بیژن عبدالکریمی

📰به نظر من تعبیر دکتر سروش از سوتفاهم ناشی از عدم تلاش همدلانه برای فهم دکتر داوری و یک جور قضاوت عجولانه و زود نسبت به موضع دکتر داوری در فلسفه اسلامی است. تا آن جا که من می دانم دکتر داوری هیچ گاه از ایده علوم انسانی اسلامی و علوم جدید دینی دفاع نکرده است و بقیه مطالب دکتر سروش هم در مور این که دکتر داوری را نورچشم نظام و فیلسوف حکومتی و توجیه گر استبداد دانسته اند، همان طور که در نامه اولم یعنی رهبری تمدنی یا رهبری سیاسی هم گفتم به هیچ وجه محلی از اعراب ندارد و به اعتقاد من دکتر داوری یکی از رادیکال ترین چهره های ما هستند. هیچ نکته ای در جمهوری اسلامی وجود ندارد، هیچ مفهوم ساختی و برساخت مفهومی در قدرت سیاسی در ایران وجود نداشته است که دکتر داوری به نحو بسیار رادیکال آن را نقد نکرده باشد. این نکاتی بود که من در نامه اول هم به دکتر سروش حدود 4 تا 5 سال پیش بیان کردم و تعجب می کنم که دکتر سروش به هیچ وجه به آن نکات توجه نداشتند و مجددا آن بحث ها را نادیده گرفتند و خود را بی نیاز از این دانستند که به نکاتی که من ذکر کردم التفاتی داشته باشند یا حداقل پاسخ بدهند 🗞


‏‎🖍بيژن عبدالكريمي
‏‎🔖١١٠٠ كلمه
‏‎⏰ زمان مطالعه: ١٠ دقيقه

‏‎📌 متن کامل را در صفحه ١٠ و ١١ روزنامه سازندگی مورخه ٢٦ اسفند ١٣٩٦ مطالعه کنيد
💠@goftemaann

📰 آيا براستي ما در آستانة ظهور يك دوران جديد تاريخي بسر مي‏بريم؟ بي‏ترديد انديشيدن به اين پرسش بر عهدة هر كسي است كه مي‏كوشد آگاهانه زيست كند، و انديشمندان جامعة ايراني نيز نمي‏توانند نسبت به اين پرسش بي‏تفاوت باشند. به تَبَع تقدير دو قرن اخير ما، جريان فكري پست‏مدرنيسم و آموزه‏هاي آن، هم‏چون خيلي از فلسفه‏ها و ايدئولوژي‏هاي ديگر، كم و بيش وارد جامعة ما نيز شد و امواج آن ما را هم تحت‏الشعاع خود قرار دارد؛ و باز مثل هميشه ما اين مجموعة فكري را نيز مثله كرده و اجزا قطعه قطعه شدة آن را با توجه به شرايط، سليقه، مواضع و جهت‏گيري‏هاي خود مورد بهره‏برداري قرار داديم. به عبارت ساده‏تر، با پست‏مدرنيسم نيز، هم‏چون مدرنيسم و ساير جريانات حاصل از آن مواجهه‏اي سياسي و ايدئولوژيك به عمل آورديم. جهت‏گيري‏هاي نقادانة پست‏مدرنيسم نسبت به مدرنيسم و ويژگي‏هاي مركزگريز و محورستيز آن سبب شد تا جريانات محافظه‏كار در ديار ما بكوشند تا از اين آموزه‏ها در جهت نفي تمدن و فرهنگ غرب، و با سوداي اثبات هويت خويش، بهره‏برداي كنند. هم‎زمان با اين نحوه استفادة محافظه‏كارانه، جريانات گوناگون روشنفكري نيز مي‏كوشند تا با دست‏گذاشتن بر انديشه‏هاي مرجعيت‏ستيزانه و جنبه‏هاي كثرت‏گرايانه پست‏مدرنيسم به نوعي مقاومت در برابر ارزش‏هاي اقتدارگرايانه و كثرت‏ستيزانة محافظه‏كاران بپردازند. اين نقش و كاركرد دوگانة آموزه‏هاي پست‏مدرنيستي در ايران و عدم توجه به نتايج و پيامدهاي اصول و مباني اين آموزه‏ها سبب شد تا ضرورت فهم اصول و مباني پست‏مدرنيسم و تأثير بازتاب‏هاي انديشه‏هاي آن در ايران بيشتر احساس شود. صرف‏نظر از آن كه ديدگاه‏هاي پست‏مدرنيستي، در ميان ما ايرانيان، آگاهانه يا ناآگاهانه، البته بدون سير در اصول و مباني آن، تا حدود زيادي رواج يافته است و صرف‏نظر از اين كه مي‏توان پاره‏اي از هم‏سويي‏ها را ميان گرايشات پست‏مدرنيستي با آرا و انديشه‏هاي پاره‏اي از اهل قلم اين ديار يافت، ليكن شايد بتوان گفت كه تا زمان حاضر، لااقل در ميان چهره‏هاي شناخته شده، تنها كسي كه در ايران اصول و مباني پست‏مدرنيسم را به نحوي كاملاً آگاهانه و با توجه به مباني وجودشناختي و معرفت‏شناختي آن، مي‏پذيرد، جناب دكتر داريوش شايگان است. 🗞


🖍بیژن عبدالکریمی
🔖 500 کلمه
⏰ زمان مطالعه: 4 دقيقه

📌 متن کامل را در صفحه 10 و 11 روزنامه سازندگی مورخه 19 اسفند 1396 مطالعه کنيد
💠 @goftemaann

گروه جامعه شناسي نظري پژوهشكده مطالعات اجتماعي با همكاري انجمن جامعه شناسي ايران برگزار مي كند:



نشستي با عنوان «نگاه تبارشناسانه به بحث سكولار، عرفي، امر قدسي و مسأله ايران»



سخنرانان:

قاسم پورحسن،

محمدعلي مرادي،

بيژن عبدالكريمي،

حسن محدثي،

محمدباقر تاج الدين،

سيد حسين سراج زاده

سيد جواد ميري



زمان: شنبه 19 اسفند از ساعت 9 الي 18

محل برگزاري: سالن حكمت



@seyedjavadmiri