Ergenekön✙𐰼𐰏𐰤𐰜𐰤

​​Ғайпен Бейісовтың Түркістан легионерлерінің алдында айтылған сөздері:

1943 жылы желтоқсан айында Украинаның Миргород қаласында тұрған 162-ші Түркістан жаяу әскер дивизиясының (командирі генерал- майор, хинди тілінің маманы Нейдермайер) 1-ші полкінің (командирі Харьков әскери академиясын бітірген Қази Қазыбеков) жауынгерлері алдында далалық радио торабы (репродуктор) арқылы Вермахттың Жоғарғы бас командованиесінің Түркістан насихат взводының унтер-офицері шенінде ол Ғайпен Бейісов былай депті:

#tarih #WWII

@ergenekon_kz

​​Хасен Оралтай атамыздың 1986 жылғы 17-18 желтоқсан оқиғалары туралы еңбегінен аса маңызды үзінділері:

Дүрбеленді желтоқсан оқиғалары сол күндердің өзінде батыс елдерінде кеңінен мәлім болып, ойлы, саналы азаматтар тарапынан өзінің әділ бағасын алған еді. Бұл ретте біздің бауырымыз, Мюнхенде тұратын белгілі қазақ қайраткері, ғалым, жазушы Хасен Өралтайдың еңбегі айрықша. Біз оқырмандарға Хасекеңнің Ж. Қазақбаласы деген псевдониммен 1988 жылы Станбұлда, түрік тілінде басылған кітабын ұсынамыз.

#tarih #bölşevizmnıñ_jüzı

@Ergenekon_kz

​​​​Қазақтың интегралды дәстүршілі Таласбек Әсемқұлов тәуелсіздік туралы

1991 жылы біз егемендікке қол жеткіздік. Ресей империясынан іргемізді аулақ салып, халықаралық құқық субъектіне айналдық. Біздің аспан түспес көк байрағымыз Біріккен Ұлттар Ұйымы штаб-пәтерінің жанында желбіреп тұр.

Әнұранға сенсек, біз аман қалыппыз. Біз көп екенбіз. Демограф Мақаш Тәтімов бірде қазақтың санын 13 миллионға жеткізді.

Бірақ біз қандай халықпыз? Кімдер едік, кімдер болдық? 1456 жылдан бастап бес ғасыр кескілес барысында біз биологиялық ең текті, таза, ғазизлеген қанымыздан айырылдық. Бес ғасырға созылған соғыстың, бес жүз жылдык «кері селекцияның» шығынына ешбір генофонд төтеп бере алмайды. Керей мен Жәнібек, Еңсегей бойлы ер Есім, Салқам Жәңгір мен Абылай заманының қазақтарын былай қойып қойыныз, біз тіпті Абай заманындағы қазақтармен қай жағынан болса да шендесе алмаймыз. Иә, иә, тан қалмаңыз, себебі қандай тайғақ кешуден өтсе де, қазақтың қаны өшіп бара жатқан инерция бойынша Әлихан Бөкейханов, Ахмет Байтұрсынов, Мағжан Жұмабаев, Міржақып Дулатов, Мұхтар Әуезов, Әлкей Марғұлан сияқты тұлғаларды жаратты.

Кері селекцияның нәтижесінен болған биологиялық апат ұлттың бүкіл рухани әлемін күйретті. Егемендік біздің көзіміздегі кіреукені сейілтті. Он төрт жылдың егемендік өмірі барысында біз «асқаралы тұлғамыздың» ішінің кеуек екеніне, мәдениетіміздің «показуха», сырт көрініс қана екеніне, ал надандығымыздың шетсіз-шексіз екеніне көз жеткіздік. Ешбір жұрт надан, ақылсыз болып жаратылмайды. Халық ақылынан жүре айырылады. Біз ақылынан айырылған ақымақ тобырға айналдық. Біздің бұл интеллектуалдық банкроттығымыз қаншаға созылмақ? Біздің «ғылым» деп жүрген нәрсемізге көз салсаңыз, сонда бұл ахуалдың қанша ғасырға созылатынын шамаларсыз.

Біз бір-бірімізді алдап, алаяқ атандық. (Абай атам айтқан «Теп-тегіс жұрттың бәрі болды аларман»). Бірақ бір күнде емес. ХѴІІІ-ХІХ ғасырлардағы кенеусіз барымта патшалық Россия кезіндегі алғашкы-ақ қазақ шенеуніктерінің парақорлығына, содан соң социализм кезіндегі жемқорлыққа, жебірлікке ұласты. Бүгінгі алаяқтық осы социалистік жемқорлықтың аясында, арнасында жетілген, «көркейген». Біз бұрынғы метрополияның барлық жаман қасиеттерін, барлық азғын дағдыларын мұраладық.

Эмиграцияда өлген орыстың бір ғалымы былай деп жазған еді: «Шайтандар үшін ең тамаша Конституцияны жазып шығуға болады, алайда ол Конституция қағаз жүзінде ғана қалады. Бейкүнә періштелер қоғамының Конституциясы өте нашар болуы, тіпті оларда ешқандай Конституция болмауы да мүмкін, алайда сол қоғам мүшелерінің арасындағы қатынас ең таза, ең ізгі қатынас болмақ. Ем қонбайтын, алаяқтар мен нақұрыстардан тұратын қоғам ешқандай реформаға қарамастан бір-бірін алдап өмір сүре береді және мүшелері аталған «қасиеттерінен» арылмайынша, ол коғам ешқандай кісілік пен ізгілік туғыза алмайтын рухани бедеу күйінде қалмақ».

Біздің халқымыздың болашағы бар ма? Бар. Ең бастысы, біз тарихтың ең ауыр өткелектерінен жүгіміз ауса да аман еттік. Содан соң біздің санымыз көп, болашақ биологиялық комбинацияларға, болашақ селекцияға жетерліктей көп. Алайда, аяқ астынан керемет болады дегенге сеніп керегі жоқ. Қоғамның алдында сан ғасырлык ауыр еңбек күтіп тұр. Адам оның қайталанбас тіршілігі, құқығы, игілігі, кісілігі мен намысы басты қазынаға, басты құндылыққа айналуға тиіс. «Адам, адам ең бастысы адам. Адам ақшадан қымбат. Адамды ешбір базардан сатып ала алмайсың, себебі олар сатылмайды да, сатып алынбайды да. Адам ғасырлар бойы тәрбиеленіп қана адам болып шығады, бірақ ол ғасырларға уақыт керек», - деген еді Достоевский.

~Таласбек Әсемқұлов, «Аштық және Соғыс» мақаласынан

#tarih #ramw

@Ergenekon_kz

​​Үш Аймақ қазақ зиялы қауымының арасындағы ұлтшылдық пен тұраншылдық идеяларының таралуы және олардың арасындағы ұлтшылдық идеологиясының триумфы:

ХХ ғасырдың бірінші жартысында Шығыс Түркістандағы қазақ интеллегенциясын екі түрлі атап айтқанда, түрікшілдер және ұлтшылдар деп таңдап қарастыруға болады. Себебі, ХХ ғасырдың алғашқы жартысында Алаш қозғалысы мен Алаш идеясынан бөлек Шәуешек пен Құлжа өңіріне панисламизм және пантүркизм идеясы белсенді таралды сонымен бірге қолдау тапты. Алаш автономиясы үкіметімен бірге Түркістан мұқтариятының жариялануы, оның орнын Түркістан АКСР-дың басуы және 1922 жылдары Түркістан АКСР-дың қытаймен шекара сауда қатынастарын қалпына келтіруі т.б. сияқты тарихи оқиғалар Құлжа мен Шәуешек қалаларына идеялық ықпалын жүргізді. Осы идеялар негізінде Шығыс Түркістан аумағында Алаш ұлттық идеясынан бөлек, 1920-1925 жылдары Құлжа мен Шәуешек сияқты сауда және мәдени шаһарларда белгілі деңгейде шағын көлемді түрікшіл қозғалыстардың орын алғанын байқаймыз. Соның мысалы «Тұран» атауының кеңінен қолданылуы. Мысалы, «Тұран» деген атпен жаңаша оқу орындары ашылды, онда әр ұлттың балалары ортақ тілде білім алды. Сондай атпен құрылған мектептер саны да көбейді. Сjл сияқты Іле уалаятында «Талды-Тұран» мектебі құрылса, Шәуешек қаласында «Тұран» мектебі бой көтерді.

Аталмыш біз айтып отырған екі бірдей мектептің (түрікшілдер мен ұлтшылдар) Шығыс Түркістандағы ұлт-азаттык төңкерісі кезеңінде өз жемісін анық көрсете бастады. Бұл идеялар негізінде ұлттық қозғалыстар жаңаша сипатта тарих сахнасына шықты. Әсіресе 1944-1945 жылдарға келгенде айрықша біліне бастады. Түрікшіл және ұлтшыл топ өкілдері Құлжада құрылған Шығыс Түркістан уақытша үкіметі (кейінгі Үш Аймақ үкіметі) кезінде саяси және әлеуметтік мәселелер бойынша қызу пікір-таластардың пайда болуына негізгі себеп болды. Сол уақытта Шығыс Түркістандағы қазақтың жаңа буын интеллегенциясы арасында түрікшілдік козғалыс бағытына қарағанда ұлтшылдар ұстанымы әлде-қайда басым салмақты ұстады.

~ Әлімғазы Дәулетхан, Жанымхан Ошан, Елдос Сауырқан; "Шығыс Түркістандағы дүрбелеңмен өткен қырық жыл (1912-1952)" кітабынан

#tarih

@Ergenekon_kz

​​С самых первых неуверенных шагов в направлении декоммунизации нашего государства всё время мы вынуждены слушать визги так называемого "советского народа" о том, что всякое переименование улиц наших родных городов есть дискриминация национальных меньшинств и неуважение к общей истории. Однако если мы поближе ознакомимся с данной темой, то придем к логичному выводу что это есть всего лишь абсолютно справедливый реванш автохтонной казахской нации на её же исконных землях.

В послевоенный период в Павлодаре стали появляться названия улиц, имеющих национальный колорит. Если до 1945 г. в Павлодаре не было ни одной улицы с казахским наименованием, то с 1945 г. появляются первые названия с казахскими именами. Первой улицей стала улица имени Абая; затем через пять лет появилась улица Исы Байзакова; в 1964 г. - улицы Сатпаева (название перенесено в 2002 на ул. Дзержинского, которая переименована на ул. Сатпаева) и Сейфуллина; в 1967 г. - Баратбаева; в 1975 - Баймулдина, в 1993 - Торайгырова, в 1994 - Карбаева и Естая, в 2003 - академика Шокина и др. Сегодня в Павлодаре 45 улиц названы именами известных казахских деятелей истории, науки, литературы, культуры и искусства, а также 20 улиц, связанных с географией республики и области. Работа по упорядочению названий в этом
отношении ведётся.

~ Эрнест Соколкин, из книги "Улицы нашего города"

#tarih #bölşevizmnıñ_jüzı

​​Қалай Мәжит Айтбайұлы Вели Каюм-ханды мазақ қылған:

Түркістан Комитетінің Президенті Вели Хаюм-хан дейтін кісі болды. Ол кісіні сол Комитетте істейтін 60 адам «Ата», — деп атаушы едік. Ал Мәжит президентті «Ата» демей, тек өзінің атымен «Вели» деп атайтын. Кейде Вели Мәжитке: «Сен неге мені «Ата» деп айтпайсың?» — деп ренжісе, Мәжит оған: «Сіз немене, қызық екенсіз, қазақта өзінен он жас қана үлкен адамды «Ата, — деп атаса, сол адамды жынды- лардың қатарына қосып қояды!» — деп күлетін.

~Хамза Абдуллин, "XX ғасырдың Қорқыты мен Асан Қайғысы" мақаласынан

#tarih #WWII

@Ergenekon_kz

​​МҰСТАФА ШОҚАЙ ПРО ЦЕЛЕСООБРАЗНОСТЬ КРАСНОЙ ИНДУСТРИАЛИЗАЦИИ

Одна из излюбленных тем туркестанских советских газет и большевистских агентов — это индустриализация (Туркестана) и победы на этом фронте. Выстроили столько заводов, заканчиваются постройкой какие-то фабрики и такие-то комбинаты. Начали строить такой-то «строй».
Производство на столько-то процентов повысилось. Все это показывает правильное применение ленинской национальной политики...

Правда, что выстроено несколько заводов, фабрик и комбинатов.
Правда и то, что это соответствует ленинской национальной политике. Но это, однако же, ни в какой степени не соответствует национальным интересам туркестанцев и не доказывает еще правильности взятой там национальной политики. Дело не в постройке нескольких фабрик. Соответствуют ли эти фабрики национальным потребностям и экономическим условиям Туркестана — вот вопрос.

Нужно сказать, что все эти заводы, фабрики и комбинаты, о которых так кричат большевистские агенты, предназначены для выполнения той роли, которую советская власть предназначила в своих планах для Туркестана. Сегодня действующие в Туркестане хлопковые, маслобойные и шелкомотальные заводы, шеретомойки и кожевенные заводы — все это прилажено к выполнению заданий советского госкапитализма. «Чирчикстрой», о начале постройки которого большевики оглашают криком весь мир, предназначен также только к выполнению советского хлопкового плана. Советская индустриализация и вообще план советского экономического строительства преследуют цель пристегивания Туркестана к новому русскому «госкапитализму». Это еще не все. Прилаживая всю жизнь Туркестана к потребностям и порядкам советского центра, советское правительство, помимо извращения национальной экономики Туркестана, поставило под угрозу политическую, общественную и культурную жизнь Туркестана. Например, хлопковая политика советской власти лишила Туркестан своего хлеба и привязала его к ввозному русскому хлебу.

Ясное дело, нуждаясь в русском хлебе, Туркестан и не в состоянии возвысить своего голоса и он лишен возможности стать независимой страной, пока существует это зависимое положение. ... Через голод большевики утвердили свою власть в Туркестане. Постоянной угрозой голода же (в этом году Туркестан опять голодает) большевики держат Туркестан в своих руках.

В свое время царский министр земледелия Кривошеин говорил и писал, что каждый пуд туркестанской пшеницы - это конкуренция сибирской и русской пшенице, что Россия выплачивает миллионы золотом за американский хлопок и что нужно, поэтому стремиться всемерно к вытеснению пшеницы из Туркестана и к увеличению в нем хлопковых посевов. Таким образом, достигаются две цели: уничтожается конкуренция русскому и сибирскому хлебу и Россия освобождается от американской хлопковой гегемонии. Эти цели царского правительства достигнуты теперь большевистским правительством...

Посмотрите на индустриализацию Туркестана с другой стороны.
Она является поводом к увеличению русского населения в Туркестане: новые фабрики, новые заводы и новые комбинаты требуют, оказывается, переброски в Туркестан русских рабочих, новых русских переселенцев. Таким образом, большевики выполняют и другую сторону плана Кривошеина — превращение Туркестана в так называемый «русский Туркестан».....

~Мұстафа Шоқай, из статьи "Промышленность красного империализма"

#tarih #bölşevizmnıñ_jüzı

@Ergenekon_kz

​​МҰСТАФА ШОҚАЙ АТАТҮРІКТІҢ ҚАЗАСЫ ТУРАЛЫ:

Журналымыз басылып жатқан кезде қайғылы хабар келіп жетті. Мұстафа Кемал Ататүрік қайтыс болыпты.

Түрік нәсілінің тарихында ең басты орындардың бірін иеленетін, ең ұлы тұлғалардың бірі Мұстафа Кемал Ататүрік сынды көсем-колбасшының, ұлы реформатор және мемлекет қайраткерінің 57 жасында дүниеден өтуі қандай ауыр, қандай қасіретті десеңізші!

Ататүріктің қандай дарынды ұйымдастырушы және қандай ұлы қолбасшы болғанын білу үшін дүниежүзілік соғысты, Мондрос дағдарысын және «Сәуір» келісімінен соңғы Түркияны еске түсірген жөн болар еді. Ол кезде Түркия «Әли баба» атымен мәлім болған тозығы жеткен императорлықтың бір бөлшегі ғана болатын. «Ұлттардың өзін-өзі билеуі» дауымен одан Ливан, Сирия, Ирак, Палестина, Хижаз... бөлініп кеткен. Тоз-тозы шыққан түрік жерінде «Ұлы Армения» және «Тәуелсіз Күрдістан» тәрізді мемлекеттер шаңырак көтерген. Түркияда бұл кезде тек Ыстамбұл қаласы ғана қалған болатын. Ол кездегі Ыстамбұл бір елге астана болудан гөрі қоқыс төгетін аулаға көбірек ұксайтын. Туркияға Анадолыдан мемлекеттің негізін қайта калауға, оны нығайтып бекемдеуге жетерліктей ештеңе қалмаған еді. Ол кездегі түрік ұлтының басына түскен қасіретті сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес. Түркия ел ретінде тәуелсіздіктен, түріктер ұлт ретінде еркіндіктен айырылған-ды. Түркия мен түріктерді осындай халден Ататүрік құтқарды.

Түрік халқының Анадолы далаларында қарусыз бастаған және үш жыл бойы тарихта бұрын-соңды болып көрмеген ұлтты құтқару күресі дүниежүзілік соғыстың қасіретті нәтижелерін Туркияға күштеп тақушыларды ақыры еріксіз Лозан шартын (1923. 08. 11) қабылдауға мәжбүр етті. Араб өлкелерін еркіне жібере отырып, Түркия Анадолыдағы өзінің байырғы мекендерін қайтарып алды. Кавказиядан баз кешіп, оның есесіне қа-рыс, Ардаған және Артойындарды қайта иемденді. Бұңаздарды да бауырына қайта басты. Түркия мен түрік халықтарын басынып қорлайтындар жым болды.

Соғыс аяқталды. Бейбіт еңбек пен бейбіт құрылыстың заманы басталды. Кешегі жеңімпаз қолбасшы енді мемлекеттің басына келіп ел басқаруға кірісті. Ғазы Мустафа Кемал Ататүрік болып атанды.

Ататүрік реформалары... Бұл ұлы адамның дарыны мен қабілеті соғыс майдандарындағы шайқастарда көбірек көрінді ме, жоқ әлде аяқасты болған Туркияны осы заманның жас та, салауатты ұлттық мемлекеттер қатарына қосқан реформалары кезінде көбірек көрінді ме? Ол жағын дәл басып айту қиын. Ататүрік басшылық еткен соңғы 10 жылдық реформа барысында Туркияда қол жеткен онды өзгерістерді, бәлкім, дүние жүзінде ешбір ел бастан кешірмеген шығар. Бұл реформалар елдің сыртын ғана емес, ең бастысы ішін, түрік халқының таным-түсінігін, ойлау жүйесін өзгертті.

Ататүрік - дарынды қолбасшы және данышпан реформатор болумен қатар аса білікті дипломат та еді. Балқан одағы шартымен (34.02.09) Түркияны Балқан мемлекеттерінің лидеріне көтерген Ататүрік Сайдабат шарты арқылы (37.07.08) жана ұлттық өмірге қадам басқан Ислам лидері Ирак, Иран және Ауғанстандардың да көшбастаушысы етіп қоя білді.

Қайғылы хабар бойды билеп отырған сәтте жазылған осы бір қысқа мақалада біз Ататүріктің өмірі мен қызметі хақында толық мағлұмат бере алмай отырғанымызды білеміз. Ол туралы журналымыздың келесі сандарында әлі талай жазатын боламыз. Осы жолдарды аяқтай отырып, түрік халқының ұлы перзенті Ататүріктің ғазиз рухы алдында басымызды иеміз. Жатқан жері жайлы, артына қалдырған мұралары мәңгі болсын!

~Мұстафа Шоқай, "Ататүріктің қазасы" мақаласынан

#tarih #Atatürk

@Ergenekon_kz

​​Түркістан Легионынының негізгі идеологы Мәжит Айтбайұлының өз қолымен жазған өмірбаяны:

Мен 1914 жылы, қазіргі Қызылорда облысы, Қызылорда қаласында тудым. Әкем Айтбай сол ауданға қарасты 3-ауылдың кедей шаруасы. 1914 жылға шейін жер шаруашылығымен кәсіп істеп, 1916 жылы қайтыс болды.
Сонан шешемнің қарамағында болып, 1923 жылы Тәшкендегі¹ интернатта, одан кейін 5 жылдық интернатта оқыдым.

1924 жылы Ағай (Әбдісадық) Шымкентте қызмет істегендіктен, Шымкенттегі Зиновьев атындағы мектепте, 1926-27 жылдары Мирзояндағы² интернатта оқыдым.

1927 жылы Қызылордадағы 9-жылдық мектепте оқып, 1931 жылы Сталинабад³ (Тәжікстан) қаласына көшіп бардық.

1932 жылы Мирзоянға қайта келіп, сол жылы Қызылордаға көшіп бардым.

1934 жылы Қызылордадағы совпарт мектебінде оқып, оны бітіргесің, 1934 жылы қыркүйекте ҚазПУ-ге келіп түстім

~ Мәжит Айтбайұлы, "Өмір тарихым" автобиографиясынан

¹ Ташкент
² Тараз
³ Душанбе

#tarih #WWII

@Ergenekon_kz

​​До этого мы затрагивали тему влияния туранских народов на китайскую государственность в трудах итальянского интегрального традиционалиста Юлиуса Эвола. В этом же посте мы затронем тему о туранском вкладе в российскую государственность в трудах Николая Трубецкого. Однако отметим что несмотря на свои антисоветские позиции Николай Трубецкой был одним из основоположников евразийства. Следовательно рекомендуем его труды читать только под критическим взором.

Восточнославянские племена занимали первоначально лишь незначительную часть той громадной территории, которую занимает современная Россия. Славяне заселяли первоначально только небольшую западную часть этой территории, речные бассейны, связующие Балтийское море с Черным. Вся прочая, большая часть территории современной России была заселена преимущественно теми племенами, которые принято объединять под именем "туранских" или "урало-алтайских". В истории всей названной географической области эти туранские племена играли первоначально гораздо более значительную роль, чем восточнославянские, русские племена. Даже в так называемый домонгольский период туранские государства в пределах одной Европейской России (царство волжско-камских болгар и царство Хазарское) были гораздо значительнее варяжско-русского. Само объединение почти всей территории современной России под властью одного государства было впервые осуществлено не русскими славянами, а туранцами-монголами. Распространение русских на Восток было связано с обрусением целого ряда туранских племен.

Несмотря на ряд общих антропологических и лингвистических признаков, свойственных всем перечисленным группам народов и позволяющих объединить их под общим именем туранских, вопрос об их генетическом родстве является спорным. Доказанным можно считать только родство угро-финской группы языков с самоедской, и обе эти группы объединяют иногда под общим именем "уральской семьи языков". Но все же, даже если остальные три группы туранских языков и народов генетически не родственны между собой и с "уральцами", тем не менее близкое взаимное сходство всех туранских языков и психологических обликов всех туранских народов совершенно не подлежит сомнению, и мы имеем право говорить о едином туранском психологическом типе, совершенно отвлекаясь от вопроса о том, обусловлена ли эта общность психологического типа кровным родством или какими-нибудь другими историческими причинами.

~ Николай Трубецкой, из статьи "О туранском элементе в русской культуре"

#tarih #ūlystanu

@Ergenekon_kz

​​Бірақ еліміздегі осы бір оғаш жағдайдың себебі неде? Неге бұл елде өмір сүретін екі тип — түрік және Османлы типі бір-біріне мұнша қарама қарсы? Неге түрік типінің бар нәрсесі әдемі, Османлы типінің әр нәрсесі ажарсыз? Өйткені, Османлы типі түрік мәдениеті мен өміріне зиянды болып табылатын империализм саласына ұмтылды, космополит болды, тап мүддесін ұлттық мүддеден жоғары қойды. Шынында да Османлы империясы кеңейе түскен сайын, жүздеген ұлтты өзінің саяси шекараларының аясына да алған сайын басқарушылар мен басқарылушылар бөлек-бөлек екі тапқа айналып жатты. Басқарушы барлық космополиттер Османлы табын, басқарылушы барлық түріктер болса түрік табын құрайтын. Бұл екі тап бірін-бірі ұнатпайтын. Османлы табы өзін үстем тап, ал басқаруындағы түріктерді қаналушы ұлт қатарында көретін. Османлы түрікті үнемі "есек түрік" дейтін. Түрік ауылдарына ресми біреу бара қалса, "Османлы келе жатыр" деп көпшілік қашатын. Түріктер арасында "қызылбастықтың" пайда болуы да осы жікшілдік арқылы түсіндірілуі мүмкін.

~Зия Көкалып, "Түрікшілдік негіздері" кітабынан

#tarih #ūlystanu

@Ergenekon_kz

​​Қазіргі қоғамда кең тараған құбылысты оның пайда болуына дейін Таласбек-атамыз кезінде жақсы талдаған болатын еді. Оның сөздерімен келіспеу мүмкін емес. Қазіргі күні дамыған араб елдерінің біразы Израильге джихад пен газаваттың жариялаудың орнына онымен жақсы қарым-қатынастарды орнатуға талпынуда. Ал қазаққа Палестинадағы арабтың қамын ойлаудан гөрі шығысымыздағы Үш Аймақтағы қазақтың, Ауғанстандағы қазақ пен бізге бауырлас хазара, шараймақ, моғол, лақай, қырғыз жұрттарының, Ресейдегі қазақ пен бізге бауырлас алтай, башқұрт, хақас, шор, ноғай және т.б. бауырлас тұран жұрттарының жағдайын ойлау жөн болар еді деп тек соны ғана айта аламыз.

Тегінде, біз, посткеңес адамдары, қөңілімізде арабтың көрнекті бейнесін жасап алғанбыз. Араб әлемі бізге дін ісләмнің отаны, ал, халқы тегіс Құдайға құлшылық еткен мүсілім сияқты көрінеді де тұрады. Осының барлығы біздің тарихи санамыздың көмескі тартуынан.

Израиль мемлекетінің пайда болуында елден ерек ештеңе жоқ. Ол да кез келген басқа мемлекет сияқты пайда болды, өсті, өркендеді. Несі таң? Мысал керек пе? Мархабат. Қазіргі Ресей бұрынғы Мәскеу князьдігінің ұлғайған түрі. Түркияны алыңыз. Есен Бұға бастаған оғыз, селжүк тайпалары Азиядан кетіп, Византия империясына жетіп, тоқымдай жер сұрап алады. Содан соң ес жиып, халқының саны көбейіп, күші артқаннан кейін грек мемлекетін талқандап, ығыстырып, жерін ұлғайтады да, бүгінгі дәрежесіне жетеді. Осылайша мыңдаған мысал келтіруге болады. Біз бұл жерде еврейді қорғап, жақтап отырған жоқпыз. Еврей біздің қорғағанымызға зар болып отырған жоқ. Біздің айтпағымыз, тарих дегеніңіз осы. Бір-бірімен алысқан жұрттар. Бұл жерде талабы, өнері, акылы, күші, дәулеті асқан жеңеді. Өкпе-наз айту сыйымсыз нәрсе. Сондай болыңыз, сол еврейдей береке-бірлікке жетіңіз.

~ Таласбек Әсемқұлов, "Сион пайғамбарларының протоколдары: аңыз ба, ақиқат па?" мақаласынан

#tarih

@Ergenekon_kz

О благотворном влиянии народов Турана на традицию государственности в Восточной Азии:

В этническом отношении в дальневосточной области нужно констатировать наличие двух противоположных течений: первое, пришедшее с запада, обладало характеристиками урало-алтайских народов (в которых, в свою очередь, присутствовал арийский компонент), второе отсылает к южным и юго-восточным регионам. Периоды, в которых господствовали элементы первого течения, соответствовали периодам величия Китая: эти времена также характеризовались склонностью к войне и территориальной экспансии — позже эти две склонности сыграли особую роль в японской истории.

~ Юлиус Эвола, из книги "Восстание против современного мира"

#tarih

@Ergenekon_kz

Пока местное советское недочеловечество занимается тем, что выясняет кто из них агент англо-саксонского влияние, а кто нет. Мы же напоминаем что предки казахов храбро сражались против англо-саксонской плутократии именно в рядах Вермахта и Ваффен-СС наравне с германскими и итальянскими солдатами, а не в составе РККА вместе с советским недочеловечеством. Ну а тема политических и экономических связей между США, Британией и СССР и вовсе достойна отдельного исследования.

9 июля 1944 г. 162-я пехотная дивизия была отмечена в сводке Верховного командования вермахта, а позднее получила поздравительную телеграмму от итальянского главнокомандующего - маршала Р. Грациани. Бывший командир батальона 303-го туркестанского полка капитан Зерафим после войны писал Типпельскирху о том, с какой храбростью его подчиненные сражались против англо-американцев, а также насколько хорошо эти бойцы, в отличие от многих немцев, знали имевшееся у них оружие.

~Сергей Дробязко, из книги «Под знамёнами врага. Антисоветские формирования в составе германских вооруженных сил 1941-1945»

P.S. В качестве иллюстрации к данному посту прикрепили руническую версию эмблемы 162-й Тюркской дивизии Вермахта

#tarih #WWII

@Ergenekon_kz

МҰСТАФА ШОҚАЙ О РОЛИ ДУНГАН В ИСТОРИИ НАЦИОНАЛЬНО-ОСВОБОДИТЕЛЬНОГО ДВИЖЕНИЯ ВОСТОЧНОГО ТУРКЕСТАНА

Ясно, что борьба была начата без всякой предварительной к ней подготовки. Уже в самый разгар борьбы в ходе развития событий, приходилось думать о создании идейно организованном и руководящем центра, вырабатывать программу, думать об обеспечении себе союзника. В основу программы национально-освободительной борьбы положили вероисповедные принципы и на этом основании заключили союз с дунганами. Ведь «все мусульмане братья», и поэтому мусульмане-дунгане, конечно, братья и естественные самим Богом данные союзники... Прочтите статьи Таджа Ахмеда, Эмина Вахиди и Держмена и вы убедитесь, что эти самые «братья-мусульмане» дунгане оказались самыми страшными врагами восточнотуркестанских турок. От них восточнотуркестанские турки страдали больше, чем от китайцев и даже от соединенных русско-китайских сил, ибо как «братья-мусульмане», они были подпущены слишком близко, от них не было никаких секретов, и они знали все слабые места своих «братьев-мусульман» восточнотуркестанских турок...

Мусульманский союз во имя национального освобождения привел к национальному погрому мусульманами восточнотуркестанских турок мусульманами по религии, но китайцами по быту и языку дунганами. Этот печальнейший урок абсолютного непонимания сущности политической борьбы и вреда, который может произойти от безоглядного смешения национальной борьбы с догмами религии особенно подчеркивается в статье Эмина Вахиди.

~ Мұстафа Шоқай, из статьи «Уроки восточнотуркестанской национально-освободительной борьбы».

P.S. Данный пост как и все остальные посты опубликованные в нашем телеграм-канале не ставит своей целью разжечь какую-либо рознь, а был опубликован исключительно в историко-просветительских целях

#tarih

@Ergenekon_kz

ⴲKASACHISCH SONNENWENDEⴲ

Уже более 70 лет нашей нации навязывают деструктивный культ скорби по поводу начала освободительного крестового похода против жидобольшевицкого ига, ой т.е вероломного вторжения фашистской Германии. Примечательно, что дата начала советско-германской войны совпадает с солярным праздником Сабатой примордиальной традиции у тюркских народов.

К сожалению, память о праздновании данного праздника у современных казахов после антинациональной политики большевиков была утрачена. К слову, есть свидетельства о праздновании данного праздника еще в XIX веке у казахов. Следовательно, данная традиция у казахов является органичной частью их культуры даже после принятия ислама, а не попыткой реконструкции со стороны неоязычников.

Потому следует громко и чётко заявить о том, что 22 июня для казахов, как и для многих других тюркских народов, является праздником, а не днём траура. Ибо соблюдение обрядов нашей примордиальной традиции является куда более важным чем память по траурной дате для государства, что оккупировало наши земли на более чем 70 лет.

Сабатой құтты болсын!

~ Atsyz Mizantrop

#oi_tolğaular #kvltvrkampf #tradition_primordiale

@Ergenekon_kz

​​МҰСТАФА ШОҚАЙ МӘСКЕУ БОЛЬШЕВИКТЕРІ ТУРАЛЫ

Мәскеу большевиктері біздің ұлттық рухымызды өшірумен ғана шектелмейді. Ол бәрінен бұрын біздің өзімізге түрікшілдік және кемалшылдықты ең жексұрын, ең залалды нәрсе етіп көрсетуге тырысады.

Большевиктер атамекеніміз Түркістан есімін де өзгертпек болады. Халқымыздың өзінің тарихи аты "түрік" деген атпен аталуына тиым салып, ұлыстар мен руларға бөлшектеп тастауды көздейді.

Большевиктер атамекеніміз Түркістанда ұлтымыздың өзіне тән рухани әлемін суалтып, оның орнына орыс пролетариатының рухын орнатпақ болады.

Ұлттық рухсыз ұлт тәуелсіздігі болуы мүмкін бе? Тарих ондайды көрген жоқ та, білмейді де.

Ұлт азаттығы ұлттық рухтың нәтижесі. Ал ұлттық рухтың өзі ұлт азаттығы мен тәуелсіздігі аясында өсіп дамиды, жеміс береді. Ресейде қоғамдық жүйенің әртүрлі болғанына қарамастан, олардың бәрі айналып келіп түрікшілдікке жау болатын себебі, міне, осыдан. Мәскеу Түркістанымызда түрікшілдікке қарсы күресуде. Ол сол арқылы Түркістан түріктерінің өзінің сүйікті Түркиясына деген сүйіспеншілігі мен махаббатын суытып, ақырында жойып та жіберуді мақсат етеді.

~ Мұстафа Шоқай, "Большевизм – түрікшілдіктің жауы" мақаласынан

#tarih #bölşevizmnıñ_jüzı

@Ergenekon_kz