اتحادیه علوم سیاسی

کانال های انجمن های علمی علوم سیاسی دانشگاه های کشور 🇮🇷👇

☑️اتحادیه انجمن های علوم سیاسی ایران
@politic_union

✔️ندای سیاست،نشریه انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی
@nedaye_siyasat

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه حکیم سبزواری
@Hakimpolitical

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شیراز
@shzu_political_science

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
@pssbuk

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه بوعلی همدان
@basu_politic

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه یاسوج
@sourcepolicy

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه گیلان
@guilanpolitic

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه لرستان
@unisiaysn

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه آزاد مشهد
@scientificassociation

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
@ikiu_politicalscience

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
@atu_political_science

✔️انجمن علمی روابط بین الملل دانشگاه تربیت مدرس تهران
@tmuinternational

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی
@politicscience_abru

✔️ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه تهران
@utpsaa

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
@politicalfum

✔️ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
@SBUpolitics

✔️انجمن علمی مطالعات افغانستان دانشگاه فردوسی مشهد
@afghanestanasa_fum

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه مازندران
@umz_political

✔️انجمن علوم سیاسی ایران (شعبه خراسان)
@khorasanpolitic

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه مفید قم
@mofidunipsa

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه پیام نور مرکز کرج
@politicalanjoman

✔️ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز
@scuolomsiyasi

✔️ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه تربت حیدریه
@politicals

✔️ انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه پیام نور همدان
@politicalsciencepnun

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه بیرجند
@anjomanoloomsiyasibirjand

✔️انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
@psa_ui

✔️ انجمن علمی معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق (ع)
@politicsscientific

بهه ملی نامه‌ای سرگشاده را خطاب به شاه نوشتند-، حزب توده فرودین 1356 را نقطه آغاز بحران می‌داند که طی آن چندین فقره اعتراض و اعتصاب کارگری رخ داد، چریک‌های فدایی تابستان 1357، اعتراضات و درگیری ساکنین خارج از محدوده شهری را نقطه آغاز می‌دانند، مخالفین مذهبیِ رژیم فوت ناگهانی فرزند ارشد امام خمینی (ره) را در آبان سال 1356 و برخی دیگر درج مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات با امضا مستعار احمد رشیدی مطلق در دی ماه 1356 را نقطه شروح انقلاب می‌دانند و البته برخی از روشنفکران و دانشگاهیان نیز اعتراضات به انتقال دانشگاه «آریامهر» به اصفهان را نقطه آغاز می‌دانند. اما باید توجه داشت که تمامی این نقاط شروع و اتفاقات نه علت که خود معلول هستند و علت را باید در جا/جاهای دیگری جست (3).
از همین‌رو نیز تقلیل اعتراضات 7 دی مردم مشهد به یک توطئه علیه دولت یا اعتراض جمعی مال‌باخته و یا آن‌گونه که مخالفین انقلاب اعلام می‌دارند قیام علیه انقلاب اسلامی، بسیار ساده‌اندیشانه است و البته می‌تواند پاسخ موقتی بر سوالات اساسی‌تر باشد. برای یافتن پاسخ و تحلیلی که با واقعیت اتفاقات مشهد بیشتر هم‌خوانی داشته باشد، شایسته است شعارهای مردم حاضر در این اعتراض را مورد توجه قرار دهیم. شعارهایی که اگر هم با «مرگ بر روحانی» و گرانی آغاز شد، اما به‌سرعت به‌سمت کلیت نظام نشانه رفت. در واقع تحلیل اساسی باید بر نقطه‌ی شیفت شعارها از دولت و گرانی به‌سمت نظام متمرکز شود؛ در این صورت دیگر نمی‌توان به سادگی این تجمع را حاصل تلاش و زحمت صِرف مخالفین دولت دانست.
برای تحلیل اتفاقات 7 دی مشهد باید اندکی دورتر از روز حادثه بایستیم، باید در نقطه پیروزی انقلاب اسلامی در 57 و تمامی اتفاقات بعد از آن قرار بگیریم و سپس به تحلیل چنین حوادثی بپردازیم. آقای علم الهدی در روز حادثه در سبزوار جمله‌ای بیان کردند که می‌تواند آغازی برای شروع تحلیل چنین اتفاقاتی باشد: نه‌‌تنها امروز در برابر مردم خودمان از اداره اقتصاد، رفاه و زندگی‌شان با این مسائل امروز شرمنده هستیم، بلکه در طول تاریخ ۴۰ ساله، مدیریت‌ها آن‌چنان آشفته بوده که ما شرمنده مردم هستیم (4). هر چند ایشان چندین سال است که تنها دولت را مقصر این‌گونه نابسامانی‌ها می‌داند، اما باید توجه داشت که شعارهای مردم حاضر در اعتراض مشهد تنها به گرانی و دولت محدود نماند و تا سیاست خارجی، مسائل فرهنگی و ... را در برگرفت.
اعتراضات اوائل دهه هفتاد مردم قزوین، مشهد و اسلامشهر و ... را نخواستیم تحلیل کنیم و اگر هم تحلیل کردیم، تحلیل‌های منطبق بر واقعیت بیرونی نبود؛ اما اعتراض مشهد می‌تواند سرآغاز اندیشیدین به آنچه تا کنون به آنها نیاندیشده‌ایم باشد، در صورتی‌که به توطئه علیه دولت؛ توطئه خارجی علیه نظام و یا هر تحلیل ساده‌انگارانه تقلیل نیابد. متضررین موسسات مالی، منتقدین فضای فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و .... تنها درد/ دردهای موجود را فریاد می‌زنند و این وظیفه مدیران نظام است که برای این دردها، درمان بیابند و چه بهتر که درمان‌ها مبتنی بر واقعیت بیمار و با متدهای علمی باشد؛ وگرنه تنها زمان بروز و ظهور مجدد درد را به تاخیر انداخته‌ایم.
حبیب رضازاده

1- آبراهامیان، یرواند (1379)، ایران بین دو انقلاب، ترجمه احمد گل‌محمدی، نشر نی، صص 632-630
2 - همه اتفاقاتی که امروز در مشهد رخ داد (7دی1396)، قابل دسترسی در: https://www.borna.news/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-
3 - زیباکلام، صادق (1380)، مقدمه‌ای بر انقلاب اسلامی، نشر روزنه، ص 159-158.
4- علم‌الهدی: ‌مردم ‌شرمنده هستیم (7دی 1396)، قابل دریافت در http://fararu.com/fa/news/342234/%D8%

توطئه علیه واقعیت
علت اعتراض طبقه کارگر، رکود اقتصادی بود ... پس از بروز اثرات دوره رکود اقتصادی به‌ویژه در بخش ساختمان‌سازی و سخت‌گیری دولت در افزایش حقوق‌ها، شمار اعتراضات و اعتصابات افزایش یافت .... و نخستین تظاهرات بزرگ که کارگران پرشماری در آن شرکت داشتند در 31 تیرماه 1357 در مشهد رخ داد (1).
7 دی 1396 همزمان با سفر معاون اول رئیس جمهوری به مشهد، عده‌ای از شهروندان مشهدی با تجمع در یکی از میادین شهر علیه دولت و نظام شعار دادند. خبرگزاری برنا در همین رابطه نوشت: از چند روز پیش و پس از قطعی شدن سفر معاون اول رییس جمهوری به خراسان، در برخی کانال‌های تلگرامی خراسان عده‌ای با بهانه مالباختگان پروژه پدیده شاندیز از مردم برای تجمع دعوت کردند. ظهر امروز جمعیتی بالغ بر ۵۰۰ نفر در میدان شهدا مشهد تجمع کردند و شعارهایی علیه رئیس‌جمهور و دولت سر دادند. این شعارها رفته‌رفته تندتر شد و در ادامه شعارهای تند ساختارشکنانه شروع شد. نیروهای انتظامی در ساعات اولیه تجمع با تجمع کنندگان مدارا می‌کردند و مانع ایجاد آشوب در شهر می‌شدند؛ اما رفته‌رفته ... با رادیکال شدن فضا نیروهای انتطامی وارد عمل شدند و جمعیت را متفرق کردند (2) .
این اتفاق تا کنون توسط صاحب‌نظران و از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته و البته بیشتر به‌نوعی توطئه‌چینی علیه دولت تنزل پیدا کرده است و برای این مهم استدلال‌‌هایی چون: «چگونه می‌توان باور کرد که جمعی از افراد تحریک شده، آزادانه به خیابان بیایند و علیه عالیترین مقام دولتی شعار بدهند و کسی هم به این معترضان هنجارشکن نتواند بگوید بالای چشمشان ابرو است!؟ کودتایی تمام عیار علیه روحانی شکل گرفته است. پشت پرده این کودتا افراطیون شکست خورده انتخابات و احمدی‌نژاد حضوری فعال دارند. مشکلات اقتصادی در کشور واقعا کولاک می‌کند اما هیچ اقتصاددانی نمی‌تواند ادعا کند که مسبب همه ناملایمات اقتصادی امروز کشور، شخص حسن روحانی است ... آنچه که در این تظاهرات مشکوک و مهندسی شده جای تامل دارد این است که چرا افرادی مانند احمدی‌نژاد که عامل اضمحلال اقتصاد کشور بوده‌اند، کنار گذاشته شده و همه کاسه و کوزه‌ها بر سر روحانی نگون‌بخت شکسته است؟»؛ یا صاحب‌نظر دیگری در کانال تلگرامی خود در خصوص واقعه مشهد اعلام می‌کند «بر اساس شواهدی که تا حالا از اعتراض مردمی شهرهای مشهد در فضای آن‌لاین آمده به‌نظر می‌رسد: این اعتراض‌ها ابتدا خودجوش و مردمی نبوده و سازماندهی شده به راه افتاده است. دو سوم خانم‌ها چادری بودند. معمولا خانم‌های چادری در تظاهرات رسمی که از صداوسیما اعلام می‌شود شرکت می‌کنند- مثل تظاهرات بعد از نماز جمعه، روز قدس، روز ۲۲ بهمن. لذا احتمالا این خانم‌ها از مراکزی دعوت شده بودند. بعد عده‌ای از مالباختگان و ناراضیان هم به آنها پیوسته بودند و یک مقدار کنترل از دست سازمان دهندگان اولیه خارج شد؛ کل جمعیت هم چند صد نفر (و حدود هزار نفر) بودند. فیلمبرداری خیلی پخته انجام گرفته بود تا مورد پسند سایت بی بی سی هم قرار بگیرد!! صورت کسی را هم نمی‌شد تشخیص داد. گویا باید جوری وانمود می‌شد که واقعا مردم از «دولت روحانی» ناراحتند. در صورتی‌که در اعتراضات خودجوش معمولا شعارها بیشتر علیه «حاکمیت» هست نه «دولت» و در ادامه بیان می‌کند: اگر در روزهای بعد باز این نوع اعتراضات ادامه پیدا کند لذا این سوال پیش می آید:
1. هدف از این اعتراضات چیست؟ الان که انتخابات نداریم.
2. حامیان این اعتراضات دنبال چه اهدافی هستند؟ آیا دنبال هدفی بیش از ضربه زدن به روحانی هستند؟
ایشان در جمع‌بندی تحلیل خود نیز اعلام می‌کنند: همه اصلاح‌جویان و ایران دوستان (در ایران در آغوش خطر) شایسته است چهار چشمی اعتراضات از نوع مشهد را به دقت رصد کنند و غیر مستند تحلیل نکنند ... متاسفانه شواهد نشان می‌دهد پشت سازماندهی این اعتراضات یک انقلابی‌گری عقیم و ایران بربادده قرار دارد».
البته این تحلیل‌های حامیان دولت است و از آنسوی مرز، تحلیل‌گرانی که خواهان سرنگونی انقلاب اسلامی هستند، این تحرکات را رستاخیزِ آگاهی و خیزش مردمی می‌دانند که به پا خاستند!!!
در سوالی اساسی باید پرسید؛ در هیاهوی اتفاقات 7 دی مشهد و تحلیل‌های مدعی بازنمایی واقعیت، واقعیت کدام است؟ واقعیت همانی است که اتفاقات مشهد را توطئه علیه دولت می‌دانند که البته در ادامه از مسیر و هدف مشخص منحرف شد و به تقابل با کلیت نظام انجامید، یا آنکه آن‌را نتیجه آگاهی مردمی می‌داند که علیه کلیت نظام به پا خواستند؟

یادمان باشد که با گذشت حدود 40 سال از انقلاب 57 هم‌چنان در پاسخ به چرایی آغاز انقلاب به یک پاسخ فراگیر نرسیده‌ایم، به‌گونه‌ای که به بیان آقای زیباکلام: در خصوص چگونگی شروع بحران 57 گروه‌ها و افراد مختلف اتفاق خاصی را نقطه شروع اعلام می‌کنند؛ به‌عنوان مثال ملیون نقطه شروع را خرداد سال 1356 می‌دانند-زمانی‌که سه نفر از رهبران ج