگانی و رفتار قهری مهمترین ساختار ذهنیت ایرانی است. ذهنیتی معیوب و متوهم که آینده را در گذشته و آزادی را در اسارت جستجو کرده و صورتبندی می کند. این خود نشان دهنده ترس ذهنیت ایرانی از آزادی و دموکراسی است.
واقعیت این است که دموکراسی بدون حقوق بشر و بدون احترام به کرامت انسانی وجود واقعی خارجی ندارد و توهین به دهها میلیون تورک آنهم در ملأ عام ، طرفداری و داشتن حس نوستالژیک به دوران شونیسم دیکتاتوری پهلوی نه نشانی از رشد فکری و سیاسی که بیانگر رکود و عفونت جاری و ساری در ذهنیت ایرانگرایی است.
جامعه ای که گذشته را آنهم گذشته ای پر از دیکتاتوری و وحشت و سانسور و اختناق را آینده خود معرفی می کند ،جامعه ای وارونه نگر نگر و وامانده است که ،هر روز بیشتر از دیروز در باتلاق نابودی و اضمحلال فرو می رود و می خواهد همراه خود آزربایجان را نیز در این گرداب مرگ بار فرو ببرد. شونیسم و سلطنت طلبی و نژاد پرستی نگاه به آینده نیست بازگشت به تاریکترین اعماق تاریخ است.
بار دیگر این هیولای انسان خوار و هویت کش از عمق تاریک تاریخ دوباره ظهور پیدا کرده است و می خواهد همچون حال و گذشته ما ،آینده مان را نیز مصادره ،نابود و ویران سازد.
ولی اینبار نباید آزربایجان در دیگ جوشان شونیسم و فاشیسم و سلطنت طلبی قاطی شده بجوشد و هم رنگ دشمنانش گردد.
آزربایجان باید تنها و تنها ، ترانه سرای رهایی خود از این زندان و دور باطل باشد و به هیچ نیرویی تحت هر نام و عنوانی اجازه استعمار خود را ندهد.
آزربایجان نگاه به آینده دارد نه نگاهی ارتجاعی و باستانگرایانه. آینده آزربایجان در گسستن از موارد بسیاری و پیوستن با موارد جدید و نو فراونی است.
فراموش نکنیم ،آینده ،همان گذشته نیست.
https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

توهم گرایی خود بزرگ بینانه فردی ، محصول تحقیر اجتماعی.


اگر بتوانیم از آزربایجان به جهان نگاه کنیم و منافع آزربایجان معیار مبنای فکری و عملی رفتارهای ما را تشکیل دهد و نخواهیم که بر اساس سود و ضرر شخصی،نسبت به هر موضوعی تعیین مناسبت کنیم. آنگاه بسیاری از مشکلات موجود خود به خود قابل حل شدن است.
عموما اشخاص خودبین و منفعت طلب انسانهای کوچک و حتی حقیری هستند که در هر موضوع ،مسئله و حتی معرکه ای صرفا به سود خود می اندیشند و همه چیز را صرفا برای خود می خواهند. در چنین شرایطی بحث از اندیشه و منافع ملی و مصالح عمومی و تعقل و صداقت و رفتار سنجیده هیچ جایگاه و موضوعیتی ندارد.
برای رهایی از چنین گرداب نابود کننده ای باید همواره منافع فردی و گروهی را در منافع ملی و مصالح اجتماعی تعریف نموده و از هر گونه منفعت اندیشی شخصی و گروهی و خود بزرگ بینی های توهم آمیز اجتناب کرده و همواره نگاه خود را به اهداف عالی ملی معطوف نمود و متوجه این مسئله بود که در شرایطی که جامعه ما به صورت همگانی در معرض ظلم و تبعیض و تحقیر و فشار و از خودبیگانگی و توسری خوری قرار دارد ،ما به عنوان فردی از این جامعه تحقیر شده ،نمی توانیم بنا به هر دلیل و بهانه ای که می خواهد باشد ،احساس قدرت و خود بزرگ بینی کنیم. چرا که آن بخش عمده شخصیت ما که محصول جامعه است و درصد بالایی از شخصیت ما را تشکیل می دهد در حالت دائمی تحقیر و ظلم و توسری خوری قرار دارد.
اگر نتوانیم از حالت ویرانگر و مخرب اجتماعی-فردی کنونی به در آمده کسب و عزت نفس ملی نماییم ،منافع و توهمات فردی ما همواره ما را دچار کج اندیشی ،بدفهمی،اشتباه محاسباتی و رفتارهای غلط نموده و همواره بازنده هر میدان و هر حادثه ای خواهیم شد.
در چنین صورتی که هویت و عزت ملی و شخصیت جامعه منتسب به آن ِما مورد حمله و تحقیر و نامردمی قرار گرفته است ،وابستگی شدید و بیمارگونه به فردیت و مافع شخصی و توهمات شخصی ،نه تنها راهگشا نخواهد بود بلکه بیشتر از پیش ما را به منجلاب نابودی و پرتگاه سقوط فردی و جمعی خواهد کشانید. این خود به معنی ذبح منافع و هستی ملی_جمعی در مسلخ منافع شخصی خواهد بود. چنین رفتاری بزرگترین ظلم نسبت به هستی و هویت و ملیت تورکی_آزربایجانی است که هیچ کس محق چنین ظلمی به آزربایجان نبوده و نیست وهیچگاه تاریخ و مردم نیز چنین افرادی را نه ،می بخشند و نه فراموش خواهند کرد.

https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

توتالیتاریسم بزرگترین عامل پریشانی جوامع.

بحرانهای سیاسی ،اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی،محیط زیستی و... بیشتر از آنکه ریشه های بین المللی داشته باشند ،ریشه داخلی دارند. مهمترین عامل این بحرانها سوء مدیریت است. در تمامی سیستمهای تمامیت خواه وفاداری به ایدولوژی و وابستگی به سیستم مهمترین اولویت در جذب و اعتماد به اشخاص قرار دارد. بنابراین در مدت نه چندان درازی می توان شاهد مسولان غیر متخصص و بدنه ناکارآمد در چنین سیستمهایی شد. چرا که خودی نمودن هر چیز بر کارآمد نمودن ارجحیت تام دارد.
خود سیستم اداره کشور و مسولان آن در مدت اندکی تبدیل به معضل بزرگی می گردند و جامعه را نیز فلج می کنند. رشد چاپلوسی ،باندبازی،فریبکاری،دورویی،ناکارآمدی،دروغگویی،بی برنامگی ،جاه طلبی مضر ،مقام پرستی و سوء استفاده از مقام و جایگاه به امری متداول و عادی تبدیل شده و جامعه را به سوی نابودی می کشاند. شایسته سالاری ،آزادی خواهی ،دموکراسی،کاربلدی و انسانگرایی در چنین سیستمهایی دشمنان مسلم فرض شده و مورد کینه واقع می گردند.
به دلایل ذکر شده سیستمهای توتالیتر همواره با بحرانهایی مواجه هستند که محصول ماهیت و عملکرد آنهاست. ولی برای فرار از مسولیت دائما سعی دارند تا با رشد دادن موضوع و حتی بیماری توهم توطئه از قبول واقعیت و شکست شانه خالی کرده و با بافتن تئوری های توطئه و ایجاد تب جهان ستیزی به توجیه شرایط نامطلوب خود ساخته بپردازند.
وقتی چنین ناکامی های پی در پی ادامه دار می شود و سیستم از عهده اداره امور و خدمت رسانی های حتی ساده و معمولی برنمی آید شروع نارضایتی و بحران و اعتراض و حتی انقلاب ناگزیر می نماید.
به همین دلیل توتالیتاریسم ،خود بنا به ماهیت و کارکرد تمامیت خواهانه و استبدای و نیز عدم کارآیی مفید خود ،بزرگترین عامل نابودی و پریشانی و سیاه روزی جوامع به شمار می رود.


https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq


بیز و آزربایجان آدیندا بیرحقیقت.

Biz və AZəRBAYCAN adında bir həqiqət.

نه قدر آرخانی چئویریرسن چئویر، وار اولان بیر حقیقت، یوخ اولمور، آرادان قالدیریلمیر، دانیلمیر. یالنیز سن اؤزونو آلداتمیش اولورسان، حقیقت ائله یئرینده جه قالیر، سنلی یا سنسیز.
ایسته سک ده، ایسته مسک ده ان بؤیوک حقیقتیمیز آزربایجانلی لیغیمیزدیر، تورکلویوموز دور،.و بونلارین قارشیسیندا یارانان مسئولیت لریمیزدیر . باشینی چئویرییب گئتدییینده، بو حقیقت ده ایشینین دالیسیجا گئتمیر. بو گون اولماسادا باشقا گون اونون لا قارشیلاشاجاقسان. بوتون اینسانلار، بوتون میلتلر کیمی.
آزربایجان ان بؤیوک حقیقتیمیز دیر، بو حقیقتین شعورلو جاسینا یانیندا دورماق ایسه ،بیزیم اینسان جا یاشاماق رمزیمیزدير. ازیلمک ایسته میرسن سه، کیچیلمک ایستمیرسن سه، بایاغیلاشماق ایسته میرسن سه، اؤز حقیقتینی درک ائتمه لیسن. خوشبخت، آزاد، گلیشمیش توپلوملار بونو واختیندا درک ائدیب و یاشاملارینی اینسانی لشدیر دیلر؛بیز ایسه بو ایشه گئج قالمیشیق، آما هله فورصتلریمیز، بیتیب توکنمه ییب. آزربایجانلی لیق حقیقتی بیزی گؤزله ییر.


Biz və AZəRBAYCAN adında həqiqət.
Nə qədər arxanı çevirirsən , çevir, var olan bir həqiqət yox olmur, aradan qaldırılımır, danılmır. Yalnız sən özünü aldatmış olursan. Həqiqət elə yerindəcə qalır, sənli ya sənsiz.
İstəsəkdə, istəməsəkdə ən böyük həqiqətimiz AZəRBAYCAN lılığımızdır, TÜRK lüyümüzdür;və bunların qarşısında yaranan məsuliyyət lərimizdir. Başını çevirib getdiyində, bu həqiqətdə işinin dalısıca getmir. Bu gün olmasada, başqa gün onunla qarşılaşacaqsan. Bütün insanlar kimi , bütün millətlər kimi.
AZəRBAYCAN ən böyük həqiqətimizdir. Bu həqiqətin şuurllucasına yanında durmaq isə bizim insanca yaşamaq rəmzimizdir. əzilmək istəmirsənsə, kiçilmək istəmirsənsə, bayağılaşmaq istəmirsənsə, öz həqiqətini dərk etməlisən. xoşbəxt,azad və gəlişmiş toplumlar, bunu vaxtında dərk edib və yaşamalarını insaniıəşdirdilər. biz isə bu işə gec qalmışıq. amma hələ fürsətlərimiz bitib tükənməyib. AZəRBAYCAN lılıq həqiqəti bizi gözləyir.


https://telegram.me/aydinliq

https://telegram.me/aydinliq

جامعه و اخلاق بزرگترین قربانی توتالیتاریسم.

بزرگترین قربانی ناکارآمدی، فساد و دیکتاتوری در سیستمهای توتالیتر اخلاق است. در چنین سیستمهایی اخلاق به صورت سیستماتیک وهمه جانبه مورد هجمه قرار گرفته و بنیان های اخلاقی ویران می گردد. در آشفته بازار سقوط اخلاقی معیارها و ارزشهای اجتماعی نیز رو به نابودی قرار گرفته و انسانها بیشتر از پیش از هم فاصله گرفته و امکان همدلی و دیالوگ و باهم زیستن رو به از بین رفتن می گذارد.
در چنین شرایطی به جای اخلاق اجتماعی ، تحمیلات صاحبان قدرت فارغ از جنبه و تبعات اخلاقی چنین تحمیلاتی در جامعه رواج یافته و به نوعی "مشروعیت موقت" می یابد. این خود باعث بیشتر و عمیقتر شدن سقوط اخلاقی و آشفتگی اجتماعی می گردد. چنین شرایطی یا باعث نابودی و اضمحلال سیستم حاکم می گردد و یا باعث می شود که بخشی از سیستم بر بخشهای دیگر سلطه و سیطره یافته و نوعی حکومت میلیتاریستی با حذف تمامی فضا های تنفس جامعه و حاکمیت زور بر جامعه تحقق یابد. حاکمیت سلاح بر انسان، پایان آشفتگی های ذکر شده نیست. بلکه لاپوشانی آنها و پنهان نمودن آنهاست. بدین ترتیب فساد در بعد پنهان و دور از چشم گسترش یافته و هر روز عمیقتر می گردد. این به معنی حیات ظاهری جامعه با استفاده از دستگاههای زنده نگه دارنده مصنوعی است، در حالی که جامعه به حالت کما رفته است.
کره شمالی یکی از نمونه های بارز چنین حیات در کما است.

تشکیل بعد متفاوتی از حیات انسانی و فرهنگی در خارج از فرهنگ و حیات سیستم ساز و فرمایشی و معیار قرار دادن ارزش های ملی و انسانی که دارای ماهیتی دموکراتیک و آزادی خواهانه است و رفتار در چنین اتمسفری و بی تفاوتی فعال و آگاهانه به آموزه ها و معیارهای فرمایشی شاید بتواند تشکیل سپری محافط در برابر نابودی جامعه و داشته های آن صورت بخشد.
با در نظر گرفتن این موضوع که، در صورت نابودی جامعه، حیات فردی نیز نابود خواهد شد، و نخواهیم توانست به نتیجه راهبردی و عملی در قبال رفتارهای منسجم دست یابیم. لزوم تقویت جامعه در برابر دولت بسیار حیاتی و مهم است.
در فقدان حضور جامعه ای نیرومند تمامی افراد جامعه دچار نابودی و بی هویتی و شکست شده و تمامی داشته های بشری نابود شده و از بین خواهد رفت و آنچه باقی خواهد ماند زمین سوخته ایست که هیچکس قادر به زندگی در آن نخواهد شد.

https://telegram.me/aydinliq