محمدعلی هژبری

فاز جدید چالش داغ تهران و واشنگتن/ هژبری: موضوع اصلی دیگر برجام نیست/ فشارهای بین المللی در موضعات موشکی و حقوق بشری به ایران زیاد خواهد شد/ شرکتهای تجاری و نفتی بین المللی سردرگم شده اند/ ایران هرگز مذاکره مجدد در مورد برجام را نمی پذیرد
http://namehnews.ir/fa/news/454687/%D9%81%D8%A7%D8%B2-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%DA%86%D8%A7%D9%84%D8%B4-%D8%AF%D8%A7%D8%BA-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%88%D8%A7%D8%B4%D9%86%DA%AF%D8%AA%D9%86-%D9%87%DA%98%D8%A8%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B6%D9%88%D8%B9-%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%DA%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%81%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B6%D8%B9%D8%A7%D8%AA-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D9%88-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82-%D8%A8%D8%B4%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87%D8%AF-%D8%B4%D8%AF-%D8%B4%D8%B1%DA%A9%D8%AA%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%88-%D9%86%D9%81%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%D9%84%DB%8C-%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D9%85-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%86%D8%AF-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%B1%DA%AF%D8%B2-%D9%85%D8%B0%D8%A7%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%AC%D8%AF%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%A8%D8%B1%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D8%B1%D8%A7-%D9%86%D9%85%DB%8C-%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1%D8%AF

⛔️موافقت دولت با دریافت وام پانصد میلیون دلاری از جمهوری آذربایجان

✅به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، هیأت وزیران با صدور مجوز به وزارت امور اقتصادی و دارایی برای اخذ تسهیلات از کشور آذربایجان به مبلغ معادل یورویی حداکثر ۵۰۰ میلیون دلار به منظور اجرای طرح «ساخت راه آهن رشت – آستارا» موافقت کرد.

✅دوره استفاده و ساخت طرح در این موافقتنامه ۳ سال، دوره تنفس ۶ ماه و دوره بازپرداخت ۷ سال است.

🔸در حالی که سرمان به تحریم،رفع تحریم،اختلاس های نجومی، فساد اقتصادی و زیر و بمِ توافق برجام، گرم بود، کشورهای منطقه پیشرفتهای زیادی در عرصه های مختلف تجربه کرده اند!
بخشی از این پیشرفتها به مدد اصل " سواری مجانی " است.
حال باید ۵۰۰ میلیون دلار از جمهوری آذربایجان وام بگیریم!

@mohamadalihozhabri

#آب _و_اتش، سفر #نفتکش_سانچی را ناتمام گذاشتند و #عزاي_عمومي رقم زدند.
#سانچي در سال 2008 میلادی توسط # کره ای ها برای #شرکت_ ملی _ نفتکش_ایران ساخته شد.نامش #سامان بود؛ #تحریم ها که شروع شد مجبور به تغییر نام و تغییر پرچم شد تا بتواند #نفت ایران را جابجا کند.
از #پرچم_مصلحتی استفادہ مي کرد. نامش نیز فرنگی شد. از سامان و سپید به اسب دریا و #سانچی تغییر یافت. مدتی پرچم #تانزانیا را حمل می کرد؛ #امریکایی ها فهمیدند و تانزانیا را تحت فشار قرار دادند. بعد از ان زیر پرچم #پاناما رفت و از حیث قانون رسمی، ثبت شده این کشور و در مالکیت ان بود. عرصه کشتی، در صلاحیت دولت #صاحب_پرچم است. براي همین است که #جعبه_سیاه #سامان/سانچی را نزد صاحب قانوني اش یعني پاناما بردند. ایران برای دور زدن از تحریم ها مجبور بود که سامان را عروس هزار دامادی سازد که هرجایی راهش بدهند. استفاده از #پرچم_مصلحتی امر رایجی است که پاناما در ان بیشترین سهم را دارد؛ بیشتر برای فرار مالیاتی و استثمار کارگران اما گاهی هم برای رفع #تحريم_هاي_ظالمانه.
مي گویند ایران ماجراي حريق سانچي را در ابتدا رسانه ای نکرد. این بی توجهی شاید دلیلش ترس از افشای #هویت ایرانی ان بوده باشد. مصلحت اندیشی ای که اگر چنین بوده باشد خلاف تدبیر بوده است.

#امان_از_تحریمهای_ظالمانه

#کانال_رسمی_محمدعلی_هژبری

@mohamadalihozhabri

از سوی دیگر، بانک ها و افراد از دادوستد با افراد و موسسات قرار گرفته در تحریم های ایالات متحده منع شده اند. این شرایط نیز باعث شده تا تجارت با ایرانی ها با احتیاط صورت گیرد.تجارت با سایر ارزها، آزاد است، اما وکلا می گویند بانک های بزرگ غربی از هرگونه مبادله با ایران پرهیز می کنند، چراکه هراس دارند با تحریم های آمریکایی ها روبرو شوند.

ماتیو اریسمن، از شرکت مشاور پیلسبوری وینتراپ شاو پیتمن می گوید: به صورت کلی، با وجود پایان یافتن تحریم های ایران، هرگونه پرداخت از سوی بانک های غربی با مشکلات زیادی روبرو است. و این موضوع با نوع ارز مورد نظر ارتباطی ندارد. وی می افزاید: در این حادثه، براساس منبع صندوق بیمه گر و فرآیندهای پرداخت خسارت به ایران، دو طرف با سازوکارهای دشواری روبرو هستند.

*فلج شدن روابط بانکی

در سال های اخیر، ادعاهای مربوط به خسارت های زیست محیطی حوادث نفتی بر عهده صندوق بین المللی جبران آلودگی های نفتی (IOPC) بوده است. این صندوق، بین دولتی بوده و تعهداتی فراتر از پرداخت های شرکت های بیمه گر برای جبران خسارت های زیست محیطی دارد.

کارشناسان دریایی می گویند به دلیل نشت میعانات از این نفتکش، این صندوق بین المللی، تعهدی برای پرداخت خسارت ها ندارد. چینی ها صندوقی با عنوان COPC دارند که در این حادثه ممکن است وارد مرحله ارزیابی و تعیین خسارت ها گردد.

ژیا ژون، از وکلای چینی تبار حوزه محیط زیست در شهر پکن می گوید: دولت چین با پایان یافتن حادثه، خسارت های زیست محیطی به وجود آمده را در بخش حیات دریایی و صنعت ماهیگیری محاسبه می کند. در اکثر حوادث دریایی، مجموع خسارت های زیست محیطی بسیار بیشتر از خسارت های وارد شده به شناورها است.

این شناور دارای پرچم پاناما بوده و توسط موسسه استیم شیپ موتوال که دفتر مرکزی آن در لندن قرار دارد، بیمه شده است. گفته می شود 70 درصد ارزش شناور سانچی توسط 11 بیمه گر بین المللی و با رهبری بیمه اسکولد نروژ تحت پوشش قرار دارد و 30 درصد بقیه توسط بیمه گران ایرانی بیمه شده اند. نکته قابل توجه اینکه بیمه اسکولد،بیمه گر شناور چینی اف سی کریستال نیز بوده است.

شناور چینی دارای شماره ثبت بین المللی 9497050 بوده و دارای پرچم هنگ کنگ می باشد. البته محموله آن توسط شرکت های بیمه گر چینی تحت پوشش بوده است. یکی از کارشناسان صنعت کشتیرانی در گفتگو با خبرنگار ما می گوید: مهمترین موضوع در این حادثه، مسایل بانکی است. چراکه زیرپا گذاشتن تحریم های ایالات متحده، عواقب سنگینی برای شرکت های بیمه گر دارد.

*ورود بانک های چینی؟
یک مقام دولت ایران اعلام کرده که پاره ای مسایل بانکی در مورد تانکر سانچی وجود دارد، اما در مورد دستیابی به یک راه حل، ما خوشبین هستیم.

وی افزوده است: اکثر بانک ها همچنان از انجام دادوستدهای بانکی با ایرانی ها خودداری می کنند، اما ده ها بانک کوچک وجود دارند که این فعالیت ها را انجام می دهند. به هر حال، این اتفاق یک رویداد غیرمتعارف بوده و بی تردید بانک های آسیایی به ویژه چینی ها در حل و فصل موضوع و با روش هایی نظیر پرداخت ارز یوان و یا پرداخت آن در کشوری دیگر، به ما کمک خواهند کرد.

بانک های چینی با فراز و نشیب های مختلف، روابط تجاری خود را با ایران حفظ کرده اند. هرچند با اجرای قوانین مقابله با پول شویی در اکتبر گذشته اعلام شد بانک های چینی حساب های شهروندان ایرانی را مسدود کرده اند. اما برای مشاهده اتفاقات آینده این پرونده پیچیده باید همچنان به انتظار بنشینیم.


نویسنده: جاناتان سایول
منبع: Insurance Journal

#کانال_رسمی_محمدعلی_هژبری

@mohamadalihozhabri

راه دشوار ایران برای دریافت خسارت نفت کش سانچی


خودداری بانک های خارجی از همکاری با ایران می تواند به مانع بزرگی بر سر دریافت خسارت های نفتکش سانچی ایران که هفته گذشته در آب های شرق چین دچار حادثه شد، تبدیل گردد. این نفتکش، 136 هزار تنی میعانات گازی به شدت اشتعال پذیر حمل می کرد و شنبه گذشته با کشتی باری اف سی کریستال چین در آب های دریای چین شرقی برخورد کرد.
به گزارش میز نفت٬ درابتدا، باید تعهدات و مسیولیت های این دو شناور در حادثه به وجود آمده مشخص گردد، اما وکلا و بیمه گران معتقدند صرف نظر از طرف مقصر در این حادثه، ریسک پرداخت خسارت های هنگفت پدید آمده به دلیل مالکیت ایرانی نفتکش و وجود 30 نفر از اتباع ایرانی شاغل بر روی عرشه آن، بالا می باشد.

محدودیت های ایجاد شده توسط ایالات متحده بر سر دادوستدهای مالی با ایران، با وجود اجرایی شدن توافق هسته ای برجام با کشورهای 5+1در آغاز سال 2016 میلادی و برداشته شدن اکثر تحریم های بین المللی، همچنان وجود دارد.

بخشی از محموله نفت فوق سبک شناور 60 میلیون دلاری سانچی روانه دریا شده و این تانکر در 160 مایلی (300 کیلومتری ) سواحل چین دچار حریق شده است.

اگرچه کشتی چینی پس از این برخورد با سانچی توانست تا بنادر کشورش بدون حادثه حرکت کند، اما گروه های نجات چین و کره جنوبی به دلیل وجود امواج قدرتمند، بادهای پرسرعت و گازهای سمی منتشر شده، کار دشواری برای خاموش کردن آتش و نجات 31 سرنشین گرفتار بر روی عرشه دارند.

راهول خانا، مدیر بخش بین الملل شرکت آلمانی آلیانز از موسسه های مشاور در حوزه بیمه و ریسک های دریایی می گوید: خسارت های این حادثه می تواند تا صدها میلیون دلار بالا رود.

وی می افزاید: ارزش شناور و محموله آن قابل توجه بوده است، اما آلودگی های زیست محیطی و نشت نفت بر روی سطح دریا، مجموع خسارات به وجود آمده را چند برابر کرده و تا صدها میلیون دلار بالا خواهد برد.
خسارات زیست محیطی ناشی از نشت نفت این شناور، کمتر از نشت نفت سنگین است، چراکه نفت سبک، فرار بوده و همانند نفت سنگین لکه های بزرگ نفتی ایجاد نمی کند.

*سایه تحریم های ایالات متحده بر سر فاجعه سانچی
تعدادی از وکلا معتقدند صرف نظر از اینکه ایرانی ها در این حادثه، مقصر و یا زیان دیده شناخته شوند، برای دریافت خسارت خود با مشکلات مختلفی روبرو خواهند بود.

نایجل کوشنر، مدیر عامل شرکت حقوقی دابلیو لیگال می گوید: با توجه به شناخت من از شرایط بین المللی ایران، مراحل دریافت خسارت این تانکر، پیچیده و بسیار زمان بر خواهد بود. در این حادثه چهار نوع بیمه گر مختلف حضور دارند که عبارتند از: شرکت بیمه کننده نفتکش، بیمه کننده محموله، بیمه کننده آسیب های زیست محیطی و بیمه کننده سرنشینان.

ما می دانیم که از میان افراد شاغل بر روی تانکر با شماره ثبت بین المللی 9356608 و در اختیار شرکت ملی نفتکش ایران، 30 نفر ایرانی و دو نفر بنگلادشی هستند. تاکنون جسد یک نفر از آب گرفته شده و از سرنوشت بقیه آنان خبری در دست نیست.

کوشنر معتقد است: شرکت های بیمه گر ملزم به پرداخت خسارت این حادثه هستند، اما در عمل این کار نزدیک به غیرممکن است. با توجه به تعداد شرکت های بیمه گر، باید خسارت های این حادثه در چند مرحله پرداخت گردد. در گذشته نیز در پرونده های مشابه که بیمه آنها از طرف بیمه گر لوید انجام نگردیده بود، شاهد به بن بست رسیدن و یا تاخیرهای بلندمدت در حل و فصل مراحل اداری و تشکیل پرونده بوده ایم.
براساس تحریم های ایالات متحده و با وجود توافق برجام در سال 2015 میلادی، موسسه های مالی آمریکایی حق انجام هیچ گونه معامله و دادوستدی با ایران ندارند.

اگرچه بانک های غیرآمریکایی می توانند با ایرانی ها دادوستد نمایند، اما حقوقدانان می گویند معامله های دلاری می تواند مشکلاتی به وجود آورد. چراکه استفاده از سامانه های دلاری به هر صورت، ممنوع بوده و در عمل نیز با موانع مختلفی روبرو است.

#کانال_رسمی_محمدعلی_هژبری

@mohamadalihozhabri

✅ امريكا در برجام ماند؛

ترامپ تمديد تعليق تحريم ايران را امضا كرد. به اين ترتيب تحریم‌های هسته‌ای همچنان غيرفعال و امريكا به آن پايبند مي ماند.

➖افراد و نهادهایی هستند که در فهرست جدید تحریم‌های آمریکا قرار دارند

🔹صادق آملی لاریجانی رییس قوه قضاییه ایران
🔹مرتضی رضوی، رییس شرکت ارتباطات موج سبز و فناموج( گروه صنعت دفاعی دریایی ایران و سپاه)
🔹غلامرضا ضیایی، مدیر زندان رجایی‌شهر
🔹یوهوآ شی‌ و ژو یوئه ‌چان از چین
🔹شرکت سرامیک بوچو آنگ مستقر در شانگهای
🔹شرکت‌ ارتباطاتی گرین ویو مستقر در کوالامپور
🔹صنایع هواپیمایی ایران
🔹شرکت تجدید و پشتیبانی هلیکوپتر ایران
🔹سازمان دفاع سایبری و نرم افزاری نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
🔹مرکز ملی فضای سایبری
🔹شرکت پردازان سیستم نماد آرمان
🔹زندان رجایی‌شهر
🔹شورای عالی فضای مجازی

@mohamadalihozhabri

حقوق کیفری المان و ماجرای ایت الله شاهرودی!!

حقوق کیفری المان، صلاحیت کیفری جهانی در قبال جرایم بین المللی را به رسمیت شناخته است. یعنی ارتکاب جرایم بین المللی در خارج از قلمرو سرزمینی المان توسط اتباع بیگانه و علیه اتباع غیرالمانی، در محاکم این کشور قابل تعقیب است.حتی اگر متهم در خاک المان حاضر نباشد.
همچنانکه در سال ۲۰۰۰ میلادی، وزیر داخله سابق ازبکستان که جهت درمان در المان به سر میبرد، با شکایت برخی ها به اتهام ارتکاب جرایم علیه بشریت روبرو شد و قبل از تصمیم دادستان درباره تعقیب یا عدم تعقیب، المان را ترک کرد. و به نوعی با فرار از مهلکه قضایی، موجبات پیگیر نشدن پرونده بازشده را فراهم کرد.
البته در تعقیب متهمان این جرایم، مصونیت های بین المللی پابرجا و مانع از تعقیب است.
همین ماجرا در مورد ایت الله هاشمی شاهرودی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام اتفاق افتاده است.
و طبق معمول سیاست رسانه های ما، " اصل تغافل و خود را به بی خبری زدن " است.گمان میکنیم،هروقت چون کبک، سر در زیر برف بُرده و خود را به بی خبری زدیم، تحولات بیرونی، متوقف میشود!!

ایا کارشناسانی خطرات این سفر را پیش بینی کرده بودند؟

#کانال_رسمی_محمدعلی_هژبری

@mohamadalihozhabri

🖌 یادداشتی از پدرام سلطانی، نایب رییس اتاق بازرگانی ایران

🇨🇳"چین عزیز"

✍🏻این هفته سفری تجاری به چین داشتم. بیش از ١٢ سال است که با چینی‌ها تعاملات تجاری دارم و در این مدت مکرراٌ به چین سفر داشته‌ام. این سفر اما متفاوت از تمام سفرهای قبلی بود. اولین تغییر را در فرودگاه شانگهای احساس کردم، هنگامی که گذرنامه خود را به پلیس گذرنامه چین دادم و او شروع کرد به پرس و جو در خصوص علت سفر من به چین، محل اقامتم و داشتن بلیط برگشت. در تمام این ١٢ سال به خاطر نداشتم که هنگام ورود به چین با چنین سئوالاتی برخورد کرده باشم.

✍🏻 در اولین جلسه کاری‌ام دریافتم که حسابهای شرکتهای ایرانی ثبت شده در چین یک به یک در بانکهای چینی در حال بسته شدن است و موضوع، بر خلاف آنچه که در اخبار ایران انعکاس یافته است، منحصر به دانشجویان و اشخاص حقیقی ایرانی نیست. حتی شرکتهایی که از ١٥-١٠ سال پیش در چین ثبت شده‌اند مشمول این رفتار جدید بانکهای چینی شده‌اند. تجار ایرانی به کارمندان چینی خود متوسل شده‌اند و شرکتهای جدیدی به نام آنان تأسیس می‌کنند و به امید امانتداری آنها دارایی خود را به نامشان می‌زنند.

✍🏻 بیش از یک سال است که با یکی از شرکت‌های چینی مشغول مذاکره برای سرمایه‌گذاری مشترکی در ایران هستیم. در جلسه‌ای که برای ادامه مذاکرات با او داشتم خبر ناخوشایندی به من داد: دولت چین سرمایه‌گذاری شرکتهای چینی در ایران را تقریباٌ ممنوع کرده است و به سختی مجوز سرمایه‌گذاری خارجی در ایران را صادر می‌کند.

✍🏻 تقریباٌ در همه جلساتی که داشتم مشتریان چینی اشاره به سخت‌تر شدن کار با ایران داشتند. اظهار می‌داشتند که بسیاری از شرکت‌های چینی ترجیح می‌دهند خرید خود را در شرایط برابر از ایران نداشته باشند زیر پرداخت بسیار مشکل است و باید اسناد تجاری را تغییر دهند و به نام کشور دیگری بزنند تا امکان پرداخت پول از بانک‌هایشان فراهم شود.

✍🏻 "چین عزیز" آرام آرام ایران، این شریک وفادار خود را به حاشیه می‌راند. از سال ١٣٨٩ که شرکت دولتی نفت چین، علیرغم اخذ امتیازات ویژه از دولت وقت ایران در قرارداد ٢/٥ میلیارد دلاری سرمایه چ‌گذاری در میدان نفتی آزادگان، شروع به کند کردن کار و بهانه تراشی کرد سیاست عقب‌گرد چین آشکار شد. قطعاٌ مشکل این نبود که آنها توان انجام کار را نداشتند بلکه سیگنال پایین کشیدن فتیله کار با ایران را دریافت کرده بودند.

✍🏻چینی‌ها در تمام این سال‌هایی که ایران عضو ناظر سازمان همکاری‌های شانگهای بود، تنها مخالف عضویت کامل ایران در این سازمان، که در آینده می تواند بزرگ‌ترین و مهم‌ترین سازمان اقتصادی آسیا باشد، بودند و برای جلوگیری از عضویت ایران در این سازمان در منشور آن گنجانده بودند که کشورهایی که سازمان ملل بر علیه شان تحریمهایی وضع کرده است نمی توانند به عضویت این سازمان در آیند. حتی پس از لغو تحریمهای سازمان ملل، آنها مخالف عضویت ایران باقی ماندند و در حالی که به عضویت کامل هند، رقیب آسیایی خود، در این سازمان رأی مثبت دادند اما با عضویت ایران موافقت نکردند.

✍🏻 چینی‌ها حتی در پروژه بلندپروازانه جاده ابریشم نوین مسیر تاریخی جاده ابریشم را به نحوی تغییر داده‌اند که از بالای ایران بگذرد و یک مسیر فرعی از مسیر اصلی برای ورود به ایران منشعب شده است. داستان سرمایه‌گذاری کلان چین در بندر گوادر پاکستان نیز مکمل این پروژه در دور زدن ایران است.

✍🏻در طول این ١٢ سال، دشمنی آمریکا با ما، و ما با آمریکا، باعث شد که ایران به عنوان بهترین مسیر خطوط لوله انتقال نفت و گاز خلیج فارس و آسیای میانه به اروپا، از این مسیرها حذف شود و به یک مسیر فرعی در نقشه انتقال انرژی منطقه تبدیل شود. از بین رفتن این مزیت مهم ژئوپلیتیک ایران تلخ اما قابل فهم است. اما اینکه چین، کشوری که این چنین از ما بهره برده است و ما به او چشم امید داشتیم، ایران را از مسیر ترانزیت کالا از شرق به غرب و شمال به جنوب کنار گذاشته است و نگاه درجه دومی به ایران دارد جای تأمل بسیار دارد.

✍🏻 چین نشان داده است که در عرصه شطرنج جهانی هوشمندانه بازی می‌کند و چشم‌انداز بلندمدتی دارد. چرا چین چنین سیاستمدارانه و به آرامی ایران را به حاشیه می‌برد؟ او آینده را چه می بیند که پاکستان و افغانستان را به ایران ترجیح می دهد؟ چین برای چینی بندزده‌ی اقتصاد ایران چه نقشه‌ای می‌چیند؟

#کانال_رسمی_محمدعلی_هژبری

@mohamadalihozhabri

آغاز کنفرانس خبری موگرینی و وزیران خارجه سه کشور اروپایی درباره برجام در بروکسل

موگرینی: #برجام نتیجه داده و برای امنیت منطقه و #اروپا حیاتی است و ما از اجرای کامل آن حمایت می کنیم.

بوریس #جانسون وزیرخارجه انگلیس: #برجام یک دستاورد بزرگ دیپلماتیک است و #ایران به آن پایبند بوده است. مردم ایران باید شاهد مزایای اقتصادی برجام باشند.

گابریل وزیر خارجه #فرانسه: #برجام ابزاری کلیدی در جهت ممانعت از اشاعه تسلیحاتی است و ما هیچ جایگزینی برای آن قائل نیستیم و همه باید به آن پایبند باشند.
میخواهیم از برجام دربرابر هرگونه تصمیم مخدوش کننده ای توسط هر کدام از طرفها محافظت کنیم.


@mohamadalihozhabri

در تبیین واقعیت‌های برنامه جامع اقدام مشترک، لازم است تا نقش کنگره مورد بررسی قرار گیرد. کنگره آمریکا در دوران ریاست جمهوری اوباما و ترامپ، رویکرد نسبتاً مشترکی داشته است. واقعیت آن است که کنگره نقش محوری در ساختار سیاسی آمریکا دارد. هیچ بازیگری نمی‌تواند نقش کنگره را نادیده بگیرد. واکنش مجلس سنا و نمایندگان آمریکا به توافق هسته‌ای نشان داد که جمهوریخواهان دارای رویکرد انتقادی نسبت به روند طرح در کنگره آمریکا بوده‌اند. در این فرآیند حتی جان بوینر، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا مجبور به استعفا از مقام خود شد. در شرایط موجود،‌ پل دیویس رایان، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، حمایت همه‌جانبه خود را از سیاست‌های امنیتی و راهبردی دونالد ترامپ بیان داشته است. واکنش بسیاری از کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا برای سال 2016 نشان داد که برنامه جامع اقدام مشترک یکی از موضوعات و دغدغه‌های اصلی کارگزاران سیاست خارجی و امنیتی آمریکا خواهد بود.

مقامات وزارت خارجه آمریکا در 10 نوامبر 2016 به این موضوع اشاره داشتند که دولت جدید آمریکا به عنوان مقام مسئول و تعیین‌کننده در ارتباط با برنامه جامع اقدام مشترک خواهد بود. بیان چنین رویکردی به مفهوم آن است که بخش قابل‌توجهی از ساخت سیاسی آمریکا، توافق با ایران را به منزله «قرارداد رسمی» ایالات متحده تلقی نمی‌کنند. از آنجایی که برنامه جامع اقدام مشترک مطلوبیت‌های لازم برای سیاست خارجی آمریکا را به همراه داشته، بنابراین طبیعی به نظر می‌رسد که گروه‌های کارشناسی و مجموعه بوروکراتیک از چنین اهدافی در دوران ترامپ نیز حمایت به عمل آورند.

در چنین شرایطی، برنامه جامع اقدام مشترک به‌عنوان موضوع پذیرفته‌ای تلقی می‌شود که هر یک از مقامات اجرایی باید زمینه اجرا و پذیرش آن را فراهم آورد، مگر آن‌که رئیس‌جمهور و کنگره درصدد مخالفت و مقابله با چنین راهبردی برآیند. از آنجا که براساس انتخابات 8 نوامبر 2016، کنگره آمریکا و کاخ سفید در اختیار جمهوری‌خواهان قرار گرفته، بنابراین امکان تجدیدنظر در برخی از تصمیمات که برای آمریکا تعهد به وجود می‌آورد، امکان‌پذیر بوده است. استنکاف کنگره از دستورالعمل 13 اکتبر 2017 دونالد ترامپ برای تعیین تکلیف برجام،‌ نشان می‌دهد که هرگونه اقدام کنگره و دولت، پیامدهای حقوقی خاص خود را خواهد داشت.

آمریکا تلاش دارد تا ایران را در حلقه توافق‌های راهبردی قرار دهد. چنین توافق‌هایی را می‌توان در زمره سازوکارهای محدودسازی قدرت ایران در محیط منطقه‌ای و نقش‌یابی در فضای بین‌المللی دانست. شاید بتوان به این موضوع اشاره داشت که دیپلماسی اجبار و تهدیدات دونالد ترامپ، بخشی از سازوکارهایی است که ایران را با محدودیت‌ها و فشار سیاسی جدیدی روبرو خواهد ساخت. چنین محدودیت‌هایی نشان می‌دهد که معادله تحریم اقتصادی و استنکاف در برابر موضوع مربوط به تعلیق‌ها، بخشی از چالش‌های اصلی ایران و ایالات متحده در سال 2018 و در ارتباط با برنامه جامع اقدام مشترک خواهد بود.(کانال سیاسیون ایران )

@mohamadalihozhabri

📢 ایا سال 2018 سال پایان توافق هسته‌ای خواهد بود؟

✍دکتر ابراهیم متقی،استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران

تفسیر درباره نشانه‌های برجام و چگونگی انجام تعهدات آمریکا برای پایان بخشیدن به تحریم‌ها از دوران رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آغاز شد.
در کنوانسیون‌های حزبی، دونالد ترامپ و سایر کاندیدای حزب جمهوریخواه، از ادبیات رادیکال در ارتباط با برجام بهره گرفتند. این گروه از کارگزاران راهبردی و سیاست خارجی آمریکا به این موضوع اشاره داشتند که برجام به ایران فرصت داد تا قابلیت‌های بومی در تکنولوژی هسته‌ای خود را حفظ کند.

به موازات افراد یاد شده، شاهد طرح تفسیرهای انتقادی هنری کسینجر و جورج شولتز، وزرای امور خارجه آمریکا از حزب جمهوریخواه در ارتباط با برجام بوده‌ایم. آنان بر این اعتقاد بودند که «توافق خوب» به منزله‌ سازماندهی فرآیندی است که به سقوط دولت ایران منجر شود. به همین دلیل است که دونالد ترامپ از چنین الگویی برای سنجش و تفسیر برجام بهره می‌گیرد. گرچه برخی از پژوهشگران به این موضوع اشاره دارند که برجام به تثبیت ساختار نظام سیاسی در ایران منجر گردید،‌ اما بسیاری از تحلیل‌ها و تفسیرهای جدید بیانگر این واقعیت است که در ماه‌های بعد از برجام، زمینه برای کاهش قدرت ملی مقایسه‌ای ایران به وجود آمده است.

در سال 2017 اختلاف‌نظر آمریکا و اتحادیه اروپا در ارتباط با برجام به گونه قابل توجهی گسترش یافت. دونالد ترامپ درصدد بود تا فشارهای اقتصادی بیشتری را در ارتباط با ایران اعمال کند. کنگره ایالات متحده نیز توانست قوانین جدیدی را در چارچوب «آیسا»، «سیدا» و «کاتسا» تنظیم کند. هر یک از قوانین یاد شده، با اکثریت مطلق آرا تنظیم گردید که نشان‌دهنده عزم صریح و گسترده نخبگان آمریکایی برای محدودسازی قدرت در ایران محسوب می‌شود.

اگرچه در ایران نگرش انتقادی نسبت به برجام در محاق قرار گرفته و گروه‌های انتقادی به این موضوع اشاره دارند که هرگونه نقد، نشانه‌ای از «نمک بر زخم» تلقی می‌شود، اما هنوز گروه‌های تندرو در ایالات متحده تلاش دارند تا گام جدید از مذاکرات راهبردی با ایران برای کاهش قدرت اثرگذار منطقه‌ای را فراهم آورند. طبیعی است که در چنین شرایطی، تفسیرهای متضاد نسبت به برجام افزایش خواهد یافت. دونالد ترامپ در استراتژی امنیت ملی آمریکا که در 18 دسامبر 2017 منتشر گردید،‌ بار دیگر از برجام انتقاد به عمل آورد؛‌ به‌گونه‌ای که نشانه‌هایی از تضاد هیستریک با ایران را منعکس می‌سازد؛‌ الگویی که مبتنی بر نشانه‌های جنگ صلیبی بوده و منازعه علیه ایران را در شرایط ناپایدار منطقه‌ای و نظام جهانی تشدید می‌کند.

در سال 2016، اتحادیه اروپا به گونه‌ای همبسته، بر ضرورت تداوم برجام تأکید داشت. در روز 14 نوامبر 2016 موضوع مربوط به آینده برجام در اجلاسیه اتحادیه اروپا مورد بررسی قرار گرفت. وزرای امورخارجه اتحادیه اروپا و همچنین کمیساریای سیاست خارجی اروپا درباره موضوعات امنیتی جدید سیاست بین‌الملل بعد از به قدرت رسیدن دونالد ترامپ به بحث و بررسی پرداختند. اعضای اتحادیه اروپا حمایت خود را از ادامه برنامه جامع اقدام مشترک اعلام داشتند. در حالی که هنوز ادراک دقیقی درباره آینده الگوی رفتاری ترامپ و تیم سیاست خارجی وی بعد از استنکاف کنگره برای ارزیابی برجام وجود ندارد.

شاید بتوان به این موضوع اشاره داشت که دونالد ترامپ در 16 ژانویه 2018 رویکرد قطعی خود را بیان خواهد داشت.در این دوران، شرایط برای تمدید تعلیق برخی از تحریم‌های هسته‌ای ایران به وجود می‌آید. الگوی رفتاری ترامپ می‌تواند نشان دهد که برجام در سال 2018 چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟ واقعیت آن است که در طی ریاست جمهوری دونالد ترامپ، همان الگوهای رفتاری سیاست خارجی آمریکا در برخورد با ایران و برجام ادامه پیدا کرده است. برخی از موضوعات سیاست خارجی و راهبردی آمریکا که در دوران باراک اوباما شکل گرفته،با جهت‌گیری‌های نسبتاً مشابهی ادامه خواهد یافت.

علت چنین وضعیتی را می‌توان ناشی از الگوهای سیاستگذاری بوروکراتیک در ساختار سیاسی آمریکا دانست. تاکنون باراک اوباما از سیاست کنش مرحله‌ای برای اداره بحران‌های منطقه‌ای بهره گرفته است.الگوی «سیاست خارجی بوروکراتیک» بیانگر آن است که روندهای سیاست خارجی کشورهای توسعه‌یافته بیش از آن‌که تحت تأثیر رؤسای جمهور قرار گیرد، براساس ضرورت‌های ساختاری و تأثیرگذاری اتاق‌های فکر حاصل می‌شود.

@mohamadalihozhabri

حتی واژهٔ «اصلاحات» نیز باید به نحوی بازتعریف شود که بیش از اینکه معطوف به اصلاح تعاملات سیاسی میان جناح‌ها و بازیگران مختلف در «سطح» باشد، بر اصلاح ساختاریِ نهاد‌ها، چارت‌های سازمانی و روابط اُرگانیک میان‌-نهادی تاکید داشته باشد.

در واقع، معتقدم «اصلاحات سازمانی» (Organizational reform) و میان‌-نهادی (Inter-agency) باید، بجای اصلاحات صرفاً سیاسی یا ساختارشکنی‌های کورکورانه، در اولویت مطالبات جامعهٔ مدنی قرار بگیرد.

قطعاً، مبادرت به چنین کار بزرگی، هم مستلزم مطالبه‌گری و همسویی جامعه‌ٔ مدنی است (تا ارادهٔ‌ سیاسی در بالاترین سطوح ایجاد شود) و هم زمان می‌برد. اما باید ناگزیر از این مرحله گذشت. باید در درون این ساختار یک تحول اساسی پدید آورد تا رسیدن به مطالبات عمومی «تحقق ‌پذیر» شود.

در اصل، نه تنها اصلاح سازمانی نهاد‌های مدیریتی کشور را یک ضرورت برای ارتقاء کیفیت مدریریت کلان بهبود کیفیت زندگی و رفع بسیاری از مشکلات مردم می‌دانم، بلکه معتقدم در منطقهٔ‌ آشوب‌زده‌ و پر مخاطرهٔ خاورمیانه، ایجاد و تقویت چنین زیرساختی، متضمن بقای کشور و یک ضرورت امنیتی است.

@mohamadalihozhabri

«اصلاحات سازمانی»

✍رضا نصری

در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ کشور بلژیک به مدت ۵۸۹ روز «دولت» نداشت! یعنی بعد از انتخابات پارلمانی، دو جریان سیاسی اصلی این کشور موفق به تشکیل ائتلاف نشدند و بلژیک تا بیست ماه بعد بدون دولت باقی ماند. اما در طول این مدت، تمام خدمات دولتی و سازوکارهای حکومتی بدون وقفه و با بهترین کیفیت به کار خود ادامه دادند.

به عبارت دیگر، هیچ یک از خدمات حیاتی و مورد نیاز مردم و کشور - مانند پلیس، بیمارستان‌‌ها،‌ بانک‌ها‌‌، حمل و نقل عمومی، راه‌آهن، هواپیمایی، مدارس، زندان‌ها، مخابرات، ارتش، قوه قضاییه، سرویس‌های امنیتی و رسانه‌ها - در این مدت مختل نشدند. حتی دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجه کشور نیز به قوت خود باقی ماند و به کارش ادامه داد.

اگر چنین وضعیتی در یک کشور «در حال توسعه» یا یکی از کشورهای خاورمیانه پیش می‌آمد،‌ به احتمال زیاد در مدت زمان کوتاهی بخشی از آن کشور در دست گروهی مانند داعش قرار می‌گرفت؛ بخشی دیگر تجزیه و قسمتی هم در حالت قحطی و بی قانونی مطلق به سر می‌برد. اما بلژیک - که اتفاقاً در آن شکاف قومیتی و تنش‌های اجتماعی کم نیست - با سربلندی از این آزمون بیرون آمد. دلیل موفقیت بلژیک هم چیزی نیست جز اینکه در این کشور - طی سال‌ها مداومت - یک دستگاه نامرئی از تکنوکرات‌ها و کارمندان عالیه (به اصطلاح رایج آن Haut fonctionnaire) در لایه‌ٔ زیرین صحنهٔ سیاسی به‌وجود آمده که فارغ از نوسانات و بازی‌های سیاسی، امور جاری مملکتی را در هر حالت اداره می‌کند.

در سایر کشورهای «پیشرفته» هم وضعیت کم‌وبیش همین‌طور است.

«باشگاه مادرید» اسم یک سازمان غیردولتی است که در آن رؤسای جمهور و نخست‌وزیرانِ بازنشسته جمع می‌شوند تا از تجریبات خود در ادارهٔ کشورشان با هم سخن بگویند. سال‌ها پیش در یکی از این نشست‌ها، بیل کیلنتون - رئيس‌جمهور اسبق آمریکا - طی یک سخنرانی مفصل به اهمیت وجود این «لایهٔ نامرئی» و یکی از کارکردهای دیگر آن اشاره کرد.

او گفت یکی از امتیازات کشورهای پیشرفته - نسبت به کشورهای در حال توسعه - این است که در کشورهای پیشرفته فاصله میان «تصمیم» و «اجرا» بسیار کوتاه است.

او [قریب به مضمون] ‌توضیح داد: «وقتی من به عنوان رئيس‌جمهور یک تصمیم می‌گرفتم، بلافاصله یک چرخ و دندهٔ عظیم به حرکت در می‌آمد تا آن تصمیم را - بدون دخالت من - از ورطهٔ کلام به ورطهٔ عمل برساند». یعنی، وقتی رئيس‌جمهور آمریکا از پشت میز دفتر کار خود دستوری صادر می‌کند، بلافاصله سلسه‌ای از اقدامات عملی، انطباقی و هماهنگ‌شده در نهاد‌های مختلف و ذی‌ربط به صورت خودکار و زنجیروار انجام می‌گیرد تا تصمیم او تا کوچک‌ترین واحده اداری در پنجاه ایالت - با پنجاه دولت و مجلس و قوهٔ‌ قضاییه - به اجرا درآید!

به عبارت دیگر، در این کشورها یک «سازوکار» زیرین و درون‌ساختاری وجود دارد که قادر است - مستقل از صحنهٔ بازی‌های سیاسی در سطح - تصمیم مدیران کلان را با کم‌ترین استهلاک به موثر‌ترین شکل پیاده کند. اینکه تصمیم دُرست یا غلط باشد بحث دیگری است. آنچه اهمیت دارد این است که در چنین سیستمی، تصمیم رئيس‌جمهور یا دولت در چرخ و دنده‌های یک بوروکراسیِ سُست و ناکارآمد و ناتوان ناقص، فشل یا تلف نمی‌شود!

اما در ایران چنین نیست. در ایران، همهٔ ناظرین - از مردم گرفته تا مقامات و جناح‌های مختلف - کم‌وبیش به ناکارآمدی نظام بوروکراسی و دیوان‌سالاری کشور اذعان دارند.

در واقع، در ایران وضعیت به‌گونه‌ایست که گاه می‌بینیم دو نهادِ همکار در یک دولت یا بعضاً دو نهاد که یکی زیرمجموعهٔ آن دیگری است‌ از بدیهی‌ترین هماهنگی‌ها و لازم‌ترین ارتباطات ارگانیک برخوردار نیستند. بارها دیده‌ایم یک نهاد کشوری حتی دستور نهادی دیگر را باطل دانسته یا ابلاغیهٔ مافوق خود را تکذیب کرده است! بارها دیده‌ایم یک تصمیم دولت از زمان اتخاذ تا اجرا چنان ماه‌ها و گاه‌ سال‌ها در پیچ و خم بوروکراسی ناتوان کشور چرخ خورده و استحاله شده که هم موضوعیت و هم کاربُٰردش را از دست داده است.

معتقدم بخش عمده‌ای از نارضایتی‌های عمومی، محصول مستقیم همین ضعفِ ساختاری است. به بیان دیگر،‌ با وجود چنین وضعیتی، حتی داناترین و مدبرترین مدیران کلان [اعم از مدیران فعلی یا مدیران مدعی در اپوزیسیون] همواره در اجرای وعده‌ها و رسیدگی به مطالبات مردم، با محدودیت‌های عملی بسیار زیاد و قدرتِ مانور بسیار اندکی مواجه خواهند بود.

در نتیجه - برعکسِ آنچه جریان ساختار‌شکن و انحلال‌طلب ترویج می‌کند - معتقدم اصلاح و تثبیت این لایه معقول‌ترین، بهترین و بنیادی‌ترین راهکار برای بهبود بلندمدت وضعیت داخلی است.

@mohamadalihozhabri