کانال تحلیلی حسین صبوری

راستش فراموش کردم هنگام خداحافظی،آخرین پیشنهادم رو تقدیمتون‌کنم.
دو کانال خیلی خوب هست که متعلق به دو نفر از دوستان بسیار خوب،باسواد و کاردرست بنده هستش که از کانال بنده بسیار بهتر و‌مفیدترن.دوستان عزیز پیشنهاد میکنم اگر عضو این دو‌ کانال نیستین،همین الان عضو بشین؛
@m_robatii
@m_ali_mokhtari

سلام و درود. راستش چند وقتی بود که به دلایل متعددی در صدد خداحافظی از کانال تلگرام بودم و هر بار که می اومدم این کار رو انجام بدم، با دودلی همراه می شدم. علت این دودلی نیز مسئولیتی است که طی این چند ماه به سبب همراهی شما عزیزان ،بر دوش بنده بوده است. ولی سرانجام به این نتیجه رسیدم که بنده میتونم به اشکال دیگه ای نیز برای کشورو هم میهنان عزیزم، مفید باشم. این کانال از روز نخست، با هدف انتشار نظرات شخصی بنده در رابطه با مسائل اقتصاد کلان کشور، مسائل مرتبط با بازار سرمایه و همچنین برخی مسائل مهم اقتصادی در جهان، ایجاد شد و طی این مدت، خیلی از شما عزیزان به بنده اظهار لطف داشتین که جا داره واقعاً از یکایک شما به دلیل این همراهی بسیار ارزشمند، سپاس گزار باشم. کانال ها و گروه های بسیار زیاد دیگه ای نیز وجود داره که به طور قطع کانال بنده در مقایسه با این کانال ها، بسیار ضعیف و غیر مفید بوده که به شما عزیزان پیشنهاد می کنم حتماً از کانال های مزبور استفاده کنید. طی این دوره همراهی با شما عزیزان، مطالب ارائه شده از بنده با ضعف ها و نقصان های اساسی چه به لحاظ انشایی املایی و چه به لحاظ محتوی، برخوردار بوده که تمامی این نقصان ها به شخص بنده مربوطه و از این بابت از همه شما عزیزان عذرخواهی می کنم. تلاش بنده این بوده که بدون جانبداری های سیاسی، سعی کنم به عنوان یک کارشناس اقتصادی و سرمایه گذاری، و از جایگاهی کاملاً بی طرفانه بنویسم که بدون شک به دلیل فضای برچسب زدن های بی مورد در کشور و ذهنیت برچسب انگارانه اکثر ما ایرانی ها، موارد، ابهامات و سوالاتی در این خصوص ایجاد شده که جا داره باری دیگر تأکید کنم بنده عضو و یا طرفدار هیچ حزب یا جبهه سیاسی نبوده و نیستم و نخواهم بود و تمام سعی ام ارائه تحلیلی کارشناسانه از واقعیت های موجود اقتصادی و سرمایه گذاری در کشور و محیط بین الملل و کمک به ارتقای دانش اقتصادی در کشور و در نهایت کمک به ارتقای کشورم ایران و مردمان آن در صحنه جهانی بوده که قطعا این تلاش با کاستی های زیادی همراه بوده است. هیچ وقت محبت های شما عزیزان را فراموش نخواهم کرد. امیدوارم همیشه سالم و برقرار باشین. خدانگهدارتان

نقد بنده بر مقاله فوق الذکر به‌معنای دفاع یا مخالفت بنده با افزایش یا کاهش نرخ ارز نیست.موضوع،کاستن کل فرایند توسعه صنعتی چین به مقوله سیاستگذاری نرخ ارز و به ادعای نویسنده فوق الذکر،کاهش ارزش یوان در مقابل دلار آمریکاست و قیاس از این‌موضوع جهت کاستن موضوع چرایی ضعف محصول ایرانی به جلوگیری از افزایش نرخ ارز آنهم متناسب با شکاف تورمی است که به باور اقتصاددانان بزرگ و‌مورد تایید همین‌دوستان‌مثل جناب آقای دکتر صالحی اصفهانی،استفاده از آن برای استخراج نرخ واقعی ارز در ایران نادرسته.

در پاسخ به مقاله اقای میرزاخانی؛
اولا چین نرخ ارز خودش رو‌از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴در مقابل دلار امریکا میخکوب کرده یعنی نسبت یوان به دلار طی این دوره معادل ۸ واحد بوده و از سال ۲۰۰۴ به بعد نیز یوان در مقابل دلار تقویت شده و‌به ۶ واحد هم رسید که البته در چند وقت اخیر کمی افزایش یافته.فقط قبل از ۱۹۹۶یوان در مقابل دلار کاهش ارزش داشته.(نمودار را ملاحظه بفرمایید)بنابراین نمیشه همینطور ی چیز کلی گفت و رفت.باید این‌دوره ۲۱ ساله اخیر رو‌که چینی ها نرخ یوان رو ثابت نگه داشتن و‌حتی در مقطعی افزایش نیز دادن،توضیح داد نه اینکه سیاست ارزی قبل از سال ۱۹۹۶رو فقط دید و از آن قیاس گرفت.
دوم اینکه رسوخ‌چین به بازارهای جهانی نه به نرخ ارز بلکه به شروع درست توالی ایجاد بازار در این‌کشور و‌نقش بی چون‌و‌چرای دولت های محلی و‌ دولت ملی در تخمیر بازارهای بین المللی برای کالاهای چینی و‌البته و صد البته شروع چرخه صحیح توسعه صنعتی در این کشور مربوطه.
اینکه بیایم فقط به عامل نرخ ارز اشاره کنیم و بگیم‌عوامل دیگه هم به همین نرخ ارز مرتبطند و‌در واقع کل فرایند ایجاد بازار برای کالاهای چینی و بطور کلی توسعه صنعتی چین رو به افزایش ارزش یوان در مقابل دلار بکاهیم،از اون‌حرفاست.
@hoseinsabouri

راه و بیراهه حمایت از کالای ایرانی*
علی میرزاخانی

«حمایت از کالای ایرانی» به‌عنوان شعار سال ۱۳۹۷ چگونه تحقق می‌یابد؟ تجربه نشان می‌دهد که شعارزدگی و عمل‌زدگی دو چالش اصلی دستگاه‌های دولتی و سایر نهادها در مواجهه با این نوع اهداف ملی بوده است. به همین دلیل، نتیجه نهایی می‌شود انبوهی مصاحبه و همایش در کنار برخی راهکارهای دم‌دستی همچون توزیع امتیازات مختلف شامل وام ارزان، زمین مجانی یا دلار ارزان با چاشنی تصمیمات بخشنامه‌ای.

برای غلبه بر این دو چالش در مسیر حمایت از کالای ایرانی، منطق حکم می‌کند ابتدا به سه سؤال مشخص پاسخ دهیم: ۱- علت عقب‌نشینی مستمر کالای ایرانی در برابر کالای خارجی چه بوده است؟ ۲- سیاست‌های اقتصادی پشتیبان کالای ایرانی اعم از سیاست پولی، سیاست مالی، سیاست ارزی و سیاست تجاری چه سیاست‌هایی هستند و نسبت این سیاست‌ها با هم چگونه است؟ و بالاخره سؤال سوم اینکه آیا الگوی مشخص و موفقی در حمایت از کالای ملی می‌توان یافت؟

اینجا صرفا به سوال سوم پاسخ می‌دهیم؛ چراکه پاسخ دو سوال دیگر را نیز در دل خود دارد. چین به باور اکثر صاحب‌نظران اقتصادی در چند دهه اخیر، الگوی بسیار موفقی را در زمینه حمایت از کالای ملی به نمایش گذاشته است. به‌گونه‌ای‌که به سه هدف همزمان کاهش میل به واردات، افزایش گرایش به کالای چینی در داخل چین و مهم‌تر از این دو، فتح روزافزون بازار‌های جهانی به‌ویژه بازار غرب دست یافته است. آمریکایی‌ها همواره پیشروی چین در بازار غرب را نوعی اعلان جنگ توصیف کرده‌اند که چین با اسلحه ارزی وارد آن شده است.

جنگ‌ ارزی چیست؟ باور صحیح چینی‌ها این بود که تعرفه‌های بالا یا ممنوع‌سازی واردات، سیاستی ناکارآمد است که اثربخشی لازم را برای تحقق بخشیدن به اهداف تعیین شده ندارد و به همین دلیل استراتژی متفاوتی برگزیدند. در این مسیر، چینی‌ها برای از توجیه انداختن واردات و گران‌سازی کالاهای وارداتی، سیاست ارزی را جایگزین سیاست تعرفه‌ای کردند. امتیاز سیاست ارزی به سیاست تعرفه‌ای در این است که نه تنها توجیه اقتصادی واردات رسمی را از بین می‌برد، بلکه قاچاق را هم از رونق می‌اندازد.

در واقع، چینی‌ها به این نتیجه رسیدند که «تقاضا برای کالاهای وارداتی» با «تقاضای ارزهای خارجی» دو روی یک سکه هستند و به جای بستن تعرفه بر کالاهای وارداتی به گران‌سازی خزنده و مستمر ارزهای خارجی روی آوردند. گران شدن دلار و سایر ارزها عینا تاثیر بالا بردن تعرفه واردات را دارد؛ با این امتیاز که امکان دور زدن واردات رسمی از طریق قاچاق را هم از بین می‌برد.

البته این سیاست ارزی یک سیاست پولی پشتیبان هم دارد که تورم را در سطوح بسیار پایین - زیر پنج درصد - مهار می‌کند و از یک طرف باعث عدم افزایش هزینه تولید کالای داخلی شده و  از طرف دیگر، هزینه تامین مالی را کاهش می‌دهد. پیشبرد همزمان این دو سیاست، دو دستاورد مهم و پایدار برای چین به همراه داشته است: افزایش رقابت‌پذیری کالاهای داخلی و افزایش عایدی تولیدکنندگان از محل صادرات.

سخن بر سر این نیست که الزاما باید از الگوی چینی تقلید کرد؛ اما قطعا نباید اسلحه ارزی را به سمت نیروهای خودی نشانه گرفت و می‌توان ثابت کرد که سیاست‌گذار اقتصادی در ایران دهه‌هاست که اسلحه را معکوس گرفته است. به‌عنوان مثال در برش زمانی سال 84 تا 89 که شاهد روند روزافزون واردات هستیم همزمان با دو برابر شدن شاخص قیمت‌ها، نرخ ارز تثبیت شده است. مفهوم ساده این سیاست معکوس آن است که قیمت خرید سبد کالای ایرانی در این مدت دو برابر شده اما قیمت خرید سبد کالای وارداتی ثابت مانده و نتیجه این معادله مشخص است. این الگو در دوره 92 تا 96 نیز کم و بیش تکرار شد.

الگوی ایرانی یا همان نشانه گرفتن اسلحه ارزی به سمت نیروهای خودی علاوه‌بر اینکه باعث حذف تولیدکنندگان داخلی به نفع خارجی‌ها می‌شود، اثر سوء دیگری نیز در دل خود دارد و آن اینکه باعث جهش و شوک‌های دوره‌ای در بازار ارز و سایر بازارها می‌شود. پیامد این جهش‌ها، منحرف کردن انرژی نیروهای بالقوه اقتصادی از فعالیت‌های مولد به فعالیت‌های سفته‌بازانه است که تخریب مضاعف تولید را در پی دارد.

راهی جز عبور از الگوهای شکست‌خورده وجود ندارد که البته مقاومت ذی‌نفعان را به‌دنبال خواهد داشت با استدلالات شبه‌کارشناسی که شرایط چین با ایران فرق دارد و باید ابتدا در تولیداتی مزیت پیدا کنیم و الی آخر. این استدلالات، تکیه بر شیوه منسوخ «شبیه‌سازی گذشته برای آینده» دارد و به دلیل همین گذشته‌نگری به جای آینده‌نگری، جایگاهی در ادبیات جدید اقتصادی ندارد. ضمن اینکه الگوی ایرانی، قابلیت کشف مزیت‌های نسبی اقتصاد ایران را ندارد و ما را به آینده اقتصادی متفاوتی از وضعیت فعلی هدایت نمی‌کند. آیا جسارت عبور از الگوهای منسوخ وجود دارد؟

*سرمقاله دنیای اقتصاد، سه‌شنبه ۱۴ فروردین ۹۷
با اندکی تلخیص

🔵انجمن اقتصاددانان ایران

مقاله ای رو‌میخوندم از جناب آقای میرزاخانی سردبیر روزنامه دنیای اقتصاد ،در خصوص موضوع حمایت از کالای ایرانی.ایشون برای توضیح و‌تشریح این‌موضوع،مثال چین رو‌ مطرح‌کرده اند.ابتدا مقاله ایشون رو‌ملاحظه بفرمایید،نقد کوتاه بنده نیز در ادامه مقاله ایشون مطرح میشه.
@hoseinsabouri

فوری
المیادین خبر داد:
اسارت شماری از نظامیان انگلیسی در غوطه شرقی توسط ارتش سوریه و متحدانش. #بین_المللی

راستش همه می دونیم که تو کشورمون این روزها نام بردن از فردی مثل رضا شاه، از نظر خیلی ها، به طور غیر رسمی، جرمه. ولی حالا 180 درجه چرخیدیم و داریم قیاس از رضا شاه می گیریم تا دولت را ناکارآمد جلوه بدیم. اصطلاح می سازیم: "دیکتاتوری نوساز"!!!!همینطور می گیم. همینطور. مثلاً می گیم خشکسالی با دیکتاتوری نوساز حل میشه، فلان چیز با این حل میشه... حالا هرچی که هست دیگه با همین حل میشه و لاغیر. ولی ی جمله درست و حسابی نمی تونیم بگیم که دقیقاً چرا با این میشه ولی با اون نمیشه؟؟؟!!!!! این شیوه استدلال خیلی از ماهاست که فکر می کنیم داریم چیزی می گیم ولی در واقع هیچی نمی گیم و فقط داریم منافع خودمون یا گروهمون رو جلو می بریم حالا این وسط ممکنه قیاس از شخص یا گروهی بگیریم که تا همین ی ساعت پیش داشتیم می گفتیم دیکتاتور بوده و فلان کرده و بهمان!! از بخت یاری ماست...

راستش امروز به دلیل نوسانات شدیدی که طی این چند وقت در اقتصادمون تجربه کردیم، خیلی ها دارن از نا امیدی و درست نشدن اوضاع و ... دم می زنند. به طور کلی محیطی که در یک اجتماع مثل یک کشور ایجاد میشه، منعکس کننده آن چیزی است که در تاروپود افراد یا یکایک اجزاء آن اجتماع وجود داره. مقوله سیاستگذاری در یک اجتماع نیز دقیقاً منبعث از همین موضوعه. ی مثال میگم: خیلی از ما ایرانی ها برامون پیش اومده که دندونمون درد بگیره. اول که ی علائم کوچیکی از خرابی دندون آشکار میشه، خیلی بهش توجهی نمی کنیم. بعد که ی مقدار درد شدیدتر شد، میریم قرص های مسکن می گیریم. درد که قوی تر و قوی تر شد تعداد قرض ها یا کپسول ها رو دو سه برابر می کنیم و این فرایند همینطور واسه چند روز ادامه داره تا اینکه دیگه کپسول و قرص و ... نیز نمیتونه از درد جلوگیری کنه چون دندونی که میشد نجاتش داد کلاً از دست رفته . تازه دیگه چون از شدت خوردن قرص و کپسول، دستگاه گوارشمون و کبدمون نیز امونمون رو بریده، تصمیم می گیریم بریم پیش دندونپزشک. تازه میرسیم به کشیدن دندون. در بهترین حالت باید عصب کشی کرد و بعد از ی مدت چون کلاً دوباره بی خیال دندون میشیم، ... حالا وقتی دو سه تا دندون رو اینطوری از دست بدیم، تازه به خودمون میایم که ای وای دیگه نمی تونیم حتی لبخند بزنیم چون دهن رو که باز می کنیم کلاً خالیه!!!. تازه می ریم دنبال درست کردن دندونامون(البته بازم خیلی ها بی خیال میشن) .مقوله سیاستگذاری هم در کشور ما دقیقاً منبعث از این رفتار نهادینه شده در اکثر ما ایرانی هاست. به خاطر همینه که اتفاقاً ما ایرانی ها معمولاً زمانی ممکنه ی کار درست انجام داده باشیم که چندتا بحران رو تجربه کنیم!! نتیجه گیری بنده اینه که برخلاف عده ای که معتقدند دیگه نمیشه کاری کرد و ... معتقدم که اتفاقاً اوضاع قابل اصلاحه. فراموش نکنید که کشورهای زیادی مثل همین ترکیه، برزیل و ... بودن که خیلی وضعیتشون به لحاظ تورم و کاهش ارزش پول ملی بدتر از ما بوده ولی خیلی سریع تونستن اوضاع رو درست کنن. ما که وضعیتمون بدتر از وضعیت آلمان شرقی نیست که مجبور بشیم با گونی پول جابجا کنیم؟؟اونا با چنین بحرانی، تونستن ظرف کمتر از 6 سال اوضاع رو درست کنن.

قیمت سکه نقدی در محدوده 1 میلیون و 650 هزار تومان قرار گرفت.

با قوت گرفتن حمله آمریکا به سوریه،قیمت نفت با رشد حدودا ۵ درصدی همراه شد.بنظر میرسه در صورت تشدید این اقدامات،قیمت نفت با رشد بیشتری همراه بشه

در کل به‌نظر بنده با توجه به اینکه تلاطم‌ این روزهای بازار ارز عللی غیر اقتصادی داشت و اگر این ادعای غ مستقیم‌دولت‌مبنی بر تلاش گروه هایی در داخل و‌خارج از کشور برای سواستفاده از این‌ موضوع برای ضربه زدن به دولت و اقتصاد کشور را بپذیریم،اقدام‌ امروز دولت در کوتاه مدت اقدامی منطقی بود (از جنبه سیاسی و اجتماعی) به این شرط که بتدریج با اصلاح ابعاد ابن سیاست،مکانیزم سیاست های ارزی خود را اصلاح و شفاف کند.

اینکه بالاخره بانک‌مرکزی قیمت پیش فروش سکه رو با اعلام سررسید یک‌ماهه و ... منطقی تر کرد خود عاملی جهت اطمینان بیشتر و‌احتمالا استقبال بیشتر مردم از این طرح خواهد شد.
کاری که باید همان اسفندماه و‌شاید زودتر انجامش می داد.
هر چند بنده هنوز بر این باورم که این طرح،نوع دولتی و رقیب دولتی بازار فیوچر سکه ست و‌ در اصل ناقض این بازار و‌ عملا به دلیل مساله اطلاعات نامتقارن،بازار فیوچر سکه را با ریسک بمراتب بیشتری مواجه کرده است.

اعلام قیمت ۱ میلیون‌و‌۵۹۰ هزار تومانی برای طرح پیش فروش با سررسید یک‌ماهه توسط بانک‌مرکزی بمعنای نرخ ۵۱۰۰تومانی برای دلار است!!!!!
آیا این درست برخلاف سیاست تک‌نرخی کردن دلار روی رقم ۴۲۰۰ تومان نیست؟؟؟
آیا این خود عاملی مهم و‌انگیزه ای مناسب برای عدم کاهش نرخ دلار در بازار سیاه نیست؟؟؟یا اینکه برای جذاب کردن هرچه بیشتر طرح پیش فروش سکه و سوق دادن سرمایه ها به این سمت طرح ریزی شده است؟
البته رییس بانک‌مرکزی گفته قیمت اعلام شده برای پیش فروش،بتدریج با وضعیت بازار تعدیل میشه.یعنی اگه ی هفته دیگه دلار خوب اومد‌پایین،ممکنه قیمت پیش فروش سررسید مثلا یک‌ماهه از ۱ میلیون‌و‌۵۹۰ هزار تومان به کمتر از این سطح کاهش داده بشه و این‌کاهش قیمت عطف به ماسبق نخواهد شد یعنی اگه‌من امروز سررسید یک‌ماهه رو به قیمت اعلامی امروز بخرم ولی ی هفته دیگه قیمت جدید و‌کمتری براش اعلام بشه،این قیمت جدید صرفا واسه کساییه که میرن به این قیمت ثبت نام‌می کنن.

نوسان شدید و البته حتی مثبت شدن قیمت ها در بازار فیوچر سکه (کاملا بر خلاف تصور)در روز جاری کاملا هدفمند بود و با هدف جلوگیری از زیان چند‌ده میلیاردی شرکتهای کارگزاری و‌ایجاد فرصت برای دو برابر کردن وجه تضمین اولیه بود.بی شک از فردا این بازار با ریزش شدید قیمت ها به کار خود ادامه خواهد داد.
کما اینکه بانک مرکزی پیش فروش سکه یک ماهه و سررسیدهای دو ماهه و‌... را هم اعلام‌نمود که تیر خلاص دیگری برای افت بازار آتی است.