«زمانی که زیمباوه در سال ۱۹۸۰ استقلالِ خود را از بریتانیا اعلام کرد، یکی از موفق‌ترین کشورها در افریقا بود. بلافاصله پس از [استقلال] و قدرت‌گیریِ نخستین رئیس‌جمهور زیمباوه، رابرت موگابه، شروع به ازهم‌پاشیِ حاکمیت قانون و نهادهائی کرد که تا پیش از ان به رشد کشور کمک کرده بودند. او در اغاز، امنیت حقوقِ مالکیت را کاهش داد و در نهایت، به‌کلی ان را از بین برد. موگابه به‌تدریج کنترلِ قیمت‌های کالاها و خدمات را در دست گرفت و حتی ارزش پولِ ملی را در کم‌ترین قیمت، کنترل کرد. به این‌ترتیب، انگیزه‌ی فعالیت از بین رفت. در نتیجه، بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۶، درامد سرانه‌ی واقعیِ مردم زیمباوه، یک‌سوم کاهش یافت و از سال ۱۹۹۶ یک‌سومِ دیگر کاهش یافت. هشتاد درصد نیروهای جویای‌کار، بیکار هستند؛ سرمایه‌گذاری وجود ندارد و نرخ تورم سالانه، به عدد مبهوت‌کننده‌ی ۲۳۱ میلیون‌درصد رسیده است. ثمره‌ی ده‌ها سال تلاش نیروی‌کار و سرمایه‌گذاری، به‌دلیل حذف نهادهائی که پیشرفت را ممکن می‌کردند، نابود شد»
«داگلاس نورث، دانشگاه تا بازار»
🐞 همه تا آخر ادامه می دن
@Iransharghedoor
«داگلاس نورث، دانشگاه تا بازار»
🐞 همه تا آخر ادامه می دن
@Iransharghedoor