مصطفا عزيزى

📺این روزها که باز به دلیل پخش مصاحبه‌ی دردناک «مائده هژبری» شعار «ننگ ما ننگ ما صدا و سیمای ما» در فضا جاری ست یاد روزهای پر رنجی افتادم که سریال گاوصندوق را می‌ساختم و همان موقع با خود عهد کردم دیگر برای صدا و سیما هیچ فعالیتی نکنم نه در زمینه فیلم و سریال نه حتا آگهی‌های تبلیغاتی و یادداشتی کوتاهی در وب‌لاگ‌ام نوشتم و منتشر کردم.
✅اکنون درست پس از ۹ سال با تمام مصائب و محرومیت‌هایی که کشیدم خوشحال هستم این یادداشت را نوشتم و آن تصمیم را گرفتم. آن یادداشت را اینجا دوباره بازنشر می‌دهم بدون هیچ تغییری:
📌«کسب و کار ما
«سینا رازانی» آزاد شد و دی‌شب با «بهاره رهنما» به ادامه‌ی بازی در «گاوصندوق» پرداخت. «مازیار میری» هنوز دست‌اش در گچ است و یک دستی کارگردانی می‌کند. «مصطفی احمدیان» (مدیرتصویربرداری) می‌تواند روی صندلی بنشیند و زخم و کوفته‌گی بقیه بچه‌ها هم کم و بیش خوب شده است. وقتی در خیابان تصویر برداری می‌کنیم گاهی مردم سرمان داد می‌زنند و مزدور صدا و سیما می‌خوانندمان، گاهی هنوز مهربانانه به ما لبخند می‌زنند و از خودشان می‌دانند و گاه بی تفاوت و سرد، گویا اصلا وجود نداریم، از کنارمان رد می‌شوند... در تنفس‌ها دور هم که جمع می‌شویم روحیه همه خوب است تعریف می‌کنیم و با صدای بلند می‌خندیم بعد یکی از بچه ها بغض می‌کند چشم‌اش سرخ می‌شود و قطره اشکی سرمی‌خورد روی گونه‌اش همه ساکت می‌شوند و کم کم چشم بقیه هم سرخ می‌شود. «محمد» با سینی چایی وارد می‌شود، دست‌ها به سوی دستمال کاغذی می‌رود و دستمال‌های خیس در کیف و جیب چپانده می‌شوند و آه‌های کوتاه در بخار لیوان‌های چای در هم می‌آمیزد... «امیر» یا «شکوفا» سرمی‌رسد آماده بودن صحنه را خبر می‌دهد و بعد بچه‌ها یکی یکی می‌روند و من تنها با نگاهی به زمین دوخته شده برجای می‌مانم و در دل با خود می‌گویم: کاش هنری بلد بودم، سازی می‌توانستم بنوازم، تا در گوشه‌یی از دنیا کنار پیاده روی دنجی چیزی برای عرضه کردن داشتم و مردم پول خردهایشان را با رضایت در کلاه یا قوطی یا کاسه‌ی پیش پایم می‌انداختند و لب‌خند می‌زنند و من می‌توانستم شب با وجدانی آسوده سر بر بالین بگذارم...»
📆۱۵ تیر ۱۳۸۸
❌ خواهشمندم این یادداشت را در گروه‌های‌تان نشر دهید نباید بگذاریم این‌ها با زنده‌گی ما بازی کنند.
✍🏽 @azizimostafa

✅در کشورهایی که با سازوکار دموکراسی مبتنی بر رای و صندوق و پارلمان و دولت انتخابی اداره می‌شود کم و بیش اوضاع چنین است که دولتی با شعارهای تبلیغاتی و برنامه‌ی مشخصی رای از مردم می‌گیرد و اگر موفق نشود برنامه‌های خود را پیش ببرد استعفا می‌دهد.
✅دولت روحانی با شعار به انجام رساندن مذاکرات موسوم به پنج بعلاوه یک، که بعدها برجام نام گرفت، از رقیب خود پیروز شد و دولت را به دست گرفت و سرانجام موفق شد تحت حمایت و رهبری رهبر ایران از یک سو و پذیرش قدرت‌های بزرگ به توافقی برسد.
📍هر چند دولت و حکومت ایران به ظواهر برجام پایبند بودند اما مرتب روح آن را نقض کردند. قرار نبود جمهوری اسلامی همان که بود باشد و تنها سلاح اتمی نداشته باشد بنا بر این بود که دست از شعار جهانی و عمل منطقه‌یی‌اش بکشد و به سمت حکومتی متعارف برود و مشکلات ۴۰ ساله‌ی ظاهری و باطنی با آمریکا را از سر راه بردارد اما چنین نشد و سرانجام با تغییراتی در آمریکا برجام به سمت فروپاشی حرکت کرد و عملا با خروج آمریکا به توافقی بی‌ثمر تبدیل شد و بحران ارز و سقوط ارزش ریال آغاز گشت و ماشه کشیده شد.
📌در این مقطع دولت حسن روحانی دو راه مشخص دارد یکی آن که از مردم پوزش بخواهد و بگوید در انجام شعارها و برنامه‌های‌اش موفق نبوده و استعفا دهد یا آن که با قدرت فهرستی از خواسته را اعلام کند و بگوید اگر به این خواسته‌ها عمل نشود استعفا می‌دهد. اما راهی که دولت روحانی برگزیده است ادامه‌ی روند توجیه، ماله‌کشی و تزویر است و حالا دارد همان حرف‌هایی را می‌زند که اگر احمدی‌نژاد یا جلیلی یا رئیسی بر سر کار بود قاعدتا باید می‌زدند: «بستن تنگه‌ی هرمز و ایجاد بحران منطقه‌یی» که این یعنی دعوت از آمریکا برای حمله‌ی نظامی به ایران.
✍🏽 @azizimostafa

✅دو تا اخلاق ناپسند ما داریم که مکمل هم هستند یکی این که همه کاراگاه هستیم و با «اگه اینجوری نیست پس چرا اونجوری شد؟» تئوری‌های رنگ‌وارنگ خودمان را بنا می‌کنیم و استاد تئوری توطئه هستیم. دوم این که اخلاق رقابت نداریم برای بیرون کردن رقیب خود هیچ مانع اخلاقی نداریم اگر خودمان برای رقیب‌مان شایعه درست نکنیم حتما آن شایعه را با وجدان راحت نشر می‌دهیم و با «من چه می دونم می‌گن...» تصور می‌کنیم مسئولیت اخلاقی خودمان را حذف می‌کنیم.
📌چند روز پیش مجاهدین همایش سالانه‌ی خود را برگزار کردند و امسال چون پخش مستقیم شد و به دلیل شرایط خاص ایران بسیار خبرساز شد. شایعات هم شروع شد و کارگاه‌های «پس چراها، مگه میشه‌ها...» دست به کار شدند. یکی می‌گفت این همایش خیلی هزینه دارد و حتما جمهوری اسلامی پولش را داده و شخص دیگری خیلی شیک می‌گفت:«برای جمهوری اسلامی که کاری نداره اگه می‌خواست می‌تونست رجوی و سران مجاهدین را ترور کنه...»
امروز این خبر رفت روی خبرگزاری‌ها که: «اسدالله. ای» ۴۷ ساله کارمند سفارت جمهوری اسلامی در اتریش دستگیر شده است او ۵۰۰ گرم مواد منفجره به زوج ایرانی‌تبار بلژیکی به نام «امیر. س» و «نسیمه.ن» داده است که در سالن همایش منفجر کنند. پلیس بلژیک این زوج را بازداشت کرده و مواد منفجره و وسیله‌ی انفجاری هم ضبط شده.
📌خب حالا فکر می‌کنید اگر این بمب منفجر شده بود چه می‌گفتند. کاملا واضح است که می‌گفتند کار خود مجاهدین است برای مظلوم‌نمایی!
❌خلاصه این که بیاید دست از تئوری توطئه برداریم براساس شواهد حرف بزنیم و تئوری بافی نکنیم. این کلی‌اش بود در مورد اشخاص هم هست. اساس شایعه و غیبت و حرف مفت همین میس مارپل بودن و موسیو پوروها ست.
✅برای تحلیل شرایط مواد تحلیلی زیاد در دست هست که نیاز به پناه بردن به فرضیه‌های بسیار نامحتمل که تمامی در چارچوب تئوری توطئه جا می‌گیرد نیست.
✍🏽 @azizimostafa

🚩خرمشهر تنها یک شهر نیست. نماد سال‌ها تبلیغات حکومت است که اگر «رزمنده‌گان اسلام» نبودند الان خرم‌شهر از ایران جدا شده بود. مردم خوزستان امروز می‌گویند: «ای کاش جدا شده بودیم. شاید اگر جزو عراق بودیم، دوباره «محمره» می‌شدیم، امروز همین حکومت بیشتر به ما می‌رسید. نه آن که با لب تشنه سرب داغ به قلب‌مان شلیک کنند.»
🌑خرم‌شهر را تشنه دوباره خونین‌شهر کردند.
✍🏽 @azizimostafa

✅برای حل هر مشکل، معضل یا بیماری نخست باید تشخیص درستی از آن پدیده داشت. تشخیص نادرست و تلاش برای درمان آن براساس آن تشخیص نادرست نه تنها مشکل را حل نمی‌کند و بیماری را بهبود نمی‌بخشد ممکن است موجب تشدید و وخیم‌تر کردن آن شود.
✅«حجاب» و «حجاب اجباری» حاصل یورش حاشیه‌نشینان شهری و طبقات محروم که پس از «انقلاب بهمن» آتش‌فشان‌وار از لایه‌های زیر اجتماع بیرون زده بودند بود. اقشاری از جامعه که دچار بحران هویت بودند و تحقیر شده بودند و حالا یک تار مویِ سرشان از کاخ‌نشینان ارزش بیش‌تر پیدا کرده بود نگاه تحقیرشده‌گی سالیان را معکوس کردند و به تحقیر تحقیرکننده‌گان‌شان پرداختند و به تارموی‌شان «گیر دادند».
✅بزرگ‌ترین اشتباه این است که اکنون نیز موضوع مقابله با «حجاب اجباری» را به نبرد طبقه‌ی متوسط مرفه با طبقات محروم تبدیل کنیم. اکنون بیش از همیشه و بیش از پیش از انقلاب شکاف طبقاتی در جامعه‌ی ایرانی افزایش پیدا کرده است. به وضوح در ۸۴ در خیابان‌های تهران می‌دیدم، و در موردش، همان هنگام، نوشتم، که چگونه طرف‌داران احمدی‌نژاد و طرفداران رفسنجانی صف طبقاتی تشکیل داده‌اند. درواقع اصلاح‌طلبان که توانسته بودند طبقه‌ی متوسط و طبقه‌ی محروم را متحد کنند و حاصل‌اش بیرون آمدن خاتمی در دوم خرداد بود به طبقات محروم خیانت کردند و رفتند با رفسنجانی متحد شدند و ناقوس مرگ‌شان از همان موقع به صدا درآمد و احمدی‌نژاد پیروز میدان شد و ماجراهای بعدی پیش آمد و رسیدیم به اکنون که «دیگه تموم ماجرا».
اکنون که موضوع «اصلاح» و امید «تحول» در درون نظام از بین رفته است رفتار اپوزیسیون برای وحدت‌بخشی به طبقات اجتماعی بسیار مهم است. در این میان مسایل مختلفی وجود دارد و یکی از آن‌ها مسئله‌ی «#حجاب_اجباری » ست.
📌پویش #دختران_خیابان_انقلاب و #چهارشنبه_های_سفید و #دوربین_ما_اسلحه_ما اگر دقت نکند و حساس به این موضوع نباشد به بی‌راهه می‌رود و نمی‌تواند در طبقات محروم جا باز کند.
مسئولیت مسیح علی‌نژاد و تمام کسانی که در این زمینه فعال هستند بسیار زیاد است. هیچ تحول مانده‌گاری بدون حمایت و همراهی اکثریت جامعه میسر و ممکن نیست. ممکن است با کودتا، حضور نظامی یا هر شیوه‌ی تغییر از بالایی حکومت‌ها تغییر کنند اما همیشه سرانجام واقعیت‌ها مهر خود را بر تحولات می‌زنند و چیزی که در اکثریت مردم نهادینه نشود و با فشار و زور کنترل شود روزی سرباز می‌کند و ممکن است منجر به جریان‌های ضد خودش بشود همان‌گونه که در ۵۷ شد.
✍🏽 @azizimostafa

✅می‌خواهم اعتراف کنم دوست داشتم ایران در بازی با اسپانیا مفتضحانه ببازد ۵ یا ۶ گل بخورد. ۲۰ سال پیش بود وقتی ایران اولین برد تاریخ فوتبال خود را در جام جهانی رقم زد بسیار خوش‌حال شدم، تهران بودم و هم‌راه با مردم به خیابان آمدیم، یا وقتی اصغر فرهادی اسکارش را برد پای تلویزیون نیم‌متر هوا پریدم...
✅اما الان دیگر چندان به‌وجد نمی‌آیم چه فایده دارد هر ده سال یا بیست یا اصلا هر سال ملت برای روزی شاد شوند، احساس غرور ملی کنند و به هوا بپرند اما روز به روز بیش‌تر در باتلاقی که در آن دست‌وپا می‌زنند فرو روند.
🌑نمی‌دانم شاید از اعدام محمد ثلاث چندان عمیق غم‌گین هستم که درک مفید بودن این شادی‌های استثنا در این ویرانی قاعده را از دست داده‌ام... شاید! اما هر چه هست می‌ترسم تا این هیاهوی فوتبالی تمام نشده است رامین حسین پناهی را هم اعدام کنند...
✅هیچ چیز هراس‌انگیزتر از توده‌های مردم وقتی هم‌صدا می‌شوند نیست چه این صدا هم جهت با صدای ما باشد چه خلاف جهت آن در هر صورت هراس‌انگیز است و در نهایت‌اش تباهی می‌آورد. پُرصدایی و هرج‌ومرجی که هرکس حرف خودش را می‌زند نیز آن‌سوی فاجعه است و ما هم‌زمان گرفتار هر دو هستیم. رشد و رویش مستمر و مانده‌گار در چندصدایی ست. وقتی همه فریاد می‌زنند و صدا به صدا نمی‌رسد فاجعه نطفه می‌بندد.
✅بسیاری از کشورها تیم فوتبال مطرح ندارند بسیاری هرگز به جام جهانی نمی‌روند اما عدالت و آزادی دارند. مردمی می‌توانند به خود افتخار کنند که کسی در کشورشان اعدام نشود که دزدی و فساد و رشوه‌خواری نباشد که اینقدر تضاد عمیق طبقاتی نباشد که حقوق زنان و اقلیت‌ها تضییع نشود...
📌اتحاد واقعی ملی از بستر عدالت و برابری می‌گذرد کشوری که فاصله‌ی طبقاتی در آن بیداد می‌کند وحدت ملی‌اش سراب است. کشوری که ملیت‌های مختلف در آن سرکوب می‌شوند و در قدرت مرکزی سهیم نیستند. کشوری که آموزش دیدن به زبان مادری جرم است. کشوری که نیمی از جمعیت جنس دوم و سوم محسوب می‌شوند. کشوری که راند و رشوه و اختلاس... تا معز استخوان‌اش را فاسد کرده است... اتحاد ملی بر سر توپ و دروازه مانند احساس نشاط و قدرت براثر مصرف مواد مخدر است حال آدم را خوش می‌کند اما آینده را تباه می‌کنند.
✍🏽 @azizimostafa

📌به یکی «بوسه» که آزار کسش در پی نیست
زحمتی می‌کشم از مردم نادان که مپرس. (حافظه «جرعه»)
🎭سال ۱۳۳۴ بیش از ۶۰ سال پپیش ناصر ملک‌مطیعی ناغافل ویدا قهرمانی را می‌بوسد و نخستین بوسه‌ی تاریخ سینما خلق می‌شود. فشار افکار عمومی واپس‌گرا «ویدا» را خانه‌نشین می‌کند و «ناصر خان» را قهرمان. حالا بعد از ۶۰ سال فکر نکنید مشکل حل شده است. هنگامی که برای فیلم «پاندول» با امیر گنجوی و زنده‌یاد لوون هفتوان بازی‌گر انتخاب می‌کردیم یکی از مشکلاتمان این بود که باید از خانم‌های می‌پرسیدیم حاضرید: «اگر در صحنه‌یی قرار بود بازی‌گر مقابل‌تان را ببوسید این کار را بکنید؟» و بسیاری را تنها به این دلیل که پاسخ‌شان منفی بود مجبور بودیم نپذیریم. جالب این جاست که وقتی از مردان این سوآل را می‌پرسیدم تعجب می‌کردند که انگار «مردان که مشکل ندارند.» راست می‌گویند مردان که مشکل ندارند. مثلا بهروز وثوقی که تاج سر همه‌ی ماست و من شخصا به ایشان ارادت ویژه دارم پیش از انقلاب فیلم‌های برهنه زیادی بازی کرده است و بعد از انقلاب، خارج از ایران، هم همین‌طور با این حال به درستی نزد مردم محترم است و ده‌ها هنرمند سرشناس‌نامه به رئیس جمهوری می‌نویسند تا امکان بازگشت او را فراهم کنند. اما هیچ‌کس فکر این را هم نمی‌کند که برای بازگشت گلشیفته فراهانی نامه بنویسد و کلی از کسانی که هوادار حکومت هم نیستند به او توهین می‌کنند و علیه‌اش حرف می‌زنند و حتا کسانی مانند آقای فرهادی که دو اسکار و یک خروار جایزه‌ی دیگر در کارنامه دارد جرات ندارد یا نمی‌خواهد با گلشیفته عکس بیاندازد چه برسد که از او دفاع کند. اکثر ستاره‌های اکنون سینمای ایران وقتی به آمریکا می‌روند با بهروز وثوقی عکس می‌اندازند اما کسی جرات عکس گرفتن با گلشیفته را ندارد.
حکومت به زنان ایرانی ظلم می‌کند اما مردان ایرانی و جامعه مردسالار ایرانی در سراسر جهان و در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان هم به زنان ایرانی تا جایی که بتوانند ظلم می‌کنند و بار مضاعف بر دوش آنان هستند.
🚩امروز رفته بودم کتاب‌فروشی ایندیگو کتاب مسیح علی‌نژاد را دیدم کلی ذوق کردم. زنان ایرانی که از سد روانی واپس‌گرایی گذشته‌اند توانسته‌اند بدرخشند و برای همه‌ی ما آبرو بخرند.
✍🏽 @azizimostafa

📌تاریخ را پیش چشم آنان که زنده‌گی‌اش کردند دارند تحریف می‌کنند. انگار یک عده به نام «اصول‌گرا» بعد از انقلاب سر کار بودند و تمام ممنوع‌الکارها و سانسورها و حجاب اجباری و شکنجه و اعدام و زندان کار آن‌ها بوده بعد یک عده هم اصلاح‌طلب بودن که مرتب می‌گفتند نکنید این کارها بده خوبیت نداره و کسی حرف‌شون را گوش نمی‌داده.
✅در مورد زنده‌یادها ناصر ملک‌مطیعی و محمدعلی فردین و دیگران دارند همین شبهه را وارد می‌کنند در حالی که در بعضی موارد ماجرا کاملا برعکس بوده. بعد از انقلاب بازاریانی که بعدا بخش مهمی از اصول‌گراها را تشکیل دادند و در بخش سینما فعال شدند حداقل در مورد بازیگران مرد که در ایران مانده بودند مشکلی نداشتند مردم هم که اصلا مشکلی نداشتند.
✅فیلم برزخی‌ها با بازی ایرج قادری، محمدعلی فردین، سعید راد و ناصر ملک‌مطیعی ساخته و اکران شد که فروش بی‌نظیری پیدا کرد و با سینماهای نصف نیمه و بلیط یک تومانی هشت میلیون تومان فروش کرده بود که آن را ممنوع کردند! چه کسانی همین کسانی که بعدها اصلاح‌طلب نام گرفتند.
در واقع اکثریت مردم نه خواهان حجاب اجباری بودند نه خواهان حذف هنرمندان سرشناسی که خودشان سرشناس‌شان کرده بودندو تصور می‌کردند انقلاب شرایط زنده‌گی را بهتر می‌کند و ساختار سیاسی که با رشد اقتصادی و تحولات اجتماعی هم‌خوانی نداشت هم‌خوان می‌شود. که ایت‌الله خمینی و اطرافیان‌اش با توجه به اتوریته‌ی خمینی و سکوت جهانی موفق شدند با همین محدودیت‌ها انقلاب را مصادره کنند و بعد مسایل بعد پیش آمد.
حداقل کاری که اصلاح‌طلب شده‌ها و کسانی مانند عطالله مهاجرانی و عبدالکریم سروش باید بکنند این است که از مردم پوزش بخواهند و طلب عفو کنند حالا هر کدام بیشتر در قدرت بوده‌اند و نقش مخرب‌تری داشته‌اند بیشتر باید پوزش بخواهند و طلب عفو کنند حالا بخشیده شوند یا نه دیگر دست کسانی ست که بر آن‌ها جفا وارد شده است.
🎯اما مشکل من با این‌ها نیست زیرا این‌ها وقیح‌تر از این حرف‌ها هستند. مشکل با کسانی ست که ماله‌برمی‌دارند و می‌خواهند بر جنایات اینان ماله بکشند و دعوای امروز اصول‌گرا و اصلاح‌طلب را بهانه‌ی این ماله‌کشی کنند.
✍🏽 @azizimostafa

✅امروز روز جهانی بهداشت عادت ماهانه است. عادت ماهانه یکی از تابوهای بی‌اساسی ست که در جامعه ما رواج دارد. ممنوعیت‌های دینی برای زنان در هنگام عادت ماهانه و سنت‌های نادرست موجب می‌شود بسیار از دختران آموزش مناسبی برای روبه‌رو شدن با این امر طبیعی بدن نبینند.
در رمان «روزگار شیرین» که سرگذشت زنی به نام شیرین است بلوغ و عادت ماهانه او را توضیح داده بودم که یک جمله را حذف کردند. بخشی از رمان را می‌آورد و جمله‌ی حذف شده را داخل پرانتز می‌گذارم به نظر من حذف آن ضرورتی نداشت. خودم خودسانسوری کرده بودم و «پستان» را سینه نوشتم.
📌«لیلی هرچند فقط چهار سال از شیرین بزرگ‌تر بود و فقط چهار سال زودتر از او سینه‌های‌اش به خارش افتاد و دو جوش سرخ روی آن نمایان شد و بیرون زد (و فقط چهار سال زودتر لکه‌ی خون دید و وحشت کرد) اما شیرین لیلی را داشت که همه‌ی این‌ها را برای او توضیح دهد و لیلی کسی را نداشت. آجی پس از مرگ عروس‌اش گوشه‌گیر شده بود زیر درخت سنجد می‌نشست و بافتنی می‌بافت از آقاجان هم که نمی‌شد این سوال‌ها را کرد برای همین لیلی زن‌شدن را به تنهایی و سختی تجربه کرد و از سر گذراند و حس‌اش به شیرین نه حس خواهر بزرگ‌تر که حس مادرانه بود. حسی که در شیرین متقابل نبود. شیرین از همان روزها که لیلی به او گفته بود اگر این روزها و هفته‌ها «لکه» دید نگران نشود به او گفته بود: «ادای آدم بزرگ‌ها را درنیار» اما وقتی «لکه» دیده بود به لیلی که بزرگ‌تر بود و این چیزها سرش می‌شد حسودی‌اش شده بود و همان روزها بود که سر و کله‌ی آقای سهرابی هم پیدای‌اش شد. »
📚روزگارِ شیرین، صفحه‌ی ۷۶
❌بخش‌های حذف شده‌ی روزگار شیرین.
✍🏽نویسنده: مصطفی عزیزی
📍ناشر: ایران، انتشارات علم، ۱۳۹۶
☎️02166412358
✍🏽 @azizimostafa

❌ملاحسنی سرانجام مرد. او یکی از شوخی‌های تلخ بعد از انقلاب بود دیوانه‌ی تفنگ به دستی که می‌گفتند در اعدام پسرش در آغاز انقلاب به جرم فدائی خلق بودن نقش داشت و چند سال بعدش دخترش هم خودکشی کرد. اما شهرت او به دلیل حرف‌هایی بود که به عنوان جوک پخش می‌شد و چکیده سخنان‌اش چاپ شد و به چاپ چندم رسید و مردم به عنوان کتاب لطیفه می‌خریدند و می‌خوانند.
📌وقتی دیپلم گرفتم به لطف «انقلاب فرهنگی» دانشگاه بسته بود و من هم راهی سربازی شدم که شرح‌اش را قبلا نوشتم. طی ماجرای مضحکی در جبهه ترکش طلا خوردم و در بیمارستان ارومیه بستری شدم. یک‌روز گفتند ملاحسنی می‌خواد بیاد بازدید من به بچه‌های اتاق که ده دوازده نفر بودند گفتم همه می‌گن ملاحسنی مشنگه می‌خوام امروز یک مشنگی نشونش بدم یادش بمونه. فقط حواستون باشه به موقع بپرید وسط بگید «موج انفجاریه». تخت من روبه‌روی در اتاق بود. تا وارد شد من از تخت پریدم پایین دستم را به شکل مسلسل درآوردم گفتم: «آخوند آخوند بکشیدش تق تق تق...» محافظ‌ها پریدن وسط به سمت من هجوم آوردن و بچه‌ها میانه را گرفتند و گفتند: «حاج‌آقا حاج‌آقا این موج انفجاریه...» حاج‌آقا از اتاق بیرون رفت و نیامد و ما هم کلی خندیدیم! اما صبح منتقلم کردند تیمارستان که چشم‌تان روز بد نبینه... اونم قصه‌ی خودشو داره که باشه برای یه وقت دیگه...
✍🏽 @azizimostafa