?آمـــوزش نمــاز?

‌آنچه‌ نماز را فاسد مي‌كند:
سخن‌ (گر چه‌ سهواً‌ يا در حال‌ خواب‌ در نماز باشد) نماز را فاسد مي‌كند.
همچنين‌ درخواست‌ چيزي‌ كه‌ طلب‌ آن‌ از مردم‌ ممكن‌ باشد (مثل‌ اينكه‌ بگويد: خدايا به‌ من‌ زن، منزل‌ يا فلان‌ شيء را بده‌ و امثال‌ اينها) موجب‌ فساد نماز مي‌گردد.
‌نيز ناله‌ كردن، اوه، اف‌ گفتن، گريستن‌ با صداي‌ بلند بر اثر درد مصيبت‌ (نه‌ از ياد دوزخ‌ و عذاب‌ خدا و نعمتهاي‌ بهشت).
بدون‌ عذر تنحنح‌ كردن‌ (گلو صاف‌ كردن‌ و صدا در آوردن‌ از سينه).
جواب‌ عطسه‌ گفتن‌ يا جواب‌ خبر دهنده‌ را با «الحمدلله » و «إنا لله..»‌ گفتن‌.
يا جواب‌ خبر تعجب‌آور را با «سبحان‌ الله» يا «لاحول‌ و لاقوة» گفتن.
خلاصه: هر كلام‌ يا سخني‌ كه‌ ربطي‌ با نماز نداشته‌ باشد، نماز را فاسد مي‌كند. همچنين‌ خوردن، آشاميدن، خواندن‌ قرآن کریم‌ از روي‌ متن‌ آن‌ و انجام‌ عمل‌ زياد نماز را فاسد مي‌كند.
‌عمل‌ زياد آن‌ است‌ كه‌ بيننده‌ تصور كند وي‌ در حال‌ خواندن‌ نماز نيست. اگر كسي‌ روي‌ نجاست‌ سجده‌ كرد نمازش‌ فاسد مي‌شود.
‌غذايي‌ كه‌ در لاي‌ دندانها وجود دارد اگر با زبان‌ بيرون‌ آورد و بخورد در صورتي‌ كه‌ كمتر از يك‌ نخود باشد نمازش‌ فاسد نمي‌شود و اگر مقدار يك‌ نخود يا اضافه‌ بر آن‌ باشد نمازش‌ فاسد مي‌شود.
اگر به‌ نوشته‌اي‌ نگاه‌ كرد و مفهومش‌ را فهميد نمازش‌ فاسد نمي‌شود و اگر با زبان‌ تلفظ‌ كرد نمازش‌ فاسد مي‌گردد.
‌اگر بر روي‌ زمين‌ يا مكان‌ مرتفعي‌ نماز مي‌گزارد و كسي‌ از جلو عبور كرد نمازش‌ فاسد نمي‌شود ولو اينكه‌ عابر حيوان‌ يا زن‌ باشد.
اگر عابر شخص‌ عاقل‌ و بالغي‌ باشد، گنهكار مي‌گردد و نبايد عبور نمايد، مگر اينكه‌ شخص‌ نمازگزار در چنين‌ مكان‌ بلندي‌ نماز بخواند كه‌ سر عابر به‌ موازات‌ پاهاي‌ آن‌ شخص‌ هم‌ قرار نگيرد در چنين‌ حالي‌ عبور اشكالي‌ ندارد.
مسأله:
‌براي‌ كسي‌ كه‌ در محل‌ عبور عابرين‌ نماز مي‌گزارد، مستحب‌ است‌ در مقابل‌ ابروي‌ راست‌ يا چپ‌ خود سُترَه‌اي‌ به‌ طول‌ حدود نيم‌ متر و ضخامت‌ يك‌ انگشت‌ عموداً‌ قائم‌ كند و اگر ستره‌اي‌ وجود نداشت‌ و كسي‌ از جلويش‌ عبور كرد با تسبيح‌ يا اشاره‌ وي‌ را دفع‌ كند.
مسأله:
‌اگر روي‌ پارچه‌اي‌ نماز خواند و آن‌ پارچه‌ آستردار و يا دولايه‌ بود و آستر يا لايه‌ي‌ دوم‌ آن‌ نجس‌ بود در صورتي‌ كه‌ آستر و آن‌ لايه‌ با پارچه‌ كلاً‌ دوخته‌ و متصل‌ باشد نماز فاسد مي‌گردد و اگر دوخته‌ نيست‌ و پيوست‌ كلي‌ ندارد، نماز فاسد نمي‌شود. اگر روي‌ پارچه‌اي‌ نماز مي‌خواند كه‌ يك‌ طرف‌ آن‌ نجس‌ و طرف‌ ديگر پاك‌ است، نماز صحيح‌ است‌ خواه‌ از حركت‌ دادن‌ يك‌ طرف، طرف‌ ديگر هم‌ متحرك‌ شود يا خير.

آنچه‌ در نماز مكروه‌ است:‌
1- بازي‌ كردن‌ در نماز با لباس‌ يا بدن‌ خويش‌ در صورتي‌ كه‌ منجر به‌ عمل‌ كثير نشود. اگر عمل‌ كثير بيانجامد نماز فاسد مي‌گردد.
2- دفع‌ سنگريزه‌ها يا هموار نمودن‌ آنها از محل‌ سجده‌ در صورتي‌ كه‌ سجده‌ به‌ راحتي‌ انجام‌ پذيرد.
و اگر اداي‌ سجده‌ با مشقت‌ باشد، يك‌ يا دوبار بطوري‌ كه‌ امكان‌ سجده‌ باشد، محل‌ سجده‌ را صاف‌ كند.
3- بازي‌ كردن‌ با انگشتان‌ و به‌ صدا در آوردن‌ آنها و دست‌ نهادن‌ بر تهي‌گاه‌ خود و به‌ طرف‌ راست‌ و چپ‌ خود نگاه‌ كردن.
و اگر در حالت‌ نگاه‌ كردن‌ سينه‌اش‌ از قبله‌ منحرف‌ شود نماز فاسد مي‌شود.
4- هميشه‌ با لباسها متوجه‌ و مشغول‌ بودن‌ و جمع‌ نمودن‌ آنها از هر سو تا خاك‌ آلود نشوند، انداختن‌ دستمال‌ روي‌ سر و دوش‌ كه‌ دو طرف‌ آن‌ آويزان‌ باشد.
5- خميازه، سرفه‌ و تمطي‌ (تكان‌ دادن‌ و بحركت‌ در آوردن‌ بدن‌ جهت‌ رفع‌ خستگي) بدون‌ عذر.
6- بستن‌ چشمها در نماز (بلكه‌ نظر سجده‌ كننده‌ بر محل‌ سجده‌ قرار داشته‌ باشد) و جمع‌ كردن‌ موها بر بالاي‌ سر (بلكه‌ سنت‌ است‌ كه‌ موها را در نماز به‌ صورت‌ آويزان‌ بگذارد تا آنها هم‌ به‌ حالت‌ سجده‌ درآيند).
7- اداي‌ نماز در لباسي‌ كه‌ مخصوص‌ كار است‌، يا لباس‌ خواب‌، يا با زير پيراهني‌ و سر برهنه.
- خواندن‌ نماز در محلي‌ كه‌ تصوير جاندار در آن‌ محل‌ وجود داشته‌ باشد، يا در لباسي‌ كه‌ تصويردار باشد.
8- شمردن‌ تسبيحات‌ و آيه‌ها با دست‌ خويش.
9- ايستادن‌ امام‌ در داخل‌ محراب‌ يا در محل‌ مرتفعي‌ كه‌ مردم‌ پايين‌تر از او باشند.
10- تنها ايستادن‌ بيرون‌ از صف‌ در صورتي‌ كه‌ داخل‌ صف جاي‌ خالي‌ باشد.
و اگر جاي‌ نبود يك‌ نفر را از داخل‌ صف‌ بيرون‌ آورده، با هم‌ بايستند.
مسأله:
‌كشتن‌ مار، كژدم‌ در داخل‌ نماز در صورت‌ احساس‌ خطر اشكالي‌ ندارد ولو اينكه‌ منجر به‌ عمل‌ كثير شود.

براي هر مسلمان مستحب است كه بر «12» ركعت نماز سنت مواظبت كند بشرطيكه مقيم باشد. كه عبارتند از: چهار ركعت قبل از نماز ظهر و دو ركعت بعد از آن، و دو ركعت بعد از نماز معرب، و دو ركعت بعد از نماز عشاء، و دو ركعت قبل از نماز صبح. أما در وقت سفر پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - سنت هاي ظهر و مغرب و عشاء و ترك مى كردند، و بر سنت صبح و نماز وتر (1) محافظت مى كردند. و بر ما است كه كردار رسول الله - صلى الله عليه وآله وسلم - را أسوه و قدوهء حسنهء خود بدانيم خداوند مى فرمايد: {((((((كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ • (((((((} [الأحزاب: 21].
«به راستي براي شما، در رسول خدا سرمشقي نيكوست».
و گفتار رسول الله - صلى الله عليه وآله وسلم - كه فرمودند: «صَلَّوْا كَمَا رَأَيْتُمُونِي أُصَلِّي». [بخاري].
نماز بخوانيد همچنانكه مرا ديديد نماز مى خوانم.
والله ولي التوفيق

و انگشت‌ «خنصر» و «بنصر» از دست‌ راست‌ را گره‌ كند و يا انگشت‌ وسطي‌ و ابهام‌ را حلقه‌ نمايد و انگشت‌ شهادت‌ را گشاده‌ نگه‌ دارد و تشهد بخواند. هنگام‌ گفتن‌ كلمه‌ شهادت‌ با انگشت‌ شهادت‌ اشاره‌ كند. انگشتان‌ هر دو دست‌ راست‌ را به‌ طرف‌ قبله‌ متوجه‌ كند و در قعده‌ي‌ اولي‌ فقط‌ تشهد بخواند بعد از آن، تكبير گويان‌ به‌ سوي‌ ركعت‌ سوم‌ برخيزد و در ركعت‌ سوم‌ و چهارم‌ فقط‌ سوره‌ي‌ فاتحه‌ با «بسم‌الله» را آهسته‌ بخواند هنگامي‌ كه‌ از ركعت‌ چهارم‌ فارغ‌ شود، قعده‌ي‌ اخيره‌ را مانند قعده‌ي‌ أولي‌ به‌ جا آورد و بعد از خواندن‌ تشهد، درود بخواند سپس‌ مانند دعاهايي‌ كه‌ در قرآن‌ و أدعيه‌ي‌ مأثوره، منقول‌اند، دعا كند بخصوص‌ اين‌ دعا را هميشه‌ ورد زبان‌ سازد:
‌«اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيْحِ الدَّجَالِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ المَأْثَمِ والمَغْرَمِ» .
آنگاه‌ سلام‌ گويد و به‌ نمازش‌ خاتمه‌ دهد.
زن‌ در هر دو قعده‌ بر نشيمنگاه‌ چپ‌ خود بنشيند و هر دو پا را از جانب‌ راست‌ بيرون‌ آورد.
‌چون‌ سلام‌ يك‌ نوع‌ دعا هست‌ لذا كسي‌ كه‌ تنها نماز مي‌خواند سلام‌ خويش‌ ملائكه‌ را نيت‌ كند و امام‌ در سلام‌ خود، ملائكه‌ و مقتديان‌ آن‌ سو را نيت‌ كند و مقتدي‌ در سلام‌ خود، ملائكه‌ و امام‌ و آنهايي‌ را كه‌ در طرف‌ او قرار دارند، نيت‌ كند.
كسي‌ كه‌ نماز مي‌خواند سعي‌ كند هميشه‌ نماز را با خشوع‌ و خضوع تمام‌ ادا كند. عجله‌ نكند و در حين‌ قيام، نگاهش‌ بر محل‌ سجده‌ باشد و به‌ جز جاي‌ سجده، جاي‌ ديگر را نگاه‌ نكند.
تسبيحات‌ فاطمي:
‌پس‌ از سلام‌ يك‌ بار آية‌الكرسي‌ را با تسبيحات‌ فاطمي‌ (تسبيحاتي‌ كه‌ حضرت‌ رسول به‌ فاطمه‌ي‌ زهرا رضي‌ الله عنها تعليم‌ دادند) بدين‌ گونه‌ بخواند:
«سبحان‌ الله» سي‌ و سه‌ بار؛
«الحمدلله» سي‌ وسه‌ بار؛
«الله اكبر» سي‌ چهار بار؛
«لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ» . يك‌بار

مالابدمنه

-

سنت‌ در طريقه‌ي‌ خواندن‌ نماز بدين‌ گونه‌ است‌ كه: اولاً‌ اذان‌ داده‌ شود، سپس‌ اقامه‌ شود وقتي‌ اقامه‌ كننده‌ «حي‌ علي‌ الصلوة» مي‌گويد: امام‌ برخيزد و وقتي‌ «قد قامت‌ الصلوة» گفته‌ مي‌شود هر دو دست‌ خويش‌ را تا نرمه‌ي‌ گوش‌ بلند كند و تكبير بگويد، و پس‌ از تكبير امام، مقتدي‌ بلا درنگ‌ تكبير گويد و دست‌ راست‌ را بر دست‌ چپ‌ زير ناف‌ بنهد و زن‌ هر دو دست‌ را تا دوش‌ بلند كند و دستهاي‌ خود را بالاي‌ سينه‌ ببندد، سپس‌ امام‌ و منفرد و مقتدي‌ «سبحانَ‌ اللهم» را آهسته‌ بخوانند و مسبوق‌ در قضاي‌ ركعات‌ گذشته‌ اعوذبالله و بسم‌الله را آهسته‌ بخواند و مقتدي‌ نخواند.
آنگاه‌ امام‌ و منفرد (كسي‌ كه‌ تنها نماز مي‌خواند) فاتحه‌ بخوانند سپس‌ امام‌ و منفرد و مقتدي‌ آمين‌ را آهسته‌ بگويند، آنگاه‌ امام‌ و منفرد با سوره‌ي‌ فاتحه‌ سوره‌اي‌ ديگر ضم‌ كنند.
سنت‌ در قرائت:
‌سنت‌ در قرائت‌ آن‌ است‌ كه‌ در حالت‌ مقيم‌ بودن‌ و اطمينان‌ خاطر، در نماز فجر و ظهر، «طوال‌ مفصل» (از سوره‌ي‌ حجرات‌ تا سوره‌ي‌ بروج) در نماز عصر و عشأ، «اوساط‌ مفصل» (از سوره‌ي‌ بروج‌ تا سوره‌ي‌ لم‌ يكن) و در نماز مغرب‌ قصار سوره‌ها (از لم‌ يكن‌ تا آخر قرآن) خوانده‌ شود ولي‌ بدين‌ صورت‌ هميشه‌ لازم‌ گرفتن‌ و عمل‌ كردن‌ مسنون‌ نيست. زيرا پيامبر اكرم  گاهي‌ در نماز فجر «معوذتين» (هر دو قل‌ أعوذ) مي‌خواندند، و گاهي‌ در نماز مغرب‌ سوره‌ي‌ «طه» و سوره‌ي‌ «النجم» و «المرسلت» را مي‌خواندند. پس‌ اگر مقتديها فارغ‌ و مشتاق‌ هستند، خواندن‌ قرائت‌ طويل‌ اشكالي‌ ندارد.
‌چنان‌كه‌ حضرت‌ ابوبكر صديق  در نماز فجر در يك‌ ركعت سوره‌ي‌ «بقره» را خواند و آن‌ حضرت در دو ركعت‌ مغرب‌ سوره‌ي‌ «اعراف» را خواندند و حضرت‌ عثمان  در يك‌ ركعت‌ اكثر سوره‌ي‌ «يوسف» را مي‌خواند.
ولي‌ با اين‌ وجود رعايت‌ حال‌ مقتديان‌ لازم‌ است‌ به‌ خصوص‌ در اين‌ زمان، تا مردم‌ از جماعت‌ متنفر نشوند.
حضرت‌ معاذبن‌ جبل  يك‌ شب‌ در نماز عشأ سوره‌ي‌ «بقره» خواند يك‌ نفر از مقتديان‌ نزد پيامبر اكرم  شاكي‌ شد، آن‌ حضرت‌ فرمودند: «اي‌ معاذ! مگر تو مردم‌ را در فتنه‌ و معصيت‌ مي‌اندازي؟ سوره‌هاي‌ مختصري‌ همچون‌ "سبح‌ اسم" و "الشمس" و مانند آنها بخوان».
پيامبر اكرم  در نماز فجر روز «جمعه» سوره‌ي‌ «الم‌ سجده» و سوره‌ي‌ «دهر» را مي‌خواندند. پس‌ سنت‌ است‌ كه‌ در نماز فجر روز جمعه‌ گاهي‌ اين‌ سوره‌ها هم‌ خوانده‌ شوند.
‌هنگامي‌ كه‌ امام‌ مشغول‌ قرائت‌ است‌ بايد ساكت‌ و متوجه‌ قرائت‌ امام بود. در نوافل‌ اگر آيات‌ ترغيب‌ و ترهيب، خوانده‌ شوند، دعا، استغفار و پناه‌ خواستن‌ از دوزخ‌ و درخواست‌ بهشت‌ سنت‌ است.
‌وقتي‌ از قرائت‌ فارغ‌ شود، تكبير گويان‌ به‌ ركوع‌ رود و در ركوع‌ هر زانوي‌ خود را با هر دو دست‌ محكم‌ بگيرد و انگشتان‌ را گشاده‌ نگاه‌ دارد و سر و پشت‌ خود را با كمر برابر كند و به‌ نسبت‌ درنگ‌ كردن‌ در قيام، در ركوع‌ درنگ‌ نمايد و «سُبحَانَ‌ رَبِّيَ العَظِيم» گويد.
حد اقل‌ سه‌ بار تسبيح‌ در ركوع‌ سنت‌ است‌ و بيشتر هم‌ اشكالي‌ ندارد. اما رعايت‌ عدد طاق‌ كند يعني‌ هر چند بار مي‌گويد، فرد گويد نه‌ جفت. مقتدي‌ بعد از امام‌ به‌ ركوع‌ رود، زيرا جلو رفتن‌ مقتدي‌ از امام‌ در تمام‌ اركان، حرام‌ است.
‌آنگاه‌ امام‌ سر را بلند كرده، «سَمِعَ‌ ا‌للهُ لِمَن‌ حَمِدَهُ» گويد، و منفرد هم‌ «رَبَّنا لَکَ‌ الحَمدُ» گويد و از نظر صاحبين‌ امام‌ هر دو را گويد.
سپس‌ تكبير گويان‌ به‌ سجده‌ رود، بدين‌ صورت‌ كه‌ اول‌ هر دو زانو را گذاشته‌ سپس‌ هر دو دست‌ را سپس‌ بيني‌ و پيشاني‌ را ميان‌ هر دو دستها قرار دهد و انگشتان‌ دست‌ را به‌ هم‌ چسبانده‌ بسوي‌ قبله‌ قرار دهد. نيز انگشتان‌ پاها را به‌ طرف‌ قبله‌ متوجه‌ سازد.
مرد در حالت‌ سجده‌ بازوها را از پهلو، شكم‌ را از ران‌ و ساق، و ذراع دست‌ را از زمين‌ دور نگه‌ دارد و زن‌ در سجده‌ اين‌ همه‌ اعضا را به‌ هم‌ بچسباند و به‌ نسبت‌ قيام‌ و ركوع، سجده‌ كند و تسبيح‌ سجده‌ را طاق‌ بخواند و حداقل‌ سه‌ بار تسبيح‌ سنت‌ است. در خواندن‌ تسبيح‌ عجله‌ نكند بلكه‌ با آهستگي‌ و اطمينان‌ بخواند. سپس‌ تكبير گويان‌ سر را از سجده‌ بلند كرده‌ با اطمينان‌ بنشيند و در نوافل‌ اين‌ دعا را بخواند.
‌«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيْ وَارْحَمْنِيْ، وَاهْدِنِيْ، وَاجْبُرْنِيْ، وَعَافِنِيْ، وَارْزُقْنِيْ، وَارْفَعْنِيْ» .
آنگاه‌ تكبير گويان‌ بلند شود، بدين‌ صورت‌ كه‌ اولاً‌ سر خويش‌ را از سجده‌ بردارد و سپس‌ هر دو دست‌ و بعد زانوها را برداشته‌ و به‌ طور مستقيم‌ بايستد و ركعت‌ دوم‌ را مانند ركعت‌ اول‌ ادأ كند. البته‌ در ركعت‌ دوم، ثنأ و تعوذ نيست.
‌هنگامي‌ كه‌ ركعت‌ دوم‌ تمام‌ شود، پاي‌ چپ‌ را پهن‌ كند روي‌ بنشيند و پاي‌ راست‌ را قائم‌ كرده‌ انگشتان‌ هر دو پا را به‌ سوي‌ قبله‌ متوجه‌ سازد و هر دو دست‌ را بر هر دو ران‌ گذاشته‌ د

َ الحَمْدُ حَمْدًا كَثِيرًا طَيِّبًا مُبَارَكًا فِيهِ مل السموات ومل الأرض ومل ما بينهما ومل ما شئت من شيء بعد».
«اي پروردگار ما! ستايش حقيقي ويژهء تو است، بيشترين و بهترين و مباركترين حمد و سپاسي كه آسمان ها و زمين، و آنچه بين آن دو است، و آنچه تو خواهي پر شود از آن».
اما اگر مقتدي باشد در اين هنـگام مى گويد: «رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ ... » تا آخر اين دعاء.
8 ـ سپس سجده كرده مى گويد: «الله أكبر» و بر اعضاي هفتـگانه خود سجده مى كند كه عبارتند از:
پيشاني با بيني، و كف هر دو دست، و هر دو زانو، و سر انگشتان دو پا، و مى گويد: «سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى» «پاك است پروردگار بزرگ من».
سه بار و يا بيشتر آن را تكرار مى كند، علاوه بر آن هر چه دوست داشت مى تواند دعا كند.
9 ـ سپس در حاليكه سر خود را از سجده بلند مى كند مى گويد: «الله أكبر» آنگاه بر پاي چپ خود مى نشيند و پاي راستش را نصب مى كند و دستهايش را روي ران و زانويش مى گذارد و مى گويد: «رَبِّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي، وَعَافِنِي وَارْزُقْنِي وَاهْدِنِي وَاجْبُرْنِي».
«اي پروردگار من! از گناه و تقصيراتم درگذر، و به من رحم كن، و مرا عافيت ده، و مرا روزي عطا كن، و مرا هدايت فرما، «واجبرني»: آنچه بر انسان مى گذرد از نقص در بدن، مانند مريضي و امثال آن، و در دين، مانند كوتاهي كردن در اوامر و دستورات، و افراط (زياده روي) در محظورات كه آن را جبران فرمايد».
10 ـ سپس در حالى كه «الله أكبر» مى گويد سجدهء دوم را بجا مىورد، آنچه در سجدهء أول انجام داده در سجدهء دوم نيز تكرارش مى كند.
11 ـ سپس «الله أكبر» گويان براي ركعت دوم بلند مى شود، بدين ترتيب ركعت أول تمام مى شود.12 ـ سپس سورهء فاتحه و يك سوره (يا چند آيهء ديگر) از قرآن مى خواند و به ركوع مى رود، از ركوع بلند مى شود سپس عيناً مانند أول دو سجده مى كند.
13 ـ بعد از بلند شدن از سجدهء دوم همچنانكه بين دو سجده نشسته بود مى نشيند و آنگاه «التحيات» را به اين ترتيب مى خواند: «التَّحِيَّاتُ لِلَّهِ وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ، السَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِينَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ».
يعني: «تمام تعظيم ها و نمازها و ساير پاكيها فقط از آن خداست، سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد اي پيامبر، و سلام بر ما باد و بر بندگان نيكوكار خدا، گواهي مى دهم كه جز خداي بر حق معبودي نيست، و گواهي مى دهم كه محمد رسول و فرستاده اوست».
سپس اگر نماز دو ركعتي بود مانند نماز صبح و جمعه و هر دو عيد، همچنان به نشستن خود ادامه مى دهد و نمازش را با خواندن اين درود كامل مى كند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ، وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ، وَ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ، وَعَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ».
«بار إلها! درود و رحمت نازل فرما بر محمد و آل محمد، چنانكه بر إبراهيم و آل إبراهيم رحمت فرستادي، تو ستايش شده و بزرگوار هستي). (پروردگارا! بركت نازل فرما بر محمد و آل محمد، چنانكه بر إبراهيم و آل إبراهيم بركت نازل فرمودي، تو ستايش شده و بزرگواري». و از چهار چيز به خداوند پناه مى برد: «اللهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ، وَمِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ، وَمِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ».
«خداوندا! من به تو پناه مى برم از عذاب دوزخ، و عذاب قبر، وفتنهء زندگي و برزخ، و فتنهء مسيح دجال». سپس آنچه از خير دنيا و آخرت بخواهد دعا مى كند، چه اينكه در نماز فرض، و چه در نماز سنت و نفل باشد.
آنگاه بسوي راست سلام مى دهد: «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ الله»، همچنان بسوي چپ: «السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ الله».
و اگر نماز سه ركعت باشد مانند نماز مغرب، و يا چهار ركعت باشد مانند نمازهاي ظهر و عصر و عشاء بعد از التحيات «الله أكبر» گويان بلند مى شود و فقط سورهء الفاتحه را تلاوت مى كند.
سپس مانند دو ركعت أول ركوع و سجود مى كند، در ركعت چهارم نيز به همان ترتيب، بجز اينكه در وقت نشستن بطور متورك مى نشيند، يعني: پاي چپ خود را زير پاي راست گذاشته و مقعد خود را بر زمين مى گذارد و پاي راست خود را نصب مى كند.
آنگاه بعد از ركعت سوم در نماز مغرب، و بعد از ركعت چهارم در نمازهاي ظهر و عصر و عشاء تشهد أخير را مى خواند، و بر پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - درود مى فرستد، و اگر خواست دعا مى كند. سپس به دو طرفش مثل أول سلام مى دهد، بدين ترتيب تا اينجا نمازش تمام شده است.
--------------------------------

صفت و چگونگي نماز
بعد از اتمام طهارت و پاكيزگي بدن و محل نماز با صفتي كه ذكر كرديم انجام گرفت، و مسلمان از دخول وقت نماز مطمئن شد بطرف قبله كه خانهء خدا در مكه است ايستاده و براي هر نمازي كه مى خواست بخواند اعم از فريضه و سنت و نافله در قلب خودش نيّت مى كند (2) و سپس اعمال ذيل را انجام مى دهد:
1 ـ در حاليكه به سجده گاه خودش مى نگرد تكبير تحريمه «الله أكبر» مى گويد.
2 ـ در هنگام گفتن تكبيرة تحريمه هر دو دست خود را در تا برابر دو شانه و يا مقابل گوشها بالا مى برد.
__________
(1) - و در نزد بعضى علماء و مذاهب اسلامى مانند مذهب أحناف وقت ظهر تا زمانى ادامه پيدا مى كند كه سايهء هر چيز علاوه از سايهء اصلى دو برابر شود، = = اگر سايهء اصلى جوان (1.5) مترى در وقت زوال (هنگاميكه آفتاب بالاى سر ايستاده) (20) سانتى متر بوده تا وقتى كه سايهء او سه متر و (20) سانتى متر شود وقت نماز ظهر ادامه دارد. (مترجم)
(2) - نيّت در قلب است، زيرا از رسول اكرم - صلى الله عليه وآله وسلم - ثابت نشده كه آنحضرت نيّت را بر زبان آورده باشند، مگر نيّت حج، و همچنين از صحابه و ياران و تابعين هم ثابت نشده، پس نيّت كردن با زبان يك نوع بدعت بشمار مى رود. (مترجم)
3 ـ و سنت است كه بعد از تكبير تحريمه دعاي استفتاح نماز بخواند (1) و بگويد: «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرَكَ».
«بار إلها! ما تو را منزه مى دانيم، و تو را حمد و سپاس مى گوئيم، و نام تو را برتر مى دانيم و هيچ معبود بر حقي غير از تو وجود ندارد».
و اگر بخواهد بجاي دعاي گذشته اين دعاء را مى خواند: «اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِي وَبَيْنَ خَطَايَايَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللَّهُمَّ نَقِّنِي مِنْ خَطَايَايَ كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الْأَبْيَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْنِي مِنْ خَطَايَايَ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَد».
«بار إلها! همچنانكه بين مشرق و مغرب فاصله ايجاد كردي، بين من و گناهانم فاصله ايجاد كن. پروردگارا! همچنانكه لباس سفيد از چرك پاك مى شود مرا از گناهانم پاك گردان. خداوندا! مرا از گناهانم با آب و يخ (برف) و تگرگ شستشو ده».
4 ـ سپس مى گويد: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ».
«پناه مي برم به خدا از شر شيطان ملعون و نفرين شده، بنام خداوند بخشايندهء مهربان».
سپس سورهء فاتحه را قراءت مى كند: {((((((((((لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ (3) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5) اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (6) صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ (((} و بعد از آن مى گويد: «آمين».
__________
(1) - دعاى شروع كردن نماز «استفتاح»، دعائيست كه بعد از تكبير تحريمه و قبل از شروع به قراءت فاتحه در نماز خوانده مى شود و حكم آن سنت است.
«ستايش خداي راست، پروردگار جهانيان - بخشاينده مهربان - خداوند روزِ جزا - تنها تو را بندگي مى كنيم، و تنها از تو ياري مى جوييم - ما را به راهِ راست ره نما - راه كسانى كه به آنان انعام كرده اي (راه پيغمبران و صدّيقان و شهيدان و صالحان)، نه آنان كه مورد خشم قرارگرفته اند (يهود)، و نه راه گمراهان (نصاري)».
«آمين» دعاي ما را بپذير، و ما را به راه راست پايدار گردان.
5 ـ سپس سوره اي از سوره هاي قرآن كه آن را حفظ دارد قراءت مى كند مانند: {((((هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) اللَّهُ الصَّمَدُ (2) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3) وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَد (((} [الإخلاص: 1 - 4].
«بگو: خداوند است كه يگانه است - خداوند بى نياز است - نه (فرزند) زاده، و نه زاده شده است - و هيچ كس همتاي او (نبوده) و نيست».
يا سوره: {(((((جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ (1) وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا (2) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا (((} [المسد: 1 - 3].
«چون نصرتِ الهي و فتح فرا رسد - و مردم را ببيني كه گروه گروه در دينِ خدا درمى آيند - پس پروردگارت را با ستايش (او) به پاكي ياد كن و از او آمرزش بخواه. بى گمان او توبه پذير است».
6 ـ بعد از آن به ركوع رفته مى گويد: «الله أكبر» و دو دست خود را بر زانوي خود مى گذارد و مى گويد: «سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ» «پاك است پروردگار بزرگ من».
و سنت است كه سه بار يا بيشتر آن را تكرار كند.
7 ـ سپس سر را از ركوع بلند كرده مى گويد: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» «خدا مى شنود ـ و مى پذيرد ـ ستايش كسيكه او را ستايش نمايد»، خواه إمام باشد و يا منفرد (تنهاگذار).
و بعد از راست شدن و آرام گرفتن از ركوع مى گويد: «رَبَّنَا وَلَك

#‌آنچه‌_نماز_را_فاسد_مي‌كند:


سخن‌ (گر چه‌ سهواً‌ يا در حال‌ خواب‌ در نماز باشد) نماز را فاسد مي‌كند.
همچنين‌ درخواست‌ چيزي‌ كه‌ طلب‌ آن‌ از مردم‌ ممكن‌ باشد (مثل‌ اينكه‌ بگويد: خدايا به‌ من‌ زن، منزل‌ يا فلان‌ شيء را بده‌ و امثال‌ اينها) موجب‌ فساد نماز مي‌گردد.
‌نيز ناله‌ كردن، اوه، اف‌ گفتن، گريستن‌ با صداي‌ بلند بر اثر درد مصيبت‌ (نه‌ از ياد دوزخ‌ و عذاب‌ خدا و نعمتهاي‌ بهشت).
بدون‌ عذر تنحنح‌ كردن‌ (گلو صاف‌ كردن‌ و صدا در آوردن‌ از سينه).
جواب‌ عطسه‌ گفتن‌ يا جواب‌ خبر دهنده‌ را با «الحمدلله » و «إنا لله..»‌ گفتن‌.
يا جواب‌ خبر تعجب‌آور را با «سبحان‌ الله» يا «لاحول‌ و لاقوة» گفتن.
خلاصه: هر كلام‌ يا سخني‌ كه‌ ربطي‌ با نماز نداشته‌ باشد، نماز را فاسد مي‌كند. همچنين‌ خوردن، آشاميدن، خواندن‌ قرآن کریم‌ از روي‌ متن‌ آن‌ و انجام‌ عمل‌ زياد نماز را فاسد مي‌كند.
‌عمل‌ زياد آن‌ است‌ كه‌ بيننده‌ تصور كند وي‌ در حال‌ خواندن‌ نماز نيست. اگر كسي‌ روي‌ نجاست‌ سجده‌ كرد نمازش‌ فاسد مي‌شود.
‌غذايي‌ كه‌ در لاي‌ دندانها وجود دارد اگر با زبان‌ بيرون‌ آورد و بخورد در صورتي‌ كه‌ كمتر از يك‌ نخود باشد نمازش‌ فاسد نمي‌شود و اگر مقدار يك‌ نخود يا اضافه‌ بر آن‌ باشد نمازش‌ فاسد مي‌شود.
اگر به‌ نوشته‌اي‌ نگاه‌ كرد و مفهومش‌ را فهميد نمازش‌ فاسد نمي‌شود و اگر با زبان‌ تلفظ‌ كرد نمازش‌ فاسد مي‌گردد.
‌اگر بر روي‌ زمين‌ يا مكان‌ مرتفعي‌ نماز مي‌گزارد و كسي‌ از جلو عبور كرد نمازش‌ فاسد نمي‌شود ولو اينكه‌ عابر حيوان‌ يا زن‌ باشد.
اگر عابر شخص‌ عاقل‌ و بالغي‌ باشد، گنهكار مي‌گردد و نبايد عبور نمايد، مگر اينكه‌ شخص‌ نمازگزار در چنين‌ مكان‌ بلندي‌ نماز بخواند كه‌ سر عابر به‌ موازات‌ پاهاي‌ آن‌ شخص‌ هم‌ قرار نگيرد در چنين‌ حالي‌ عبور اشكالي‌ ندارد.
مسأله:
‌براي‌ كسي‌ كه‌ در محل‌ عبور عابرين‌ نماز مي‌گزارد، مستحب‌ است‌ در مقابل‌ ابروي‌ راست‌ يا چپ‌ خود سُترَه‌اي‌ به‌ طول‌ حدود نيم‌ متر و ضخامت‌ يك‌ انگشت‌ عموداً‌ قائم‌ كند و اگر ستره‌اي‌ وجود نداشت‌ و كسي‌ از جلويش‌ عبور كرد با تسبيح‌ يا اشاره‌ وي‌ را دفع‌ كند.
مسأله:
‌اگر روي‌ پارچه‌اي‌ نماز خواند و آن‌ پارچه‌ آستردار و يا دولايه‌ بود و آستر يا لايه‌ي‌ دوم‌ آن‌ نجس‌ بود در صورتي‌ كه‌ آستر و آن‌ لايه‌ با پارچه‌ كلاً‌ دوخته‌ و متصل‌ باشد نماز فاسد مي‌گردد و اگر دوخته‌ نيست‌ و پيوست‌ كلي‌ ندارد، نماز فاسد نمي‌شود. اگر روي‌ پارچه‌اي‌ نماز مي‌خواند كه‌ يك‌ طرف‌ آن‌ نجس‌ و طرف‌ ديگر پاك‌ است، نماز صحيح‌ است‌ خواه‌ از حركت‌ دادن‌ يك‌ طرف، طرف‌ ديگر هم‌ متحرك‌ شود يا خير.

#آمـــــــــــــوزش_نمـــــــاز
🆔 @Namaz_2

آنچه‌ در نماز مكروه‌ است:‌
1- بازي‌ كردن‌ در نماز با لباس‌ يا بدن‌ خويش‌ در صورتي‌ كه‌ منجر به‌ عمل‌ كثير نشود. اگر عمل‌ كثير بيانجامد نماز فاسد مي‌گردد.
2- دفع‌ سنگريزه‌ها يا هموار نمودن‌ آنها از محل‌ سجده‌ در صورتي‌ كه‌ سجده‌ به‌ راحتي‌ انجام‌ پذيرد.
و اگر اداي‌ سجده‌ با مشقت‌ باشد، يك‌ يا دوبار بطوري‌ كه‌ امكان‌ سجده‌ باشد، محل‌ سجده‌ را صاف‌ كند.
3- بازي‌ كردن‌ با انگشتان‌ و به‌ صدا در آوردن‌ آنها و دست‌ نهادن‌ بر تهي‌گاه‌ خود و به‌ طرف‌ راست‌ و چپ‌ خود نگاه‌ كردن.
و اگر در حالت‌ نگاه‌ كردن‌ سينه‌اش‌ از قبله‌ منحرف‌ شود نماز فاسد مي‌شود.
4- هميشه‌ با لباسها متوجه‌ و مشغول‌ بودن‌ و جمع‌ نمودن‌ آنها از هر سو تا خاك‌ آلود نشوند، انداختن‌ دستمال‌ روي‌ سر و دوش‌ كه‌ دو طرف‌ آن‌ آويزان‌ باشد.
5- خميازه، سرفه‌ و تمطي‌ (تكان‌ دادن‌ و بحركت‌ در آوردن‌ بدن‌ جهت‌ رفع‌ خستگي) بدون‌ عذر.
6- بستن‌ چشمها در نماز (بلكه‌ نظر سجده‌ كننده‌ بر محل‌ سجده‌ قرار داشته‌ باشد) و جمع‌ كردن‌ موها بر بالاي‌ سر (بلكه‌ سنت‌ است‌ كه‌ موها را در نماز به‌ صورت‌ آويزان‌ بگذارد تا آنها هم‌ به‌ حالت‌ سجده‌ درآيند).
7- اداي‌ نماز در لباسي‌ كه‌ مخصوص‌ كار است‌، يا لباس‌ خواب‌، يا با زير پيراهني‌ و سر برهنه.
- خواندن‌ نماز در محلي‌ كه‌ تصوير جاندار در آن‌ محل‌ وجود داشته‌ باشد، يا در لباسي‌ كه‌ تصويردار باشد.
8- شمردن‌ تسبيحات‌ و آيه‌ها با دست‌ خويش.
9- ايستادن‌ امام‌ در داخل‌ محراب‌ يا در محل‌ مرتفعي‌ كه‌ مردم‌ پايين‌تر از او باشند.
10- تنها ايستادن‌ بيرون‌ از صف‌ در صورتي‌ كه‌ داخل‌ صف جاي‌ خالي‌ باشد.
و اگر جاي‌ نبود يك‌ نفر را از داخل‌ صف‌ بيرون‌ آورده، با هم‌ بايستند.
مسأله:
‌كشتن‌ مار، كژدم‌ در داخل‌ نماز در صورت‌ احساس‌ خطر اشكالي‌ ندارد ولو اينكه‌ منجر به‌ عمل‌ كثير شود.

2 - سنت هاي قولي و فعلي در نماز
اولاً: سنت هاي فعلي:
1 - بلند کردن دست ها به هنگام تکبير احرام.
2 - بلند کردن دست ها به هنگام رکوع.
3 - بلند کردن دست ها به هنگام بلند شدن از رکوع.
4 - گذاشت دست راست به روي دست چپ.
5 - قرار دادن دو دست روي سينه بعد از تکبير احرام.
6 - نگاه کردن به سجد ه گاه.
7 - گذاشتن دو دست بر روي زانوها هنگام رکوع.
8 - هموار نمودن پشت و سر در حالت رکوع.
9 - دور نگه دشتن آرنج ها از بدن در حال رکوع.
10 - گذاشتن زانو بر زمين پيش از اينکه دست به زمين بخورد اگر توانست (1).
11 - بلند کردن دو دست پيش از زانو در حال به پا خواستن و بلند شدن.
12 - دور نگه داشتن آرنج ها در حالت سجده از بغل ها و نمازگزاران.
__________
(1) - در اين مسأله بين علماء اختلاف وجود دارد، و هر كدام انجام داد إن شاء الله خوب است.
14 - رو به قبله نمودن دست و پا.
15 - روي کفل نشستن در تشهد آخر.
16 - نشستن روي پاشنه در تشهد اول.
17 - نشستن روي پاشنه در تمامى جلسات نماز.
18 - گذاشتن دست راست بر روي ران راست در حال بستن دو تا از انگشتان و حلقه نمودن با انگشت شست و ميانه و بازگذاشتن انگشت سبابه.
19 - گذاشتن دست چپ روي ران چپ و گستراندن انگشتان.
20 - رو گرداندن به راست و چپ در سلام دادن.
21 - نشستن براي استراحت در وقت بلند شدن به رکعت دوم و چهارم.
ثانياً: سنت هاي قولي
سنت هاي قولي عبارتند از:
1 - مي باشد: «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلا إِلَهَ غَيْرُكَ». «خداوند تو را تسبيح و تنزيه و ستايش مي کنم و نام تو مبارک و شکوهمند و عظمت تو بر تو از همه چيز است و هيچ معبودي بجز تو نيست». و يا بگويد: «اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَيْنِى وَبَيْنَ خَطَايَاىَ كَمَا بَاعَدْتَ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللَّهُمَّ نَقِّنِى مِنَ الْخَطَايَا كَمَا يُنَقَّى الثَّوْبُ الأَبْيَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْ خَطَايَاىَ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ». «خدايا مرا به اندازه فاصله بين مشرق و مغرب از گناهانم و اشتباهاتم دور گردان. خدايا مرا از گناهانم پاک گردان به همانگونه که جامة سفيد از چرک و آلودگي تميز و پاک گردانده مي شود. خدايا مرا از گناهانم بشوي به همانگونه که جامه با آب و برف و تگرگ شسته مي شود». منظور اين است که تو هرگاه يکي از دعاهاي استفتاح را خوانديد بدانيد که داري چه مي گويي و معناي آنرا بفهمي و فقط يک عادتي نباشد بدون اينکه معناي آنرا بفهمي.داناست».
«أعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرجيم». «پناه مي گيرم به تو اي پروردگارا از شر شيطاني که از رحمت تو دور شده است».
استعاذه: يعني گفتن أعوذ بالله سه تا صيغه دارد که عبارتند از:
أ- «أعُوذُ بِک مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيم».
ب- «أعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيم مِنْ نَفْخِهِ ونَفْثِهِ وَهَمْزِهِ».
ت- «أَللّهُمَّ إنّي أَعُوذُ بِکَ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيم، مِنْ نَفْخِهِ ونَفْثِهِ وَهَمْزِهِ».
3 - گفتن «بسم الله الرحمن الرحيم».
4 - گفتن آمين بعد از {وَلَا الضَّالِّينَ}
5 - قرائت سوره اي يا چند آيه از قرآن بعد از سوره فاتحه.
6 - با صداي بلند خواندن در جاي خود، و با صداي آهسته خواندن در جاي خود.
7 - گفتن: «سبحان ربي العظيم» و «سبحان ربي الأعلي» بيشتر از يک بار در رکوع و سجده.
8 - طلب مغفرت نمودن در ميان دو سجده بيشتر از يک بار.
9 - گفتن «مِلْءَ السّمواتِ والأَرضِ» بعد از حمد خداوند در اعتدال در رکوع.
10 - پناه گرفتن به خدا در تشهد آخر که عبارت است از: «أَعُوذُ باللهِ مِنْ عَذابِ جَهنّم، ومِنْ عذابِ القَبْرِ، وَمِنْ فِتْنَةِ المحيا والممات، ومن فتنة المسيح الدّجال».
«بار الها من به تو از عذاب دوزخ و از عذاب قبر و از فتنه هاي زندگي و مرگ و از بدي فتنه دجال پناه مي برم».برخي از اهل علم گفتن اين دعا را واجب دانسته اند امام احمد - رحمه الله - گفته کسي که از خدا به اين چهار چيز پناه نبرد در نماز بايد نمازش را اعاده نمايد.
نگاه کردن به جاي سجده و نهي از نگاه کردن به آسمان به هنگام نماز
واجب است در هنگام نماز به جاي سجده نگاه کرد بدليل فعل پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - «إذا صلي طَأْطَأَ رَأسَهُ وَرَمي ببصره نحو الأرض». «هرگاه که پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - نماز مي خواند سرش را پايين مي آورد رو به زمين نگاه مي کرد». [به روايت ابو داود] و فرمود: «مَا بَالُ أَقْوَامٍ يَرْفَعُونَ أَبْصَارَهُمْ إِلَى السَّمَاءِ فِي صَلَاتِهِمْ لَيَنْتَهُنَّ عَنْ ذَلِكَ أَوْ لَتُخْطَفَنَّ أَبْصَارُهُمْ».
«چرا بعضى از مردم، در نماز، به طرف آسمان، نگاه مي کنند، يا از اين کار خود دست بکشند، يا اينکه چشمان آنها ربوده مي شود». [به روايت امام بخاري].

در اينجا لازم به توضيح است براي

برخي از نمازگزاران محترم و آن اينکه:
اگر کسي داخل مسجد شد در حاليکه امام در رکوع بود او يک بار تکبير مي گويد و به امام مي پيوندد، و اين تکبير براي وي اگر نيت تکبير احرام را داشته باشد جائز مي باشد، و بايد مطمئن باشد اگر تکبير دوم را بگويد امام از رکوع بلند مي شود، اما اگر وقت کافي داشته باشد واجب است تکبير احرام را بگويد، سپس براي رکوع تکبير جداگانه اي را بگويد، و اگر با وجود وقت کافي به يک تکبير به امام پيوست آن تکبير به تکبير احرام محسوب مي شود. زيرا تکبير احرام از ارکان نماز است، اما تکبير رکوع از واجبات نماز است و بر مأموم لازم نيست که به تنهائي براي ترک آن سجدة سهو ببرد، مگر هنگامي که اشتباه کند در حال قضاى رکعتي که ناتمام مانده است، در اين حال به سجده سهو مي رود. والله اعلم.

#واجبات_نماز

#واجب چيزي است که انجام دادن آن در نماز واجب مي باشد، بطوريکه اگر نمازگزار عمداً آنرا ترک کند نمازش باطل مي شود، و اگر اشتباهي ترک نمود و فوراً بياد آورد پيش از اينکه محل آنرا ترک کند آنرا انجام مي دهد، و ديگر اشکالي براي وي پيش نمي آيد. و اگر آن را بياد آورد بعد از مفارقة محل واجب، و پيش از اينکه به رکن بعدي برسد برمي گردد و واجب ترک شده را انجام مي دهد، سپس نمازش را تکميل مي نمايد، و سجده سهو مي برد و سلام مي دهد. و اگر بعد از رسيدن به رکن بعدي واجب متروک را بياد آورد ديگر آن واجب ساقط شده و نبايد براي آن برگردد بلکه نماز خود را ادامه مي دهد و پيش يا پس از سلام سجدة سهو مي برد.

#واجبات نماز هشت تا هستند که عبارتند از:

1 #گفتن_تمام_تکبيرات_بجز_تکبير احرام (که آن رکن مي باشد).

2 - #گفتن «سمع الله لمن حمده» براي امام و مأموم.

3 #گفتن «ربنا ولك الحمد» براي امام و مأموم.

4 #گفتن «سبحان ربي العظيم» در رکوع.

5 #گفتن «سبحان ربي الأعلي» در سجده.

6 #گفتن «ربّ اغفر لي ... » در ميان دو سجده.

7 #تشهد_اول.

8 #نشستن_براي_تشهد_اولي.

انجام آنچه در نماز #مباح مي باشد

1 #حرکات_کم_مانند_اصلاح_لباس.

2 #سرفه_در_وقت_ضرورت.

3 #اصلاح_نمودن_صف_بصورتيکه کسي را که در کنارت قرار دارد به جلو يا عقب بکشي.

4 #گذاشتن_دست_روي_دهان_در_وقت خميازه کشيدن.

5 - منع کردن کسي که مي خواهد در جلو نماز رد شود.
6 - کشتن مار و عقرب اگر در حالت نماز خواندن پيدا شود و به او حمله کرد.
7 - خاراندن پوست با دست، و اين جزء حرکات کم و مورد عفو است.
8 - اشاره نمودن با دست براي کسي که بر نمازگزار سلام مي کند بدليل فعل شخص پيامبرص.
9 - زدن دست راست بر روي دست چپ براي زنان در وقت ضرورت.
(مکروهات نماز) انجام آنچه در نماز مکروه مي باشد
1 - به راست و چپ نگاه کردن با سر يا با چشم، اما به آسمان نگاه کردن در نماز حرام است.

2 - دست را روي کمر قرار دادن.
3 - بستن موي دراز و آستين لباس تا اينکه به زمين نخورد.
4 - بهم پيچيدن انگشتان و به صدا در آوردن آنها.
5 - ماليدن دست به روي سنگ ريزه هاي سجده گاه بيشتر از يک مرتبه.
6 - بازي کردن با هر چيزي که خشوع و فروتني نماز را از بين مي برد. مانند بازي با ريش و لباس و غيره يا نگاه کردن به نقش و نگار فرش و ديوار و نگاه به ساعت.
7 - قرآن خواندن در حالت رکوع و سجده بدليل فرموده پيامبرص: «نهيتُ أنْ أقرأ القرآن في السجود». «من منع شده ام که در حالت رکوع و سجده قرآن بخوانم».
8 - در وقت نياز به قضاي حاجت.
9 - نماز در وقت حاضر شدن طعام.
10 - بر روي باسن هاي خود تکيه کند و آن عبارت است از نشست همانند نشستن سگ.
11 - همانند درنده دست هاي خود را پهن ننمايد.
آنچه نماز را باطل مي کند (مبطلات نماز)
1 - سخن گفتن به عمدي، اما کسي که فراموش کند سخن بگويد نمازش باطل نمي شود.
2 - خنده با صداي بلند، اما لبخند نماز را باطل نمي سازد.
3 - خوردن.
4 - نوشيدن.
5 - ظاهر شدن عورت.
6 - منحرف شدن از قبله.
7 - بازي بسيار و پي در پي در نماز.
8 - باطل شدن وضوع با شنيدن صدا يا بو.
9 - نماز باطل مي شود به زياد نمودن رکوع يا سجده يا بپاخواستن يا نشستن عمدي.
10 - عمداً از امام پيشي گرفتن.

#شرائط_نماز

#شروط_نماز_۹تا_هستند که عبارتند از:

1 - #اسلام، که مقابل آن کفر است، همه اعمال کافر مردود بحساب مي آيند هر چند که اعمال بسيار و خوبي انجام دهد. خداوند مي فرمايد: {وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَّنثُورًا (23)} [الفرقان: 23].
«ما به سراغ تمام اعمالي که آنها انجام داده اند مي رويم و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا مي سازيم».

2 - #عقل، که مقابل آن ديوانگي است، تکليف از ديوانه برداشته شده است بدليل فرموده پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - که: «رُفِعَ الْقَلَمُ عَنْ ثَلاثَةٍ: النّائم حتي يستيقظ، والمجنون حتي يفيق، والصغير حتي يبلغ». «تکليف از سه دسته برداشته شده است: 1 - از خوابيده تا اينکه بيدار شود. 2 - از ديوانه تا اينکه خوب شود و به حالت عادي برگردد. 3 - از بچه تا اينکه به حد بلوغ برسد».

(1) - يعني بخاطر آن مؤاخذه نمي شوند. (مترجم).

3 #تميز، که مقابل آن کوچکي است، اندازه تميز از سن هفت سالگي است. در دوران تميز بايد پدر و مادر فرزندان خود را به انجام دادن نماز وادار کنند. پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - مي فرمايد: «مُرُوا أبنائكم بِالصَّلاَةِ لِسَبْعٍ، وَاضْرِبُوهُمْ عَلَيْهَا لِعَشْرٍ». «فرزندان خود را در هفت سالگي به نمازخواندن وادار کنيد، و اگر به سن ده سالگي رسيدند و نماز نخواندند آنها را با زدن و تنبيه به خواندن نماز وادار کنيد».

4 #برطرف_نمودن_حدث، يعني بي وضوئي و جنابت خداوند مي فرمايد: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (6)} [المائدة: 6] (1).

5 #برطرف_کردن_نجاست_از_بدن_و_لباس_و_مکان_نماز.

6 #پوشيدن_عورت، عورت مرد فاصلة ناف تا زانو مي باشد، اما عورت زن آزاده تمام بدن وي مي باشد بجز صورت آن، اما عورت کنيز همچون عورت مردان مي باشد.

7 #فرا_رسيدن_وقت.

8 #رو_به_قبله_نمودن.

خداوند مي فرمايد:

{وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ} [البقرة: 144]. «هر جا باشيد، روي خود را به هنگام نماز به جانب قبله کنيد».

9 #نيّت: محل نيت قلب است و تلفظ به نيت بدعت مي باشد.

#ارکان_نماز:

از سلام دادن سجده سهو ببرد.
ارکان نماز چهارده تا هستند که عبارتند از:
1 - #ايستادن_در_نمازهاي_فرض_براي کسي که توانايي دارد.

2 #تکبير_احرام.

3 #خوانده_سوره_فاتحه.

4 #رکوع.

5 #بلند_شدن_از_رکوع.

6 #سجده_کردن_بر_اعضاي_هفت_گانه.

7 #اعتدال_و_طمأنينه. (آرامش در سجده بدون عجله).

8 #نشستن_ميان_دو_سجده.

9 - #حفظ_آرامش_در تمام_ارکان.

10 #ترتيب.

11 #تشهد_آخر.

12 #نشستن_براي_تشهد_آخر.

13 #فرستادن_درود_بر_پيامبرﷺ.

14 #سلام_دادن_به_طرف_راست_و_چپ.

#فضيلت_تکبيره_احرام

پيامبر - ﷺ- فرموده:

«مَنْ صَلَّى الفرض أَرْبَعِينَ يَوْمًا فِى جَمَاعَةٍ يُدْرِكُ التَّكْبِيرَةَ الأُولَى كُتِبَتْ لَهُ بَرَاءَتَانِ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَبَرَاءَةٌ مِنَ النِّفَاقِ».

«هر کسي چهل روز همراه با جماعت نمازهاي فرض را بخواند و همراه با امام به تکبير اول برسد براي وي برائت از دو چيز نوشته مي شود، برائت از آتش جهنم و برائت از نفاق».

[به روايت از ترمذي]

تکبير اولي نشانه داخل شدن بر نماز است و نمازگزار بايد احساس کند که اکنون در مقابل پروردگار جهانيان ايستاده و تمام مشاغل و افکار دنيايي را فراموش کند. پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - فرموده: «إن أحدكم إذا قام يصلي إنما يقوم يناجي ربه فلينظر كيف يناجيه». «هرگاه کسي از شما بلند شد و شروع به خواندن نماز نمود با پروردگار خود مناجات مي کند پس بايد بداند که چگونه با پروردگار خود به راز و نياز مي پردازد». [به روايت حاکم].
شيخ الاسلام ابن قيم جوزي - رحمه الله - مي گوايد پيامبر خدا - صلى الله عليه وآله وسلم - هرگاه بلند مي شد براي خواندن نماز رو به قبله مي کرد در جايگاه نماز مي ايستاد و دست هايش را در مقابل گوش هاي خود قرار مي داد و نوک انگشتان را رو به قبله مي نمود و فاصلة ميان انگشتان را رعايت مي کرد و مي فرمود: «الله أکبر» و نمي گفت نيت دارم نماز فلاني يا فلاني را انجام دهم. سپس دست چپ را به دست راست خود مي گرفت و آنها را روي سينه قرار مي داد.
#ادامہ_صفحہ_بعد👇

ذكر اوقات نماز هاي پنجگانه در بعضي از آيات قرآن كريم آمده است.
{أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78)} الإسراء
نماز را چنانکه بايد بخوان، به هنگام زوال آفتاب (که آغاز نماز ظهر است و امتداد آن وقت نماز عصر را نيز در بر ميگيرد) تا تاريکي شب (آغاز نماز مغرب است و امتداد آن وقت نماز عشاء تا نماز صبح مي باشد) و بخوان قرآن فجر را (نماز صبح را) حقا كه قرآن فجر مورد مشاهدة فرشتگان است».
{وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِينَ (114)} هود
«و نماز را برپا داريد، در دو طرف روز و در حصه اي از شب، همانا نيكي ها بدي ها را از بين مي برند، اين نصيحتي است براي افرادي كه پند پذير مي شوند».
ودر حديث شريف نيز ذكر اوقات نماز آمده است. رسول الله صَلي الله عَليهِ وَآلهِ وَسَلّم فرموده اند:
«نَزَلَ جِبْرِيلُ فَأَمَّنِي فَصَلَّيْتُ مَعَهُ ثُمَّ صَلَّيْتُ مَعَهُ ثُمَّ صَلَّيْتُ مَعَهُ ثُمَّ صَلَّيْتُ مَعَهُ ثُمَّ صَلَّيْتُ مَعَهُ يَحْسُبُ بِأَصَابِعِهِ خَمْسَ صَلَوَاتٍ» بخاري
«جبريل نازل شده به امامت او همرايش نماز خواندم، باز همرايش نماز خواندم، باز همرايش نماز خواندم، باز همرايش نماز خواندم، باز همرايش نماز خواندم، به انگشتان شان پنج نماز را حساب نمودند».
و هنگاميكه رسول الله صَلي الله عَليهِ وَآلهِ وَسَلّم، معاذ بن جبل - رضي الله عنه - را به يمن فرستادند به او فرمودند:
«ادْعُهم إِلَى: شهادةِ أنْ لا إله إلاّ اللّهُ وأني رسولُ اللّهِ، فإن هُمْ أطاعوا لذلك فأَعْلِمْهُم أنّ اللّهَ افترَضَ عليهم خَمسَ صَلواتٍ في كلّ يومٍ وليلة، فإن هم أطاعوا لذلك، فأَعْلِمْهُم أنّ اللّهَ افترضَ عليهم صدقةً في أموالِهمْ، تُؤخَذُ من أغنيائهم وتُرَدُّ على فُقَرائهم» بخاري: «آنها را دعوت کن تا گواهي دهند که معبود بر حقي جز الله نيست و اينکه من بنده و فرستادة الله مي باشم. اگر در اين مورد از تو فرمان بردند آگاهشان کن که خداوند در هر شبانه روز پنج نماز بر آنها فرض نموده است. باز اگر از اين امر پيروي کردند باخبر شان ساز که خداي تعالي بر آنها صدقه اي (زكات) فرض نموده است که از ثروتمندان شان گرفته شده و به فقراء و ناتوانان شان باز گردانيده ميشود».
اما اينکه شيعيان نمازهاي پنچگانه را در سه وقت ادا مي کنند مخالف صريح با آيات قرآن کريم واحاديث رسول الله - صلى الله عليه وسلم - وفرمود? حضرت علي - رضي الله عنه - مي باشد زيرا ايشان در فرماني که به هم? واليان حکومت اسلامي در زمان خلافت خويش نوشتند اوقات نمازهاي پنچگانه را به شکل واضح بيان فرموده اند که اينک نص آنرا از کتاب نهج البلاغه که معتبرترين کتاب بعد از قرآن در نزد شيعيان است ... نقل مي کنم:
«أَمَّا بَعْدُ فَصَلُّوا بِالنَّاسِ اَلظُّهْرَ حَتَّى تَفِي ءَ اَلشَّمْسُ مِنْ مَرْبِضِ اَلْعَنْزِ وَ صَلُّوا بِهِمُ اَلْعَصْرَ وَ اَلشَّمْسُ بَيْضَاءُ حَيَّةٌ فِي عُضْوٍ مِنَ اَلنَّهَارِ حِينَ يُسَارُ فِيهَا فَرْسَخَانِ وَ صَلُّوا بِهِمُ اَلْمَغْرِبَ حِينَ يُفْطِرُ اَلصَّائِمُ وَ يَدْفَعُ اَلْحَاجُّ إِلَى مِنًى وَ صَلُّوا بِهِمُ اَلْعِشَاءَ حِينَ يَتَوَارَى اَلشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اَللَّيْلِ وَ صَلُّوا بِهِمُ اَلْغَدَاةَ وَ اَلرَّجُلُ يَعْرِفُ وَجْهَ صَاحِبِهِ وَ صَلُّوا بِهِمْ صَلاَةَ أَضْعَفِهِمْ وَلاَ تَكُونُوا فَتَّانِينَ.» نامه 52 نهج البلاغه «اما بعد! نماز ظهر را تا زمانى با مردم بگذاريد كه سايه آفتاب به قدر جاى خفتن بزى گردد. و نماز عصر را زمانى با ايشان بگزاريد كه آفتاب سفيد باشد و تابنده و از روز آن قدر مانده باشد كه در آن دو فرسنگ راه توان پيمود. و نماز مغرب را زمانى با آنها بگزاريد كه روزه دار، روزه مى گشايد و حاجى روان? منا مى گردد و نماز عشاء را زمانى با ايشان بگزاريد كه شفق پنهان گردد تا ثلثى از شب بگذرد و نماز صبح را زمانى با ايشان بگزاريد كه هر كس صورت ديگرى را تواند شناخت و نماز را در حد توان ناتوانترينشان به جاى آريد، كه موجب فتنه انگيزيشان نگرديد».
اينست فرمان حضرت علي - رضي الله عنه - دربار? اوقات نمازهاي پنجگانه واگر باز هم کساني که ادعاي محبت علي - رضي الله عنه - واهل بيت را دارند پنج وقت را در سه وقت بخوانند و با دلايل وتلبيسات بيجا بخواهند اين عمل مخالف قرآن وسنت ومخالف فرمان علي - رضي الله عنه - را توجيه كنند چه ميتوان گفت جز اينکه الله - جل جلاله - هدايتشان دهد.

{فِيهِ رِجَالٌ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ}

[التوبة: 108].

«در مسجد قبا کساني هستند که مي خواهند روح و جسم خود را پاکيزه دارند خداوند هم پاکيزگان را دوست مي دارد».
برادر مسلمان با وضو و پاکيزگي رو به مسجد حرکت کن تا به رضايت خداوند و به بهشت وي نايل آيي.


#شرايط_وضو

1 - #اسلام: که نقطه مقابل آن کفر مي باشد.
2 - #عقل: که مقابل آن ديوانگي يا زوال عقل مي باشد.
3 - #تمييز: مقابل آن کوچکي است.
4 - #نيت: محل نيت قلب و تلفظ به آن بدعت مي باشد.
5 - #همراهي_با_وضو_تا_آخر: يعني هنگام شروع تا آخر و بدنبال هم انجام گيرد.
6 - #انقطاع_موجب_وضو: (1).
7 - #پاک_نمودن_با_آب_يا_با_سنگ_پيش از_وضو_هنگام_نياز_به_آن.
8 - #پاک_بودن_و_مباح_بودن_آب_و_آن بر_دو_نوع_مي_باشد:

1 - #آبي_که_خود_پاک_و_پاک_کننده_هم_هست_مانند_آب_دريا_و_رودخانه،

2 - #آبي_که_نجس_است_و_به_هر چيزي اصابت کند آنرا هم نجس مي نمايد مانند ادرار.
9 - برطرف نمودن هر چيزي که مانع رسيدن آب به پوست مي شود مانند چربي زياد و رنگ و غيره.
10 - رسيدن هنگام نماز براي کسي که دائم الحدث مي باشد مانند سلسل البول يا زني که دائم مستحاضه مي باشد بر زني که دائم در حال استحاضه مي باشد و نه زنى كه در حال حيض است، واجب است براى هر نماز وضو بگيرد.
فرائض وضو
1 - شستن صورت، و آب کشيدن به دهان و بيني برخي از صورت محسوب مي شود.
2 - شستن هر دو دست همراه با آرنج ها.
3 - مسح تمام سر و گوش ها از سر محسوب مي شوند.
4 - شستن هر دو پا همراه با قوزک هاي آنها.
5 - ترتيب.
6 - موالات و پشت سر هم انجام دادن وضو.
______
(1) - قطع شدن آن چيزي که سبب مي شود که بايد وضو گرفت مانند ادرار يا مدفوع. (مترجم).
خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (6)} [المائدة: 6] (1).
نواقض وضو
نواقض وضو شش تا هستند که عبارتند از:
1 - آنچه که از پس و پيش انسان خارج مي شود مانند ادرار يا مدفوع يا باد.
2 - خارج شدن نجاست زياد از بدن.
3 - زوال يا نماندن عقل بواسطة خواب يا غيره.
4 - دست زدن به عورت بدون مانع خواه عقب باشد يا جلو.
5 - خوردن گوشت شتر.
6 - مرتد شدن و از اسلام برگشتن. خدا ما و مسلمانان را از آن دور كند.
يادآوري:
جناب شيخ عبدالعزيزبن باز - رحمه الله - مي گويد: صحيح آن است که غسل ميت وضو را باطل نمي کند و اين قول اکثريت اهل علم است بخاطر نبودن دليل بر آن.
اما اگر دست غسل کننده بدون مانع به عورت ميت برخورد کند وضو باطل مي شود. و واجب است که غسل کننده بدون حائل و مانع عورت ميت را لمس نکند. همچنين لمس زن به مطلقي وضو را باطل نمي کند، خواه با شهوت يا بدون شهوت باشد، ماداميکه چيزي از او خارج نشود، و اين صحيح ترين قول علماء است. زيرا پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - بعضي از زنان خود را بوسيده سپس نماز خوانده و وضو نگرفته است.
اما آنچه در قرآن آمده در سوره هاي نساء و مائده که مي فرمايد:
______
(1) - ترجمه آيات در صفحه 16 گذشت.
{أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ} [النساء: 43].
بنابر صحيح ترين اقوال علماء منظور جماع است و اين قول ابن عباس - رضي الله عنهما - است.
واجبات وضو
وضو تنها يک واجب دارد و آن گفتن (بسم الله) است و اگر کسي فراموش کرد که «بسم الله» بگويد وضو صحيح و نيازي به اعاده ندارد. بدليل فرموده پيامبر - صلى الله عليه وآله وسلم - که مي فرمايد: «رُفعَ عن أمتي الخطاء والنسيان وما استکرهوا عليه». «از امت من تکليف اشتباه و فراموشي و چيزي که به آنها تحميل مي شود برداشته شده است» (1).

#وضو_و_احکام_آن

خداوند متعال مي فرمايد: {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا وَإِن كُنتُم مَّرْضَى أَوْ عَلَى سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (6)} [المائدة: 6].
«اي مؤمنان هنگاميکه براي نماز بپاخواستيد صورت ها و دست هاي خود را همراه با آرنج ها بشوئيد و سرهاي خود را مسح کنيد و پاهاي خود را همراه با قوزک ها بشوئيد. اگر يکي از شما بيمار بوديد يا اينکه مسافر باشيد يا اينکه يکي از شما از قضاى حاجت برگشته ايد يا آميزش جنسى با زنان کرده ايد و در اين صورت آب نيافتيد با خاک پاک تيمم کنيد و با آن بر صورت ها و دست هاي خود بکشيد. خداوند نمى خواهد شما را به زحمت بيفكند، بلكه مى خواهد شما را پاك سازد و نعمتش را بر شما تمام نمايد، شايد شكر او را بجا آوريد!».
چگونگي وضو
اولاً بسم الله مي گويد و دستان خويش را سه بار مي شويد، سپس صورتش را سه بار مي شويد، سپس دو دست را همراه آرنج ها سه بار مي شويد، سپس تمام سر را با گوشها يک بار مسح مي نمايد، سپس پاها همراه با قوزک ها را سه بار مي شويد، يک بار هم کافي است و بايد از راست شروع کند. واجب است اعضاها را متوالي و پشت سر هم پيش از آنکه اعضاي قبلي خشک شود بشويد. اگر آب قطع يا تمام شد، قبل از اينکه وضو کامل شود و پيش از يافتن آب اعضاي وضو خشک شدند هنگاميکه آب را يافت واجب است از نو وضو بگيرد و بايد ترتيب را رعايت نمايد. هنگاميکه از وضو فارغ شد مي گويد: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» رسول الله - صلى الله عليه وآله وسلم - مي فرمايد: «مَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ يَتَوَضَّأُ فَيُبْلِغُ - أَوْ فَيُسْبِغُ - الْوُضُوءَ ثُمَّ يَقُولُ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ إِلاَّ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ الثَّمَانِيَةُ يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاءَ». «نيست هيچ کس از شما که وضوي کامل بگيرد سپس بگويد: «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ». مگر اينکه درهاي بهشت بر روي وي گشوده مي شوند از هر کدام که بخواهد وارد بهشت مي شود». [به روايت امام مسلم] و ترمذي جمله: «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنَ التَّوَّابِينَ، وَاجْعَلْنِي مِنَ الْمُتَطَهِّرِينَ». را اضافه نموده است: «پروردگارا مرا از زمره توبه کنندگان و پاکيزگان قرار بده».
رسول الله ﷺ- مي فرمايد: «إِذَا تَوَضَّأَ الْعَبْدُ الْمُسْلِمُ - أَوِ الْمُؤْمِنُ - فَغَسَلَ وَجْهَهُ خَرَجَ مِنْ وَجْهِهِ كُلُّ خَطِيئَةٍ نَظَرَ إِلَيْهَا بِعَيْنَيْهِ مَعَ الْمَاءِ - أَوْ مَعَ آخِرِ قَطْرِ الْمَاءِ - فَإِذَا غَسَلَ يَدَيْهِ خَرَجَ مِنْ يَدَيْهِ كُلُّ خَطِيئَةٍ كَانَ بَطَشَتْهَا يَدَاهُ مَعَ الْمَاءِ - أَوْ مَعَ آخِرِ قَطْرِ الْمَاءِ - فَإِذَا غَسَلَ رِجْلَيْهِ خَرَجَتْ كُلُّ خَطِيئَةٍ مَشَتْهَا رِجْلاَهُ مَعَ الْمَاءِ - أَوْ مَعَ آخِرِ قَطْرِ الْمَاءِ - حَتَّى يَخْرُجَ نَقِيًّا مِنَ الذُّنُوبِ». «هرگاه بنده مسلمان وضو گرفت يا بندة مؤمن برخاست و وضو گرفت و شروع نمود صورت خويش را شست هر گناهي که با چشمان خود انجام داده همراه با آب، يا آخرين قطره آب بيرون مي رود، و هرگاه دستان خود را شست هر گناهي را که با دستان خويش انجام داده است همراه با آب، يا آخرين قطره آب بيرون مي رود، و هرگاه پاي خويش را شست هر گناهي را که با پاها براي آن حرکت نموده همراه آب، يا آخرين قطره آب بيرون مي رود تا اينکه همة گناه او پاک مي شوند». [به روايت امام مسلم].
رسول اللهﷺ - فرمود: «مَنْ تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ خَرَجَتْ خَطَايَاهُ مِنْ جَسَدِهِ حَتَّى تَخْرُجَ مِنْ تَحْتِ أَظْفَارِهِ». «هرکسي وضو بگيرد و به خوبي آنرا انجام دهد گناهان وي از بدنش خارج مي شوند حتي از زير ناخن ها گناهان خارج مي شوند». [به روايت امام مسلم].
برادر مسلمان مواظب باش پاکيزگي قلبي و بدني خودت را به نيکي انجام بده تا به محبت خداوند سبحان نايل آيي.
خداوند سبحان در قرآن مي فرمايد:
{إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} [البقرة: 222].
«همانا خداوند توبه کاران و پاکان را دوست مي دارد».
و مي فرمايد: