Mahdi Kazemi♦️مهدی کاظمی زمهریر

✔️ هنر فلسفه ورزی

🔹1- فلسفه و فسلفیدن در اذهان عمومی سرشتی اسطوره ای دارد؛ کاری سخت و شاق، و در عین حال بیحاصل.از این رو، هر سخن مبهم و کم ارتباط با عالم واقع با برچسب فلسفه بافی طرد می شود.اما، برخلاف این تصور، فلسفیدن می تواند هم روشی برای اندیشیدن به امور نظری؛ و هم دارای کاربرد عملی باشد. در این نوشتار کوتاه، قصد دارم عناصر اساسی سازنده روش تحلیل فلسفی را به اختصار توضیح دهم و سپس نشان دهم که چگونه حتی می توان در زندگی روزمره این روش را بکار برد.

🔹2- اگر بخواهیم عناصر اساسی روش تحلیل فلسفی را احصاء کنیم، می توان به 4 مولفه اصلی اشاره کرد. تعهد به این چهار فضیلت فکری مشخصه فلسفیدن است: 1) تعهد به کاربست عقل در فهم زندگی 2) پرسش گری 3) همپرسه 4) جستجوی بنیادها.

🔹3- اولین فضیلت ، تعهد به کاربست عقل در زندگی روزمره است. فیلسوفان در مواجه با حیات اجتماعی، مشتاق فراتر رفتن از باورهای جاافتاده درباره حقیقت امور هستند. این اشتیاق به نفی باورهای مشهور، بدون کاربست خرد ممکن نیست. به تعبیر کانت در کتاب « روشنفگری چیست؟» ، روشنگری خروج عقل است از صغارت؛ زمانی که فرد اراده لازم برای فهم عالم بر مبنای عقل مستقل را می یابد، گام در مسیر روشن اندیشی یا تفکر فلسفی می گذارد.

🔹4- تعهد ما به کاربرد عقل در زندگی نظری و عملی، تنها با طرح "پرسش" و ایجاد روحیه "پرسشگری" ظهور می یابد.فیلسوفان پرسشگر هستند و بیش از آنکه با پاسخ هایشان شناخته شوند، با پرسش های بدیعی که طرح کرده اند، در تاریخ فلسفه ماندگار شده اند.پرسشگری صرفا" به معنای نقد باورها نیست، بلکه بدان معناست که ما از پذیرش پاسخ ها و باورهای دم دستی گریزان هستیم.هر میزان که گریز ما از پذیرش این باورها بیشتر باشد، علاقه ما به پرسشگری، سنجش انتقادی باورها و جستجو برای یافتن پاسخ های بهتر بیشتر است.

🔹5- فلسفه با همپرسه آغاز شده است؛ همپرسه یا گفتگو با دیگری بدان معناست، که پاسخ های فلسفی نمی تواند، خصلتی شخصی داشته باشد.سقراط که مبدع همپرسه یا روشی گفتگویی در فلسفیدن است، از طریق گفتگو با دیگران راه رسیدن به حقیقت را می گشود.بدون چنین گفتگویی، گفتار فلسفی نمی تواند، مدعی نمایندگی حقیقت گردد. پرتوهای حقیقت همیشه از مرزهای ذهنیت شخصی افراد فراتر می رود، و همچون نوری در تاریکی همه را به سوی خود فرا می خواند.

🔹6- عنصر پایانی فلسفه ورزی، بنیان گرائیست. فیلسوف در جستجو باورهای بهتر هیچ محدودیتی را برای خود تصور نمی کند. از این رو، فیلسوف اشتهائی سیری ناپذیر برای یافتن دلائل عمیق برای اعتبار باورهای خود دارد؛ هر میزان که بنیان نگری بیشتر، صلابت اندیشه فیلسوف هم بیشتر است و از قدرت بالاتری برای واسازی انگاره های متعارف برخوردار است. شرط حرکت به سوی بنیادها، قانع نشدن به پاسخ ها، و به پرسش کشیدن پاسخ هایست که در نقطه آغاز حرکت فلسفی ظاهر می گردند.

🔹7- برای کاربست روش فلسفی در زندگی روزمره کافیست، اندکی پرسشگر باشیم و گفتگو با دیگران را برای یافتن پاسخ های معتبر نادیده نگیریم. یکی از تکنیک های کاربست این روش، فن « 5 چرا» است. در این تکنیک، شما زمانی که در زندگی روزمره خود با مشکلی مواجه می شوید، باید از خودتان بپرسید: «چرا این مساله یا مشکل پدیدار شده است؟» . اما، فرق شما با افراد دیگر این خواهد بود که پس از رسیدن به این پاسخ، به جواب بدست آمده قانع نمی شوید و مجدا" در برابر پاسخ یک "چرای " دیگر می نهید: « چرا این عامل خود پدیدار شده است؟ / این علت، خود "معلول" کدام علت بنیادی تر است؟». این فرآیند باید تا 5 بار تکرار شود، تا شما به علل عمیق یک بحران یا خطا و اشتباه پی ببرید. این روشی است که در شرکت "تویوتا" به اقتباس از تفکر فلسفی برای رفع عیوب خطوط تولید به کارگرانشان می آموزند. شما هم می توانید، روش فلسفی را در زندگی خود بکار گیرید، اگر تعهد جدی به نپذیرفتن جواب های "سرسری" به "پرسش ها" را کنار بگذارید و در جستجوی دلائل بنیادین مشکلات باشید.

#فلسفه

@kazemizamharir

در مورد این نقد سه نکته باید در نظر گرفت:
اولا، بخش سرمایه در کشورهایی مانند ایران و چین از اشکال ابتدائی و بدوی تر سرمایه داری است که بر استخراج حداکثری ارزش ازکارگران بدون در نظرگیری کرامت و حداقل معیشت آنها استوار است. فقط به نرخ دلاری ، حداقل دستمزد تعیین شده برای امسال حدود 147 دلار از حداقل دستمزد سال 97 (سال افزایش نرخ دلار) کمتر است. یعنی کارگران نه تنها حقوق شان افزایش نیافته بلکه به نرخ ثابت کم شده و الان در حال دادن سوبسید به سرمایه هستند. این یعنی فقر بیشتر و بی ثباتی بیشتر. این را می توان در نرخ ضریب جینی دید که هر روز بدتر می شود.
ثانیا"، نقد این سرمایه داری با نظریه های پسامدرن و یا مدرن معاصر ممکن نیست و تنها با بهره گیری از نظریه کلاسیک مارکس در زمینه اقتصاد سیاسی ممکن است.
ثالثا"، بهره گیری از مارکس برای نقد سرمایه داری به معنای رویکرد مارکسیستی نیست. زیرا که بهره گیری از اقتصاد سیاسی مارکس تا آنجا که مبتنی بر فکت ها و داده های معتبر باشد بخشی از دانش جامعه شناسی و اقتصاد است و حتی افرادی که چپ گرا نیستند برای نقد بازار گرایی بی چارچوب می توانند از آن استفاده کنند. لذا، از ترس برچسب چپ گرا شدن نمی توان از بصیرت های مارکس در زمینه فهم نظم سرمایه دارانه استفاده نکرد.

پاسخ
سلام. بله. ولی چرا نرخ بازده سرمایه کم نشود. حقوقی که یک کارگر تعیین شده حداقل معاشش را نیز تامین نمی کند. به جای بازده های 100 درصدی و 200 درصدی خوب اندکی از آن باید به کارگر برگردد. هیچ کجای دنیا چنین نرخی از بازده سرمایه وجود ندارد.
ضمنا" مساله اساسی تر از اینهاست و صرف افزایش حقوق باعث تعطیلی نمی شود. بلکه برعکس می توان نشان داد که همین عدم افزایش خود باعث کاهش بهره وری صنایع، خروج متخصصان از صنعت و ناتوانی آنها در رقابت با شرکت های خارجی، و در نتیجه ورشکستگی است
در نهایت مساله من فراتر از این حرفهاست؛ اساسا" باید بحث اساسی در مورد مالکیت ، ارزش وسهم مناسب توزیع منافع میان نهادهای تولید از جمله کار و سرمایه صورت گیرد.
@kazemizamharir

نظر یکی از دوستان درباره متن بالا:
باسلام تحلیل خوبی است.اما نگاه تک ساحتی به دولت ما را از خیلی واقعیت ها دور می کنداز جمله نگاه عاطفی به گارگران .باعث می شود امکانات موجود برای فعال ماندن کارخانه ها و صنایع و مراکز خدماتی را نادیده بگیریم.اگر حقوق کارگران افزایش یابد در عوض مراکز برشکسته شوند،وهمه بیکار بشوند،نتیجه برعکس می شود.
از جمله پارسال برای حمایت از تولید ملی ،واردات لاستیک ماشین را متوقف کردند.قیمت لاستیک ده برابر شد.

@kazemizamharir

✔️ کارگران، دولت و خیر عمومی

🔹1- امروز 11 اردیبهشت روز جهانی کارگر است. شاید برای اولین بار است که این روز را بیاد می آورم و برایش مطلبی می نویسم. قاعدتا" افرادی که خود را جزء طبقات متوسط شهری می بینند و شیوه ارتزاقشان با منطق کارگری سازگار نیست نه دلیلی برای بیاد آوردن این روز دارند و نه انگیزه ای. بویژه اینکه، نگرش بازاری در حوزه اقتصاد هدایت گر ایشان باشد. اما، بعضی رخدادهای اخیر – به ویژه شیوه تعیین دستمزد کارگران - مرا به صرافت انداخت تا اندکی در زمینه رابطه میان دولت با طبقه کارفرما و کارگر؛ و منطق نظری آن بنویسم.

🔹2- برداشت از "دولت" یکی از نقاط تمایز میان فلسفه سیاسی و جامعه شناسی سیاسی است. در حالی که مساله اصلی در فلسفه سیاسی پرسش از "سرشت دولت به مثابه نهادی معطوف به خیر عمومی " است، اما جامعه شناسی سیاسی با این پیش فرض شروع می شود که "میان دولت و طبقات اجتماعی" پیوند وجود دارد و این پیوند از یک جنس و الگو مشابه متابعت نمی کند؛ دولت مدرن رابطه تنیده ای با "سرمایه" و طبقه "بورژوا" دارد و سیاست های عمومی و شیوه توزیع منابع تحت تاثیر این رابطه قرار می گیرد.

🔹3- در کشورهای در حال توسعه – همانند ایران – دولت هم به خاطر کارکرد عمومیش و هم بخاطر شیوه سازماندهی اش ناچار از همراهی با طبقات کارفرما و صاحبان صنایع است؛ دولت در ایران هم برای اینکه بتواند خود را به مثابه یک نهاد بازتولید کند، نیازمند اتکاء به طبقات بورژوا و کارفرماست؛ و هم بخاطر اینکه خود کارفرمایی بزرگ است و با دارا بودن چند میلیون کارمند و دهها شرکت، عملا ناچار است از منظری کارفرمایانه به کارگران و مطالبات آن بنگرد، ناچار از این پیوند است. از این رو، اساسا بطور مضاعفی نه یک ناظر بیطرف بلکه یکی از ذینفعان کلیدی است که منافعش ضرورتا" با منافع کارگران همسو نیست.

🔹4- این رابطه متعارض به خوبی در شیوه کنش متقابل ایشان عیان است. کارفرمایان تحت حمایت نهاد دولت از نهادهای صنفی مختص به خود برخوردار شده اند؛ آنها نه تنها از حق سازمان یابی برخوردارند، بلکه در جلسات رسمی اقتصادی دولت حضور مستقیم یا غیررسمی دارند و مدیران دولتی بطور مستمر در قالب صبحانه های کاری در اتاق های بازرگانی از تحولات و سیاست های دولت به ایشان گزارش می دهند و یا از ایشان در زمینه نحوه سیاست گذاری مشورت می گیرند.اما، در مقابل کارگران نه تنها از حق تشکل یابی تثبیت شده ای برخوردار نیستند، بلکه کمتر مقامات حکومتی رابطه مستمر و نهادینه شده ای با ایشان دارند و آنها برای رساندن پیام خود ناچار از تحصن و اعتراض هستند.

🔹5- یک مثال عینی تر؛ در حالی که تورم و افزایش قیمت دلار باعث کاهش قیمت "ارزشهای" تولیدی کارگران و دارایی کارفرمایان شده است، دولت در مواجهه با این مساله به یکسان برخورد نمی کند؛ برای حفاظت از ارزش های مرتبط با صاحبان سرمایه، به سادگی اجازه تجدید ارزیابی این دارایی های را می دهد. رشد قیمت بی مهابای دارایی ها در بورس، مسکن و سایر بازارها نمودی از این رخداد است که بیشترین بهره را برای صاحبان دارایی های کلان فراهم می سازد.اما، زمانی که به طرف دیگر معادله نگاه می کنیم، شاهد کم توجهی دولت به "ارزشهای " تولیدی کارگران هستیم. گوئی هیچ ضرورتی برای متابعت قیمت کار به مثابه دارایی کارگر از منطق بازار و تجدید ارزیابی آن متناسب با تورم و تحولات قیمت دلار نیست.اگر فقط به شکاف قیمت دلاری ارزش کار یک کارگر ایرانی در سال 97 و قیمت دستمزد تعیین شده برای کارگران در سال 99 نگاهی بیاندازید، این اختلاف آشکار می شود.

🔹6- به گمانم؛ اولا"،در سطح عملی، بی توجهی به این تاثیر پذیری سیاست گذاری دولت از طبقات باعث می شود، که عملا" منافع طبقات فرودست، به نفع منافع طبقات مسلط یا در ارتباط قوی با نهادهای حکومتی تضعیف گردد. این وضعیت خود به رشد شکاف ها و تعارض های اجتماعی، و بی ثباتی خواهد انجامید. ثانیا"، از حیث نظری، هر گونه تحلیل فلسفی از دولت ناچار از درنظری گیری این واقعیت تاریخی و هم اجتماعی است که دولت در شرائط عینی درون شبکه ای از تعارضات پدیدار می شود و پرسش اصلی این نیست که سرشت دولت به مثابه نهادی معطوف به خیر عمومی چیست؟ بلکه باید از خود پرسید، با توجه به منطق منازعات اجتماعی و اقتصادی، "الگوی درست سازمان حکومت چیست که امکان موازنه منافع متعارض را فراهم می سازد؟" ثالثا"، هرگونه پرسش از دولت با پرسش از ماهیت "ارزش" و فرآیند "تولید، توزیع و انباشت " آن پیوند دارد و بدون داشتن نظریه ای در این زمینه، هرگونه نظریه پردازی درباره دولت و پاسخگویی به پرسش از "عدالت" امری عبث و نافرجام است.

@kazemizamharir

#فلسفه_سیاست_در_جهان_معاصر
#کریستیان_دلاکامپانی
#مهدی_کاظمی_زمهریر

✔️ بعثت و سرشت رسالت نبوی

🔹1- امروز، روز بعثت پیامبرگرامی اسلام (ص) است؛ همیشه نوشتن مناسبتی، بی هیج ایده ای که برآمده از احساس و باورهای نویسنده نباشد، برای من سخت بوده است. بنابراین، قصدی برای نوشتن متنی تکراری از باب انجام وظیفه یا یادآوری این روز را نداشتم، اما در حین خواندن قرآن، به نکته ای رسیدم که ارزش های متن قرآن را برای کسانی که بخواهند، از سر تفهم به حادثه بعثت نگاه نمایند، آشکار می سازد. قصدم از نوشتن این چند خط بیان این ایده قابل استفاده برای دوره معاصر است.

🔹2- در مواجه میان فرعون و حضرت موسی(ع)، در سوره غافر، شاهد مدعای عجیب و جالبی از طرف فرعون هستیم. او خطاب به عقلای قوم خود که خواهان مدارا با موسی هستند، می گوید: « جز آنچه می بینم، به شما نمی نمایم، و شما را جز به راه راست راهبر نیستم».(غافر، 29) زمانی که این آیه را در پیوند با آیه پیشین می خوانیم، می توان به نکات جالبی درباره ماهیت رسالت و سرشت درست حکمرانی از منظر قرآنی دست یافت.

🔹3- اولین نکته، با اندیشیدن به کلام فرعون آشکار می شود. فرعون که در قرآن حکمرانیش به مثابه رویکردی غیرالهی وغیرانسانی بازنمایی می شود، سخت گیری خود علیه موسی را نه عملی از سر هوا و هوس بلکه برمبنای مصلحت و حرکت در مسیر راه راست یا همان "سبیل الرشاد" توجیه می کند. این بدان معناست، که حتی در حکومت های فرعونی که انسان ها به بندگی کشیده شده اند، حاکمان مدعی هدایت و رشد انسان ها ؛ و رعایت مصلحت آنها هستند.

🔹3- نکته دوم، متکی بودن حکمرانی فرعون بر باورها و پنداشته های شخصی خود است. این ایده با رجوع به آیه قبلی آن مشخص می شود، زمانی که قرآن از زبان یکی از مصلحان قوم می گوید که موسی صرفا" شما را به راه راست دعوت می کند، «اگر دروغگو باشد دروغش به زيان اوست، و اگر راستگو باشد برخى از آنچه به شما وعده مى‌دهد به شما خواهد رسيد، چرا كه خدا كسى را كه افراط كار دروغزن باشد هدايت نمى‌كند.»(غافر،آیه 28) اما، فرعون در آیه بعدی بر رای خود پا می فشارد، و تصمیم خود را بر مبنای پنداشته هایش سبیل الرشاد می نامد.

🔹4- وقتی این دو آیه 28 و29 غافر، را با آیات 21 و 22 سوره غاشیه پیوند می دهیم، آنوقت به درک بهتری از رسالت نبوی و سرشت دعوت دینی دست می یابیم.در این آیات خداوند خطاب به پیامبرش می گوید: « پس تذکر ده که تو تنها تذکر دهنده ای (21) بر آنان تسلطی نداری(22) ». این آیات در پیوند با آیات سوره غافر به ما این نکته را رهنمون می کند که ارشاد و هدایتگری مردم رابطه اندکی با سلطه، تحمیل و افراط کاری دارد.

🔹5- در جمع بندی می توان گفت: اولا"، صرف ادعای دسترسی به حقیقت، مشروعیتی به راهنمایان برای اجبار کردن دیگران برای پیروی از راهشان را نمی دهد، زیرا که فرعون – که الگوی حکمرانی اش سمبل ستمگری و انانیت است- نیز مدعی چنین هدفی بود.ثانیا"، تنها روش درست هدایت گری، تذکر دادن است.زیرا، هدف از رسالت نبوی دعوت به توحید و آماده سازی مردم به لقای الهی است.اگر آنها این پیام را بپذیرند، خود سود خواهند برد و اگر انکار کنند، زیانش بیش از هر چیز گریبان غافلان و منکران را خواهد گرفت. ثالثا"، در "حکومت خداپسندانه" ، حکمرانی نسبتی با خودرایی؛ افراط کاری و دروغ ندارد.

✔️در ترجمه آیات از ترجمه قرآن محمد مهدی فولادوند، ناشر دارالقرآن کریم(چاپ 1391)، بهره برده ام.


@kazemizamharir

✔️ مردم را سرزنش نکنیم.

🔹1- دیروز به اجبار برای خرید به فروشگاه رفتم؛ دیدن مردمی که برای خرید میوه ارزان قیمت دولتی در صفوفی نسبتا" فشرده ایستاده اند، مرا به حیرت افکند.ذهن قضاوتگرم سریع به کار افتاد: مردم چگونه برای کسب اندکی سود، ایستادن در این صف ها و خطر بیماری را به جان خریده اند؟ لحظاتی بعد خود در میوه فروشی بودم؛اندکی چرخیدن در میوه فروشی به من این پیام را داد که قیمت ها در این هفته افزایش یافته است و سریع به ذهنم خطور کرد که در فرصت مناسب من نیز "سیب" و "پرتغال" تعطیلات عید را از این غرفه ها تهیه کنم؛در این لحظه، به قضاوت سریع خود در دقائق قبل می اندیشیدم.

🔹2- واقعیت اینست که قضاوت کردن و حکم صادر کردن در مورد رفتار مردم راحت ترین کار است؛ اما با نگاهی دقیق به زیست توده های مردم ، می توان به دلائلی رسید که آنها برخلاف انتظار ما رفتار می کنند.آنها چنان گرفتار در پیچیدگی و معضلات زیست روزمره خود هستند که کمتر با افقی بلندمدت تر، همگانی تر و بلندنظرانه تر به مسائل بنگرند.

🔹3- یکی از آوردههای مصطفی ملکیان به فضای فکری ما، برجسته کردن ابعاد روانشناختی کردار افراد است.از نظر وی ، هر انسانی از صورت خاصی از روان برخوردار است، و متناسب با این سنخ روانی، پدیدارهای دینی را می فهمد و تجربه می کند.به این ایده می توان این نکته را نیز افزود که افراد علاوه بر تنوع در سنخ "روانی" از جایگاه های متمایز "اقتصادی-اجتماعی" برخوردار هستند که کنش آنها را متاثر می کند؛ برخلاف روایت مونیستی و روان بنیاد، این ایده بدان معناست که آگاهی ها ما از منطق موقعیت محصول موازنه میان ادراکات ذهنی و واقعیت های عینیست که ما در درون آن قرار گرفته ایم. از این رو، با توجه به با تنوعات برآمده از مولفه های ذهنی و عینی سازنده کردار انسان ها، انتظار از واکنش همگون آنها در موقعیت های مختلف چندان معقول نیست.تنها زمانی می توان چنین انتظاری را معقول دانست که مولفه های سازنده تفاوت، تلطیف یا ثانویه گردند.امری که در کوتاه مدت عملی کردن آن ممکن نیست.

🔹4- پرسشی که در این وضعیت پیش می آید اینست که پس چه باید کرد؟ چگونه می توان این تنوعات و کردارهای ناهمگون را همراستا نمود؟ در دو سطح می توان به این پرسش پاسخ داد؛ در سطح فردی، ما نیازمند متوقف کردن قضاوت در مورد رفتارهای مردم و سعی در فهم علل رفتار آنها از منظر روانشناختی؛ و اقتصادی-اجتماعی هستیم. پاسخ های کلیشه ای تنها ما را از فهمیدن پیچیدگی ها و دشواریهایی که افراد در آن گرفتار هستند، و مانع همسویی آنها با جریان های اصلی اجتماعی می گردد، می شود.در سطح نهادی نیز بایست به سرشت دولت و جایگاه نهادهای عمومی بازگشت.همگون سازی رفتارهای جمعی یکی از وظایف کلیدی حکومت هاست.اما، آنها برای رسیدن به این هدف نیازمند دو چیز هستند: فهم تنوعات اجتماعی و در نظرگرفتن نیازهای طبقات مختلف در سیاست گذاری و برنامه های خود؛ دوم، داشتن مشروعیت کافی برای کاربست زور برای همگرا کردن بخش هایی از جامعه که در چنین بحرانهایی حاضر به پذیرش قواعد عمومی نیستند.

🔹5- وقتی به عملکرد سازمانهای حکومتی می نگریم، این دو مولفه در رفتارهای حکومت در ایران در مواجه با "بحران کرونا" وجود ندارد؛ نه در مدیریت بحران به نیازهای طبقات مختلف توجه شده و نه منابع لازم را برای رفع دغدغه های آنها از بودجه های عمومی – به عوض همسویی با سیاست های حکومت - اختصاص یافته است. ثانیا"، به علت تضعیف مستمر مشروعیت سیاسی حکومت در سال گذشته که اوج آن در کاهش مشارکت انتخابات مجلس نمایان گردید، امکان کاربست ابزارهای "نرم" و "سخت" برای کنترل رفتارهای اقلیت های هنجار ستیز وجود ندارد.

@kazemizamharir

✔سه نکته درباره نظر دکتر طباطبایی درباره "فراکسیون ترک"

1_ به گمانم این مدعای دکتر طباطبایی از منظر فلسفه سیاسی و جامعه شناسی سیاسی فاقد اعتبار است زیرا که در هر دو حوزه درباره مفهوم دولت_ملت؛و نمایندگی سیاسی روایت های مختلفی وجود دارد که ضرورتا با رویکرد طباطبایی سازگار نیست.

2_ فیلسوف سیاسی پدیده‌ها را از منظری فلسفی مورد دقت نظر قرار میدهد و نمی تواند با ارجاع به متون حقوقی که خود گرفتار آشفتگی زبانی و نظری هستند و خود موضوع تحلیل انتقادی فلسفی می باشند، حکمی در مورد موضوعی چنین حساس صادر کند و مدعی حل مسئله شود.

3_ اساسا نظر طباطبایی بیشتر سیاسی و ریشه در ناسیونالیسم ایران گرایانه و افراطی   وی دارد؛ و گرنه اصول زیادی در قانون اساسی است که با این مفهوم ملی ناسازگار است. مثل شیعه بودن رئیس جمهور و الزام وی به پاسداری از مذهب؛ یا تفکیک نمایندگی  اقلیت ها و ...که در تقابل با نگاه ملی به نهادهای سیاسی و شهروندی ملی است. مثالها زیادند و متاسفانه دکتر طباطبایی برای پیش برد دیدگاه سیاسی خود به بخشی از متن حقوقی ارجاع داده و مابقی را رها کرده است.

@kazemizamharir