حزب پان ایرانیست

تاملی بر دشمنی اسرائیل و جمهوبی اسلامی


اگر اسرائیل مخالف جمهوری اسلامی است می توانست از قدرت سهمگین رسانه ایش در جهان برای پشتیبانی از جنبش خونین ملت ایران استفاده می کرد.

صهیونیسم جهانی در براندازی نظام پادشاهی با انتشار عکس و گزارش های مغرضانه افکار عمومی جهان را به سوی مخالفان شاه هدایت کرد.

حمله به تاسیسات اتمی ایران خاورمیانه را وارد فاز جدیدی از بحران خواهد کرد که به عمر ننگین ملاها می افزاید و جنبش مردم ایران را منحرف خواهد ساخت. ملت ایران هنوز اقدام جدی از سوی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی و یا بر له آینده سرافراز ایران ندیده است.

پاینده ایران


@paniranist_org

پیشنهاد افلاطونی

نوشتاری از سرور بردین
17 آذر 1398


پاینده ایران

افلاطون (پلاتون) در رساله جمهوریت خود، انواع شیوه حکومتی را به ترتیب زیر تقسیم بندی می کند:
- آریستوکراسی
- تیموکراسی
- تئوکراسی
- الیگارشی
- دموکراسی
- استبداد

به این نمی پردازیم که چرا دموکراسی در رتبه بندی افلاطون در فرودست قرار می گیرد. این نوشتار گذر کوتاهیست بر نخستین گزینه افلاطون، آریستوکراسی (حکومت شایسته سالاری). از کجا به ادبیات سیاسی افلاطون راه پیدا کرد تا او در جامعه خود مطرح کند؟

افلاطون در شیوه حکومتی آریستوکراسی، شاه نژاده و توانمند را بر تخت می نشاند.

آیا گمان نمی رود واژه "آریستو" می تواند در چم آرین باشد و نگاه افلاطون به حکومت هخامنشیان بوده که در طول سلسله از شایستگان و نجبا، "شاه" را گزینش می کردند و به نوعی حکومت آرین ها بوده باشد؟؟

ما ناچاریم از تاریخ و تجربه های انسانی و ایرانی درس بگیریم و الگو برداری های درخور کنیم تا راه رفتن را درست تر طی کنیم...

پرسش:
1- افلاطون در آرمانشهر خود این ایده را از کجا آورد و به بشریت پیشنهاد کرد؟
2- آیا حکومت آریستوکراسی اشاره ای به شیوه حکومتی هخامنشیان دارد؟
3- آریستوکرات دوران ما کیست؟

پاینده ایران


@paniranist_org

اگر به ترکیه سفر کرده باشید با شگفتی دریافته‌اید که به جای دزدان دیروز، با مردمی درستکار روبرو هستید، از آن‌روست که چندیست دولتی هرچند میان‌مایه بر سر کار دارد که به قوت و هیبتش، احوال عموم اصلاحاتی عمیق یافته است. اما اگر می‌بینید که ایران رو به سقوط است تا حدی که بنیان خانواده در آن رو به فروپاشی است، از آن‌روست که اشرار زندان‌های شاه، سردمداران فعلی ایرانند.

دلیل آ‌که زندانیان گوانتانامو هیچگاه بر مصدر امورات امریکا ننشسته اند، روشن است. در آن سامان حکومت قانون بر هرزه‌درایی الوات روشنفکرش وقعی نمی‌نهد. آسانژ باید محاکمه شود. چاپلین به آمریکا ممنوع‌ورود است. فلان زن و شوهر کمونیست بابت به طر انداختن بنیان‌های ملّی ایالات‌متحده باید روی صندلی الکتریکی بنشینند.

یک تمثیلی در شاهنامه وجود دارد. بهرام گور که دوران او، کامرواترین زمانه ایرانیان است، دستور می‌دهد که برای خوشی ملت، دفترهای دیوانی و مالیات را آتش بزنند. نتیجه آن می‌شود که پس از چندی، شورش‌هایی گسترده ایران را فرا می‌گیرد که تنها به زور شمشیر شاه فرو می‌نشیند. سپس بهرام دستور می‌دهد که دفاتر دیوانی بازگردند.


مسعود اسپنتمان


@paniranist_org

روزهای خوش در انتظار ملت و میهن، و روزهای بد در انتظار تشکیلات حاکم
[بخش 3 از 3]

نوشتاری از دکتر محمد محبی


تغییر به شکل غیر منتظره‌ای در ایران رخ خواهد داد. آنقدر ناگهانی که همه حیرت‌زده خواهند شد. ترس قطعاً در میان مردم وجود دارد، اما «ترس» ابداً مانع تغییر نیست. موازنه وحشتی که ج.ا، در مقابل ملت ایران ایجاد کرده است، نمی‌تواند ابدی باشد. روزی این موازنه به هم خواهد.

جنگ داخلی شود، با هم ندارند. مردم ایران، درهم‌تنیدگی طولانی دارند و امکان مرزکشی بین آن ها وجود ندارد. لذا تجزیه ایران هم منتفی است. ج.ا هم وابسته به قومیت خاصی نیست که برای حفظ آن جنگ قومی راه بیفتد. تازه در سه کشور اطراف ما، یعنی افغانستان، عراق و سوریه (که عمری کمتر از صد سال دارند و یک صدم انسجام و همبستگی ملی ایران در آن ها موجود نیست‌)، جنگ‌های داخلی و مذهبی طولانی رخ داد. اما علی‌رغم این جنگ‌های وحشتناک، و فروپاشی چندین باره دولت و کشور در آن ها، باز این سه کشور، تجزیه نشدند. در تاریخ چندهزار ساله ایران، همیشه نیروهای گریز از مرکز وجود داشتند، اصلاً چیز جدیدی نیست، اما هیچ نیروی گریز از مرکز داخلی، قدرت جدا کردن، حتی یک سانتیمتر مربع از خاک ایران را پیدا نکرد. تمام تکه‌های جداشده از ایران، با فشار و یا حمله قدرت‌های خارجی جدا شده‌اند. تازه! امکان وقوع جنگ‌های داخلی قومی و مذهبی وحشتناکی که در سه کشور مذکور رخ داد، در ایران صفر است، چون هیچ تفکیک قومی و مذهبی معنی‌داری در جغرافیای ایران وجود ندارد، از ده کلانشهر ایران، هشت کلانشهر، چندقومی و یا چندمذهبی هستند. اکثر استان‌های ایران هم همینطور. کسانی که از خطر سوریه‌ای شدن و یا تجزیه ایران حرف می‌زنند، کوچک‌ترین دانشی درباره ایران ندارند.

جمهوری اسلامی هم توان از بین بردن ایران در صورت احساس خطر سقوط خود را ندارد، این کار به هزینه زیادی نیاز دارد که جمهوری اسلامی، توان پرداخت آن را ندارد. و از سوی دیگر، میلیون‌ها کارمند و نظامی و... در بدنه جمهوری اسلامی کار می‌کنند، که همه از ملت ایران هستند، جمهوری اسلامی، برای تخریب ایران به آن ها نیاز دارد، اما آن ها همراهی نخواهند کرد.


@paniranist_org

روزهای خوش در انتظار ملت و میهن، و روزهای بد در انتظار تشکیلات حاکم
[بخش 2 از 3]

نوشتاری از دکتر محمد محبی


کسانی که دوگانه اعتراض / اغتشاش می‌سازند، و اعتراض به حق مردم را سعی دارند با بولد کردن تخریب و آتش‌سوزی (که تا اطلاع ثانوی، و با توجه به تجربیات قبلی، عوامل سازمان‌دهی‌شده جمهوری اسلامی، متهم ردیف اول این تخریب‌ها هستند)، مخدوش کرده، و برای مردم معترض، کلاس درس اخلاق، مدنیت و خشونت‌پرهیزی باز می‌کنند و در مقابل ملت بی‌پناه و ستمدیده اظهار فضل می‌نمایند، خواسته یا ناخواسته، در زمین تشکیلات حاکم بازی می‌کنند، و هیچ اطلاعی از روحیات مردم ایران ندارند. می‌توان بر ایده «مبارزه بدون خشونت» تأکید کرد، و این اصلاً ایرادی ندارد. و من هم شخصاً از طرفداران آن هستم. اما در زمین ایران کنونی، مردم معترض، هیچ تمایل و انگیزه‌ای برای خشونت‌ورزیدن ندارند. این ج.ا است که اشتهای سیری‌ناپذیری برای خشونت‌ورزی دارد. پس در جای درست تاریخ بایستیم، و ناخواسته به تشکیلات حاکم امتیاز ندهیم. ایرانیان، عمومأ از خشونتی که هزینه‌زا باشد، پرهیز می‌کنند و ماجراجویی کمتری دارند. بسیاری از حکومت‌ها را تا مدت زمان طولانی تحمل می‌کنند و اگر قصد تقابل با حکومتی داشته باشند، حساب‌گرانه به مصاف آن می‌روند، نه ماجراجویانه! شک نکنید که به احتمال زیاد، تمام تخریب‌ها و آتش‌سوزی‌ها در روزهای اخیر، کار عوامل تشکیلات حاکم است. این قبیل کارها، از دست عده‌ای افراد خاص شرور برمی‌آید، نه عموم مردم! اشراری که سابقه رفتارهای مجرمانه داشته باشند و از لحاظ روانی، مستعد ماجراجویی و کارهای خطرناک باشند، از این قبیل افراد در جامعه ایرانی که مردم آن با تجربه چندهزار سال زندگی، به سازگاری‌های متعددی تن داده‌اند، کمتر پیدا می‌شود. تعداد آن ها در کل ایران، چندهزار نفر هم نیستند. سیستم‌های امنیتی و نهاد قضائی جمهوری اسلامی، آمار تمام این افراد را دارد، و سازماندهی آن ها برای ج.ا کاری ندارد!

نسبت دادن خشونت به ملتی که در این چند روز، در مقابل تشکیلات حاکم، صدها کشته داده و عزادار عزیزانشان هستند، عین بی‌شرافتی است. مطمئن باشید یا جمهوری اسلامی این اشرار را سازماندهی می‌کند و یا در مقابل شرارت آن ها سکوت و مماشات می‌کند تا با دست باز دست به شرارت بزنند و حرکت اعتراضی مردم را منحرف و مخدوش کنند. بحث دخالت خارجی در این اعتراضات هم تقریباً منتفی است. تشکیلاتی که از تجمع چند دانشجو و فعال سیاسی کم نام و نشان در یک آپارتمان نُقلی جهت خواندن دعای کمیل برای آزادی همفکرانشان از زندان باخبر می‌شود و همه را دستگیر می‌کند، امکان ندارد از سازماندهی گسترده یکسری افراد برای تخریب و آتش‌زدن و... باخبر نشود. خشونت‌پرهیزی، جزو بدیهیات است. مردم عادی هم درس بدیهیات را ازبر هستند. پس در این شرایط برای تشکیلات ج.ا کلاس درس اخلاق و مدنیت بگذارید.

روزهای بدی در انتظار تشکیلات حاکم و روزهای خوبی در انتظار ملت و میهن ایران است، این روزهای خوب در آینده، با چشم غیر مسلح هم قابل مشاهده است. از ج.ا چیزی جز یک جسم به کما رفته دارای حیات نباتی (که فقط با دستگاه‌های گران و پرهزینه سرکوب‌گران بی‌رحم و ماله‌کشان بی‌شرف زنده مانده)، چیزی باقی نمانده است. عمر حکومت ضحاک، رو به پایان است. این حکومت (اگر بپذیریم که یک «حکومت» است)، قابل اصلاح نیست. چون نه استبدادی است و نه اقتدارگرا. اصولاً ویژگی‌های یک «حکومت تیرانی» (حکومت ستمگر، حکومتی که بر مبنای تبعیض و ستم بنا شده است) را دارد. اصلاح این تشکیلات، به معنای سقوط آن است. لذا احزاب و افرادی که در این تشکیلات، خود را جزو «جریان اصلاحات» (کذا!) می‌نامند، در بهترین حالت، می‌توانستند، نقش ارمایل و گرمایل، یعنی آشپزهای دربار ضحاک را بازی کنند، و بجای دو مغز انسان، روزی یک مغز انسان را به خورد مارهای روی دوش ضحاک بدهند، که نه تنها در این کار موفق نبودند، بلکه اساساً خودشان رفتاری ضحاک‌وار داشته‌اند (دهه شصت را به یاد بیاوریم)، در برخی مقاطع، بیشتر از نیاز مارها، به آن ها غذا داده‌اند. هر روز هزینه‌های تأمین غذای مارها، بیشتر می‌شود و دیر نیست آن روزی که غذای آن ها قطع شود، آنگاه فقط یک جسد باقی خواهد ماند. شاید تشییع و به خاکسپاری آن جسد هم طول بکشد و بوی تعفن آن مدتی آزاردهنده باشد، اما احیای آن دیگر غیر ممکن است. ایران‌زمین پر از کاوه آهنگر است. کاوه آهنگر از جنس نخبگان پخمه ایدئولوژی‌زده پادرهوا نبود، اتفاقاً یک شهروند ساده بود که دقیقاً در یک زمین سفتی بنام «ایران» ایستاده بود، مثل پدر پویا بختیاری.


ادامه دارد...


@paniranist_org

روزهای خوش در انتظار ملت و میهن ایران، و روزهای بد در انتظار تشکیلات حاکم
[بخش 1 از 3]

نوشتاری از دکتر محمد محبی


جمهوری اسلامی، در روز ۴ آذر ۱۳۹۸، مانند ۲۳ تیر ۱۳۷۸ و ۹ دی ۱۳۸۸، سیرک مسخره «تظاهرات حکومتی» راه انداخته و با اخذ بیعت از چندصدهزار شهروند مسخ‌شده، به ابلهانه‌ترین شکل ممکن پیروزی بر ملت معترض ایران را بطور رسمی اعلام کرد. «من آنم که رستم بود پهلوان»!

تشکیلات حاکم بر سرنوشت ملت ایران، هیچ ایده جدیدی، غیر از روش‌های وحشیانه، نخ‌نما و پوسیده قبلی، برای مقابله با ملت معترض و خروج از وضعیت کماگونه خود ندارد. شواهد و قرائن موجود در جامعه ایران و تجربه دو سال اخیر نشان می‌دهد که، جمهوری اسلامی، این دفعه توان احیای کامل، و فرصت ده‌ساله استراحت تا حرکت بعدی را نخواهد داشت. و هر لحظه امکان بازگشت ملت معترض ایران، به خیابان‌ها وجود دارد.

دستاورد بزرگ جنبش خونین آبان ۱۳۹۸ این است که، از این تاریخ به بعد، تشکیلات موسوم به جمهوری اسلامی، فقط یک شانس (نه راه) برای ادامه حیات نباتی خود (نه دائمی، بلکه برای سال‌های طولانی) دارد، و آن تبدیل ایران به کره شمالی، و آماده نگه‌داشتن همیشگی و افزایش سنگدلی دستگاه سرکوب است. این‌بار، جمهوری اسلامی، بدون قطع اینترنت و بدون تحمل زیان چندهزارمیلیاردی بخاطر این قطعی و کشتار بی‌رحمانه چندصدد ایرانی، نمی‌توانست به این راحتی خیابان را «جمع» کند. به گزارش خبرگزاری فارس (وابسته به سپاه)، در روز دوم اعتراضات، بیش از یکصد نقطه شهر تهران شاهد تجمع و اعتراض بودند، و باز به گزارش رسانه‌های ج.ا، ساکنان بیش از 500 شهر ایران کم و بیش در اعتراضات حضور داشتند. و به اعتراف فرمانده عملیات بسیج، «فقط خدا»! نجات‌شان داد. میزان توحش تشکیلات ج.ا در هفته آخر آبان 1398، بی‌سابقه بود. بسیاری از موارد، تیراندازی‌ها، بصورت کور و جنون‌آمیز صورت می‌گرفت. این بی‌رحمی، فقط نشان‌گر نگرانی سران تشکیلات ج.ا، از به‌هم‌خوردن توازن وحشت بین تشکیلات خود و ملت ایران است.

زین پس تأمین غذای دو ماری که بر روی دوش‌های ضحاک قرار دارند، بسیار سخت خواهد شد. از این دو مار، یکی دستگاه سرکوب، و دیگری دستگاه رسانه‌ای و ماله‌کشی در داخل و خارج است. هر دو دستگاه هم به شدت معیوب و ناکارآمد نشان داده‌اند. شاید تنها امیدشان، قطع کامل و ابدی اینترنت در ایران، و جایگزینی آن با یک سیستم داخلی است. اما چیزی که تحت عنوان «اینترنت ملی» ساخته‌اند، بسیار درب و داغان‌تر از سیستم مشابه Kwangmyong در کره شمالی است. علی خامنه‌ای، سرکرده تشکیلات موسوم به ج.ا، علاقه جنون‌آمیزی به پروژه مذکور دارد، و ده سال است که دستور اکید داده که بی‌حساب به این پروژه پول تزریق شود. تا آنجا که اطلاع دارم، عده زیادی سودجو و رانت‌خوار، از طریق این پروژه، به پول‌های کلان دست یافته‌اند، اما در این ده سال، یک ایمیل ساده و یا یک موتور جستجوگر ساده هم طراحی نکرده‌اند!

شب تیره سرزمین ایران، آبستن یک حادثه بزرگ در آینده است. تاریک‌ترین لحظه شب، نزدیک‌ترین زمان به روشنایی سحر است. دیگر سخت بتوان با روش‌هایی چون سیرک تظاهرات حکومتی، قطع ارتباط مردم با جهان و همدیگر، بکارگیری افراد ماجراجو و شرور و مستعد رفتارهای مجرمانه خطرناک (که در هر جامعه‌ای پیدا می‌شود)، و گماردن آنها در میان مردم معترض برای انحراف اعتراض، خشن جلوه‌دادن معترضان و در نتیجه سرکوب آن ها، و روش‌هایی از این دست، جواب بدهد. و قضیه «جمع» شود.

«جمع کردن»، بجای حل کردن، و سازماندهی چندصد‌هزار شهزوند مسخ شده برای «تجدید میثاق و بیعت» با خلیفه، کار بسیار آسانی است که ضعیف‌ترین حکومت‌ها هم قادر به انجام آن هستند. اصطلاح «جمع کردن»، از تکیه‌کلام‌های رایج در میان فرماندهان سپاه و بسیج است. و منظور از «جمع کردن» نه حل معضل، که پاک کردن صورت مسأله و پاکسازی خیابان از معترضان با استفاده از دستگاه سرکوب است حسین همدانی فرمانده سپاه محمد رسول‌الله تهران بزرگ در سال ۱۳۸۸، صریحاً اعتراف کرد که با سازماندهی چندهزار شرور، قضیه را «جمع» کرد. اشراری که دو دسته می‌شدند، دسته‌ای در میان معترضان نفوذ کرده، و با تخریب و آتش‌زدن، چهره معترضین را مخدوش نموده، و خوراک تبلیغاتی برای صداوسبما و رسانه‌های ج.ا تهیه می‌کردند. و دسته‌ای دیگر هم بخاطر خشونت ذاتی، به دستگاه سرکوب یاری می‌رساندند.


ادامه دارد...


@paniranist_org

آینه عبرت؛ سرنوشت محتوم حکومت های ایدئولوژیک


خِمِرهای سُرخ نام گروهی با تفکرات و ایدئولوژی مائویستی بود که از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی بر کشور کامبوج حکومت می‌کرد. این حکومت برآمده از حزب کمونیست کامبوج بود و روش حکومتی آن ها به گونه‌ای بود که در این سال‌ها منجر به نسل‌کشی و قتل‌عام ۱٫۷ میلیون نفر شد که ۲۱ درصد کل جمعیت کامبوج را شامل می‌شد.

تمام سربازان خمرهای سرخ متشکل از خود مردم کامبوج بودند و یک چهارم جمعیت کامبوج توسط هموطنان خودشان به قتل رسیدند!!

خِمِرهای سُرخ با در دست گرفتن قدرت تغییرات شدیدی را در جامعه ایجاد کردند به گونه‌ای که جامعه‌ای کاملاً کمونیستی و خودکفا ایجاد کنند. آن ها حکومت «دموکراتیک کامبوج» را تأسیس کردند. آن ها تمام مردم را به کار منظم و اجباری در مزارع مجبور کردند و مظنونان را مورد شکنجه قرار می‌دادند یا می‌کشتند.

پُل پوت، معروف به «برادر شماره ۱»، رهبر خِمِرهای سُرخ بود. نون چه‌آ، معروف به «برادر شماره ۲»، ایدئولوگ ارشد و دست راست پل پوت. لنگ ساری، معروف به «برادر شماره ۳»، وزیر امور خارجه خِمِرهای سُرخ؛ خیو سامفان، رئیس‌جمهور کامبوج از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ میلادی؛ سام بیت، از ژنرال‌های خِمِرهای سُرخ؛ اینگ تریت، وزیر امور اجتماعی رژیم خِمِرهای سُرخ و همسر لنگ ساری؛ کاینگ گوک ایو، معروف به «داچ»، رئیس زندان مخوف تیول اسلنگ در رژیم خِمِرهای سُرخ.

القای حس خفگی با آب از روش‌های مرسوم اعتراف‌گیری خمرهای سرخ در فاصله سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی در کامبوج بود.

خمرهای سرخ عاقبت به دست ارتش ویتنام سقوط کرد و با روی کار آمدن دوباره نظام پادشاهی به آرامش رسید.



با بهره گیری از ویکی پدیا


@paniranist_org

آمریکا به دنبال جلوگیری از قطع اینترنت در ایران


دولت آمریکا به دنبال راه‌هایی برای جلوگیری از قطع اینترنت در ایران است.

پایگاه پالیتیکو به نقل از منابع آگاه گزارش داده دستیاران ترامپ در حال بررسی روش‌هایی جدید برای جلوگیری از خاموشی اینترنت هستند.

مقامات آگاه از این برنامه فاش ‏كردند دولت ترامپ همچنین بزودی از راه‌کارهای تازه‌ای خبر خواهد داد.

این راه‌کار برای کمک به ایرانیان جهت شکستن سانسور اینترنت و منع نظارت رژیم ایران بر آن تدارک شده است.


خاستگاه: فاکس نیوز


@paniranist_org

اظهارات جدید‌ محمد خاتمی:


جایگاه رهبری به عنوان شخص اول مملکت در قانون اساسی کاملا مشخص است که باید آن را ارج نهاد و این جایگاه سبب می‌شود در پیش آمدهای ناگوار ناگهانی کشور از بحران به در آید؛ البته این به معنای این نیست که نهادهای قانونی تعطیل شوند و کار خود را انجام ندهند. در همین مورد اخیر دولت باید بسیار سپاسگزار رهبری باشد که با موضع گیری خود امواج مخرب سازمان داده شده علیه دولت و ملت را به محاق بردند.
در دوره جدید رئیس محترم قوه قضائیه رویکردهای امیدبخشی در زمینه نحوه برخورد با جرائم سیاسی یا عفو محکومان امنیتی و سیاسی و مطبوعاتی داشته‌اند که جای سپاس دارد. این نخستین بار است که این حرکت خوب هرچند کوچک انجام می گیرد!!

پ.ن: خاتمی شکرگزار است که اعتراض مردم به خون نشست و با قتل عام بیش از ۳۵۰ نفر، حکومت توانست اعتراضات را خاموش کند. او همچنین سپاسگزار درگاه رئیسی است، کسی که در مدت زمان کوتاهی که ریاست بیدادگاه های جمهوری اسلامی را بر عهده دارد، سنگین ترین احکام مجازات ها را برای فعالان مدنی و سیاسی صادر کرده است. همین شخص و اطرافیان فاسدش، در انتخابات ۹۶ برای اینکه مردم را پای صندوق های رای بکشاند، از رئیسی لولو ساختند و حالا از او فرشته عدالت می سازند!!

پیام مردم روشن و واضح است:
اصلاح طلب، اصولگرا / دیگه تمومه ماجرا


مهدی صفاریان


@paniranist_org

روزی که از کابوس بیدار می شویم!


بالاخره یک صبح بیدار می شویم و می بینیم که برف باریده.
یک برف ساکت و آرام.
همه جا را یک سکوت سفید فرا گرفته و دیگر نه خبری از خون و خون ریزی خواهد بود،
نه صدای مسلسل، نه صدای زوزه گرگ ها...

بالاخره یک روز صبح بیدار می شویم و می بینیم که باران باریده.
اشک ها را شسته، غم ها را برده و دکه های روزنامه فروشی و کلمات دروغ روزنامه ها را آب برده.
همه جا تر و تازه شده و رنگین کمان ها بیرون زده اند و همه جا رنگ آرامش گرفته.

بالاخره یک روز صبح بیدار می شویم و می بینیم که هوا آفتابیست.
دلمان گرم شده، پشتمان گرم تر...
خوبی ها در تلالو خورشید می درخشند و بدی ها، درد می کشند و دختری به نام شادی، برایمان می رقصد و می رقصد...

بالاخره یک روز از خواب بیدار می شویم،
نمی دانم برفی باشد یا بارانی یا آفتابی،
اما بالاخره یک روز از خواب بیدار می شویم...


پاینده ایران

از اندامان حزب پان ایرانیست - نام نویسنده پنهان


@paniranist_org

بیانیه شاهزاده رضا پهلوی به مناسبت خیزش آبان ۹۸:
[بخش ۲ از ۲]


هم‌میهنانم،
بازسازی اتوریته سیاسی نوین برای رهبری فرآیند گذار باید از هم‌اکنون آغاز شود. همین رهبری سیاسی است که سرانجام کشور را برای گذار حقوقی، سیاسی و اقتصادی، مبتنی بر صندوق رأی، از حکومت اسلامی به حکومت ایرانی، آماده‌ خواهد کرد. کارستانی از این دست به یاری بهترین فرزندان و استعدادهای ایرانی نیاز دارد؛ از فعالان مدنی و سیاسی گرفته تا سطوح لشکری و کشوری. لشکری، چراکه گذار کم هزینه به مدنیت نوینی که خواست ماست، در ارتباط ارگانیک با یگان‌های نیروهای مسلح ایران و زیر نظر و نظارت رهبری سیاسی عملی‌ خواهد شد. کشوری، چراکه همکاری بدنه اداری کشور چنین روندی را تسریع و تسهیل خواهد کرد. هرچه کم‌هزینه‌تر کردن گذار از حکومت اسلامی به حکومت ایرانی، ابزارهای خودش را نیاز دارد. مسئولیت من، تلاش برای فراهم‌ آوردن چنین ابزارهایی است... هرچند ابزارهای سیاسی را باید به دست توانای سیاستمدارانی دانا سپرد. 

شکل دادن به چنین ارتباطاتی است که از سوی دیگر، تکلیف مردم و بدنه لشکری و کشوری را از یک سو، با سران نظام مشخص‌ خواهد کرد. سپاهی مردمی است که پاسدار ایران باشد، نه پاسدار انقلابی که از شصت میلیون ایرانی، مستضعف ساخته! سپاهی مردمی است که پاسدار مردم باشد، نه اقلیتی محض و فاسد. فساد حق نیست؛ کریه‌ترین صورت باطل است. سپاهی مردمی است که پاسدار حق باشد، نه باطل.

سازماندهی ارتباطات ارگانیک با بدنه لشکری و کشوری است که، تکرار می‌کنم، تکلیف مردم را با سران و مدیران و فرماندهان مشخص‌ خواهد کرد: آنها که با ما نیستند، بر ما خواهند بود!

میان فرقه و مردم، یک ایران فاصله است. فاصله‌ای که با مهر و با دلاوری ایرانی، از خاکریزهای جنوب گرفته تا کف خیابان‌های تهران و مشهد، گلگون شده. باید از هم‌اکنون تکلیف فرقه حاکم و بیت آن را از ساختارهای متعارف کشورداری و دولت متمایز کرد که فردا از سران دولت هیچ عذری پذیرفته‌ نخواهد شد: سران و مدیران دولت، یا تدارکاتچی و مجری منویات بیت فسادند، یا مدافع حق مردم. 

هم‌میهنانم، سیاستمداران، فرهنگیان، هنرمندان، اساتید و وکلای محترم، سربازان، خلبانان، تکاوران و فرماندهان نیروهای مسلح ایران،

رویدادی بزرگ در راه است. نگاه ایران به شماست. نگاه معلم، نگاه کارگر، نگاه دهقان، پیر و جوان، زن و مرد. دی رفت و آبان آمد. دی دیگری و آبانی دیگر می‌آید، گسترده‌تر، خروشان‌تر، میهنی‌تر از گذشته. فروپاشی حکومت اسلامی قطعی است. آمادگی برای آن، یک ضرورت حیاتیست. بیایید تا دست در دست سیاستمداران ایران اندیش و نخبگان مدنی و فرهنگی و صنفی، آمادگی ملی لازم را فراهم‌ آوریم و از دل فروپاشی ظلم، ایرانی با مدنتی نوین بر پایه نظم شهروندی بنا کنیم.

هم‌میهنانم،
فراهم آوردن ابزارهای آمادگی ملی برای رهبری سیاسی دوران گذار، مسئولیت همگی ماست. به عنوان یک سرباز، لحظه‌ای برای به دوش گرفتن سهم خود در این کارستان ملی از پا نخواهم‌ نشست... هرچند ابزارهای سیاسی را باید به دست توانای سیاستمدارانی دانا سپرد.


جاوید ایران!
رضا پهلوی
آذر ۱۳۹۸


@paniranist_org

بیانیه شاهزاده رضا پهلوی به مناسبت خیزش آبان ۹۸
[بخش ۱ از ۲]


هم‌میهنان مهربان و دلاور من،

خیزش دلاورانه، میهنی و حق‌طلبانه‌ شما در دی‌ماه ۹۶، در قعر زمستان چهل‌ساله‌ جهالت و فلاکت تحمیلی آن، سرفصل نوینی بود در تاریخ معاصر ایران. نویدی که پایان شب سیه نزدیک است و سرزمین ما آبستن بهاری نو در عمر پر فراز و نشیبش. با خیزشی که به نمادین‌ترین شکلی از گوهرشاد مشهد آغاز شد، تمام چارچوب‌های تحلیلی استخوان پوکیده در هم‌ شکسته‌ شدند و چارچوبی نوین جایگزین تحلیل‌های عقیم شد. دی‌ماه ۹۶ می‌رفت تا در تندبادی از خواست برحق شما، طومار نظریه‌پردازان شکست و وکلای اهریمن را در هم‌ بپیچد.

کمتر از دو سال پس از آن خیزش ملی، تهی‌دستانی که همه چیزشان را ربوده‌اند، گام‌به‌گام با زنان و جوانان، از کلان‌شهر و شهر و شهرستان به پا خاستند تا حماسه‌ای نو بیافرینند. تهرانی به یاری شهرستانی رفت، کرد به کمک آذری، خوزستانی به مدد شیرازی و گیلانی... و بار دیگر در تاریخ میهن، در سرزمین سیاه‌جامگان و خرمدینان، بهزادان و بابکان، ایران در خیزشی سراسری، در ایستادگیش در برابر دشمن، با قیام خود دوباره ملی شد، از کران تا کران، از کردستان تا خراسان، از شمال تا جنوب. ترسان و لرزان‌تر از همیشه، ضحاک زمانه مرگ خود را در افق می‌بیند. بیت فساد در حال فروپاشی است. میرغضب‌هایش وحشت‌زده‌اند، دزدانش سراسیمه. گرفتار در شن‌های روان، منزوی در جهان، منفور در ایران، تبهکاران، بیمناک‌تر از همیشه‌اند. هیبت کاذب نظامی که همه چیزش را از دروغ ساخته‌ بود‌، در کمتر از دو سال، لخت و نمایان شد، طالحی فاسق و عریان. دروغی که به نام مستضعفان از ایمان مردم پیراهن عثمان دوخت و کشوری را غصب‌ کرد تا برای بقای خود، مستضعفان را به رگبار ببندد. آبان ۹۸ ناقوس مرگ تبهکاران را چنان به صدا درآورده که طنین آن کماکان در چهارگوشه‌ جهان به گوش‌ می‌رسد. طنینی که بیش از پیش در اذهان سیاستمداران با این پرسش همراه شده که چگونه می‌توان برای سقوط اجتناب‌ناپذیر جمهوری اسلامی آماده‌ شد؟

هم‌میهنان عزیزم،
کمتر از دو سال پیش در چنین روزهایی، پس از خیزش دی‌ماه، در سخنانی خطاب به جامعه‌ مدنی ایران، ضمن تأکید بر نزدیک بودن و اجتناب ناپذیر بودن روند سقوط جمهوری اسلامی، یادآور شده‌ بودم که چشم‌انداز فروپاشی نظام و پس از آن، ضرورت سازمان دادن به یک اتوریته نوین را بیش از هر زمان دیگری در برابر ما ایرانیان گذاشته‌ است: فروپاشی یک نظام سیاسی به آماده‌سازی نیاز دارد. 

رهبری سیاسی چنین اتوریته بازسازی شده‌ای است که می‌تواند گذار به یک نظام کارآمد را کم‌هزینه‌تر کند. تحت رهبری سیاسی همین اتوریته نوین است که می‌توان در دوران گذار به مطالبات جامعه مدنی رسیدگی کرد. "اکوسیستم سیاسی مدرن و پایداری" که نزدیک به دو ساع پیش به آن اشاره‌ کرده‌ بودم، از دل همین فرآیند و همین جامعه مدنی بر خواهد خاست. همانجا یادآور شده‌ بودم که در نبود چنین بدیلی، خلاء قدرتی را که با سقوط جمهوری اسلامی پدید خواهد آمد، نیروی دیگری پر خواهد کرد؛ نیرویی که نگران مدنیت نخواهد بود. گفته‌ بودم که "فرصت گران است و خطر در کمین" و بازسازی یک اتوریته ملی و ملی اندیش، "در هرج و مرج ممکن‌ نخواهد بود". امروز، دو سالی پس از آن خیزش، تندباد میهنی و مردمی آبان، ضرورت بازاندیشی و آماده‌سازی مردم و کشور برای فروپاشی نظام را دوچندان کرده، چراکه فروپاشی حتمی است و باید برای آن آماده‌ شد.

امروز بیش از دیروز، "در برابر دوگانه‌ای سهمگین" قرار داریم: دوگانه بقا یا انقراض. مسئولیت ملی و تاریخی هر یک از ما در این بزنگاه دوران‌ساز این است که با تشخیص درست شاخص‌های انسانی و گفتمانی نیرویی که بتواند به چنین اتوریته شکل‌ بدهد، راه را برای بازسازی کشور در چارچوب مدنیتی نوین هموار کنیم. 

هم‌میهنانم،
در سوگ جوانان وطن بودن، بخشی از مهر و از آدابِ ماست. ولی هدف ما باید این باشد که لاله زارهای ایران آینده، نه از خون جوانان وطن، نه از اشک مادران و بازماندگان، که از شادی و از استعداد آن ها برویند. هدف ما دستیابی به چنین ایرانی است و دستیابی به چنین هدف والایی به آمادگی ملی و به آماده‌سازی نیاز دارد.


ادامه دارد...


@paniranist_org