روی ردّ رؤیاها‌‌‌‌...

💙@bacheshatty💙


«چرا ما از یکدیگر "تشکر" نمی کنیم...»
شاید ظاهر این سوال مُضحک و بی مورد باشد ، اما در بطن خود حرفها دارد که سر به‌ گشودنش شاید چالش برانگیز باشد و به خواندن بیارزد!
مثال را از خود (کوچکتر از همه) آغاز می کنم ...مثلا چرا وقتی بعنوان کسی که از دور دستی بر آتش شعر و کلام دارد (بی ادعا) وقتی به شعری ناب و عالی که با خواندنش جانم تازه می شود و بقولی میخکوب قلم شاعر می شوم و درجاتی از عشق درم تجلی می یابد ، برمی خورم ، نمی روم و از شاعرش تقدیر کنم ؟
اینکه نظرم را راجع به شعرش مطرح کنم؟
چرا با توجه به دنیای ارتباطات ساده کنونی که وسیله دسترسی به هر فرد که بخواهی تقریبا مهیا است ، نباید به صاحب اثر یک دست خوشِ کوچک ، یک مرحبا ی ساده بگویم ؟ یک استیکر کوچک حتی!
آیا ریشه در غرور ماست یا کثرشأن مان می شود از کسی که پای زایش یک شعر ، خون دلها خورده و جهانی در کلامش مُبرهن است تشکر کنیم؟
یا حوصله مان نمی کشد؟
شاید هم قابل نمی دانیم ووو....
مثلا وقتی منِ نوعی از کلام و قلم #حامد_رجب_پور ، #طاهره_اباذری ، #نیما_رنجبرنژاد ، #امیررضا_لطفی_پناه ، #دینا_گودرزی ، #مریم_قهرمانلو ، #عادل_رستمکلایی ، و دهها و بلکه صدها عزیز دیگر که آوردن نامشان نه در توان من است و نه حوصله شما ، ذوق می کنم و لذت می برم ، چرا نستایم اینان را؟ آخر چرا ؟
چرا لب وا نکنم به ستودن کسانی که عصاره بودنشان هنری ست که عشق را برای امثال مَنِ الکن و بی سواد معنای بهتری می بخشند؟
معتقدم تا وقتی جان در بدن داری و زبان به کام ، و دلی که جوشش می داند ، لب وا کن و از کسانی که وامدارشان هستی ، حالا در هر قِسمی ، چه هنر چه مهر چه دِین چه.... تشکر کن
تشکر بر مصداق ستودن ، نه بَه بَه و چَه‌چَه شان!
می دانی !
گاهی آدمی دوست دارد برجستگی های هنری درونی اش ، نزد مخاطب ملموس دیده شود و به رویَش آورده شود ، عیان شود به دیده شدن ...
برای فردی که خالق است و هنری برای عرضه دارد ، طبعا دیده شدن و نظر مخاطب بی نهایت مهم و موثر است و در حقیقت رکن و ستونِ برپانگهدارنده یک هنرمند ، نگاه و مهر مخاطبش است...
پس بیاییم گاها بعد از دیدن و خوانش هنرِ هنرمند ، با چند جمله کوتاه قوت قلبش شویم و نقد و نظرمان را به صاحب اثر منتقل کنیم....
بگوییم‌ دیدیم تان ، خواندیم تان ...همین!
باور کن خلوت یک شاعر با مهر مخاطب به گلستانی از انگیزه و شور مبدل می شود و بالعکس اگر مخاطب بخواند و رد شود....به مرور دل شاعر صفای دگر نویسی ها را از یاد می برد و به مردابی ساکن می ماند.
آدم است دیگر... بسته ی عاطفه و مهر است ، خصوصا ما ایرانی های عاطفه محور...

آری عزیز دل ، بیائید از یکدیگر تشکر کنیم و پاس بداریم قلم اهل دلانِ این سرزمین را....
شاید فردایی نباشد ، تو باشی و من نباشم....
سلامتی تن و قلبتان💐



#فواد_سلمانی_زاده 🖊
💙@bacheahetty💙

💙@bacheshatty💙


این روزا هرجای تلگرامو که نگاه میکنم غالبا مملو از نوشته های عاشقانست اونهم به گویش و زبان نوشتاری فوق‌العاده عامیانه (دقیقا به همین ریتم نوشته شده)
نثرها و شعرهایی که "خوراکِ لحظه ای" مخاطب هستن و از پیشینه غنی ادبیات ما نشونی ندارند.
نکته بارز و تامل برانگیز اینکه صفحات و دفترهایی که نگارنده "خانم" هست در کمال تعجب هم بازید بیشتری داره و هم ممبر بیشتر و همچنین از اقبال بیشتری نزد عموم مخاطب برخوردار هستش ، چراشو نمی دونم!!
بعضا وقتی می خونی می بینی نگارنده با دستار قرار دادن احساس و مانور صرف بر اون قصد در هدف قرار دادن عاطفه مخاطب داره ، دریغ از یک مطلب اجتماعی یا خارج از مسائل عشقی!
البته قلم کسانی که آلوده به "ابتذال شعری" هستش در شأن نقد نیست چرا که پیوسته خیانت به نگاه مخاطب محسوب میشه....
پر واضح برخی ها هم انصافا بی نظیر و ناب هستن که چشم پوشی از اونها یعنی خروج از دایره عدل...
خوب ایرادی وارد نیست ، لابد مثل فیلمهای ترکی بعضی ها کار و بارشون فقط عشق و عاشقیه و ظاهرا فقط منِ نوعی در این بین شاغلم و کارگر!(با نهایت افتخار) که گاها با به تاخیر افتادن حقوق ماهیانم به نون شبم محتاج می شم!
مُبرهَن و عیان اینکه حقیر با دید چالشی به این مبحث ورود کردم و هرگز نیت حسادت و نیت های شوم و ماورای نقدهای خارج از اخلاق درم نیست.
چندی پیش اتفاقی به کانالی قدیمی و با تقریبا هفتصد ممبر برخوردم ، دیدن چند پست همانا و ساعت ها قفل شدن پای نوشتار و کلام جناب #عادل_رستمکلایی بزرگ همانا....
کار بجایی رسید که ساعتها در اون دفتر میخکوب شدم و بعدها در کلام و ارتباط با نگارنده و هنرمندِ اون دفتر وزین مراتب لذت از خوانشم رو تقدیمش کردم و ایستاده برای ایشان کف زدم چرا که چه از لحاظ کاری و چه شخصیتی انسانی برجسته ، متین و بی نظیر یافتم ایشون رو...
@Backkk_to_blackkk
طبعی لطیف ، دایره واژگانی بسیط و لحنی شیرین و گیرا ، صدایی دلنشین توام با تکنیک های متعدد در فن بیان ووو ... یک کلام دیوانه ام کرد!
یه لحظه موندم ،‌چرا همچین دفتر عظیمی با این طیف عظیم هنری باید فقط ۷۷۰ نفر عضو درش باشه ؟
شاید چون ایشون "آقا" هستن و مخاطب به قلم و نام خانمها کشش بیشتری داره و... ‌‌چراهای دیگه ای که ترجیح میدم مطرح نکنم!

کاش نگاه ما نگاهی درست و مبتنی بر صلاحیت های نگارشی و ارزشی باشه تا مباحث جنسیتی و نامها و....برای تکریم و پاسداشت یک فرد باید نگاهمان فرای جنسیت باشد...انشالله که غلط عرض نکرده باشم....
کمی تعقل لطفا...


#فواد_سلمانی_زاده🖊
💙@bacheshatty💙

💙@bacheshatty💙



ما آدم های عجیبی هستیم و شگفتی های رفتاری فراوانی در چنته مان یافت می شود....
مثلا همین تلگرام مزخرف ،کوفتی و لعنتی!!
وقتی‌ متن یا مطلبی نظرمان را جلب می کند فورا وارد لینک مطلب می شویم‌، چند مطلب آخر را گذرا نگاهی می‌اندازیم ، اگر با خلقیات و خواسته هامان مطابقت و سنخیت داشت و کششی در ما ایجاد کرد join می دهیم (پُر واضح اینکه زرق و برق ، عکس بالای کانال و نام آن کانال ، تعداد ممبر و همچنین جنسیت صاحبش در تصمیم ما نقشی ندارد!!)
مدتی با آن‌کانال و مطالبش‌روزمرگی و با قلم نگارنده یومیه گذرانی می کنیم ، اما همین که صاحب بی نوای قلم مطلبی خلاف یا نامنطبق با میل و علی الخصوص سلیقه مان بنوسید یا از قلم فرد دیگری کار کند ، بسرعت لفت می دهیم و این گونه ماهیت "نیمه راه" بودن و سطحی نگری مان را در دایره تکریم هنر عیان می کنیم...
بی آنکه‌بدانیم هرگز و در هیچ سنف و اجتماعی عقاید دو انسان منطبق و همسو نخواهد بود و نیست
اختلاف نظر ها و دوگانگی در باور ، کثرتا وجود دارد و این امریست بدیهی و عادی
اصلا زیبایی و شکوه آدمی به افکار متفاوت و ژرفی ست که در مخیله دارد که وجه تمایز آدمها را غالبا در همین مسئله می توان کنکاش کرد ، وجه تمایز حیوان و انسان قوه تعقل است دیگر!
نگارنده هم‌"انسان" است و بی شک‌ احوالات و‌معیشت نقش پر رنگی در قوام نوشتارش ایفا می‌کنند .
کیفیت ، سنگینی و مقبولیت هر اثر ارائه شده از صاحب کانال و حتی از هر هنرمند دیگر مسلما نشأت گرفته از وضعیت معیشت ، آزادی فکری ، بستر جامعه ووو صدها آیتم دیگر‌دارد...
اینکه پای یک مطلب و چند خط ،‌خط بطلان بر باورمان بزنیم کار پسندیده ای نیست به یقین...
در کشور ما سرانه مطالعه صفر است البته حضرات سعی دارند که این آمار را یکی دو درصد اعلام کنند ولی همه می دانیم ما ایرانی ها ‌و بالاخص نسل جدید هیچ علاقه ای به مطالعه ندارند و همه مطالعه ما منوط به فضای مجازی و خواندن های درونی اش است ، پس لزوم مثبت اندیشی و نگاه درست مبتنی بر صراط مستقیم(!) بیش حس می شود و ملموس است‌ و نیز امریست ضروری...

کاش کمی "مهربان" باشیم چه در رفتار چه در تفکر ، حتی !




#فواد_سلمانی_زاده 🖊
💙@bacheshatty💙

💙@bacheshatty💙


بهم می گفتن تو دیوونه یی!
تو دیگه کی هستی !

مثلا می گن ، چطور همزمان توی پلی لیست پلیر گوشیت ، داریوش و فرهاد و هایده ، کنار موسیقی‌بلک متال و دپرسیو بلک متال هست!؟
این دیوونگی محضه ، آخه ریتم لایت و آروم داریوش کجا و ضرب آهنگ جنون آمیز ، کَر و دیوانه کننده بلک متال و همینطور تم کُشنده و بی نهایت محزون دپرسیو بلک متال (DSBM)کجا!
چطور با داریوش گریه میکنی و چند لحظه بعدش با ستریکن، هاورت و بهموث هد بنگ می زنی؟!
یا مثلا میگن تو چه ریختی پشت ماهی کبابی که توی شکمش حَشو هم زده شده ، ماست و دوغ می خوری!
آخه چطور زنده می مونی بعدش ، روانی!؟
جواب سادست ، با خنده میگم آخه طبعم سازگاره و خدا هوای منو ی جور خاص داره!!
پیش اوس کریم پارتیم عجیب قویه!
یا میگن چطور سر صبح اسپرسوی دوبلِ زهرماری می خوری ، اول صبحی دلت چطور میکشه آخه؟ اَه ، اَه !!
یا چطور با جثه ی نحیف و لاغرت هر روز ۱۰_۱۲ کیلومتر توی پارک میدوی؟ از کجا جسم و جونشو میاری آخه‌، مُردنی؟!
یا حتی فراری بودنم از دود سیگار و قلیون و این مزخرفات ووو
و...خیلی چیزای دیگه از این دست که گفتنش‌‌ نه‌ در حوصله ی توی مخاطبه‌ و‌ نه توان من ناشاعر...
من اما میگم‌، من دائم و پیوسته به ندای دلم گوش میکنم و تابع حرف دلم هستم
زیاد تابع منطق های امروزی و خط مشی های از پیش نوشته شده برای انسان امروز نیستم و طبعِ رفتاریم سر به هواست و گیج‌ ، آره خُلم !
یادمه یه روز توی خدمت مقدس سربازی باوجود اینکه خیر سرم با کاردانی درجه دار هم بودم ، موهای سرمو با تیغ تراشیدم و تاسِ تاس شدم ، کلم توی آفتاب سوزان اهواز اینهو مهتابی برق میزد و حسابی لوئیجی کولینا شدم!
همه گفتن آرزوی ما اینه موهامون رو اجباراً نزنیم و چارتا مو روی سرمون باشه ، تو چرا زدی؟ تو که مجبور نبودی؟ چرا آخه؟(با حسرت)
من اما دلم خواست و انجام دادم ، به همین سادگی...
نتیجه ی این پیروی های دلی همیشه هم همچین جذاب و شیرین نبوده و گاها با تاسف و پشیمونی هم همراه بوده
خیلیا بودن که این سادگی و خوش قلبی رو "حماقت" تلقی و تصور کردن و در طول عمرم پله ی ارتقا و ترفیع خیلی ها شدم ...
خیلیا بودن که زیر پاشون پله شدم ، رفتن بالا و کِیفِشو بردن و من.... موندم
این موندن به زعم اونها بود ، تفسیر قضیه در من اما نگاهی دیگست...
می دونی!
هرگز پشیمون نیستم و اگر بازهم به گذشته برگردم به قطع مجددا رسالت خوش قلبی درم جریان خواهد داشت ، توی رگهام ...توی دلم... و رویه برام همین راه خواهد بود...
می دونی !
وقتی تو خوش قلبی و صادق ، وقتی مهربونی و صاف اینهو کف دست ، و نیتت پاکه ، یه حس رضایت درونی یه شیرینی بکر و ناب ، یه حلاوت بی بدیل ، یه حس فوق العاده در تو جریان پیدا می کنه و موج می زنه و از خودت راضی هستی ، حسی که قطعا وقتی در نقطه مقابل قرار بگیری هرگز لمس نخواهی کرد
من اگر باز هم به دنیا بیام ...باز هم صاف و ساده می مونم و هیچوقت لذت مهربونی رو با حس های دیگه همسنگ نخواهم کرد.....
بازهم وقتی فحش بخورم جواب نمی دم و لبخند تحویل میدم ، سیلی بخورم بروی خودم نمیارم و در قبال عصبانیت مردم معذرت خواهی می کنم ،‌کینه ببینم با خوشرویی شرمندش می کنم و....
من خوش قلبی رو فدای هیچ‌رفتار دیگه نخواهم کرد...
حتی اگر هر ثانیه "مرگ" نصیبم بشه....
اخلاق شرط ابتدایی و اصلی "انسان" بونه !



#فواد_سلمانی_زاده🖊
💙@bacheshatty💙

💙@bacheshatty💙



گاهی عشق وجود دارد ، جریان دارد و بر مسند حکومت خود حکمرانی می کند بر قلب ها
اما دوطرف جای بروز عشق ، لگد می اندازند بسوی یکدیگر و بقول بزرگی‌ گِل لگد می کنند!
(تشبیه جامع و دیگرتری درم نبود ، ببخشا...)
مثلا جای ابراز علاقه ، جای محبت و ادای درونیات و حس های زیبا و لذت از رابطه ، به "بُل" گرفتن از همدیگر می پردازند
به آتو گرفتن و گرو کشی ، گویی مسابقه طناب کشی ست‌و لزوما یک طرف قضیه باید برنده شود!
خیلی از رابطه های معمول ، اسیر "قشون کشی" ها و "یک خم" گرفتن هاست بر مَدار شدت و ضعف ، اینکه یکی بفکر استیلا و غلبه بر آن یکی ست
بفکر برتری ‌و سلطنت فی مابین رابطه ، و تمام تفکرش این است که نفر دوم تابع او شود و بله قربان گو اش
اینکه‌حرفش "بُرِش" دار باشد و به کُرسی بنشیند ... حرفش "بُرو" داشته باشد...
براستی تا بحال با خودت این سوال را مطرح کرده ای که این حس غلبه و برتری از کجا نشأت می گیرد و آدمها چرا گاها رابطه را با میدان جنگ و باهم بودن را با نبرد اشتباه می گیرند؟

در حال خروج از محل کار تلفن همراه احمد زنگ می خورد ، بی سلام و با لحنی پرخاشگرانه جواب می‌دهد:
-ها ، چیه؟
چی؟ بیخود...تو بیخود کردی اصلا، قطع کن... بیام خونه حالیت میکنم ، دِ واستا بیام ، باشه...باشه!
قطع می کند ، و بی درنگ رو بمن با حالت و لحنی مفتخرانه توام با درجاتی از خودکامگی می گوید :
حال کردی فواد؟!
با زن باس این ریختی صحبت کرد ، اینهو سگ!!
گفتم : خوب چرا ؟ استدلالت چیه؟
گفت : وقتی همیشه با زن اینهو سگ باشی و رو ندی بهش ، نذاری قُد قُد کنه و زِر بزنه ، نذاری جیکش دربیاد و عرض اندام کنه ، بخواد بگه "من" بزنی توی دهنش ...بعد زمانی ک محلش بدی بچشم میای ، میری بالا ، می درخشی ، پس نتیجه همیشه می بایست سگ محل داد به زن تا زندگی بروفق مُراد باشه و زن مطیع باشه و الا دیگه حرف گوش نمیده ، هار میشه!

درست یا نادرست بودن استدلال احمد و طریقه برخورد با همسرش بخودش مربوط است ، نیت از این مثال نمایش رفتار سلطه جویانه و مبتنی بر خشونت محض در رابطه است و اینکه از رابطه تنها سلطه و اطاعت شدن خواست اوست...
اینکه رابطه بر پایه خشونت و به گویشی دیگر ارباب رعیتی راهبری شود ، بعید است حتی با وجود ثبات و زنده ماندن ، با عشق تلفیق شود و مابین دو طرف عشقی بجای بماند...
طرز نگرش برخی ها به رابطه با این تفکرات عجین است ، اینکه جای ابراز عشق تنها خشونت و "پارس کردن" تحویلش دهی!
برداشت با خرد مخاطب....


#فواد_سلمانی_زاده 🖊
🆔@bacheshatty

[ @bacheshatty ]


گاهی وقتا دوست داری حرفایی بزنی ... ناگفته های دلتو بریزی روی دایره ، اما یا حیا و خجالت و شرم جلوی زبونت رو میگیره یا بغض راه گلوت رو ، خفه می شی و به لکنت می افتی...
اما گاهی گفتن یه سری حرفها مثل ریختن آب بر آتشه ، وقتی بگی خلاص می شی ، آروم و قرار می گیری و نفست به راحتی دم و بازدم میشه!
اصلا انگار باری از دوشت برداشته می شه...
مثل حسین پناهی عزیز و مرحوم جائی که گفت :
مادر ، این من بودم که اون شب شیربرنج سحریتو خوردم...
یادمه سالها پیش روی شعری با عنوان "اعترافات" کار می کردم ، هر چه کردم نتونستم سرو تهشو هم بیارم ، به یه جور گسستگی و ناپیوستگی حاد مبتلا شدم...
اینهو فیلمای توی تلوزیون هی می نوشتم ، پاره میکردم ، مچاله می کردم و می انداختم سطل آشغال...
دورو برم پر از کاغذهای مچاله شده بود اما اون شعر هرگز به سرانجام نرسید و زاده نشد ، از تو چه پنهون خودم هم پِیِش رو نگرفتم!
چراشو هیچوقت نفهمیدم شاید اعتراف برای من خیلی بزرگ‌تر و فراتر از یک شعر ، یک کاغذ یا حتی نوشتن بود...
یادمه اول راهنمایی بودم ، با یه تکه کاغذ کوچیک مچاله که توی دهنم حسابی خیسش کرده بودم و لوله خوکار ، شلیک‌کردم پَسِ گردن معلم فارسی ، وقتی برگشت با چهره ای عصبانی و برافروخته گفت کی بود؟ ها؟!
هیچکس متوجه کار من نشده بود ، کسی جواب نداد اونهم سه نفر میز اول ک منم جزوشون بودم (توی اون مقطع بچه زرنگ‌بودم و نیمکت جلو می نشستم! ) کشوند دفتر مدرسه‌، هر سه کتک مفصلی خوردیم اما من از اعتراف فرار کردم و مدام میگفتم من نبودم ، نمی دونم هم کی بود!!
مدیر ی خطکش روی انگشتام میزد ، ی سیلی زیر گوشم میگفت بگو من بودم ، لجش درومده بود از سکوت من ، ولی من فقط سکوت می کردم...خسته شد شاید هم دلش سوخت و رهام کرد ، نهایتاً اعتراف نکردم ، دهن وا نکردم....
جای سیلی هاش روی صورتم موند اما اون شب ، توی خونه جلوی بابام هم به سیلی خوردن توی مدرسه اعتراف نکردم!!
نمی‌دونم چه حکمتی داره این طفره رفتن و لب وانکردن هام ، این لجاجت از بیان شرح ماوقع ، بعضی رفقا میگن دهنت قرصه!
همه اینها به کنار ، یه دلشوره ی عظیم و عمیق اما منو همیشه می ترسونه...
این که این آدم دهن قرص ،‌این پر ادعا و نامُعترف ، این کسی که مَنم مَنم هاش رو با غرور بیان میکنه ، فردای قیامت وقتی پرده ها افتاد و اعمال هر کس در صورتش نمایان شد چطور میخواد به این خصلتش مباهات کنه و بگه من دهن قرصم!
چطور می خواد پاسخ سرکشی ها و ناشکری هاشو بده؟
چطور می‌خواد جواب اعمالشو بده.....
قربون خدا برم که منتظر اعتراف هیچ بنده ای نمی مونه ....
یا رب ، من لی غیرک....

مناجات حضرت علی (ع) بهترین زبان گویاست:
بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا! برای روزی که نه مال سود میبخشد و نه فرزندان...
برای روزی که جز به سوی خدا رفتن با قلبی پاک و خالی از شرک و آز و کینه، سود بخشی نیست...
از تو امان می خواهم و ایمنی میطلبم.
خدایا! برای روزی که ستمگر به پشیمانی انگشت می خاید و دریغ عصیانش را می خورد...
به تو پناه می آورم و از تو امان می خواهم.
خدایا! برای روزی که پرده ها فرو می افتد و گناه در چهره ها نمایان می شود و موها ریسمان پاها می گردد...
از تو امان می خواهم و ایمنی میطلبم




#فؤاد_سلمانی_زاده 🖋
🆔@bacheshatty