مهدویت*استاد عابدینی

هوالحق
🔶گزیده ای از #جلسه۷۱ ( #۱۲_دی۹۶) :
✨بحث«علم در زمان ظهور» (جلسه چهاردهم)

🌸 رابطه توحید الوهی با توحید ولایی، که «معرفت خدا» تابعِ «معرفت به ولایت حجّت خداست»

🌸 شدّتِ علم و معرفت به حضرت حجّت (علیه السلام)، موجب شدّتِ عشق و اطاعت و سیر در مراتب یقین و فناست.

🌸 کمالاتی از حقایق مقام امام هست که گفتنی نیست و تحت لفظ و مقال نمیگنجد. لذا تمام کمالات امام و حقایقش در قرآن و احادیث گفته نشده، بلکه آنچه گفتنی بوده گفته شده، که آن گفته شده ها را هم اوحدی از مؤمنان ممتحن به ایمان میفهمند و درک مصداقی آن را می یابند.

🌸 «طاعتِ خدا» با «طاعتِ حجّت خدا» محقق میشود. هم «طاعت و عبادت خدا» تابعِ «میزان علم و معرفت به خداست» (فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ)، و هم «طاعتِ امام» تابعِ «میزانِ علم و معرفت به امام» است (الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِه‏).

🌸 امام حسین (علیه السلام) بیرون آمد بسوی اصحابش، و به ایشان فرمود:
✨ «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلَّا لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ»،
✨ «ای‌ مردم‌! بدرستی که‌ خداوند عزّوجلّ، خلق‌ خود را نیافریده‌ مگر برای‌ آنکه‌ به‌ او معرفت‌ و شناخت پیدا کنند، پس‌ وقتی که‌ او را معرفت بیابند، به میزان معرفتشان در مقام‌ بندگی‌ و عبودیّت‌ او برمی‌آیند؛ و به‌ واسطه‌ عبادت‌ و بندگی‌ او از عبادت‌ و بندگی‌ غیر او بی نیاز می‌گردند»،
✨ سپس مردی از اصحابش برخواست و پرسید:
✨«یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی فَمَا مَعْرِفَةُ اللَّهِ ؟»، ای فرزند رسول خدا، پدرومادرم به فدایت، اینکه فرمودی، معرفتِ خدا چیست؟ ؛
✨ امام حسین (علیه السلام) در پاسخ فرمود:
✨ «مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ الَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ»، «معرفت خدا، معرفت اهل هر زمانی به امام زمانشان است که خدا طاعتِ آن امام را بر ایشان واجب نموده است».

🌸 بیان امام حسین (علیه السلام) نشان میدهد که معرفت به توحید الوهی، از طریق معرفت به توحید ولایی در نظام امامت و ولایت محقق میشود. اگر انسان ها نسبتشان با امام، نسبتِ طاعتِ محض و شأن و فعلِ امام بشوند، بمانند نسبتی که بدن با روحِ الهی دارد، در این طریق انسانها به منزله‌ی بدن برای روحِ امام میشوند و تولّی به «روحِ امام» می یابند و با وجوب طاعت در برابر امام به تبعیت کامل و تسلیم محض در برابر امام میرسند و مراتب فنا در ولایت الهی را طی مینمایند، و از کانالِ ولایتِ الهی در امام، به حریمِ توحید الوهی راه می یابند. طاعت و عبادتِ خدا، با اطاعت از حجّت خدا محقق میشود، و اطاعت از حجّت هم تابع میزانِ معرفت به مقام امام محقق میشود.

🌸 در بیان حدیث مذکور، معرفتِ خدا تابع معرفت به حجّت خدا بیان شده است، در یافتنِ «معرفتِ تفصیلی»به حقایق توحیدی، و در دعای «اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَک» معرفتِ رسول و معرفت حجّتِ خدا تابع معرفتِ خداوند بیان شده :
✨اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ‏
✨يعنی، با یافتنِ «معرفتِ اجمالی» به توحید و اقرار به ربوبیّتِ خدا در هستی، از آن شناخت اجمالی راهنما به شناخت رسول و تبعیّت از وی می شود، و از شناخت خدا و رسولش به شناخت حجّت الهی و تبعیت از وی راه می نماید.
✨اما بعد از آن، به میزانِ معرفت و شناختِ با مراتب یقین نسبت به رسول و حجّت خداوند، و تحقق مراتب فنا در تبعیّت از ایشان، بواسطه ی «معرفتِ حجّت خدا» به «معرفتِ تفصیلیِ بالاتر نسبت به خداوند سبحان» راه می یابد.

🌸 شدت علم و معرفت به امام، موجب یافتن شدّت عشق و محبّت به امام میشود، و شدّت عشق و محبت، موجب تسهیل اطاعت و سرعت در سیر با معرفت به امام میشود، و عبور از موانع و اصطکاک های مسیر را آسان میکند، و انسان را با مراتب اطاعت و محبت و عشق به امام به مراتب یقین و فنای در ولایت الهی میرساند.

🌸 انسان با مراتبِ علم و معرفت و یقین به حقیقتِ امامت، به مراتب قرب و اطاعت و تسلیمِ محض و فنا در برابر ولایت الهی در امام میرسد. علم در زمانِ ظهور، با شدّت میزانِ علم و معرفت به حقیقتِ امامت، عظمتی نامتناهی می یابد، که این معرفت به امام در دورانِ غیبت هم قابل تحقق است، و میتوان با یافتنِ حقایقِ معرفت به امام و رسیدن به مراتب یقین و تسلیم در برابر او، به مراتب معیّت و همراهی با امام در سخت ترین صحنه‌ی اطاعت در قتال و جهاد و شهادت نائل شد.

💎ادامه👇👇👇

هوالحق
🔶گزیده ای از #جلسه۷۰ ( #۵_دی۹۶) :
✨بحث«علم در زمان ظهور» (جلسه سیزدهم)

🌸 اینکه امام «خزائن علم الهی» و «قائم بالأمر» است تحت اسم الظاهر در لفظ آمده، ولی درکش تاکنون تحت اسم الباطن مخفی مانده و در دوران ظهور به علم شهودی درک میشود.

🌸 تمام آنچه تاکنون در لفظ امکان ظهور داشته و بیان شده، اما به حقیقت مصداقِ عینی اش ظهور نیافته و درک نشده و تحت اسم الباطن مانده، در دوران ظهور آن مصادیقِ عینیِ کمالاتِ توحیدی و امامت و نبوّت هم از تحت اسم الباطن ظهور کرده و تحت اسم الظاهر قرار گرفته و برای عموم مردم آشکار میشوند، و به علم شهودی مورد معرفت مردم قرار میگریند.

🌸 از جمله حقایقی که در نظام امامشناسی در لفظ بیان شده، اما درک حقیقتش برای مردم نشده، این است که معصومین (علیهم السلام) خزینه های علم و قدرت و اسماء الهی هستند، و خزائن علم الهی و خزینه ی عرشیِ تمامِ موجودات هستی تحت نظام ِ وجودیِ آنهاست.

🌸 عرش الهی ظهورش به حقیقتِ نظامِ وجودی معصومین (علیهم السلام) در قیامت برپاست. ایشان حامل و حاوی عرش اند. عرش که سلطه ی علمیِ الهی است و خزائن موجودات در آن مضبوط است، خزائن هستی در مقامِ عندنا نزد «خلیفة الله» است، که خداوند متعال خلیفه اش را با خویش جمع نمود و فرمود: «وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ»، هیچ شیئی نیست مگر آنکه خزائنش نزد ماست (الحجر، ۲۱)؛ و امام باقر (علیه السلام) میفرمایند:
✨«وَ اللَّهِ إِنَّا لَخُزَّانُ اللَّهِ فِي سَمَائِهِ وَ خُزَّانُهُ فِي أَرْضِهِ لَا عَلَى ذَهَبٍ وَ لَا عَلَى فِضَّةٍ وَ إِنَّ مِنَّا لَحَمَلَةُ الْعَرْشِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»
(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 3).

🌸 شیعیانِ امام نیز به مراتب معرفت و طاعت، مراتبِ ظهور خزائنِ وجودیِ امام میشوند، که امام باقر (علیه السلام) میفرمایند:
✨«نَحْنُ خُزَّانُ اللَّهِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ شِیعَتُنَا خُزَّانُنَا وَ لَوْلَانَا مَا عُرِفَ اللَّهُ»، «ما خزائن الهی هستیم در دنیا و آخرت، و شیعیانِ ما خزائنِ ما هستند، و اگر ما نبودیم خداوندمتعال شناخته نمیشد».
(بصائر الدرجات، ج1 ص105 فصل دوم باب 19 حدیث 11).

🌸 تمام عالَم هستی در مراتب زمین و آسمان به حقایقِ علمی و باطنیِ شان، در ظرف خزائن علم الهی قرار دارند، که معصومین خزائنِ علم الهی هستند، و تمامِ اشیاء و ظهوراتِ تمام اسماء الهی، مشهود و معلوم نزد ایشان هستند. (که طلا و نقره تازه یکی از اشیاء در خلقتند، و خزینه بودنِ معصومین محدود به این گنجهای مادی نیست). امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
✨«وَ اللَّهِ إِنَّا لَخُزَّانُ اللَّهِ فِي سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ لَا عَلَى ذَهَبٍ وَ لَا عَلَى فِضَّةٍ إِلَّا عَلَى عِلْمِه‏»
(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 2).

🌸 امام معصوم (علیه السلام) حجّت الهی بر تمامِ زمین و آسمانهاست، چون اوست که خزائن علم الهی و ترجمان وحی الهی و قائمِ به أمر وحدانیّت و فردانیّت الهی در ارض و سماء است:
✨«نَحْنُ خُزَّانُ اللَّهِ عَلَى عِلْمِ اللَّهِ وَ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ وَحْيِ اللَّهِ نَحْنُ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ دُونَ السَّمَاءِ وَ فَوْقَ الْأَرْضِ»
(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 6).
🌸 فلذا امام زمان (علیه السلام) با حجّت بودنش بر مردمان، ایشان را به مراتب خزائن الهی میرسانند، و مردم را وصل به اصلِ وجودشان در خزائنِ عندالله مینمایند.

🌸 امام (علیه السلام) وجودش در عالَمِ خلق، وجودِ امری است، که خلائق را با تبعیت و محبتشان به او، به نشئه ی عالم امر میرساند، و متصل به خزائن اسماء الهی و حامل و حاوی آنها میگرداند. در دوران ظهور عالَم خلق بواسطه ی ظهورِ امری در کانال وجودیِ امام، تبدیل به نشئه ی عالَم أمر میگردد، و تمام مردم در این ظهورِ نوری از عالَم أمر است که در همه جا ظهورِ حضرتِ حجّت را تماشا میکنند، و از هر حُسن و کمالی که توجّه می یابند «وجهُ الله» را ظاهر میبینند که دارد تفرّد أمر الهی و توحید را در هستی نمایان میکند و در هر صحنه‌ی زیبایی آن امام است که میفرماید: «أنا القائمُ بالأمر». امام صادق (علیه السلام) میفرمایند:
✨«إِنَّ اللَّهَ وَاحِدٌ مُتَوَحِّدٌ بِالْوَحْدَانِيَّةِ مُتَفَرِّدٌ بِأَمْرِهِ فَخَلَقَهُمْ خَلْقاً فَقَدَّرَهُمْ لِذَلِكَ الْأَمْرِ فَنَحْنُ هُمْ يَا ابْنَ أَبِي يَعْفُورٍ فَنَحْنُ حُجَجُ اللَّهِ‏ فِي عِبَادِهِ وَ خُزَّانُهُ عَلَى عِلْمِهِ وَ الْقَائِمُونَ بِذَلِكَ»
(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 7).

💎ادامه👇👇👇

هوالحق
🔶گزیده ای از #جلسه۶۸ ( #۲۱_آذر۹۶) :
✨بحث«علم در زمان ظهور» (جلسه یازدهم)

🌸 «المُلک العظیم هو مُلک الآخرة»

🌸 به «مُلک عظیم» تمام ملکوتِ عالَم #تحت_امر_امام است که امام ظهور جامع اسماءُ الله است.
🌸مردم هم در دوران ظهور تماماً با اختیارشان #تحت_امر_امام اند.

🌸 طاعت، تابع معرفت است. فلذا «کثرتِ طاعت» ملاک نیست، بلکه «شدّت معرفت» به خدا است که عظمتِ مُلک عظیم را برای امام ایجاد کرده است. طاعتِ امام نسبت به خدا تابع عظمت معرفتِ او نسبت به خداست. فلذا تمامِ وجودِ امام، تخلُّق به اسماءِ الهی گشته است؛ اراده اش عین مشیّت الهی، فعلش عین فعل الهی، صفاتش عین صفات الهی، و ذاتش فانی در خداوندمتعال گشته است.

🌸 امام، مخزن اسماء و اسرار الهی است؛ امام، خلیفةُ الله است که تمام کمالات الهی در او متجلّی گشته است.
🌸 فلذا هر کسی بقدر تابعیت از امام، از آن کمالات الهی و تخلّق به اسماء الله در مراتب وجودی امام بهره‌مند میشود. در ظهور هم، بناست که مأمومین به مراتب تبعیتی که نسبت به امام می یابند، شئون و ظهور امام بشوند، که به مراتب قربشان به امام، مجرای ظهورِ کمالاتِ الهیِ امام گردند.

🌸 توجه به حقیقت «مُلک عظیم»، نگاه به طاعتِ مفروضه نسبت به امام را متفاوت میکند که برای طاعت خداوند، باید مطیع امام شد، چرا که «مشیّتُ الإمام» عیناً همان «مشیّتُ الله» است. فلذا مأمومین نسبت به تبعیتشان از امام میشوند «مشیّتُ الإمام»، همانطور که امام نسبت به خداوند «مشیّتُ الله» گشته است. در نظام دوران ظهور، میخواهد با «ظهورِ تامّ مُلکِ عظیم» آن حقیقتِ حضورِ امام و معرفت و طاعتِ امام نسبت به خداوند متعال، در تمامِ شئونش در مأمومینِ امام، ظهور و سرایت پیدا کند. مأمومین به مراتبِ طاعتِ بعد از معرفت، به مرتبه ی معرفتی که نسبت به امام می یابند، مطیع امام و ظهورش در آن مرتبه گردند.

🌸 هرکسی که طاعت و تبعیت بالاتری نسبت به امام زمان (علیه السلام) بیابد، مقرّب تر گشته، و ظهورِ شدیدتری از کمالاتِ امام میگردد، و به همان میزان، ظهورِ «مُلک عظیم» میگردد، که همان طاعتِ مفروضه‌ی او نسبت به امام، برای آن مأمومِ مقرّب (نائب الإمام) نسبت به مأمومینِ در مراتبِ پایین تر ظاهر میگردد. یعنی مأمومین دیگر هم باید مطیعِ آن نائب الإمام شوند که او «حجّتِ امام» بر آنهاست، چنانکه امام «حجّتِ خدا» بر آنهاست. ✨چنانکه امام زمان (علیه السلام) میفرمایند: «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِم‏» (کمال الدین و اتمام النعمة، ج2 ص484)،
✨و نیز امام حسن عسکری (علیه السلام) میفرمایند: «مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» (بحارالانوار، ج2 ص88). آن ولیّ فقیه که خودنگهدار و مخالف هوای نفس و حافظ دین و مطیع امر امام زمان (علیه السلام) است، حجّتِ امام است بر شیعیان، و بر شیعیان است که از او اطاعت نمایند.

🌸 مأمومین هم به میزانِ اطاعت و معرفتشان نسبت به امام، شئونِ «مشیّتُ الإمام» و شئونِ «علم و قدرتِ امام» میشوند. مأمومین در رابطه با امام زمان (علیه السلام) از خزینه‌ی اسماءالله بهره مند میشوند، و احصاءِ اسماء الهی را میکنند و تخلّق به اخلاقِ الهی پیدا مینمایند.✨امام صادق (علیه السلام) در ذیل آیه «وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏ فَادْعُوهُ بِها» (اعراف،180) میفرمایند: «نَحْنُ -وَ اللَّهِ- الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى» [و امام باقر (علیه السلام) میفرمایند: «بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى‏» ] (کافی، ج1 ص144و145).
✨همچنین امام صادق (علیه السلام) از اجداد طاهرینش نقل میکنند که رسول خدا (صل الله علیه و آله) فرمودند: «إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ تِسْعَةً وَ تِسْعِینَ اسْماً مِائَةً إِلَّا وَاحِدَةً مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ هِیَ اللَّهُ الْإِلَهُ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ الْأَوَّلُ الْآخِر ...» (خصال، ج2 ص593)، و نیز اینکه رسول خدا (صل الله علیه و آله) فرمودند: «تَخَلَّقُوا بِأَخْلَاقِ اللَّه‏» (بحارالانوار، ج58 ص129)؛
[و اینکه خداوند نسبت به رسولش(صل الله علیه و آله) میفرماید: «إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظیم‏» (قلم،4)، و به مؤمنین دستور میدهد که تحت «ولایت محمّدی» درآیند «النَّبِیُّ أَوْلى‏ بِالْمُؤْمِنینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» (احزاب،6)، و تحت ولایتش او را اسوه‌ی خود کنند و آراسته به «خُلق محمّدی» شوند: و «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَة» (احزاب، 21)، امام زمان(علیه السلام) حقیقت «خُلق محمّدی» و «ولایت محمّدی» را به «ظهور اطلاقی» در سرتاسر زمین حاکم میفرمایند].

💎ادامه👇👇👇